De demon draaide haar hoofd naar hem toe en glimlachte met het vlees dat het had gestolen om haar slachtoffer te verleiden. Michael wist dat demonen in het verleden bekend stonden om vampiers te voeden ... zelfs Misery had ze zo gebruikt.
Goedenavond knapperd, spinde de demon met lange wimpers.
Michael kwam naar haar toe en streek met haar linkerschouder tegen zijn linkerschouder, terwijl hij om haar heen liep terwijl hij het contact met haar lichaam hield.
Ja, fluisterde Michael terwijl hij het spel speelde. "En wie ben jij?"
Iedereen die je wilt dat ik ben, fluisterde ze terug.
Ik wil dat je jezelf bent, zei Michael in haar oor terwijl hij voor haar stond. Hij liet een trage glimlach over zijn lippen glijden en liet de hoektanden zien waardoor hij en zijn broers altijd werden aangezien voor vampiers.
De demon hield haar hoofd schuin en glimlachte terug: Ik snap het.
Michael knikte terwijl hij zijn glimlach ontspande: Natuurlijk doe je dat.
Je kunt me Morgana noemen, ze sloeg haar handen om één van zijn armen en de twee liepen naar een oud gebouw met één verdieping aan het einde van het blok.
Ze stapten het gebouw binnen en Morgana sloot de deur achter hen. Michael keek rond in de open ruimte en nam het aantal rondslingerende lichamen in zich op. De plek stonk naar oud bloed en verval een geschikte plek voor de vleesetende demon die zijn elleboog vasthield.
Vind je mijn plek leuk? Fluisterde Morgana en giechelde toen ze zich omdraaide om haar handwerk te beoordelen.
Michael haalde zijn schouders op: Het zal er beter uitzien als je levenloze lichaam ertussen ligt.
Hij dook net op tijd weg om de plotselinge lange klauwen van Morgana te missen die zijn hoofd probeerden te scheiden van de rest van zijn lichaam. Michael draaide zijn bovenlichaam en ramde zijn elleboog in haar buik, waardoor ze dubbelsloeg. Zijn vuist kwam omhoog en sloeg haar hard genoeg over de neus om haar terug te laten vliegen.
Morgana landde hard op de vloer en keek naar de vampier, haar gezicht veranderde in een grotesk masker dat haar ware kleuren liet zien. Haar lichtbruine ogen waren langwerpig en werden rood terwijl haar wenkbrauwen scheef stonden en haar eens tamelijk mooie mond strekte zich uit tot een gruwelijke glimlach vol niet-overeenkomende puntige tanden. Haar lange tong glipte naar buiten en likte haar lippen van het bloed dat van haar platte neus druppelde.
Michael trok een gezicht ... ze was misselijkmakend. Hij zou de stad zeker een plezier doen door deze kwijt te raken. Zo'n lelijkheid verpestte het landschap volledig.
Ze klom achteruit de muur op en gebruikte het als een terugspring bord om weer op hem af te komen, terwijl ze haar langwerpige klauwen voor zich uitsloeg. Deze keer vingen ze de voorkant van zijn shirt en lieten een paar krassen achter niet gevaarlijk maar genoeg om ze te laten bloeden. Hij sloot zijn rechtervuist en gaf de demon een backhand over het gezicht, waardoor haar hoofd in een onnatuurlijke hoek rondsloeg. Met een snelle trap tegen de zijkant van de knie hoorde hij de botten verbrijzelen. Hij had geen spijt dat hij wist dat de demon al een lijk droeg.
Toen ze voor de tweede keer naar beneden ging, kwam Michael langzaam dichterbij en greep Morgana bij haar haar. Hij tilde haar van de vloer, pauzeerde een halve seconde en sloot kort zijn ogen toen de geur van het bloed van de demon hem eindelijk raakte.
Demonen zijn niets anders dan monsterlijke hybriden die zijn uitgeworpen door de Gevallenen die je hebben verwekt, siste Michael, en kreeg plotseling een beter begrip van wat een demon werkelijk was. Hij had nog nooit de vage sporen van gevallen bloed in de demonen opgemerkt ... maar nu wist hij hoe ze smaakten.
De Fallen en de zonnegoden waren op deze manier vergelijkbaar ... ze creëerden monsters naar keuze. Het enige verschil was in de manier waarop ze deze verwekten.
