CAPITRO XXII
La Transformigo de Maljuna Mombi
Unue la magiulino timis kiam si trovis sin kaptita dela malamikoj; sed baldau si decidis ke si estas egalesekura en la butontruo de la Stana Lignohakisto kielsur arbusto. Car neniu sciis ke la rozo kaj Mombi estasunusama afero, kaj nun kiam si estis ekster la urboj dela Urbo la eblo eskapi Glindan estis multe pli granda.
“Sed ne necesas rapidi, ”pensis Mombi. “Miatendos dum kelka tempo kaj guos la humiligon detiu Sorcistino kiam si trovos ke mi superis sin. ”Do dum la tuta nokto la rozo restis trankvile surla brusto de la Stana Lignohakisto, kaj en la mateno, kiam Glinda vokis niajn amikojn al interkonsilado, Nocjo Hakisto kunportis sian belan ?oron al lablanka silka tendo.
“Ial, ”diris Glinda, “ni ne sukcesis trovi tiunmalican maljunan Mombin; do mi kredas ke niaekspedicio ?askis. Kaj mi bedauras tion, car sen niahelpo malgranda Ozma neniam estos savita kaj nerericevos sian justan postenon kiel Regino de laSmeralda Urbo. ”
“Ni ne cedu tro facile, ”diris la Kukurbokapo. “Nifaru ion alian. ”
“Certe io alia estas farenda, ”respondis Glinda, ridetante; “sed mi ne komprenas kiel min tiom facilevenkis maljuna magiulino kiu scias multe malpli damagio ol mi mem. ”
“Dum ni estas ci tie, mi opinias ke estos sage keni konkeru la Smeraldan Urbon por Princino Ozma, ”diris la Birdotimigilo. “Kaj dum la knabino restoskasita, mi volonte regos anstatau si, car mi komprenasla regarton pli bone ol Zingibra. ”
“Sed mi promesis ne geni Zingibran, ”kontrauisGlinda.
“Mi invitas vin ciujn reiri kun mi al mia regno —pli guste, Imperio, ”diris la Stana Lignohakisto, gentile inkluzivante la tutan grupon per regabraketendo. “Multe plezurigos min gastigi vin en miakastelo, kie estas su ?ca spaco kaj pli ol su ?ca. Kaj seiu el vi deziros kovrigi per tavolo el nikelo, miaservisto faros tion tute senpage. ”
Dum la Hakisto parolis la okuloj de Glindarimarkis la rozon en lia butontruo, kaj nun si imagisvidi la grandajn rugajn foliojn de la ?oro iom tremeti. Tio tuj suspektigis sin, kaj post momento laSorcistino decidis ke la sajnrozo estis nur Mombitransformita. Sammomente Mombi sciis ke si estastrovita kaj devas rapide plani eskapon, kaj car si faciletransformigis si tuj formigis kiel Ombro kaj glitis laula muro de la tendo cele la elirejon, planante tielmalaperi.
Sed Glinda ne nur estis egale imagema, si estismulte pli sperta ol la magiulino. Do si pasis al lamalfermajo de la tendo longe antau ol gin atingis laOmbro, kaj per manskuo si fermis la malfermajon tielperfekte ke Mombi ne povis trovi su ?ce larganfendeton kiun si povus trairi. La Birdotimigilo kaj liajamikoj estis multe surprizitaj de la agoj de Glinda, car neniu el ili rimarkis la Ombron. Sed la Sorcistinodiris al ili:
“Restu tute senmove, ciuj! Car la maljunamagiulino estas kun ni ec nun, en ci tiu tendo, kajmi esperas kapti sin. ”
Tiuj vortoj tiom alarmis Mombin ke si tujtransformis sin el ombro en Nigran Formikon, kaj entiu formo si rampis trans la teron, sercante fendetonau kavajon en kiu si povus kasi sian korpeton. Bonsorte, la tero sur kiu la tendo estis starigita, tujantau la urbopordoj, estis malmola kaj glata; kaj dumla Formiko plu rampadis, Glinda vidis gin kaj rapidisantauen por kapti gin. Sed, guste kiam sia manosubiris, la magiulino, nun preskau freneza pro timo, lastafoje transformigis, kaj en la formo de gigantaGrifo si jetis sin tra la muron de la tendo —dissirantela silkon per sia salto —kaj post momento jamforkuradis rapide kiel kirlovento.
