CAPITRO XIX
La Famaj Dezirpiloloj de D-ro Nikidiko
La Stana Lignohakisto kutime estis pacema, sed kiamnecesis li povis batali feroce kvazau Romia gladiatoro. Do, kiam la Monedoj preskau renversis lin per sia subitaal ?ugo, kaj iliaj akraj bekoj kaj ungoj minacis damagilian brilantan kovrajon, la Hakisto prenis sian hakilonkaj rapide cirkligis gin cirkau sia kapo.
Sed kvankam multaj estis fortimigitaj tiumaniere, labirdoj estis tiom multaj kaj kuragaj ke ili daurigadis laatakon egale freneze kiel antaue. Kelkaj el ili pikis laokulojn de la Gumpo, kiu pendadis senhelpe super lanesto; sed la okuloj de la Gumpo estis el vitro kaj neestis vundeblaj. Aliaj Monedoj atakis la Seg-Cevalon, sed tiu besto, ankorau sur sia dorso, tiom koleroplenebatadis per siaj lignaj kruroj ke li forpelis tiom daatakantoj kiom la hakilo de la Hakisto.
Trovinte sin tiel oponataj, la birdo ekatakis lapajlon de la Birdotimigilo, kusanta en la mezo de lanesto, kovranta Tipon kaj la Sancel-Insekton kaj lakapon de Jocjo Kukurbokapo, kaj komencis forsiri ginkaj for ?ugi kun gi, kaj disfaligi gin, pajleron postpajlero en la grandan abismon suban.
La kapo de la Birdotimigilo, cagrenate rimarkantetiun ?detruadon de lia interno, kriis al la StanaLignohakisto ke tiu savu lin; kaj tiu bona amikorespondis per nova ?uo de energio. Lia hakilo senceseatakis la Monedojn, kaj felice la Gumpo komencisrapide skuadi la du restantajn ?ugilojn ?ksitajn al lamaldekstra ?anko de gia korpo. La movigo de tiuj?ugilegoj plenteruris la Monedojn, kaj kiam laGumpo per sia energiego liberigis sin de la roka hokode kiu gi pendis, gi falis, skuante siajn ?ugilojn, surla neston, kaj giskore alarmite la birdoj for ?ugiskriante trans la montojn.
Kiam la lasta birdo jam malaperis, Tip rampis elsub la sofoj kaj helpis la Sancel-Insekton lin sekvi.
“Ni estas savitaj! ”kriis la knabo, gojoplene. “Vere jes! ”respondis la Edukita Insekto, preskauame premante la rigidan kapon de la Gumpo pro siagojo; “kaj savis nin la skuigado de la Ajo kaj la bonahakilo de la Hakisto! ”
“Se mi estas savita, do elprenu min! ”kriis Jocjo, kies kapo ankorau restis sub la sofoj; kaj Tip sukcesiselruli la kukurbon kaj remeti gin sur gian kolon. Liankau gustigis la Seg-Cevalon, kaj diris al gi:
“Ni suldas al vi multajn dankojn pro via bravabatalado. ”
“Mi kredas ke efektive ni tre bele eskapis, ”komentis la Stana Lignohakisto, ?ertone.
“Tute ne! ”kriis kaveca voco.
Surprizite, ciuj turnis sin por rigardi la kapon dela Birdotimigilo, kiu kusas en lamalantauo de lanesto.
“Mi estas tuteruinigita! ”deklarisla Birdotimigilo, kiam li rimarkisi l i a n miregon.
“Car kie estas lapajlo por plenigimian korpon? ”
Tiu timigademando alarmis ilin ciujn. Ili terurite cirkaurigardisen la nesto, car ec ne unusola pajlero restis. LaMonedoj stelintis ec la plej lastan eron kaj jetis ciomen la abismon kiu oscedis centojn da metroj suben.
“Mia povra, povra amiko! ”diris la StanaLignohakisto, preninte la kapon de la Birdotimigilokaj ameme karesante gin; “kiu supozus ke vin trafostia sorto? ”
“Mi agis por savi miajn amikojn, ”respondis la kapo; “kaj min gojigas ke mi pereis noble kaj malegoisme. ”“Sed kial vi ciuj estas tiom malgajaj? ”demandis laSancel-Insekto. “La vestoj de la Birdotimigilo restasnedamagitaj. ”
“Jes, ”respondis la Stana Lignohakisto; “sed lavestoj de nia amiko estas senutilaj sen plenigajo. ”
“Kial ni ne plenigu lin per mono? ”demandis Tip.
