Я абраў прозвiшча свайго сапраўднага бацькi i выракся ад законнага, але не майго iмя.
Пан дэ Бурнэваль памёр праз пяць гадоў. Я i цяпер плачу па iм.
Ён устаў, прайшоўся i стаў супроць мяне: "Вось так! Я сцвярджаю, што матчына завяшчанне - самы прыгожы, высакародны i вялiкi ўчынак, на якi здольная жанчына. Вы згодныя?"
Я падаў яму абедзве рукi: "Цалкам, сябра".