Dat klopt, je mag zeggen wie er binnen kan komen en wie niet als ze niet voor honderd procent menselijk zijn, bevestigde Gypsy met een snel knikje en hapte naar adem toen Lacey plotseling naar voren leunde en haar stevig omhelsde.
Dat betekent dat ik iedereen die me stoort, kan vertellen om te vertrekken, inclusief je irritante lijfwacht, zei Lacey giechelend, nerveus nu ze zichzelf ervan had overtuigd dat de slimste zet die ze kon maken was om hier te blijven waar ze een demonschild om haar heen had. Misschien zou ze gewoon een kluizenaar worden, of in ieder geval een waarschuwing hebben als het tijd was om haar demonen onder ogen te zien.
Oh, alsjeblieft, zet de jongens er niet uit, zei Gypsy en trok zich bijna lachend terug om de teleurgestelde blik op Lacey's gezicht. Als Ren en Nick er niet waren geweest, zou ik dood zijn of de slaaf van een demon en zou je geen winkel hebben gehad om naar terug te keren. Ik ben ze allebei mijn leven schuldig. En wat Ren betreft, je kunt de spreuk die hij op deze plek heeft uitgesproken niet tegen hem gebruiken. Ze verborg een schuldige glimlach, wetende dat ze dat al een keer had gedaan in de naam van het testen van de spreuk.
Lacey rolde bijna met haar ogen, maar knikte om haar nicht te laten weten dat ze zich zou gedragen ... hoe dan ook zo goed als ze kon. Kun je tenminste mijn geheim bewaren? Hoe minder mensen weten wat ik heb gedaan, hoe beter. Eerlijk gezegd had ik het je niet eens moeten vertellen. Bovendien wil ik liever met je harem overweg kunnen dan met ze vechten.
Gypsy wilde net antwoorden toen ze het grote wiel op de deur hoorden draaien, waardoor beide meisjes verrast opsprongen. Ze zuchtte diep in de wetenschap dat de jongens óf hadden besloten dat ze lang genoeg hadden gewacht, óf dat ze alles hadden gehoord ... ze had liever dat het het eerste was.
De meisjes keken vermoeid toe terwijl de dikke stalen deur openzwaaide en Ren naar binnen stapte, gevolgd door Nick. Ren zag er helemaal niet gelukkig uit, terwijl Nick een begripvolle uitdrukking op zijn kalme gezicht had.
Ik ben bang dat het een beetje te laat is voor geheimen, zei Ren tevreden. We hebben alles al gehoord.
Lacey staarde hem alleen maar aan, wetende dat ze alleen hadden gehoord wat ze net tegen Gypsy had gezegd en ... dat was nog maar het topje van de ijsberg. Als ze echt alles wisten, hadden ze haar al de deur uitgegooid en achter zich op slot gedaan.
Nick merkte de intense blik op die Ren aan Lacey gaf en vroeg zich af of de idioot het meisje echt zou lastigvallen omdat ze de dief was waarvan hij haar oorspronkelijk had beschuldigd. Diep in zijn hoofd hoopte hij dat Ren iets stoms deed, zodat de meisjes hem op zijn donder konden geven.
Nick besloot af te wachten wat er gebeurde en liep naar de zijkant van de bank waar Gypsy was en keek naar de show.
Gypsy wist dat ze betrapt waren en trok snel haar hand weg van het kristal en kromp ineen toen Ren ernaar keek met een uitdrukking van teleurstelling. Ze begreep niet waarom, maar door Ren betrapt te worden, voelde ze zich als een kind en fronste ze terwijl ze over het kussen schoof om dichter bij Nick te komen.
Onder normale omstandigheden zou een privacy kristal hebben gewerkt met je opa en je andere familieleden ... maar ik ben geen mens, vertelde Ren hen beiden, maar zijn woorden waren bedoeld voor Lacey. En na wat ik zojuist heb gehoord, denk ik dat het bewaren van geheimen niet het beste idee is in feite is het een heel slecht idee en jij, voegde hij eraan toe, Lacey met een harde blik aankijkend, hebt bijna de helft van het verhaal niet verteld.
Lacey perste haar lippen op elkaar en wierp hem haar meest uitdagende blik toe. Niemand heeft je gevraagd om af te luisteren, kleine stiekemerd.
Ren torende plotseling boven Lacey uit en staarde haar aan met zijn intens zilveren ogen en zijn zonnebril in zijn vuist. Hoe durfde ze hem klein te noemen, hij was twee keer zo groot als zij.
Gypsy sprong op en ging snel achter Nick staan toen Ren zijn beide handpalmen tegen de rugleuning van de bank sloeg en Lacey tegen de kussens kooide.
Begin maar te praten, beval Ren met harde stem in de hoop dat intimidatie de sleutel was tot het verkrijgen van de details die hij wilde.
Nu Gypsy achter hem stond en zijn uitdrukking niet kon zien, spreidde Nick's lippen zich uit tot een brede grijns. Hij deed een stap achteruit, bracht zijn lichaam zo veel dichter bij het hare, en liet haar stilletjes weten dat hij haar zou beschermen tegen de grote uit de kluiten gewassen Ren. Het was niet zijn schuld dat Ren hem op de goede man liet lijken.