“Mono! ”ciuj kriis koruse, mirigite.
“Certe, ”diris la knabo. “En la malsupro de la nestojestas miloj da unudolaraj biletoj —kaj dudolaraj —kajkvindolaraj —kaj dek-, kaj dudek-, kaj kvindek-dolaraj. Su ?ce por plenigi dekon da Birdotimigiloj. Kial ne uzila monon? ”
La Stana Lignohakisto komencis dismovi la rubajonper la tenilo de sia hakilo; kaj, ja vere, kion ili antauesupozis nur senvaloraj paperajoj montrigis esti biletojdiversvaloraj, kiujn la Monedoj dum multaj jaroj steladisel la vilagoj kaj urboj kiujn ili vizitis.
Giganta ricaro kusadis en tiuneatingebla nesto; kaj, post konsentode la Birdotimigilo, oni rapideplenumis la proponon de Tip. Ili prenis la plej novajn, plejpurajn b i l e t o j n kajapartigis ilin lau valoroj. Iliplenigis la maldekstran kruronkaj boton de laBirdotimigilo perkvindolaraj biletoj; l i a n dekstrankruron per dekdolaraj, kaj liankorpon ili plenplenigis per kvindekdolaraj, centdolaraj kaj mildolaraj biletoj tiom ke li apenau poviskomforte butonumi sian jakon.
“Vi nun, ”diris la Sancel-Insekto, impone, kiam latasko estis ?nita, “estas la plej valora persono en lagrupo; kaj car vi estas inter ?delaj amikoj, vi nebezonas timi elspezigon. ”
“Dankon, ”respondis la Birdotimigilo. “Mi estaskvazau renaskita. Kaj kvankam unuavide oni povussupozi min bankkesto, mi petas memori ke mia cerboankorau konsistas el la antaua materialo. Kaj miacerbo estas la posedajo kiu ciam faris el mi ?delanhelpanton dum krizoj. ”
“Nu, trovigas nun krizo, ”komentis Tip; “kaj se viacerbo ne sukcesos savi nin, ni devos resti dum nia tutavivo en ci tiu nesto. ”
“Kion pri la dezirpiloloj? ”demandis la Birdo-timigilo, prenante la skatolon el sia poso. “Ni povosuzi ilin por eskapi. ”
“Nur se ni povos kalkuli deksepon per duoj, ”respondis la Stana Lignohakisto. “Sed nia amiko laSancel-Insekto pretendas esti multe edukita, do certeli facile elpensos kiel fari tion. ”
“Ne temas pri edukigo, ”respondis la Insekto; “temas nur pri matematiko. Mi vidis la profesoronkalkuladi sur la nigra tabulo, kaj li pretendis ke onipovas fari cion ajn per x-oj kaj y-oj kaj a-oj, kaj tiajoj, kiam oni intermiksas ilin kun multaj plusoj kaj minusoj kaj egaloj, ktp. Sed mi tute ne memoras ecunu vorton lian pri kalkulado de la malpara nombrodek sep per la para nombro du. ”
“Cesigu! cesigu! ”kriis la Kukurbokapo. “Vidolorigas mian kapon. ”
“Kaj la mian, ”diris la Birdotimigilo. “Viamatematiko al mi sajnas simila al botelo da miksitajpikloj —ju pli oni klopodas elpreni celatan piklon, desmalpli oni sukcesas. Mi certas ke se la tasko ja fareblas, gi farigas tre simple. ”
“Jes, ”diris Tip; “Mombaco ne sciis uzi x-ojn kajminusojn, car si neniam studis en lernejo. ”
“Kial ne komenci per duono de unu? ”demandis laSeg-Cevalo abrupte. “Tiel ciu ajn povas kalkulideksepon per duoj tre facile. ”
Ili interrigardis sin tre surprizite, car la Seg-Cevaloopiniigis la plej stulta membro de la grupo.
“Vi tute hontigas min, ”diris la Birdotimigilo, profunde klinante sin antau la Seg-Cevalo.
“Tamen, la besto pravas, ”deklaris la Sancel-Insekto; “car duoble duono estas unu, kaj se oni atingas ununestas facile kalkuli ekde unu gis deksep per duoj. ”
“Mirigas min ke mi mem ne elpensis tion, ”diris laKukurbokapo.
