Banden Die Binden - Amy Blankenship 5 стр.

‘Dat is onze andere nicht,’ Tristian verliet zijn stoel en liep het meisje tegemoet. Hij wist dat Ashton uit zijn dak zou gaan; hij bukte zijn hoofd en gaf Shae een lange hartstochtelijke kus. Toen hij dacht dat deze show goed genoeg was, ademde hij tegen haar lippen. ‘Word niet boos op mij…. maar ik heb Angel’s vriend verteld dat je ons nichtje was. Is hij al van zijn stoel gevallen?’

Shae giechelde: “Nee maar is hij altijd zo bleek?”

Tristian keek over zijn schouder n stikte bijna van het lachen toen hij zag dat Ashton gauw de andere kant opkeek alsof hij niks gezien had. ‘Oké, we laten hem met rust.’ Tristian pakte haar bij de hand en leidde haar naar de tafel en zag dat Damien en Stacey in het zwembad waren bij Devin.

“Dit is mijn nicht Shae,” hij greep naar zijn ribben waar Shae hem net een elleboog in had gegeven. “Ik bedoel mijn vriendin Shae,” glimlachte hij schuldig.

Ashton deed zijn armen over elkaar en keek naar hen. “ Waar is die zuster van jou? Ik krijg opeens de drang om me achter iemand te verstoppen.”

“Maakt mij broer het je erg lastig?” Vroeg Angel die achter hem stond. Ze glimlachte naar Shae, ze had alles gehoord wat Tristian had gezegd dat Shae een nichtje was.

‘Godzijdank,’ Ashton boog zijn hoofd achterover toen Angel naar beneden bukte en hem een lichte kus op zijn lippen gaf. Hij was opeens jaloers omdat de kus niet half zo gepassioneerd was als de kus die ze Hunter had gegeven. “Ik weet dat het nog een paar uur duurt voordat ik eenentwintig word, maar je broer probeert me nu al dronken te voeren.”

Hij trok haar naast zich en keek achter haar of Hunter niet toevallig achter haar aankwam. Toen zag hij een man leunend tegen de Tiki bar staan die naar hen keek, hij fronste zijn wenkbrauwen en dacht dat het Hunter was…. hij zag dat dit niet zo was. Deze man was ook een Indiaan, maar iets in hem deed hem denken dat deze man gevaarlijker was dan de Indiaan die hij al had ontmoet.

Ray nam niet de moeite om weg te kijken, in plaats daarvan staarde hij naar Angel’s vriendje. Terwijl hij hem een koele blik toewierp liep hij recht op hen af…. het oogcontact niet onderbroken. Angel zag zijn blik en hij liet zijn blik verzachten door haar aan te kijken, het maakte hem niks uit wat Ashton van hem dacht.

Angel’s ogen lichten onmiddellijk op. “Oh kijk, het is Ray!”

Ze begon zich los te maken van Ashton zodat ze naar hem toe kon lopen maar Ashton pakte haar hand steviger vast en hield haar tegen. Ze beet ongeduldig op haar onderlip, ging weer zitten en glimlachte en wachtte dat Ray bij hen was.

Tristian zag de onhandige manoeuvre en fronste zijn wenkbrauw. Angel zou een knuffel van Ray willen nadat ze hem zolang niet had gezien, dus waarom was Ashton zo bezitterig? Hij stond op om Ashton te zeggen dat hij zich niet zo lullig moest gedragen, het was niet cool, maar zijn lippen gingen over in een glimlach toen Ray recht op haar afliep en haar een knuffel gaf.

Tristian zag de ongelukkige blik op het gezicht van Ashton en hoopte dat dit genoeg was voor een stevige ruzie.

‘Het is goed om je terug te zien in Sanctuary,’ zei Ray, haar langer vasthoudend dan normaal was, alleen maar om haar vriend boos te maken. Hij ging zelfs nog iets verder en gaf haar een kus op de wang voordat ze zich langzaam los maakte. Zijn ogen kleurden donkerder terwijl hij in haar blauwe ogen staarde. “Als je hand verdoofd is, vertel het me dan…. dan zal ik zijn vingers breken.”