Glinda ne hezitis sekvi. Si saltis sur la dorson dela Seg-Cevalo kaj kriis:
“Nun pruvu ke vi rajtas vivi! Kuru —kuru —kuru! ”
La Seg-Cevalo kuris. Fulme li sekvis la Grifon, liajlignaj kruroj movis sin tiom rapide ke ili briletiskvazau la radioj de stelo. Antau ol niaj amikoj povisregustigi el sia surprizo kaj la Grifo kaj la Seg-Cevaloestis preter ilia vidpovo.
“Ni sekvu! ”kriis la Birdotimigilo.
Ili kuris al kie kusas la Gumpo kaj rapide sinjetissur gin.
“Flugu! ”ordonis Tip, fervore.
“Kien? ”demandis la Gumpo, per sia trankvila voco.
“Mi ne scias, ”respondis Tip, kiu estis tre nervozapro la prokrasto; “sed se vi enaerigos, mi kredas keni vidos kiudirekten iris Glinda. ”
“Bone, ”respondis la Gumpo, trankvile; kaj gietendis siajn ?ugilegojn kaj alten iris en la aero. Tre malproksime, trans la kampoj, nun videblis duetaj makuloj rapidantaj unu post la alia, kaj ili sciis kela makuloj sendube estas la Grifo kaj la Seg-Cevalo. DoTip atentigis la Gumpon pri ili, kaj ordonis ke la bestostrebu atingi la du magiulinojn. Sed, kvankam la ?ugode la Gumpo estis rapida, la sekvato kaj sekvanto sinmovis pli rapide, kaj post kelkaj momentoj ne plu estisvideblaj sur la malklara horizonto.
“Tamen ni plu sekvu ilin, ”diris la Birdotimigilo; “car la Lando Oz estas malgranda do ili nepre devosambau halti post nelonge. ”
Maljuna Mombi opiniis sin tre saga pro sia decidofarigi Grifo, car giaj kruroj estis rapidegaj kaj gia fortopli longedaura ol tiu de aliaj bestoj. Sed si ne kalkulispri la senlaca energio de la Seg-Cevalo, kies lignajkruroj povis kuri dum multaj tagoj sen malrapidigi. Tial, post horo da kuregado, la spirado de la Grifokomencis malfortigi, kaj gi anhelis kaj doloroplenestrebis spiri, kaj movis sin multe malpli rapide olantaue. Gi atingis la randon de la dezerto kajkomencis kuri trans la profundan sablon. Sed giaj lacajpiedoj profundigis en la sablon kaj post kelkaj minutojla Grifo kolapsis, plene senforta, kaj kusis senmove surla dezerto.
Glinda atingis gin post momento, rajdante laankorau viglan Seg-Cevalon; kaj malvolvinte maldikanoran fadenon ligitan al sia zono la Sorcistino jetis ginsuper la kapon de la anhelanta senhelpa Grifo, kaj tieldetruis la magian kapablon de la transformita Mombi. Car la besto, tremante severe, ekmalaperis, kaj en gialoko videblis la maljuna magiulino, sovage rigardanta laserenan kaj belan vizagon de la Sorcistino.
CAPITRO XXIII
Princino Ozma de Oz
“Mi kaptis vin, kaj estas senutile plu barakti, ”dirisGlinda, per sia mola, dolca voco. “Kusu senmove dummomento, ripozetu, poste mi reportos vin al miatendo. ”
“Kial vi sercas min? ”demandis Mombi, ankorauapenau kapabla klare paroli pro manko de spiro.
