Waarom laat je haar niet bij Nacht Licht blijven met de rest van de weerwolven? Op die manier zou ze tenminste onder toezicht staan, bood Tasuki aan hier had hij onderweg over nagedacht.
Titus schudde zijn hoofd: "Dat is een slechter idee dan haar in een gevangeniscel te stoppen."
Tasuki fronste: "Ik snap het niet."
"Je ziet de manier waarop ze zich allemaal rond haar kooi verzamelen ... toch?" Vroeg Titus die de menigte een afkeurende blik toe wierp.
"Ja ... het werkt op mijn zenuwen," merkte Tasuki op.
Titus sloot zijn ogen en voelde iets meer respect voor de nieuwe rekruut. "Dan moeten we misschien de sightseeing-tour afbreken."
Micah koos dat moment om zich bij hen te voegen en staarde naar de officieren: "Ja, ze gedragen zich als hitsige honden."
Tasuki trok een wenkbrauw op over de gelijkenis: "In dit geval ... het is waarschijnlijk waar."
"Meer dan je weet," zei Titus tegen de mannen in kwestie. "Oké jongens, tijd om weer aan het werk te gaan," vertelde hij hen. "Het is niet alsof jullie nog nooit een vrouwelijke weerwolf hebben gezien."
Titus fronste toen een paar van hen eruitzagen alsof ze niet zouden gehoorzamen ... hun seksuele drift maakte ze al aan het denken met het verkeerde hoofd. Hij was echt niet in de stemming om zijn Alpha-spieren te buigen. Wat hem betrof was hij alleen de tijdelijke Alpha ... maar Boris leek te denken dat deze permanent was. Met Lucca de enige andere acterende Alpha in de stad, leek het erop dat tijdelijk rollenspel geen optie was.
"Nu!" Donderde Titus en liet de mannen springen en zich verspreiden. Toen ze weg waren, liep hij naar de deur van de kooi en ontgrendelde deze ter voorbereiding om de wolvin naar een cel te verplaatsen waar ze veilig zou zijn.
"Is er geen officier die niet bij Nacht Licht woont die je kunt krijgen om haar te bewaken zodat ze niet in een andere kooi hoeft?" Vroeg Tasuki en voelde zijn huid kruipen naarmate hij dichter bij de kooi kwam.
Ze heeft de stalen staven nodig als extra bescherming tegen de roedel waar je haar zo aan blootstelt, legde Micah uit. "Zie je, we houden haar niet opgesloten alleen om haar gevangen te houden. Dit is voor haar bescherming. Een ongeëvenaarde vrouwelijke weerwolf is een zeer waardevol iets en Titus wil echt zijn roedel niet moeten berispen om te denken met hun onderlichaam ... als je begrijpt wat ik bedoel."
"En tot overmaat van ramp ... vonden we lege flesjes en spuiten in de prullenbak naast haar kooi nadat je was weggelopen. De labels op de flesjes gaven aan dat ze haar met hormonen volspoten.
Hormonen? vroeg Tasuki met het gevoel dat alles waar Micah op wees recht over zijn hoofd ging en bleef doorgaan.
"Ze probeerden haar in hitte te laten gaan zodat ze haar konden fokken," zei Titus op een koude toon. Meer dan zeventig procent van de wolven van de troepenmacht is single en de meeste getrouwden hebben menselijke vrienden. Het zou niet veel kosten om een rel op te starten. Voor zover ik weet ... is ze waarschijnlijk de enige vrouwelijke weerwolf in de stad die oud is en geen partner heeft. Ons ras heeft de neiging om te vechten om de vrouwtjes lang voordat ze volwassen wordt."
Tasuki fronste nu met een nieuw perspectief: "Als je het zo zegt, snap ik het eigenlijk ... maar het slaat nog steeds nergens op."
Micah sloeg hem op de schouder: "Niks aan de hand ... er is nog veel dat je niet weet over shifters, maar je leert snel. Binnenkort zul je waarschijnlijk onze reglementen leren in een oogopslag."
"Geweldig," bromde Tasuki, "meer wetten om te leren."
Titus klom de kooi in maar toen hij zich voorover boog om haar in zijn armen te nemen, ving hij haar geur op en vloekte. De laatste keer dat hij rond een shifter in hitte was geweest, had hij een volle vuist in zn gezicht ontvangen via een jaloerse zonnegod. Als niets anders was hij een snelle leerling.
"Hé Micah, heb je nog steeds dat geurmasker bij je?"