Morgana stak haar hand uit naar de arm die haar haar vasthield en liet haar rechterklauwen in het vlees zakken dat ze vond. Ze hapte naar adem toen ze plotseling boven de vloer zweefde en in boze amethistogen staarde. De goedkope stiletto's vielen op de grond en ze sloeg haar andere hand om zijn nek, in de hoop dat ze zijn ruggenmerg kon doorsnijden en zichzelf zou kunnen bevrijden.
Omdat ze voelde dat een amethistachtige blik bij haar binnendrong, kon ze niet voorkomen dat ze slap werd nu hing ze alleen aan haar haar.
Laat me gaan, fluisterde Morgana opeens bang. Ze was sterk, één van de sterkste in dit deel van de sloppenwijken, maar deze vampier waarvan ze dacht dat het een gemakkelijke moord was, was veel sterker dan alles wat ze ooit was tegengekomen.
"Jou laten gaan?" Vroeg Michael alsof het concept hem vreemd was. Je hebt al deze mensen en demonen gedood vanwege hun uiterlijk en je wilt dat ik je laat gaan?
"Ik geef je al het menselijk bloed dat je wilt," fluisterde Morgana half sissend. "Ik zal je dienaar zijn ... Ik lok ze naar binnen en breng ze naar je toe."
Ik heb geen hulp nodig bij het vangen van mijn volgende maaltijd, zei Michael sardonisch. Zijn stem werd abrupt zachter, "maar mijn beste ... ik durf te wedden dat demonen beter smaken dan mensen."
Morgana hapte naar adem toen een plotselinge ondraaglijke pijn uit haar schouder losbarstte en het gevoel van de vampier die het leven uit haar trok, deed haar een onmenselijk gejammer uiten. Haar worstelingen hernieuwden zich en ze klauwde ijverig naar hem, maar de ware duisternis begon langs de randen van haar gezichtsveld te klimmen.
"Wie ben je?" fluisterde ze met haar laatste adem.
Michael hield vast en trok de laatste druppel uit Morgana's levenskracht voordat hij haar liet vallen. Hij grijnsde toen hij de doffe dreun van haar lijk hoorde. Wie wist dat hij een demon kon doden door ze leeg te laten lopen ... hij wedde dat zelfs de demonen die kleine truc niet kenden, aangezien de zielloze vampiers alleen naar menselijk bloed verlangden.
Hij staarde vol afschuw naar de verschrompelde demon: Je mag me Michael noemen.
Hij landde licht op de grond en liep naar de deur. Met zijn mouwen veegde hij de bloedresten van zijn lippen af en staarde naar het zwarte bloed ... besmet bloed. Hij deed de deur open, stapte de stoep op en schikte zijn jasje zodat de scheuren in zijn overhemd niet zouden worden opgemerkt.
Michael draaide zich toen om en liep terug zoals hij kwam, en merkte op dat een grote groep demonen zich nu bij de ingang van het gebouw had verzameld. Het moeten Morgana's ondergeschikten zijn geweest die naar de man staarden die hun meester had vermoord. Deze wezens vertoonden geen teken van menselijk leven en Michael schonk er geen aandacht aan terwijl hij er rustig langs liep.
Hij had gedaan wat hij van plan was te doen en geen enkel ander wezen hier kon zijn aandacht vasthouden ... hun lage kracht was zijn tijd niet waard. Hoe meer kracht een demon had, hoe meer ze van gevallen bloed zouden proeven ... hij wist het zeker.
De kick die Morgana's bloed hem had gegeven, pulseerde nu door zijn aderen met een warm en donzig gebrom. Het verwarmde hem en verhoogde zijn zintuigen ... dit herinnerde hij zich uit de keren dat hij van Aurora had gedronken.
Michael verstijfde toen hij zijn gedachtegang volledig realiseerde. Paniek sloot zich onmiddellijk aan bij de hoogte waarop hij stond en de gedachte aan Aurora zorgde ervoor dat er een massa angst in zijn buik neerkwam, vergezeld van een diepe kou in zijn botten. Hij herinnerde zich Kane's waarschuwing op het dak nadat hij Samuel had vermoord. Hij had Aurora gewezen op de gevaren om hem haar bloed te laten proeven.