“Kion mi faris kontrau vi, kial vi persekutas min? ”
“Nenion vi faris kontrau mi, ”respondis la mildaSorcistino; “sed mi suspektas ke vi faris plurajn?agojn; kaj se mi trovos ke vi vere misuzis vianmagiscion, mi punos vin severe. ”
“Mi de ?as vin! ”raspis la maljunulinaco. “Vi neaudacus damagi min! ”
Guste tiam la Gumpo al ?ugis ilin kaj starigis sur ladezertan sablon apud Glinda. Niaj amikoj gojis trovi keMombi ?ne estas kaptita, kaj post rapida interkonsiligoili decidis ke ciuj reiru en la Gumpo al la tendaro. Doili enjetis la Seg-Cevalon, kaj poste Glinda, ankorautenante ?non de la ora fadeno kiu estis cirkau la kolode Mombi, devigis la kaptitinon grimpi sur la sofojn. Laaliaj nun sekvis, kaj Tip ordonis al la Gumpo reiri. La veturo farigis sengene, Mombi sidis sur sia lokomalgoj-kaj sever-miene, car la maljunulinaco estistute senhelpa dum restis la magia fadeno cirkau siakolo. La armeo salutis la revenon de Glinda per lautajbonvenigaj krioj, kaj la grupo de amikoj rekunigisbaldau en la regina tendo, kiun oni zorge riparis dumilia foresto.
“Nun, ”diris la Sorcistino al Mombi, “mi volas kevi diru al ni kial la Mirinda Sorcisto de Oz vizitis vintrifoje, kaj kio okazis al la infano Ozma, kiu kuriozegemalaperis. ”
La magiulino rigardis Glindan de ?e, kaj neniunvorton parolis.
“Respondu! ”kriis la Sorcistino.
Sed ankorau Mombi silentis.
“Eble si ne scias, ”komentis Jocjo.
“Bonvolu silenti, ”diris Tip. “Vi eble fusos cion provia stulteco. ”
“Jes, kara Pacjo! ”respondis la Kukurbokapo, humile. “Plezurege mi estas Sancel-Insekto! ”murmuris laMulte Pligrandigita Insekto, mallaute. “Oni ne povasatendi ?uon de sageco el kukurbo. ”
“Nu, ”diris la Birdotimigilo, “kiel ni paroligosMombin? Se si ne informos nin pri kion ni volas scii, estos tute senutila sia kaptigo. ”
“Eble ni provu amon, ”proponis la StanaLignohakisto. “Mi audis ke amo povas venki kiun ajn, ne grave kiom malbelan. ”
Audinte tion la magiulino turnis sin por ?rigardi lintiom ace ke la Stana Lignohakisto humiligite retiris sin. Glinda zorge konsideradis kion fari; nun si sin turnisal Mombi kaj diris:
“Nenion vi gajnos, mi certigas vin, per tia de ?ado. Car mi ?rme intencas scii la veron pri la knabinoOzma, kaj se vi ne diros al mi cion kion vi scias, micerte mortigos vin. ”
“Ho, ne! Ne faru tion! ”kriis la Stana Lignohakisto. “Estus ?e mortigi iun ajn —ec maljunan Mombin. ”
“Estas nur minaco, ”respondis Glinda. “Mi nemortigos Mombin, car si preferos diri al mi la veron. ”“Ha, mi komprenas, ”diris la stanulo, multetrankviligita. “Se mi diros al vi kion ajn vi volas scii, ”dirisMombi, parolante tiom subite ke si tremigis ilin ciujn. “Kion vi faros al mi poste? ”
“Se vi faros tion, ”respondis Glinda, “mi nurpostulos ke vi trinku potencan ?uajon kiu forgesigosen vi la tutan magion kiun vi lernis. ”
“Sed mi farigus senhelpa maljunulino! ”
“Sed vi vivus, ”diris la Kukurbokapo, konsole. “Nepre silentu! ”diris Tip, nervoze. “Mi penos, ”respondis Jocjo; “sed vi agnoskas kevivi estas bone. ”
“Precipe se oni estas Plene Edukita, ”diris laSancel-Insekto, aprobe skuante sian kapon.
“Elektu, ”Glinda diris al maljuna Mombi, “intermorto se vi plu silentos, kaj perdo de via magikapablose vi diros al mi la veron. Mi opinias ke vi preferos vivi. ”
Mombi malkviete rigardis la Sorcistinon, kaj vidiske si plene seriozas kaj ne toleros trompon. Do sirespondis, malrapide:
“Mi respondos viajn demandojn. ”
“Tion mi supozis, ”diris Glinda agrablatone. “Visage elektis, mi certigas vin. ”
Si gestis al unu el siaj Kapitaninoj, kiu portis al sibelan oran kesteton. El gi la Sorcistino tiris grandeganblankan perlon, ligitan al maldika ceno kiun si metiscirkau sian kolon tiel ke la perlo restis sur sia brusto, tuj super la koro.