“Ne min, ”respondis la Birdotimigilo. “Vi ne estaspli saga ol ni, cu? Sed ni tuj esprimu deziron. Kiu launua glutos pilolon? ”
“Vi mem, ”proponis Tip.
“Mi ne kapablas, ”diris la Birdotimigilo.
“Kial? Vi havas buson, cu ne? ”demandis la knabo.
“Jes; sed mia buso estas nur pentrita, neniu glutadoligigis al gi, ”respondis la Birdotimigilo. “Efektive, ”lipludiris, rigardante de unu al la alia kritikeme, “mikredas ke inter ni nur la knabo kaj la Sancel-Insektokapablas gluti. ”
Komprenante ke tio estas vera, Tip diris:
“Do mi entreprenos la unua fari deziron. Donu almi Argentan Pilolon. ”
Tion klopodis fari la Birdotimigilo; sed liaj gantojtro mallertis por teni tiom malgrandan objekton, do lietendis la skatolon al la knabo dum Tip elprenis kajglutis pilolon.
“Kalkulu! ”kriis la Birdotimigilo. “Duono, unu, tri, kvin, sep, nau, dek unu, ”kalkulisTip, “dek tri, dek kvin, dek sep. ”
“Nun deziru! ”diris la Stana Lignohakisto urgantelin.
Sed tuj la knabo komencis suferi tiom timigajndolorojn ke li alarmigis.
“La pilolo venenis min! ”li anhelis; “O —o! O-o-o-o-o! Huj! Murdo! Fajro! O-o-o! ”kaj li falis sur la plankonde la nesto kaj tiom tordis sin ke li timigis ciujn.
“Kiel ni povos helpi vin? Parolu, mi petegas! ”dirisla Stana Lignohakisto, dum larmoj ?uadis lau liajnikelaj vangoj.
“Mi —mi ne scias! ”respondis Tip. “O —o! Ke mine estu glutinta tiun pilolon! ”
Tuj la doloro cesis, kaj la knabo restarigis kaj troviske la Birdotimigilo mirege rigardadas la enhavon de lapiproskatolo.
“Kio okazis? ”demandis la knabo, iom honta prosia jusa kriado.
“Nu, ciuj tri piloloj reestas en laskatolo! ”diris la Birdotimigilo.
“Kompreneble, ”deklaris la Sancel-Insekto. “Tip deziregis ne glutintipilolon. Nu, lia deziro plenumigis kajli ne glutintis gin. Do kompreneble tripiloloj estas en la skatolo. ”
“Cu vere? Sed la pilolo tamendoloregis, ”diris la knabo.
“Ne eble! ”deklaris la Sancel-Insekto. “Car vi tute ne glutis gin, la pilolo ne povasdolorinti vin. Kaj car la plenumigo de via deziropruvas ke vi ne glutis la pilolon, estas klare ke vi nesuferis pro doloro. ”
“Do la imitado de doloro estis eksterordinarereala, ”respondis Tip, kolere. “Vi mem provu lasekvan pilolon. Ni jam perdis unu deziron. ”
“Tute ne! ”protestis la Birdotimigilo. “Restasankorau tri piloloj en la skatolo, kaj ciu piloloplenumos unu deziron. ”
“Nun vi dolorigas mian kapon, ”diris Tip. “Mi tutene komprenas. Sed mi rifuzas plian pilolon, micertigas vin! ”Kaj dirinte tion li retiris sin plore al lamalantauo de la nesto.
“Nu, ”diris la Sancel-Insekto, “mi mem devos savinin lau mia plej Multe Pligrandigita kaj PleneEdukita maniero; car sajne nur mi kaj kapablas kajakceptas esprimi deziron. Donu al mi pilolon. ”
Li glutis gin senhezite, kaj ciuj cirkaustarisadmirante lian kuragon dum la Insekto kalkulis dek-sepon per duoj sammaniere kiel Tip kalkulis. Kajial —eble car Sancel-Insektoj havas pli fortikajnstomakojn ol knaboj —la argentajo tute ne doloris gin. “Mi deziras ke la rompitaj ?ugiloj de la Gumpoestu riparitaj kaj bonaj kvazau novaj! ”diris la Sancel-Insekto, per malrapida, impona voco.
Ciu turnis sin por rigardi la Ajon, kaj mire troviske jam plenumigis la deziro ke la Gumpo kusu antauili perfekte riparita, kaj tiom kapabla ?ugi tra la aerokiom gi kapablis kiam gi unue vivigis sur la tegmentode la palaco.