“Heh?” Zuchtte Angel toen ze besefte waar hij het over had. Eigenlijk begon haar hand wel verdoofd te voelen. “Oh nee hoor,” ze kneep even zachtjes in de hand van Ashton alsof het haar helemaal geen pijn deed, en knipoogde naar Ray. “Hij geeft mij geen problemen, dit is mijn vriend Ashton.”

Ze glimlachte geruststellend, wetend dat Ray echt de vingers van Ash zou breken als ze iets anders had gezegd. Hij had haar altijd heel goed beschermd.

Er kwam een herinnering naar boven bij Angel van een van die keren dat hij haar beschermde. Ray had Hunter en Tristian een flink pak slaag gegeven toen ze haar in de oude eik hadden laten klimmen die over de vijver hing. Hij had haar al vaker verboden om dit te doen en kwam net op tijd om haar op te vangen toen ze van een hoge tak viel die niet boven het water hing.

Ray negeerde volledig dat hij aan Ashton werd voorgesteld. “Het is goed dat je naar huis bent gekomen, Angel. Misschien komt de wens van je oma uit en blijf je.” Hij boog zich om dichtbij haar oor te komen alsof hij iets wilde fluisteren, maar zijn stem was luid genoeg zodat iedereen het kon horen. ‘Ik heb later een verrassing voor je.’ Ray wierp haar een geheimzinnige glimlach toe en knikte naar Tristian en Shae. Zonder nog iets te zeggen liep hij om het enorme zwembad heen de achteringang uit.

“Nou zeg die bijt”, pruilde Angel. “Waarom bleef hij niet langer hier?”

‘Hij zal je verrassing wel gaan ophalen,’ zei Tristian, hij wist waar Ray naar toe ging.

Terugkerend naar de picknicktafel ging Angel naast Ashton zitten en wreef afwezig over haar hand toen hij die eindelijk losliet. Ze wilde hem vragen waarom hij zo hard in haar hand had geknepen, maar besloot dit niet te doen terwijl ze naar Shae keek. Als Ashton gemeen wilde zijn…. dan zou hij genegeerd kunnen worden. Ze had zin om te feesten, ze zag haar favoriete vriendin nu pas weer sinds ze waren geland boven op de berg.

“Dus mijn broer heeft zich wel gedragen, of heeft hij al die tijd tegen mij gelogen?” Vroeg Angel plagend.

‘Waarschijnlijk heeft hij gelogen,’ Shae keen naar Tristian en knipoogde toen ze opstond. ‘Ik denk dat ik je zusje voor een minuutje ga meenemen zodat we even kunnen bijpraten.’

“Wat? Kun je niet roddelen in ons gezelschap?’ Vroeg Tristian, blij dat Angel een reden had om even weg te komen bij Ashton en Shae een reden had om zich niet aan hem vast te klampen. Hij had Shae eigenlijk uitgenodigd zodat Angel nog een reden had om weer naar huis toe te komen.

“Dan is de lol eraf,” vertelde Shae hem met een ondeugende trek om haar lippen.

“Goed. Uiteindelijk, heb ik jou eerst van haar gestolen,” gaf hij zonder wroeging toe. Shae liep rond de tafel en pakte Angel’s handen en rukte haar weg alsof ze een paar schoolmeisjes waren.

Tristian keek naar Ashton en zag dat zijn persoonlijkheid zo veranderlijk was als dag en nacht. Ashton’s lippen vormden dunne lijntjes en hij voelde bijna zijn woede in golven van hem afrollen.

Hij zuchte opgelucht omdat hij eindelijk weer een reden had gevonden om Ashton Fox niet te mogen. Het leek erop dat deze jongen gewoonweg niet kon delen. Dat bevestigde alleen maar dat Tristian er alles aan ging doen om zoveel mogelijk tijd met Angel door te brengen zolang ze hier waren.

Banden Die Binden

Obsessie Series

Auteur: Amy Blankenship

Translator: Angelique Hofland

Copyright © 2012 Amy Blankenship

Dutch Edition Published by TekTime

All rights reserved.

