Shkrimtari - Danilo Clementoni, читать онлайн бесплатно (полностью) 2 стр.

Â«TetÃ«dhjetÃ« sekonda nga vetÃ«shkatÃ«rrimiÂ» njoftoi pÃ«rsÃ«ri zÃ«ri i ngrohtÃ« dhe i qetÃ« femÃ«ror i sistemit qendror.

Â«Jepi ZakÂ» bÃ«rtiti Petri. Â«Nuk nga mbetet shumÃ« kohÃ«, duhet tâia mbathim.Â»

Â«Por nuk mund tÃ« bÃ«jmÃ« asgjÃ« fare pÃ«r tÃ« ndÃ«rprerÃ« sekuencÃ«n?Â» ia ktheu Azakisi i mÃ«rzitur.

Â«PÃ«r fat tÃ« keq jo, miku im. PÃ«rndryshe do ta kisha bÃ«rÃ« tashmÃ«, si thua ti?Â»

Â«Por nuk Ã«shtÃ« e mundurÂ» tha komandanti ndÃ«rkohÃ« qÃ« shoku i tij i aventurave po e tÃ«rhiqte prej krahu, nÃ« drejtim tÃ« modulit tÃ« komunikacionit tÃ« brendshÃ«m numÃ«r tre.

Â«NÃ« fakt, mund edhe tÃ« bÃ«het provÃ« pÃ«r tÃ« ndÃ«rprerÃ« proÃ§edurÃ«n nÃ« mÃ«nyrÃ« manuale por do tÃ« duheshin tÃ« paktÃ«n tridhjetÃ« minuta, dhe ne kemi a sâkemi njÃ« minutÃ« kohÃ«.Â»

Â«Prit, ndaloÂ» thirri atÃ«herÃ« Azakisi duke u liruar nga shtrÃ«ngimi i fortÃ« i mikut me vetÃ«m njÃ« tÃ«rheqje tÃ« krahut. Â«Nuk mund ta lÃ«mÃ« tÃ« shpÃ«rthejÃ« kÃ«tu. Vala e energjisÃ« e shkaktuar nga shpÃ«rthimi do tÃ« arrinte nÃ« tokÃ« brenda pak minutave dhe pjesa e ekspozuar e planetit do tÃ« preket nga njÃ« valÃ« goditjeje gjigande qÃ« do tÃ« shkatÃ«rronte gjithÃ§ka qÃ« do hasÃ« gjatÃ« kalimit.Â»

Â«TashmÃ« e kam bÃ«rÃ« gati komandimin e Theosit nga anija. Do ta zhvendosim sapo tÃ« kemi hipur, gjithmonÃ« nÃ«se ti luan nga vendiÂ» e qortoi Petri ndÃ«rsa i kapte sÃ«rish krahun mikut tÃ« tij dhe e tÃ«rhiqte peshÃ« nÃ« drejtim tÃ« modulit.

Â«GjashtÃ«dhjetÃ« sekonda nga vetÃ«shkatÃ«rrimi.Â»

Â«Po ku kÃ«rkon ta zhvendosÃ«sh?Â» vazhdoi Azakisi ndÃ«rkohÃ« qÃ« dera e modulit tÃ« komunikacionit tÃ« brendshÃ«m po hapej nÃ« kabinÃ«n e anijes nÃ« nivelin gjashtÃ«. Â«Nuk do tÃ« mjaftojÃ« njÃ« minutÃ« pÃ«r tÃ« arritur njÃ« distancÃ« tÃ« tillÃ« nga...Â»

Â«A do pushosh sÃ« dÃ«rdÃ«llituri?Â» ia preu fjalÃ«n Petri. Â«Mbylle sqepin dhe ulu aty. Tani do merrem unÃ« me kÃ«tÃ«.Â»