CAPITRO XX
La Birdotimigilo Petas Helpon
“Hura! ”kriis la Birdotimigilo, gaje. “Ni povos foririel ci tiu mizera Moneda nesto kiam ajn ni volos. ”
“Sed estas preskau mallume, ”diris la StanaLignohakisto; “nepre ni atendu gis la mateno antauol rekomenci ?ugadi, por eviti problemojn. Mimalamas la nokto ?ugadon, car tute ne eblas scii kiookazos. ”
Do estis decidite ke ili atendos la taglumon, kaj laaventurantoj distris sin en la krepusko per trasercadode la nesto de la monedoj por trovi trezorojn.
La Sancel-Insekto trovis du belajn braceletojn elfasonita oro, kiuj estis tute gustadimensiaj por liajmaldikaj brakoj. La Birdotimigilo ekdeziris ringojn, da kiuj estis multe en la nesto. Post nelonge li metisringon sur ciun ?ngron de liaj plenigitaj gantoj, kajne kontenta pro tio li surmetis ankorau plian ringonsur ciun dik ?ngron. Car li zorge elektis la ringojnkiuj havis brilantajn stonojn, rubenojn, ametistojn, kajsa ?rojn, la manoj de la Birdotimigilo nun aspektis trebrilaj.
“Ci tiu nesto estus guego por Regino Zingibra, ”diris li, mediteme; “car lau mia kompreno, si kaj siajknabinoj konkeris min nur por prirabi la urbon kajelpreni giajn smeraldojn. ”
La Stana Lignohakisto kontentis pro sia diamantakolceno kaj rifuzis akcepti pli da ornamajoj; sed Tipprenis belan oran horlogeton kun dika ceneto, kajmetis gin en sian poson tre ?ere. Li ankau pinglisplurajn juvelajn brocojn al la ruga vesto de JocjoKukurbokapo, kaj ligis lorneton, per valora ceneto, alla kolo de la Seg-Cevalo.
“Gi estas tre bela, ”diris la besto, rigardante lalorneton aprobe; “por kio gi utilas? ”
Tamen neniu el ili povis respondi tion, do la Seg-Cevalo decidis ke gi estas ia tre malofta ornamajo kajmulte eksatis gin.
Por ke ne forgesigu iu ajn en la grupo, ili ?nemetis plurajn grandajn sigelringojn sur la pintojn dela kornoj de la Gumpo, kvankam tiu strangulo sajnetute ne dankemis pro la atento.
Mallumo baldau tra ?s ilin, kaj Tip kaj la Sancel-Insekto ekdormis dum la aliaj sidis pacience poratendi la tagigon.
Sekvamatene ili prave gratulis sin pro la uzeblecode la Gumpo; car je la tagigo granda grego deMonedoj alvenis por unulasta batalo por reposedi laneston.
Sed niaj aventurantoj ne pauzis por atendi labatalon. Kiel eble plej rapide ili suriris la sid-kusenojn de la sofoj, kaj Tip ordonis ke la Gumpoek ?ugu.
Tuj gi levigis en la aeron, la ?ugilegoj batis fortekaj regule, kaj post kelkaj momentoj ili estis tiomdistancaj de la nesto ke la kricantaj Monedojreposedis sian neston tute sen provi sekvi ilin. La Ajo ?ugis rekte norden, retrenirante la direktonel kiu gi venis. Nu, tion opiniis la Birdotimigilo, kajla aliaj akordis ke la Birdotimigilo plej bone taksas ladirekton. Preter ?uginte plurajn urbojn kaj vilagojn laGumpo portadis ilin alte super larga ebenajo kiedomoj aspektis pli kaj pli maldense sutitaj gis iliplene malaperis. Sekvis la larga, sabla dezerto kiuapartigas la reston de la mondo de la Lando Oz, kajantau la tagmezo ili vidis la kugloformajn domojnkiuj pruvis ke ili jam reestas inter la bordoj de siahejmlando.
“Sed la domoj kaj bariloj estas bluaj, ”diris laStana Lignohakisto, “tio indikas ke ni estas en laLando de la Mangtuloj, do tre malproksime deGlinda la Bona. ”
“Kion ni faru? ”demandis la knabo, turninte sinpor rigardi ilian gvidanton.
“Mi ne scias, ”respondis la Birdotimigilo, malkase.