Hoofstuk 1 “Sanctuary”

Angel Hart keek naar buiten door het dikke raam, wilde ineenkrimpen op deze hoogte van de helikopter zoals het vloog naar het resort waar ze was opgegroeid. Ze hield zielsveel van deze plek… maar vond het leuker vanaf de grond. Vliegen was haar enige fobie en dat had ze de afgelopen tien uur gedaan.

Haar pony uit haar ogen blazend, keek ze richting haar broer Tristian, zich afvragend wat hem bezielde om hen op het vliegveld te ontmoeten wetende dat hij de weg naar huis terug moest vliegen in de helikopter.

Ze wist dat Tristian een hekel had aan vliegen nog meer dan zij en zag dat hij iemand een berichtje stuurde met zijn mobiele telefoon om bezig te blijven. Misschien was hij wel over zijn angst heen ze hadden elkaar bijna twee jaar niet gezien, ze hadden elkaar wel gesproken via de telefoon en elkaar bijna dagelijks berichtjes gestuurd. Het maakte haar eigenlijk ook niet uit waarom hij het had gedaan, omdat hij bij haar was dat had een kalmerend effect op haar en daar was ze dankbaar voor.

Om aan het lawaai van de helikopter te ontsnappen, ging Angel terug in gedachten over de laatste twee jaren. Toen haar ouders gingen scheiden, haar vader had haar meegesleept naar Californië terwijl Tristian gedwongen werd om te blijven op Sanctuary met hun moeder. Omdat het te ver was om te rijden en beiden niet graag vlogen….. de afstand was de enige reden dat ze elkaar niet persoonlijk hadden ontmoet.

Ze had zich niet gerealiseerd hoe erg ze Tristian had gemist totdat ze hem zag staan op het vliegveld, helemaal alleen. Hij leunde tegen een muur tegenover de deur waar ze doorheen waren gekomen. Zodra ze elkaar zagen, rende ze richting hem en hij hield zijn armen open om haar op te vangen.

Haar grote broer…. Tristian was degene waar ze als eerste tegen praatte ’s morgens en hij was de laatste die ze zag voor het slapen gaan. Opgroeien, ze hadden zelfs hun ouders ervan overtuigd dat ze een probleem hadden met slaapwandelen omdat ze midden in de nacht wakker werden en in slaap vielen in elkaars bed.

Hun moeder had geprobeerd het te stoppen toen ze ouder werden door ‘s nachts hun slaapkamer deuren op slot te doen. Angels lippen versmalde toen ze zich herinnerde wat hun moeder had gezegd de laatste keer dat ze hun slapend in elkaars armen betrapte.

“Het is een zonde, hoe jullie twee je gedragen…. jullie gedragen je meer als geliefden dan als broer en zus.” Isabel Hart’s stem was die avond veranderd van moederliefde naar een stem vol walging.

Tristian had al snel een manier gevonden om deze stomme sloten te omzeilen. Hij sneed een stuk uit de muur achter zijn kast, zodat hij gemakkelijk de smalle gangen in kon die door de muren van het hotel liepen waar ze woonden. Hetzelfde had hij gedaan met haar kast en elke avond sloop hij naar haar kamer en sliep met haar….de wekker was gezet zodat ze niet betrapt zouden worden.

Hij vertelde haar dat hun moeder de viezerik was… denken dat hun relatie fout en vies was. Hij had haar erop gewezen dat er in kleinere landen, hele families samen douchten en sliepen, en dat in andere landen, het vrij normaal was om te trouwen met familie. Tristian overtuigde haar ervan dat hun moeder de zondaar was omdat ze hun uit elkaar wilde halen.

Angel had lang geleden al besloten dat het een geheim was van haar en Tristian en het niemand anders aanging…. ze vertrouwde hem.

Tristian was weinig veranderd sinds de laatste keer dat ze hem had gezien, met zijn jonge, onschuldige uiterlijk. Maar, tegelijkertijd, zag ze veranderingen die zij niet had meegemaakt. Zijn blonde haar was donkerder geworden… highlights van platina blond en rossig blond stond hem geweldig met z’n lichte teint en groene ogen.