“Nun, ”diris si, “mia unua demando: Kial laSorcisto trifoje vizitis vin? ”
“Car mi rifuzis viziti lin, ”respondis Mombi.
“Tio ne estas respondo, ”diris Glinda, severe. “Dirual mi la veron. ”
“Nu, ”respondis Mombi, rigardante malsupren, “livizitis min por lerni la recepton kiun mi uzas porbiskvitoj. ”
“Rigardu! ”ordonis la Sorcistino.
Mombi obeis.
“Kiukolora estas mia perlo? ”diris Glinda. “Gi —gi estas nigra! ”respondis la maljunamagiulino, mirante.
“Do vi mensogis al mi! ”kriis Glinda, kolere. “Nurkiam vi diros la veron restos mia magia perlo pureblanka. ”
Mombi nun komprenis ke estas senutile penitrompi la Sorcistinon; do si diris, intertempe sulkantela frunton pro sia venkigo:
“La Sorcisto portis al mi la knabineton Ozma, kiutiutempe estis nur bebo, kaj petis min kasi la infanon. ”
“Tion mi supozis, ”deklaris Glinda, trankvile.
“Kion li donis al vi pro via helpo? ”
“Li instruis al mi ciujn siajn magiajojn. Kelkajestis autentikaj, kaj kelkaj estis fraudaj; sed mi ?delisal mia promeso. ”
“Kion vi faris pri la knabino? ”demandis Glinda; kaj je tiu demando ciu antauen klinis sin por atenteauskulti la respondon.
“Mi sorcis sin, ”respondis Mombi.
“Kiel? ”
“Mi transformis sin kaj faris el si —el si —”“Kion el si? ”demandis Glinda, kiam la magiulinohezitis.
“Knabon! ”diris Mombi, malaltavoce.
“Knabon! ”ehis ciu voco; kaj, car ili sciis ke tiumaljunulino prizorgis Tipon ekde lia bebeco, ciujokuloj turnigis al kie staras la knabo.
“Jes, ”diris la maljuna magiulino, jese skuante siankapon; “jen Princino Ozma —la infano portita al mide la Sorcisto kiu stelis la tronon de sia patro. Jen lavera reganto de la Smeralda Urbo! ”kaj si per sialonga osteca ?ngro rekte indikis la knabon.
“Mi! ”kriis Tip, miregante. “Mi ne estas PrincinoOzma —mi ne estas knabino! ”
Glinda ridetis, kaj irinte al Tip si prenis lianmalgrandan brunan manon per sia delikata blankamano.
“Vi ne estas knabino guste nun, ”diris si mildatone, “car Mombi transformis vin en knabon. Sed vi naskigisknabino, kaj ankau Princino; do vi devos repreni viangustan formon, por ke vi farigu Regino de la SmeraldaUrbo. ”
“Ho, lasu Zingibran resti la Regino! ”kriis Tip, preta plori. “Mi volas resti knabo, kaj veturi kun laBirdotimigilo kaj la Stana Lignohakisto, kaj la Sancel-Insekto, kaj Jocjo —jes! kaj kun mia amiko la Seg-Cevalo —kaj la Gumpo! Mi ne volas esti knabino! ”“Ne timu, amiketo, ”diris la Stana Lignohakisto, konsole; “ne doloras esti knabino, oni diras; kaj ni ciujrestos viaj ?delaj amikoj. Kaj, senkase parolante, miciam opiniis knabinojn pli agrablaj ol knaboj. ”
“Nu, egale agrablaj, ”diris la Birdotimigilo, karesefrapetante la kapon de Tip.