Hij ving het uit de lucht toen het kleine flesje spritzer op hem af kwam vliegen. Het kostte hem een paar minuten om de rest van de doorzichtige fles te legen voordat hij hem in zijn zak stopte. Hij tilde haar zachtjes in zijn armen en liep uit de kooi.
Tasuki kon het niet helpen, maar bewonderde hoe mooi ze was als een wolf toen Titus haar naar het licht van het gebouw bracht. Haar vacht was effen zwart en toen ze hem voor een ogenblik door de tralies in het warenhuis had aangekeken, wist hij dat haar ogen een prachtige gouden kleur hadden met blauwe en groene vlekken erin.
"Ik vraag me af hoe oud ze is," mijmerde Tasuki zachtjes en wilde haar niet wakker maken, hoewel ze zeiden dat het kalmeringsmiddel haar nog een tijdje zou laten slapen.
"Boris denkt dat ze ongeveer twintig jaar oud is op basis van de grootte van haar voeten," antwoordde Micah fronsend. "Het lijkt erop dat ze het moeilijk heeft gehad in gevangenschap."
Titus nam haar mee naar de lege cel en legde de wolvin zachtjes op het bed. Hij luisterde naar het gesprek tussen Micah en Tasuki en bekeek haar van dichterbij.
Hij moest stilzwijgend instemmen met haar behandeling terwijl hij in de zorg van Lucca was. Haar vacht, hoewel donker en mooi, was vuil en mat op sommige plaatsen, wat aangeeft dat ze al een tijdje weigerde terug te keren naar haar menselijke vorm. Haar voetkussentjes waren gekrast en ruw en er waren ook enkele brandplekken van de prik zichtbaar.
Hij wist waarom ze weigerde te veranderen en bewonderde haar koppigheid. Als ze haar in haar menselijke vorm hadden betrapt ... dan zouden ze haar hebben verkracht. Ze had het enige wapen gebruikt dat ze tegen hen had ... het feit dat een vrouwelijke weerwolf niet zwanger kan worden in haar dierlijke vorm. Het toonde niet alleen haar sterke wil, maar ook haar intelligentie.
Titus bleef voorlopig kalm en verliet de cel en sloot de deur achter zich. Als ze wakker werd, zou ze nog steeds pissig zijn, maar deze gevangeniscel was in ieder geval veel beter dan die kooi waarin ze haar hadden geplaatst.
"Moeten we niet beginnen de bewaker die we hebben te ondervragen en kijken of hij weet waar ze andere gijzelaars houden?" Vroeg Tasuki terwijl hij naar de observatieruimte liep.
Titus stond op het punt te antwoorden toen één van de officieren die de overval had gemist door de voordeur naar binnen glipte en terugging naar de cellen.
"Waar ga je heen Phillip?" Vroeg Titus.
De officier, één van de jongere weerwolven in de ploeg, bevroor en glimlachte schaapachtig. "Ik miste de inval en wilde zien of ze al was overgeschakeld op haar menselijke vorm."
Micah ontweek Tasuki: "Zie je wat ik bedoel?"
Tasuki keek boos en sloeg zijn armen over zijn borst, 'helaas'.
De reden van de officier om te stoppen door geheven rode vlaggen in het hoofd van Tasuki, waardoor zijn woede weer op kracht kwam. Als de wolvin terug zou gaan naar haar menselijke vorm, zou ze geen bescheidenheid meer hebben omdat ze nu naakt zou zijn. Dat feit maakte het heel duidelijk dat de waarschuwing van Micah over wolf instincten juist was.
"Ze is een levend wezen net als jij, geen verdomde peepshow," gromde Tasuki naar de officier voordat hij de observatieruimte binnenstormde.
"Hij heeft lef, dat geef ik hem na," mompelde Micah.
Titus trok een wenkbrauw op naar Phillip: Ik denk dat u ons antwoord hebt. Tenzij anders vermeld, moet iedereen afstand houden van deze afdeling ... begrepen? Waarom bewaak je eigenlijk niet de deur en zorg je ervoor dat niemand anders hetzelfde idee krijgt als jij?
"Wat vertel ik ze?" Phillip was dom genoeg om het te vragen en deed toen een paar snelle stappen terug toen Titus op hem af liep.
"Je vertelt ze dat ik zei dat de eerste idioot die zijn hoofd door die deur steekt het zal verliezen," donderde Titus. Hij staarde naar Phillip die praktisch over zijn eigen voeten struikelde toen hij haastig naar de uitgang liep.