Azakisi, pa dhÃ«nÃ« asnjÃ« koment tjetÃ«r, iu bind urdhrit dhe zuri vend mbi kolltukun ngjyrÃ« gri nÃ« krah tÃ« panelit qendror. Ashtu siÃ§ kishte bÃ«rÃ« me dhjetÃ«ra herÃ« nÃ« situata po kaq tÃ« rrezikshme, vendosi tâi besonte plotÃ«sisht aftÃ«sisÃ« dhe eksperiencÃ«s sÃ« shokut tÃ« tij. NdÃ«rkohÃ« qÃ« Petri, gjithÃ« zell, merrej me njÃ« sÃ«rÃ« hologramesh manovrimi tredimensionale, mendoi tÃ« kontrollonte se si kishte pÃ«rfunduar evakuimi i pjesÃ«s tjetÃ«r tÃ« ekuipazhit, duke kontaktuar ndÃ«rkohÃ« pilotÃ«t njÃ« e nga njÃ«. NÃ« pak sekonda konfirmuan shkÃ«putjen e anijeve nga anija kozmike mÃ«mÃ«. Ishin duke u larguar me shpejtÃ«si. Komandanti nxori njÃ« frymÃ«marrje tÃ« thellÃ« prej lehtÃ«simit dhe e drejtoi sÃ«rish vÃ«mendjen tek manovrat mjeshtÃ«rore tÃ« mikut tÃ« tij.

Â«TridhjetÃ« sekonda nga vetÃ«shkatÃ«rrimi.Â»

Â«DolÃ«m jashtÃ«Â» u shpreh Petri. Â«Tani po zhvendos Theosin.Â»

Â«ÃfarÃ« mund tÃ« bÃ«j pÃ«r tÃ« tÃ« ndihmuar?Â»

Â«AsgjÃ«, mos u bÃ«j merak. Je nÃ« duar tÃ« sigurtaÂ» dhe i shkeli syrin e djathtÃ«, ashtu siÃ§ ia kishin mÃ«suar miqtÃ« e tij tokÃ«sorÃ«. Â«Do ta pozicionoj anijen pas hÃ«nÃ«s. QÃ« aty nuk do tÃ« mund tÃ« shkaktojÃ« asnjÃ« dÃ«m.Â»

Â«DreqÂ» u shpreh Azakisi. Â«Nuk mÃ« kishte ardhur fare nÃ« mend.Â»

Â«Po pÃ«r kÃ«tÃ« gjÃ« jam kÃ«tu, apo jo?Â»

Â«Vala e shpÃ«rthimit do tÃ« pÃ«rplaset mbi satelitin i cili do tÃ« thithÃ« tÃ« gjithÃ« energjinÃ«. Je fenomen miku im.Â»

Â«Dhe qÃ« natyrisht nuk do tÃ« shkaktojÃ« dÃ«me nÃ« hÃ«nÃ«Â» vazhdoi Petri. Â«Atje nuk ka gjÃ« tjetÃ«r pÃ«rveÃ§se shkÃ«mbinj dhe kratere.Â»

Â«DhjetÃ« sekonda nga vetÃ«shkatÃ«rrimi.Â»

Â«Pothuajse ia dola...Â» foli Petri me njÃ« fije zÃ«ri.

Â«Tre... Dy... NjÃ«...Â»

Â«U krye. Theosi Ã«shtÃ« nÃ« pozicion.Â»

Tamam nÃ« kÃ«tÃ« moment, mbi faqen e padukshme tÃ« HÃ«nÃ«s, nÃ« kordinatat gjerÃ«si gjeografike 24,446471 dhe gjatÃ«si gjeografike 152,171308 nÃ« gradÃ« dhjetore, pikÃ«risht nÃ« vendin ku tokÃ«sorÃ«t e kishin quajtur krateri Komarov, u vu re njÃ« lÃ«vizje e pazakontÃ« telurike. Mbi sipÃ«rfaqen e shkretuar dhe me gunga tÃ« kraterit, sikur tÃ« qe futur me forcÃ« njÃ« teh i stÃ«rmadh i padukshÃ«m, u hap njÃ« Ã§arje e madhe dhe e thellÃ« nga konturet jashtÃ«zakonisht tÃ« pÃ«rsosura. MenjÃ«herÃ« pas kÃ«saj, sikur tÃ« qe goditur direkt nÃ« brendÃ«si tÃ« kraterit, kÃ«rceu jashtÃ« me forcÃ« njÃ« objekt i pazakontÃ« nÃ« formÃ« vezake me njÃ« shpejtÃ«si tÃ« jashtÃ«zakonshme dhe u drejtua pÃ«r nga hapÃ«sira, me njÃ« trajektore nÃ« pjerrÃ«si tridhjetÃ« gradÃ« nga drejtimi vertikal. Objekti vazhdoi tÃ« ishte i dukshÃ«m vetÃ«m pÃ«r pak sekonda para se tÃ« zhdukej pÃ«rfundimisht nÃ« njÃ« vetÃ«timÃ« drite nÃ« ngjyrÃ« kaltÃ«roshe.