“Se ni estus ce la Smeralda Urbo ni povus iri rektesuden kaj tiel atingi nian celon. Sed ni devas ne irial la Smeralda Urbo, kaj la Gumpo versajne portasnin pli kaj pli misdirekten per ciu ?ugilbato. ”
“Do la Sancel-Insekto devos gluti duan pilolon, ”diris Tip, decideme, “kaj deziru ke ni irugustadirekten. ”
“Bone, ”respondis la Multepligrandigito; “konsentite. ”
Sed kiam la Birdotimigilo sercis en sia poso lapiproskatolon en kiu estis la du argentaj Dezirpiloloj, gi ne trovigis. Angoroplene, la veturantoj sercadis lavaloregan skatolon en ciu parto de la Ajo; sed gi tutemalaperis.
Kaj la Gumpo plu ?ugadis, portante ilin kiu sciiskien?
“Sendube mi lasis la piproskatolon en la nesto dela Monedoj, ”diris la Birdotimigilo, ?ne.
“Granda misfortuno, ”la Stana Lignohakistodeklaris. “Sed ne pli ol antau ol ni trovis laDezirpilolojn. ”
“Malpli, ”respondis Tip; “car la unu pilolo kiun niuzis ebligis ke ni eskapu el tiu nestaco. ”
“Tamen estas tre domage ke la aliaj du perdigis, kaj mi meritas fortan riprocon pro mia senzorgo, ”laBirdotimigilo respondis, pente. “Car nia estas strangagrupo kaj ni riskas akcidentojn ciumomente, kaj ecnun ni eble proksimigas al nova dangero. ”
Neniu audacis kontraudiri tion, kaj sengoja silentosekvis.
La Gumpo plu ?ugadis, senpauze.
Subite Tip surprizite elkriis.
“Ni atingis la Sudan Landon! ”li kriis, “car sub nicio estas ruga! ”
Tuj ili ciuj klinis sin trans la sofodorsojn porrigardi —kun escepto de Jocjo, kiu ne volis riski novanperdon de sia kukurbokapo. Tute vere, la rugaj domojkaj bariloj kaj arboj indikis ke ili estas en la regnode Glinda la Bona; kaj baldau, dum ili pluglitadis, laStana Lignohakisto rekonis la vojojn kaj konstruajojnkiujn ili super ?ugadis, kaj sangis iomete la ?ugon dela Gumpo por ke ili atingu la palacon de la famaSorcistino.
“Bone! ”kriis la Birdotimigilo, gojoplene. “Ni nebezonas la perditajn Dezirpilolojn nun, car ni atingisnian celon. ”
Iom post iom la Ajo mallevigis al la tero kaj ?negi haltis en la belaj gardenoj de Glinda, kusigante surveluran verdan gazonon proksime al fonto kiu jetis?uojn de brilantaj gemoj, anstatau akvo, alten en laaeron, de kie ili falis kun mallauta, tinta sono en lacizitan marmoran bazenon lokitan por ricevi ilin. Cio en la gardenoj de Glinda estis belega, kaj dumniaj veturantoj cirkaurigardadis admirante, kompanioda soldatinoj silente alvenis kaj cirkauis ilin. Sed tiujsoldatinoj de la granda Sorcistino estis tute malsimilajal tiuj de la Revolucia Armeo de Zingibra, kvankamankau ili estis knabinoj. Car la soldatinoj surhavisbone zorgitajn uniformojn kaj portis glavojn kajlancojn; kaj ili marsadis lerte kaj precize lau manierokiu pruvis ke ili estis bone trejnitaj pri militado. La Kapitanino komandanta la grupon desoldatinoj —ili estis la privataj Gardistinoj deGlinda —tuj rekonis la Birdotimigilon kaj la StananLignohakiston, kaj salutis ilin respektoplene. “Bonan tagon! ”diris la Birdotimigilo, gentileforprenante sian capelon, dum la Stana Lignohakistosoldate salutis; “ni venis por peti renkonti vian belanRegantinon. ”
“Glinda jam estas en sia palaco, atendante vin, ”respondis la Kapitanino; “car si antauvidis vian venonlonge antau ol vi alvenis. ”
“Strange! ”diris Tip, mirante.
“Tute ne, ”respondis la Birdotimigilo; “car Glindala Bona estas potenca Sorcistino, kaj nenio okazantaen la Lando Oz estas nerimarkata de si. Mi supozaske si scias kial ni alvenis egalklare kiel ni mem. ”
“Do kiel utilis veni? ”demandisJocjo, stulte.