Op zoek naar een reden hield hij vast aan de herinnering aan Samuel die Aurora uitdaagt door haar te vertellen over de loslopende demonen in de stad die sterk genoeg waren om gemakkelijk een Fallen ... demonen te doden die al een Fallen body count hadden. Deze demonenmeesters waren een gevaar voor Aurora ... Samuel had daar niet over gelogen.
Een langzame glimlach streelde Michaels lippen. Hij had nu een geldige reden om zich te voeden met de demonen die in Los Angeles waren vrijgelaten. Hij zou niet alleen Aurora beschermen, hij kon ook zijn verlangen vervullen met het verdunde bloed van een hybride. Door zulke kleine hoeveelheden in te nemen, kon hij de ongewenste bijwerkingen zoals aardbevingen en de dood door Syn beter onder controle houden.
Een win-win-scenario, peinsde Michael en stak zijn handen in zijn zakken terwijl hij genoot van zijn high zijn en op zoek was naar zijn volgende slachtoffer.
Hoofdstuk 4
Micah zuchtte voor de honderdste keer sinds ze Alicia had gebeld. Tot dusver was Tasuki zes keer de wolvin gaan controleren, Titus was nog drie agenten gaan halen toen Phillip moeite had ze buiten te houden, en de gevangen bewaker was aan zijn pols begonnen te knagen in een poging om uit de stoel te komen.
Het was natuurlijk niet bepaald de schuld van de bewaker dat hij plotseling wanhopig wilde ontsnappen. Ze hadden zich verveeld en begonnen hem uit te dagen op de intercom over de dingen die Lucca hem zou aandoen als de meute ontdekte dat hij een verrader was.
Dit is niet hoe ik mijn dag wilde doorbrengen, klaagde Tasuki.
Dat heb ik gehoord, mompelde Micah en wenste dat Alicia zich zou haasten. Ze had gezegd dat Damon niet bij haar was en dat maakte dat hij haar nog meer wilde zien.
Tasuki wierp een blik op Micah: "Ik ben nieuwsgierig, hoeveel poemas en jaguars zijn er in deze stad?"
Een paar honderd, antwoordde Micah. Maar ze hangen niet allemaal met de groep rond. Sommigen van hen zijn tevreden met hun partners en proberen een normaal mensenleven te leiden. Ik ken er zelfs een aantal die zich volledig menselijk proberen te gedragen ... tot het punt dat hun partner niet eens weet dat ze shifters zijn.
"Krijgen jullie geen aandrang of zoiets?" Vroeg Tasuki schouderophalend.
Micah glimlachte: Ja, het is één van de weinige dingen die Hollywood goed heeft gedaan. Minstens eens in de paar maanden moeten we de stad uit en wild worden. Het enige dat de shifters die zich voordoen als mensen moeten doen, is zeggen dat ze een weekend gaan klimmen of zoiets. We kunnen prima overleven met gewoon eten en een normaal leven, maar als we niet ons instinct volgen om af en toe te veranderen en te rennen, hebben we de neiging een beetje chagrijnig te worden ... of erger."
Tasuki grijnsde: Ik neem aan dat het al een tijdje geleden is dat je wilde rennen.
Micah's reactie stierf op zijn lippen toen de voordeur openging en hij hoorde twee mensen het gebouw binnenlopen. Hij liep naar de deur van de observatieruimte en deed hem open om te kijken. Een deel van zijn opwinding verdween toen hij zag dat Damon had besloten mee te gaan.
"Verwacht niet dat een zonnegod ontzagwekkend is ... je staat op het punt er één te ontmoeten," zei Micah met een vleugje sarcasme. "Ik heb nog steeds de illusie dat het gewoon een andere naam is voor eikel."
Tasuki trok een wenkbrauw op: Is het slim om iemand met de subtitel God een eikel te noemen?
Als de schoen past, zei Micah schouderophalend.
Damon grijnsde en vroeg zich af hoe lang de agent in uniform buiten de deur op één been zou blijven staan. Dat is wat de sukkel krijgt als hij Alicia vertelt dat ze niet naar binnen mocht. Toen hij Titus naar zich toe zag komen, vroeg hij zich stilletjes af hoe een Alpha-weerwolf eruit zou zien als hij op zijn handen rondliep en bevelen aan zijn achterban gaf. Damon zuchtte toen hij besloot dat hij zich al verveelde.