Nga e Ã§ara nÃ« formÃ« eliptike qÃ« tÃ« lejonte tÃ« shikoje pÃ«rjashta, njÃ« dritÃ« verbuese ndriÃ§oi hapÃ«sirÃ«n e zezÃ« dhe tÃ« ftohtÃ« aty jashtÃ«, duke e pushtuar anijen nga brenda me njÃ« dritÃ« thuajse ireale.

Â«Miku im, si thua sikur tÃ« lÃ«vizim qÃ« kÃ«tej?Â» sugjeroi Azakisi shumÃ« i merakosur, ndÃ«rkohÃ« qÃ« sodiste valÃ«n e energjisÃ« qÃ« po zmadhohej dhe po afrohej me shpejtÃ«si afÃ«r vendit ku gjendeshin.

Â«MÃ« ndiqniÂ» bÃ«rtiti Petri tek komunikuesi, duke iu drejtuar pilotÃ«ve tÃ« anijeve tÃ« tjera. Pastaj, pa folur mÃ« tej, manovroi mjetin dhe e zhvendosi atÃ« me shpejtÃ«si duke e fshehur pas faqes sÃ« hÃ«nÃ«s qÃ« Ã«shtÃ« gjithmonÃ« e kthyer nÃ« drejtim nga Toka. Â«Mbahuni fortÂ» shtoi, ndÃ«rkohÃ« qÃ« kapej fort pas krahÃ«ve tÃ« karriges sÃ« komandimit ku ishte ulur.

NÃ« heshtje absolute, pritÃ«n qÃ« tÃ« kalonin sekonda pa fund, me vÃ«shtrimin e ngulitur mbi ekranin qendror, duke shpresuar se zhvendosja e papritur e Theosit do tÃ« arrinte tÃ« shmangte njÃ« katastrofÃ« nÃ« TokÃ«.

Â«Vala e energjisÃ« po pÃ«rhapet nÃ« hapÃ«sirÃ«Â» foli Petri me qetÃ«si. BÃ«ri njÃ« pauzÃ« tÃ« shkurtÃ«r pastaj, pasi kishte verifikuar njÃ« varg mesazhesh tÃ« pakuptueshme tÃ« shfaqur nÃ« hologramet qÃ« kishte pÃ«rpara, shtoi Â«Dhe hÃ«na e ka thithur nÃ« mÃ«nyrÃ« tÃ« pÃ«rsosur atÃ« pjesÃ« tÃ« drejtuar nga planeti.Â»

Â«Bah, mÃ« duket se ke bÃ«rÃ« tamam njÃ« punÃ« tÃ« shkÃ«lqyer, plakoÂ» komentoi Azakisi pasi kishte rifilluar pÃ«rsÃ«ri tÃ« merrte frymÃ«.

Â«E vetmja qÃ« Ã«shtÃ« rrezikuar vÃ«rtet ka qenÃ« hÃ«na e gjorÃ«. Ka marrÃ« tamam njÃ« goditje tÃ« mirÃ«.Â»

Â«Mendo se Ã§farÃ« mund tÃ« kishte ndodhur nÃ«se vala do tÃ« arrinte mbi TokÃ«.Â»

Â«Do tÃ« kishte bÃ«rÃ« fÃ«rtele gjysmÃ«n e planetit.Â»

Â«A jeni tÃ« gjithÃ« mirÃ«?Â» nxitoi tÃ« pyeste Azakisi, pÃ«rmes komunikuesit, tÃ« gjithÃ« pilotÃ«t e tjerÃ« tÃ« cilÃ«t, duke ndjekur manovrat e Petrit, i kishin pozicionuar edhe anijet e tyre qÃ« mos dukeshin nga sateliti. NÃ« vazhdim erdhÃ«n pÃ«rgjigje qetÃ«suese dhe, pas konfirmimit tÃ« komandantit tÃ« fundit mbi gjendjen e shkÃ«lqyer si tÃ« ekuipazhit ashtu edhe tÃ« mjetit, u lÃ«shua rÃ«ndÃ« mbi shpinÃ«n e kolltukut dhe nxori tÃ« gjithÃ« ajrin qÃ« kishte brenda nÃ« mushkÃ«ri.

