Pobudka: zbiorek poezji
Adam Asnyk urodził się w Kaliszu w roku 1838. Jako młodzieniec brał udział w przygotowaniach do powstania 1863 roku, był później członkiem Rządu Narodowego i po przegranej musiał wyjechać z kraju. Nigdy już odtąd nie zobaczył swych rodzinnych stron. Początkowo wpadł w zwątpienie, następnie jednak własną myślą doszedł do niezachwianej wiary w zwycięstwo sprawiedliwości na ziemi, odrodzenie Polski i przyszłe szczęście ludzkości. W pięknych swoich wierszach wiarę tę starał się wpoić rodakom w najcięższych chwilach życia Narodu.
Umarł w Krakowie w 1897 r. Pochowano go na Skałce w grobach Zasłużonych.
Pobudka
Precz ze zwątpieniem, co łamie
I męskich pozbawia sił
Niech targa skrwawione ramię
Łańcuch, co w ciało się wpił.
Precz z małoduszną rozpaczą,
Niewolno rozpaczać nam!
Niech myśli zuchwale skaczą
Do niebios zamkniętych bram!
Niech biegną, jak hufce zbrojne
I sztandar rozwiną swój,
Niech śpieszą na świętą wojnę,
Na wielki o prawdę bój.
Niechaj nas klęski nie straszą,
Niech hasło bojowe brzmi:
Za naszą wolność i waszą
Za przyszłych braterstwa dni!
Choć jeden za drugim pada
Z czcicieli duchowych zórz,
Choć przemoc, odstępstwo, zdrada
W ich łonie zatapia nóż,
Choć twierdza w gruzy się wali,
Choć płonie nad głową dom
Nie dajcie, zakuci w stali,
Przystępu rozpaczy łzom!
Lecz oręż dobrawszy świeży
W obronie człowieczych praw,
Ostatnia garstko rycerzy,
Do końca swe czoło staw!
Duch ludzki wszak nie na wieki