“Kaj egale bonaj studentoj, ”proklamis la Sancel-Insekto. “Mi volonte farigos via instruisto, kiam virefarigos knabino. ”
“Sed —atendu! ”diris Jocjo Kukurbokapo, geme:“sevi farigos knabino, vi ne povos resti mia kara Pacjo! ”
“Ne, ”respondis Tip, ridante malgrau siamaltrankvilo; “kaj volonte mi perdos tiun parencecon. ”
Poste li diris, heziteme, dum li turnis sin al Glinda:
“Mi provos dum kelka tempo —por trovi kiel estos. Sedse al mi ne placos esti knabino, vi devas promesi ke virefaros min knabo. ”
“Nu, ”diris la Sorcistino, “mia magio ne povas farition. Mi neniam faras transformojn, car ili estasnehonestaj, kaj neniu respektinda magiulino volasdoni malveran aspekton al io ajn. Nur senskrupulinojuzas tiun arton, do mi devas postuli ke Mombi nuligusian carmon kaj redonu al vi vian gustan formon. Silastafoje faros magiajon. ”
Nun, car la vero pri Princino Ozma malkasigis, alMombi ne gravis la sorto de Tip; sed si timis lakoleron de Glinda, kaj la knabo malavare promesisprizorgi Mombin kiam si maljunigos se li farigosregantino de la Smeralda Urbo. Do la magiulinokonsentis fari la transformon, kaj tuj komencigis lapreparado de la evento.
Glinda ordonis ke sia propra regina sofo metigu enla centron de la tendo. Sur gin metigis multaj kusenojkovritaj per rozkolora silko, kaj de ora stango super gipendis multaj rugetaj faldajoj el ?landro, tute kasantela internan parton.
La unua ago de la magiulino estis devigi la knabontrinki magian ?uajon kiu rapide dormigis lin profundekaj sensonge. Poste la Stana Lignohakisto kaj laSancel-Insekto zorge portis lin al la sofo kaj metis linsur la molajn kusenojn, kaj kuntiris la ?landrajnkurtenojn por kasi lin de ciuj.
La magiulino kauris sur la tero kaj ?amigis sekajnherbojn, kiujn si tiris el sia brustvesto. Kiam la fajroardis klare maljuna Mombi dissutis manplenon damagia pulvoro sur la fajron, kiu tuj komencis estigirican violan vaporon, plenigante la tendon per siaodoro kaj ternigante la Seg-Cevalon —kvankam oniantauavertis lin resti silenta.
Dum la aliaj scivole rigardadis sin, la maljunulinacocantis verson ritme uzante vortojn kiujn neniukomprenis, kaj klinis sian maldikan korpon sepfojesuper la fajron. Kaj nun la sorckanto sajnis kompleta, car la magiulino rektigis kaj kriis unu vorton, “Jeoua! ”lautavoce.
La vaporo for ?osis; la aero reklarigis; iom da fresaaero plenigis la tendon, kaj la rugetaj kurtenoj de lasofo tremetis kvazau movitaj de io malantau ili. Glinda marsis al la baldakeno kaj apartigis lasilkajn kurtenojn. Si klinis sin super la kusenojn, etendis manon, kaj de la sofo levigis la formo de junaknabino, fresa kaj bela kiel maja mateno. Siaj okulojbrilis kvazau du diamantoj, kaj siaj lipoj rugetis kielturmalino. Lau sia dorso pendis rugoraj bukloj, kajmaldika juvela cirklajo sidis super siaj brovoj. Siajsilkogazaj roboj ?osis cirkau si kvazau nubo, kaj sursiaj piedoj estis delikataj satenaj pant ?oj.
Vidante tiun belegulinon la malnovaj kamaradoj deTip rigardadis miroplene dum tuta minuto, kaj post tiociu kapo klinigis pro sincera admirado al la belaPrincino Ozma. La knabino mem rigardetis labrilantan vizagon de Glinda, kiu brilas pro plezuro kajkontento, kaj post tio turnis sin al la aliaj. Parolantela vortojn dolce malarogante, si diris:
“Mi esperas ke neniu el vi malpli amos min nun olantaue. Mi restas la sama Tip, sciu; nur —nur —”“Nur vi estas diferenca! ”diris la Kukurbokapo; kajciu opiniis ke tiu estis lia plej saga parolo dum lia tutavivo.