Â«Vajti mirÃ«Â» komentoi Petri i kÃ«naqur.

Â«Ashtu Ã«shtÃ«, po si do tâia bÃ«jmÃ« tani? Theosi nuk Ã«shtÃ« mÃ«. Si do tÃ« kthehemi nÃ« shtÃ«pi?Â»

Tell el-Mukayyar â VetÃ«timÃ« nÃ« qiell

NÃ« bazÃ«n e kampit tÃ« profesoreshÃ«s Elisa Hanter, macka LulÃ¹, pasi kishte zbritur nga krahu i arkeologes, nisi tÃ« vÃ«rtitej me nervozizÃ«m rreth e qark me vÃ«shtrimin e ngulitur drejt qiellit. Dielli ishte duke perÃ«nduar dhe njÃ« hÃ«nÃ« shumÃ« e bukur thuajse e plotÃ« ishte tashmÃ« lart nÃ« horizont.

Â«LulÃ¹, Ã§farÃ« ke?Â» pyeti Elisa paksa e merakosur, e kthyer nga macka e saj nervoze.

Â«Duhet tÃ« jetÃ« e trishtuar pasi do ta ketÃ« kuptuar se miqtÃ« tanÃ« u larguanÂ» komentoi Xheku fare shkurt, duke u pÃ«rpjekur ta ngushÃ«llonte me ndonjÃ« fÃ«rkim poshtÃ« mjekrÃ«s.

Fillimisht macka u duk se po i pÃ«lqente tÃ« ishte nÃ« qendÃ«r tÃ« vÃ«mendjes, duke mjaullitur dhe fÃ«rkuar turirin tek dora e madhe e kolonelit. Por papritur, ngriu nÃ« vend, bÃ«ri njÃ« qÃ«ndrim tÃ« pazakontÃ« dhe ktheu vÃ«shtrimin nÃ« drejtim tÃ« satelitit tÃ« zbehtÃ« tÃ« TokÃ«s. TÃ« dy, gjithÃ« kureshtje nga ajo sjellje e Ã§uditshme e saj, u kthyen instiktivisht edhe ata nÃ« po atÃ« drejtim. Ajo qÃ« panÃ« pas pak Ã§astesh i la gati pa frymÃ«. NjÃ« shkÃ«lqim verbues jonormal u duk sikur mbÃ«shtolli hÃ«nÃ«n. NjÃ« dritÃ« shumÃ« e bardhÃ«, qÃ« u pÃ«rhap nÃ« njÃ« sipÃ«rfaqe dhjetÃ« herÃ« mÃ« tÃ« madhe se diametri i satelitit, formoi njÃ« tip kurore pÃ«rreth saj. Kjo zgjati vetÃ«m pak sekonda por thuajse ngjante sikur njÃ« diell tjetÃ«r ishte shfaqur papritmas nÃ« qiellin e mugÃ«tirÃ«s, duke ndriÃ§uar tÃ« gjithÃ« zonÃ«n me njÃ« dritÃ« aspak natyrale.

Â«Po Ã§a dreqin...Â» arriti vetÃ«m tÃ« pÃ«shpÃ«riste koloneli i shtangur.

Ashtu siÃ§ ishte shfaqur, drita jonormale u venit dhe u duk se gjithÃ§ka u kthye tamam si mÃ« parÃ«. HÃ«na ishte gjithmonÃ« aty dhe dielli vazhdonte me pÃ«rtaci zbritjen e tij mbrapa dunave qÃ« dalloheshin nÃ« horizont.

Â«Po Ã§a ka qenÃ« vallÃ«?Â» pyeti Elisa me habi.

Â«Nuk kam as idenÃ« mÃ« tÃ« vogÃ«l.Â»

Â«PÃ«r njÃ« Ã§ast pata frikÃ« se mos shpÃ«rthente hÃ«na.Â»

Â«Qe me tÃ« vÃ«rtetÃ« e jashtÃ«zakonshmeÂ» u shpreh koloneli ndÃ«rkohÃ« qÃ«, me dorÃ«n e vendosur mbi vetull, vÃ«shtronte qiellin e kthjellÃ«t nÃ« kÃ«rkim tÃ« ndonjÃ« shenje.