“Por pruvi vin kukurbokapa! ”kolererespondis la Birdotimigilo. “Sed laSorcistino atendas nin, do ni neprokrastu. ”
Do ciuj grimpis de la sofoj kaj sekvis laKapitaninon al la palaco —ec la Seg-Cevalo prenislokon en la stranga vico.
Sur sia trono el fajne fasonita oro sidis Glinda, kajsi apenau nuligis rideton sian dum siaj strangaspektajvizitantoj eniris kaj klinis sin antau si. Kaj laBirdotimigilon kaj la Stanan Lignohakiston si koniskaj amis; sed la malgracia Kukurbokapo kaj la MultePligrandigita Sancel-Insekto estis uloj kiajn si neniamantaue vidis, kaj ili aspektis ec pli strangaj ol la aliaj. Kaj la Seg-Cevalo, nu li aspektis vivanta lignobloko; kaj li klinis sin tiel rigide ke lia kapo frapis laplankon, kio ridigis ne nur la soldatinojn sed ankauGlindan.
“Bonvolu permesi ke mi anoncu al via gloramostino, ”komencis la Birdotimigilo, solenavoce, “kemian Smeraldan Urbon konkeris amaso dasenrespektaj knabinoj kun trikiloj, kiuj slavigis lavirojn, prirabis la stratojn kaj publikajn konstruajojnprenante la smeraldajn gemojn, kaj uzurpis miantronon. ”
“Mi jam sciis, ”diris Glinda.
“Ili ankau minacis detrui min, kaj ankau laplurajn bonajn amikojn kaj helpantojn kiujn vi vidasantau vi, ”pludiris la Birdotimigilo; “kaj se ni neeskapintus de ili, niaj vivoj jam delonge estusestingitaj. ”
“Mi jam sciis, ”ripetis Glinda.
“Tial mi venis petegi vian helpon, ”asertis laBirdotimigilo, “car mi kredas ke vi estas ciam pretahelpi la misfortunulojn kaj mistraktatojn. ”
“Estas vero, ”respondis la Sorcistino, malrapide.
“Sed nun regas la Smeraldan Urbon GeneraloZingibra, kiu proklamigis ke si estas Regino. Kial mirajtas oponi sin? ”
“Nu, si stelis mian tronon, ”diris la Birdotimigilo.
“Kaj kial vi posedis la tronon? ”demandis Glinda.
“Gin donis al mi la Sorcisto de Oz kaj la popolo, ”respondis la Birdotimigilo, malkvieta pro lademandoj.
“Kaj kiel akiris gin la Sorcisto? ”si pludiris, severe.
“Oni informis min ke li prenis gin de Pastoria, laantaua Rego, ”diris la Birdotimigilo, konfuzita pro lasevera rigardo de la Sorcistino.
“Sekve, ”deklaris Glinda, “la trono de la SmeraldaUrbo apartenas nek al vi nek al Zingibra, sed al tiuPastoria de kiu uzurpis gin la Sorcisto. ”
“Vero, ”agnoskis la Birdotimigilo, humile; “sedPastoria estas delonge morta, kaj necesas ke estuanstataua reganto. ”
“Pastoria havis ?linon, kiu laurajte heredu latronon de la Smeralda Urbo. Cu vi sciis tion? ”demandis la Sorcistino.
“Ne, ”respondis la Birdotimigilo. “Sed se laknabino ankorau vivas, mi ne kontraustaros sin. Kontentigos min la forpelo de Zingibra, car si estasuzurpintino, kaj mi ne repostulos la tronon por mi. Efektive, ne plezurigas esti Rego, precipe kiam onihavas bonegan cerbon. Mi jam delonge scias ke pormi taugas multe pli honorinda posteno. Sed kie estastiu knabino kiu posedas la tronon, kaj kiel sinomigas? ”
“Sia nomo estas Ozma, ”respondis Glinda. “Sedmi vane klopodis trovi kie si estas. Car la Sorcisto deOz, kiam li stelis la tronon de la patro de Ozma, sekrete kasis la knabinon ie. Kaj per magio kian mine konas li ankau malebligis ke ec mi —ekspertaSorcistino —trovu sin. ”
“Tre strange, ”interrompis la Sancel-Insekto, pseudopompe. “Oni informis min ke la MirindaSorcisto de Oz estis nur carlatano! ”
“Absurde! ”kriis la Birdotimigilo, tre kolera pro tiudiro. “Li donis al mi bonegan cerbon! ”