"Wat vertel ik ze?" Phillip was dom genoeg om het te vragen en deed toen een paar snelle stappen terug toen Titus op hem af liep.
"Je vertelt ze dat ik zei dat de eerste idioot die zijn hoofd door die deur steekt het zal verliezen," donderde Titus. Hij staarde naar Phillip die praktisch over zijn eigen voeten struikelde toen hij haastig naar de uitgang liep.
"Heeft iemand je ooit verteld dat je een hel van een Alpha maakt?" Micah lachte en klopte Titus op de rug.
Titus schudde zijn hoofd en voegde eraan toe: Misschien moeten we alle verdomde deuren en ramen op slot doen voor het geval we een paar idioten krijgen. Ik wil niet op een zijspoor geraken zodra we beginnen met de idioot die in de andere kamer geketend is."
"We moeten misschien praten over roterende diensten, zodat iemand altijd hier is om op haar te passen," bood Micah aan. "Maar op dit moment denk ik dat Tasuki helemaal gek kan worden op onze man daar als we hem niet volgen."
Titus trok een wenkbrauw op, "goed punt."
In de observatieruimte greep Tasuki de achterkant van de stoel vast en staarde naar de weerwolf aan de andere kant van de spiegel. Hij sloot zijn ogen niet in staat om te voorkomen dat de verdomde herinnering terugkwam om hem te achtervolgen. Het was de laatste droom die hij van haar had gehad ... maar dat was de laatste keer dat hij had geslapen.
Deze keer was er een kooi opgedoken in het midden van een enorme grot en werd Kyoko achter tralies gehouden. Maar in de droom had het gevoeld alsof ze door een monster van hem was gestolen. Hij cirkelde verwoed door de kooi op zoek naar de klink die haar zou bevrijden van het monster dat haar had opgesloten, maar dikke ijzeren staven was alles wat hij vond. Hij had beloofd haar te redden ... maar hoe kon hij dat doen als dat verdomde ding er niet eens een deur in had?
Hij had naar Kyoko gekeken en zijn ogen gesloten net toen de handen uit de duisternis kwamen en hem achteruittrokken tot zijn dood ... hij herinnerde zich dat hij stierf.
Tasuki opende zijn ogen toen de herinnering verdween. Hoe vaak hij die droom ook had gehad, het eindigde altijd op dezelfde manier ... met hem dood en Kyoko nog steeds gevangen in de kooi van de freak. Hij streek met zijn hand door zijn haren in een poging grip te krijgen. Hoe reëel de herinnering aan de dromen ook leek ... ze zaten alleen in zijn hoofd en hij moest ze daar houden.
Kijkend naar de ontvoerder in de andere kamer besloot hij zijn woede te richten op de echte monsters die een fetisj hadden voor het opsluiten van meisjes in kooien. Waarom niet ... hij had niets beters te doen.
Micah volgde Titus de observatiekamer in en zag dat Tasuki tegen een stoel leunde die door de spiegel naar de ingetogen bewaker keek. Als uiterlijk zou kunnen doden, zou de andere man nu een vettige plek in de stoel zijn.
"Kunnen we een elektrische stroom door die stoel laten lopen en hem laten dansen?" Tasuki vroeg ... maar half grappend.
"Verleidelijk, maar nee," antwoordde Titus. "De reden van Phillip om hierheen te komen bracht echter wel een oprechte zorg naar voren."
Tasuki knikte: "Je moet wat kleren regelen voor het geval ze wakker wordt en besluit terug te veranderen." Hij keek naar de twee shifters toen geen van beiden bewoog. Misschien heeft de vrouwelijke officier die bij de inval betrokken was, andere kleren in haar kastje. Wil je dat ik ga kijken?
"Nee, ze zal haar handen vol hebben om de andere meisjes door een arts te laten onderzoeken," informeerde Micah hem en wreef toen over zijn kin toen een oplossing voor beide problemen tot hem doordrong. "Maar ik heb een idee."
"Dat is een primeur," zei Titus grijnzend toen Micah hem een elleboogje gaf.
"Ha, ha," gromde Micah. "Zoals ik al zei ... laat me Alicia bellen en haar wat kleren laten brengen."
"Wie is Alicia?" Vroeg Tasuki.
"Micah's zusje," informeerde Titus hem. "Hij is een beetje humeurig sinds ze onlangs heeft gepaard met een zonnegod."