Â«Azakisi... Petri...Â» foli Elisa papritur. Â«Duhet tâu ketÃ« ndodhur diÃ§ka, e ndjej.Â»

Â«Ec tani, mjaft me kÃ«to. Ndoshta ka qenÃ« vetÃ«m efekti i ndezjes sÃ« motorÃ«ve tÃ« anijes sÃ« tyre.Â»

Â«Nuk Ã«shtÃ« e mundur. Ngjante fiks si njÃ« eksplozion i vÃ«rtetÃ«. Ti duhej tÃ« dije diÃ§ka mÃ« shumÃ« se unÃ« nÃ« fushÃ«n e materies, apo jo?Â»

Â«ZemÃ«rÂ» komentoi me durim koloneli. Â«PÃ«r tÃ« parÃ« pasojat e njÃ« eksplozioni tÃ« tillÃ« nga gjithÃ« kjo largÃ«si, mbi hÃ«nÃ«n do tÃ« ishin dashur tÃ« shpÃ«rthenin njÃ«kohÃ«sisht tÃ« paktÃ«n njÃ«qind bomba atomike ose ndoshta edhe njÃ« mijÃ« tÃ« tilla.Â»

Â«Po Ã§a ka ndodhur atÃ«herÃ«?Â»

Â«Mund tÃ« provojmÃ« tÃ« pyesim miqtÃ« tanÃ« ushtarakÃ«. Fundja unÃ« jam akoma pjesÃ« e ELSAD-it. Me gjithÃ« ato pajisje tÃ« drejtuara nga qielli, njÃ« ngjarje e kÃ«tillÃ« natyrisht qÃ« nuk do tâu ketÃ« shpÃ«tuar.Â»

Â«Edhe LulÃ¹ja i ra nÃ« tÃ«.Â»

Â«Besoj se kjo mackÃ« Ã«shtÃ« shumÃ« mÃ« inteligjente nga ne tÃ« dy tÃ« marrÃ« sÃ« bashku.Â»

Â«KafshÃ«t shtÃ«piake janÃ« njÃ« racÃ« superioreÂ» tha Elisa ndÃ«rkohÃ« qÃ« po merrte sÃ«rish mackÃ«n nÃ« krahÃ«. Â«Akoma nuk e kishe kuptuar?Â»

Â«Tamam. Me duket se edhe egjiptianÃ«t e lashtÃ« i adhuronin gati si perÃ«ndi.Â»

Â«Fiks ashtu Ã«shtÃ«, i dashurÂ» tha Elisa, e gÃ«zuar qÃ« diskutimi ishte futur nÃ« njÃ« fushÃ« qÃ« e njihte mÃ« sÃ« miri. Â«Bastet, pÃ«r shembull, ishin njÃ« nga perÃ«nditÃ« mÃ« tÃ« rÃ«ndÃ«sishme dhe mÃ« tÃ« adhuruara tÃ« fesÃ« sÃ« lashtÃ« egjiptiane, portretizuar ose me pamje femÃ«rore dhe kokÃ« maceje ose direkt si mace. NÃ« origjinÃ« Bastet ishin njÃ« perÃ«ndi e kultit tÃ« diellit por me kalimin e kohÃ«s u bÃ«nÃ« gjithnjÃ« e kultit tÃ« hÃ«nÃ«s. NÃ« kohÃ«n kur ndikimi grek u shtri mbi shoqÃ«rinÃ« egjiptiane, Bastet pÃ«rfundimisht u bÃ«nÃ« thjesht njÃ« PerÃ«ndi hÃ«nore, nÃ« atÃ« qÃ« GrekÃ«t e identifikonin me ArtemidÃ«n, personifikimi i "HÃ«nÃ«s qÃ« zmadhohet".Â»

Â«Po, nÃ« rregull. Faleminderit pÃ«r leksionin, e nderuara profesoreshÃ«Â» tha Xheku me ironi, duke e vÃ«nÃ« theksin tek ajo Ã§a tha dhe duke bÃ«rÃ« njÃ« pÃ«rkulje tÃ« lehtÃ«. Â«Por tani tÃ« mundohemi tÃ« kuptojmÃ« se Ã§farÃ« dreqin po ndodh aty lart. Po bÃ«j nja dy telefonata.Â»

Â«Kur tÃ« duash, jam gjithmonÃ« nÃ« dispozicionin tÃ«nd, zemÃ«rÂ» iu pÃ«rgjigj Elisa, duke ngritur ngadalÃ« zÃ«rin ndÃ«rkohÃ« qÃ« koloneli largohej nÃ« drejtim tÃ« tendÃ«s laboratorike.