Alicia, blij dat je er bent, zei Titus en gaf Damon een vermoeid, bevestigend knikje. Hij moest voorkomen dat hij over zijn kin wreef ter nagedachtenis aan de kracht die Damon tijdens hun eerste ontmoeting achter die klap had gegeven. Hij richtte zijn aandacht weer op Alicia en merkte de zwarte leren reistas op die ze droeg. Zijn dat de spullen die je voor haar hebt meegebracht?
Alicia knikte en gaf hem de plunjezak: Ja, ik heb zelfs een borstel en wat make-up ingepakt voor het geval dat.
Titus glimlachte: Ik weet zeker dat alles op dit moment op prijs wordt gesteld. Ik heb haar in de enige cel geplaatst die we hebben met een ingebouwde douche. Ze is geen gevangene, maar toen we haar redden, vertoonde ze tekenen van verwilderd zijn, dus moesten we haar kalmeren." Zei hij terwijl hij de toespraak oversloeg over haar krolsheid. Hopelijk zal het kalmeren als ze dit spul vindt als ze wakker wordt. Laat me dit naar haar toe brengen, dan gaan we aan de slag."
De spieren in Damons kaak spanden aan toen hij op zijn tanden knarste. Hij keek naar de bovenkant van Alicia's hoofd en vroeg zich af wat Titus bedoelde met 'we gaan aan de slag'.
Alicia beet op haar lip en herinnerde zich dat ze Damon nooit had verteld over de andere reden waarom ze had afgesproken om te komen. Omdat ze Titus wilde tegenhouden, vroeg ze snel: Mag ik haar zien?
Titus haalde zijn schouders op: Ik zou niet weten waarom niet.
Hij leidde Alicia en haar imposante partner door de deuropening die terugleidde naar de cellen. Toen ze de cel naderden, haalde Titus snel de sleutels tevoorschijn en opende de deur. Hij legde de tas op de grond naast het bed en liep voorzichtig achteruit.
Ze is mooi, fluisterde Alicia medelijden met haar. "Het lijkt erop dat ze al weken in haar wolfvorm is ... dat is gevaarlijk, nietwaar?"
"Ja, ik hoop dat ze zich veilig genoeg voelt om terug te veranderen als ze wakker wordt," zei Titus.
"Ze is nog maar net in haar tienerjaren." Damon zag dat hij zijn arm om Alicia sloeg toen hij haar verdriet voelde.
Boris vermoedde een jaar of twintig, antwoordde Titus.
Arme meid, zei Alicia zachtjes en keek er plotseling naar uit om die man onder haar hoede te nemen. Als hij hiervoor verantwoordelijk was ... vernauwden haar ogen een fractie in een poging een straf te bedenken die bij de misdaad paste.
Micah timede het perfect en kwam net uit de observatieruimte toen ze er vlakbij kwamen. Hij keek vol verbazing alsof hij niet had geweten dat ze enkele minuten geleden was opgedoken.
Daar is mijn ongrijpbare zus, zei hij speels en werd beloond met een strakke knuffel. Ze liet hem haastig los tot Micah's teleurstelling, maar hij dacht dat Damon jaloers zou worden als ze elkaar te lang vasthielden.
"Hoe gaat het met jou?" Vroeg Micah terwijl hij haar blonde pony uit haar ogen wreef.
"Goed bezig", antwoordde Alicia en keek Damon sluw aan in de hoop hem in een beter humeur te brengen voordat ze de f-bom lieten vallen door de andere reden uit te flappen dat ze naar het bureau was gekomen. Sorry voor de verdwijning, maar mijn partner heeft de neiging me dagenlang als een gewillige gevangene te houden.
Damon grijnsde bij Alicia's woordkeuze en keek toen over Micah's schouder toen hij zag dat er een andere man uit dezelfde kamer kwam waar Micah uit was gekomen. Hoewel hij geen zielen zoals de Gevallenen kon lezen, kon hij meestal de aura rond mensen zien als hij het probeerde. Hij hoefde zich niet in te spannen om de uitstraling van deze man te zien ... hij gloeide van binnenuit blauw.
Dit is Tasuki, één van onze menselijke detectives, zei Micah. Trevor ontdekte per ongeluk dat Tasuki hier op de hoogte was van het bestaan van het paranormale, dus hij bleef bij ons plakken.