"Een zonnegod?" Vroeg Tasuki met een verwarde uitdrukking. Dat was een nieuwe voor hem, hoewel hij niet wist waarom hij de moeite nam verrast te worden. Je zou denken dat hij nu immuun zou zijn.
Stop met iedereen te laten weten wat ik als ontbijt heb gehad, bromde Micah en pakte zijn mobiele telefoon. Terwijl hij het nummer draaide, zuchtte hij wetende dat Titus gelijk had. Hij zat de laatste tijd zeker in een dipje omdat hij zijn zus miste en Damon een ezel was die haar dagenlang verborgen hield. Dit was toevallig een geweldig excuus om haar te zien en te ontdekken of ze nog steeds blij was met Mr. Bezitterig.
"Zou je Alicia door de stad laten komen alleen maar om ons een set kleren te brengen?" Titus trok een wenkbrauw op. "Wel erg wanhopig?"
"Wat is in godsnaam een zonnegod?" Tasuki wilde het echt weten, zodat hij het aan zijn groeiende lijst van dingen kon toevoegen om op zijn mentale Muur van Gekte te zetten.
Micah stond op het punt om op zijn telefoon op verzenden te drukken toen Titus zijn motieven in twijfel had getrokken. Hij dacht snel na en bedacht meteen een nog beter excuus.
"Eigenlijk denk ik dat we twee vliegen in één klap kunnen slaan," grijnsde Micah. "Alicia vertelde me dat Damon haar heeft geleerd hoe ze mensen onder haar macht kan brengen."
Hij wees naar de man aan de andere kant van de spiegel. We zouden waarschijnlijk uit die waardeloze stomkop kunnen slaan en niet zoveel uit hem kunnen halen als Alicia met een paar eenvoudige vragen. Bovendien zou hij haar de waarheid moeten vertellen waar bij ons ... we kunnen niet weten of hij ons onzin verteld alleen maar om op goeie voet te blijven met Lucca."
"Het is oké," zuchtte Tasuki en aanvaardde het feit dat hij volledig werd genegeerd. "Ik weet zeker dat ik er uiteindelijk wel uit zal komen."
Hoofdstuk 3
Alicia was net klaar met het maken van een kop koffie toen haar mobiele telefoon begon te rinkelen. Ze haastte zich naar haar tas en pakte het apparaat. Ze wierp een snelle blik op de beller-ID. Ze legde het aan haar oor met een heldere glimlach.
"Hé Micah, wat is er?"
"Heb je wat tijd over voor je grote broer?" Vroeg Micah en keerde de andere twee mannen in de kamer de rug toe zodat ze de opgeluchte uitdrukking op zijn gezicht niet konden zien. Hij had half verwacht dat Damon haar telefoon zou beantwoorden.
Alicia haalde haar schouders op: Ja, dat denk ik wel. Damon ging weg met Michael en Kane. Hij zal waarschijnlijk nog een tijdje niet terug zijn."
"Goed, want ik heb echt een gunst nodig," begon Micah. "We hebben hier een wolvin in één van de cellen die we net hebben gered bij een inval in de ondergrondse slavenhandel. Ze is nog niet terug veranderd, maar als ze dat doet ... heeft ze wat kleding nodig. Denk je dat je iets voor haar naar het bureau kunt brengen?
Alicia keek naar haar enorme kast vol kleren voordat ze knikte: Ja, ik denk dat ik iets kan opgraven. Wanneer wil je me daar hebben?
"Zodra je klaar bent," antwoordde Micah. "We weten niet wanneer ze wakker wordt uit de verdoving."
"Ik zal er zijn," zei Alicia. "Heb je nog iets nodig?"
"Ik ben zo blij dat je dat hebt gevraagd," zei Micah en liet Alicia de glimlach in zijn stem horen. Ik wil dat je een andere wolf onder je macht plaatst en hem een paar vragen voor ons laat beantwoorden. Denk je dat je het kunt?
"Ja," antwoordde Alicia iets te snel. "Geef me wat tijd om me aan te kleden en een paar dingen te pakken voor het arme meisje en ik kom naar jullie toe."
Ze hing de telefoon op en een brede grijns spreidde zich uit over haar gezicht terwijl ze zich snel aankleedde. Het was leuk om iets te doen te hebben terwijl Damon weg was. Nu voelde ze zich tenminste nuttig en met een beetje geluk kon ze Damon misschien bewijzen dat ze echt dingen alleen kon.