LulÃ¹ja, qÃ« kishte rÃ«nÃ« prapÃ« nÃ« qetÃ«si, me sytÃ« e mbyllur i gÃ«zohej ledhatimeve pa masÃ« qÃ« po i jepte mikesha e saj.

Anija gjashtÃ« â Inspektimi hÃ«nor

Pasi dora e padukshme e frikÃ«s qÃ« i kishte trazuar stomakun mÃ« nÃ« fund vendosi ta linte tÃ« qetÃ«, Azakisi kishte nisur tÃ« vÃ«rtitej me nervozizÃ«m pÃ«rgjatÃ« kabinÃ«s sÃ« anijes duke belbÃ«zuar fjalÃ« pa kuptim.

Â«A do pushosh sÃ« vÃ«rtituri rreth e rrotull si njÃ« turrjelÃ«?Â» e qortoi Petri. Â«KÃ«shtu do konsumosh dyshemenÃ« dhe do pÃ«rfundojmÃ« duke fluturuar nÃ«pÃ«r hapÃ«sirÃ« si dy satelitÃ« tÃ« vjetÃ«r jashtÃ« pÃ«rdorimit.Â»

Â«Po si ia del qÃ« tÃ« jesh kaq i qetÃ«? Theosi pÃ«rfundoi i shkatÃ«rruar, gjendemi me miliona kilometra nga planeti ynÃ« mÃ«mÃ«, nuk mund tÃ« kontaktojmÃ« me asnjeri gjithashtu, edhe nÃ«se do tÃ« arrinim, do tÃ« ishte e pamundur qÃ« tÃ« vinte tÃ« na merrte dikush, dhe ti? Je shtrirÃ« sa gjatÃ« e gjerÃ« nÃ« kolltuk si tÃ« gjendeshe me pushime dhe tÃ« ishe ulur mbi shkÃ«mbinjtÃ« nÃ« gjirin e Saraanit pÃ«r tÃ« shijuar pamjen e perÃ«ndimit tÃ« diellit.Â»

Â«Rri i qetÃ« plako, rri i qetÃ«. Do ta shohÃ«sh se njÃ« zgjidhje do ta gjejmÃ«.Â»

Â«PÃ«r momentin nuk mÃ« vjen nÃ« mend asnjÃ« zgjidhje.Â»

Â«Sepse je i acaruar. JanÃ« valÃ«t gama qÃ« po lÃ«shon ai truri yt i gjorÃ« dhe i tensionuar dhe qÃ« tÃ« pengojnÃ« tÃ« llogjikosh me kthjelltÃ«si.Â»

Â«A thua?Â»

Â«SigurishtÂ» iu pÃ«rgjigj Petri me njÃ« buzÃ«qeshje rrÃ«zÃ«llitÃ«se. Â«Hajde dhe ulu pranÃ« meje, merr frymÃ« mirÃ« dhe mundohu tÃ« relaksohesh. Do ta shohÃ«sh se nÃ« njÃ« kohÃ« shumÃ« tÃ« shkurtÃ«r gjithÃ§ka do tÃ« marrÃ« tjetÃ«r formÃ«.Â»

Â«Do tÃ« jetÃ« ashtu siÃ§ thua ti, miku imÂ» tha Azakisi ndÃ«rkohÃ« qÃ«, duke ndjekur kÃ«shillÃ«n e shokut, e lÃ«shoi trupin mbi kolltukun ngjyrÃ« gri tÃ« pilotit tÃ« dytÃ« Â«por nÃ« kÃ«tÃ« moment mund tÃ« bÃ«j gjithÃ§ka me pÃ«rjashtim tÃ« relaksit.Â»

Shkrimtari - Danilo Clementoni 2 стр.

Tell el-Mukayyar â VetÃ«timÃ« nÃ« qiell

Anija gjashtÃ« â Inspektimi hÃ«nor

Меню

Shkrimtari - Danilo Clementoni 2 стр.

Tell el-Mukayyar â VetÃ«timÃ« nÃ« qiell

Anija gjashtÃ« â Inspektimi hÃ«nor

Меню

Tell el-Mukayyar â VetÃ«timÃ« nÃ« qiell

Anija gjashtÃ« â Inspektimi hÃ«nor