Ze glimlachte denkend hoe goed hij zou passen bij de surfer dudes in Californië met zijn alternatieve kapsel. Het was rondom bijna net zolang en hij droeg alles naar één kant en liet het over zijn oog hangen tot over zijn kin. Ze kon ook het zwarte leer zien van de kruisketting, die boven zijn kraag uitkwam, die ze hem voor Kerst had gestuurd.

Ze had het gevoel dat zij het meeste was veranderd. Toen ze Sanctuary had verlaten, was ze pas zestien. Ze was bijna elke dag van haar leven samen geweest met Tristian, Hunter en Ray….ze had zich eenzaam en verloren gevoeld in L.A. Ze was zelfs nooit naar een echte school geweest omdat hun oma altijd privé leraren inhuurde om hun thuis les te geven.

Het was een cultuurschok om naar de middelbare school te gaan in L.A.

Toen besefte ze dat haar familie, die zoveel geld had, hen volledig van de buitenwereld had afgesloten zodat ze niet wisten wat normaal was. Toen ontmoete ze Ashton Fox. Elke keer als zij het penthouse van haar vader verliet, was Ashton daar of hij dook ergens op waar zij was…. toeval. Hij maakte haar al snel aan het lachen en liet haar een totaal nieuwe wereld zien.

Angel maakte de fout om weer door het raam te kijken juist nu ze over een lage vallei vlogen, het voelde alsof ze torenhoog waren.

Ze kneep nog wat harder in Ashton ’s hand en besloot naar hem te kijken in plaats van naar het duizelingwekkende uitzicht. Zijn ijsblauwe ogen lachten om haar nervositeit maar dat maakte haar niks uit…niet echt. Ze was blij dat hij niet naar haar had geluisterd toen ze had geprobeerd hem ervan te overtuigen om niet met haar mee terug te gaan naar Sanctuary voor een week.

Via de microfoon in de koptelefoon vroeg ze, “Ash, heb je eerder in een helikopter gezeten? Je gaat er heel erg goed mee om.”

“Nee, maar ik geniet van elke minuut,” Ashton grijnsde naar haar. “Je familie is een beetje excentriek, denk je niet? Een helikopter haalt ons op van het vliegveld terwijl een limousine onze bagage brengt. En ik maar denken dat mijn familie rijk was.” Hij bewoog zijn wenkbrauwen om haar aan het lachen te maken.

Hij wist dat ze angstig was omdat ze hard in zijn hand kneep. Haar kwetsbaarheid maakte haar nog dierbaarder voor hem. Ze leek totaal niet op die zwervers uit L.A. die hij had gedate. Zijn gedachten werden onderbroken door de stem van haar broer door de koptelefoon.

“Het is altijd zo,” Tristian keek naar zijn zus wetende dat ze het hier mee eens was. Ze hadden de volwassenen van de familie Hart dit spelletje hun hele leven al zien spelen. “De familie Hart probeerde altijd elkaar te overtroeven. Het feit dat onze oma eigenaar is van deze helikopter en van het hele Sanctuary was haar kleine overwinning tegenover haar drie kinderen…..en de wereld,” hij mompelde het laatste gedeelte met enige sarcasme.

“Zo is het genoeg, Tristian.” Malcolm Hart keek teleurgesteld naar zijn zoon en draaide met zijn rug naar zijn nieuwe vriendin, Felicia. Hij besloot het gebruik van de koptelefoon over te nemen de rest van de vlucht om zo te voorkomen dat zijn zoon nog meer beledigingen uitte in het bijzijn van hun gasten.

Hij lachte naar de mooie roodharige die hij pas twee weken geleden had ontmoet. Hij had haar verleid met geld, alleen maar om haar mee te nemen en te showen aan zijn ex-vrouw, Lily. Zij was degene geweest die had aangedrongen op de scheiding, dus nu zou hij dat er wreed bij haar gaan inwrijven.