Lacey keek Ren even woest aan en liet iets uit haar zak glijden, zonder dat iemand het merkte. Ze voelde het dunne, warme metaal tegen haar huid en verraste iedereen toen ze met haar handpalm tegen Ren's borst sloeg en hem gemakkelijk van haar afduwde.
Ga terug, drong ze kalm aan.
Ren voelde iets in zijn huid prikken door zijn overhemd en deed inderdaad met tegenzin een stap achteruit. Zijn lippen werden dunner wetende dat ze een soort betoverd medaillon in haar hand had en met een snelle beweging rukte hij het van haar af. Toen hij onmiddellijk zijn hand verbrandde, slingerde hij hem door de kamer.
Genoeg met het kinderachtige speelgoed? gromde hij, in stilte wensend dat zijn hand zou stoppen met steken. Wat dat ook was ... het had hem niet erg gemogen en het gevoel was wederzijds.
Ik hoef je niks te vertellen, zei Lacey terwijl ze haar stem rustig hield en zelfs toen ze opstond.
Het feit dat het medaillon zo goed op hem had gewerkt, liet haar weten dat hij krachtig was. Het reageerde alleen op stroom en zou meestal niet eens werken op demonen op een laag niveau omdat ze er niet genoeg van hadden. Eerlijk gezegd had ze niet verwacht dat het bij hem zou werken ... het was gewoon het enige dat ze binnen handbereik had gehad.
Ik ben misschien ook maar een mens, maar maak niet de fout me te onderschatten. Lacey zuchtte luid toen Ren een dreigende stap in haar richting deed. Ik ken je niet eens, vertelde ze hem met opgetrokken wenkbrauwen.
Ren haalde geërgerd zijn hand door zijn pony en telde stilletjes tot tien niet dat het hielp.
Lacey negeerde Ren en richtte haar blik op Gypsy. Ik ga mijn jongenskleren uittrekken en ga douchen. Heeft opa de kleren bewaard die ik hier heb achtergelaten?
Gypsy knikte en besloot dat Lacey meer ballen had dan ze zich herinnerde, hoewel haar nicht nooit echt een doetje was geweest. Ze zijn opgeborgen in een koffer in de kast.
Lacey glimlachte dankbaar. Goed, ik zie je over een paar minuten. En jij, vervolgde ze, terwijl ze Ren nog een keer boos aankeek en hem terugbetaalde voor de manier waarop hij haar een paar minuten geleden had behandeld, haal het niet in je hoofd om te gaan gluren.
'Alsof,' zei Ren beledigend en hij sloeg zijn armen over zijn borst terwijl hij haar de keer overgaf, 'je ziet eruit als een vieze kleine straatrat.'
Lacey liet een grijns op haar gezicht verschijnen en besloot dat als ze hem niet kon verslaan bij het beledigingsspel, ze plezier met hem zou hebben: "Je weet dat je dat wilt."
Ik denk dat je het verkeerd hebt, Ren keek boos op haar neer. Jij bent degene waarvan bekend is dat hij het slot openbreekt en naar binnen glijdt waar je niet wordt uitgenodigd.
Lacey gaf het op, gooide het geluiddempende kristal nog steeds in haar hand naar hem en ging op weg naar de douche, terwijl ze de deur achter zich dichtsloeg.
Ren grijnsde toen hij halverwege de vlucht het kristal ving en de snuisterij vakkundig in zijn zak stak ... ze zouden dat kleine beetje magie niet meer gebruiken.
Ze vergat haar kleren, merkte Nick op en knikte naar de kast die Gypsy had aangegeven.
Binnen enkele seconden vloog de deur weer open en Lacey stormde zachtjes mopperend naar buiten dat ze een testosteronvrije zone nodig had. Ze liep regelrecht naar de kast en trok de koffer in zicht.
Gypsy trok een wenkbrauw op en vocht tegen de grijns die op haar gezicht probeerde te verschijnen toen Lacey de zware koffer met haar de badkamer in trok en de deur weer dichtsloeg, zonder zelfs maar één keer hun kant op te kijken.
Op het moment dat ze allemaal de douche hoorden aangaan, liet Gypsy haar lichte lach de kamer vullen. Het zou zo leuk worden om haar nicht terug te hebben. Alsof er niets anders was het meisje was vermakelijk en was haar beste vriendin geweest zolang ze zich kon herinneren.
Ik begrijp niet waarom je zo geamuseerd bent, gromde Ren en stormde het appartement uit, stampend de trap op. Hij had geen idee hoe hij in godsnaam zo verzwaard en opgewonden kon zijn.
Nick snoof en keek naar Gypsy, ik geloof echt dat ze gewoon met elkaar aan het flirten waren.
Gypsy knikte en vond het een goed idee. Misschien zou dit een andere reden zijn voor Lacey om te blijven. Nou, als ze in de problemen zit ... en ik vermoed dat ze dat is, wie kan haar dan beter beschermen dan Ren? Zei ze met een glimlach.
Nick wist niet of hij jaloers moest zijn dat ze dacht dat Ren een betere beschermer was dan hij, of dat hij blij moest zijn dat Gypsy het goed leek met Ren en Lacey's rare aantrekkingskracht tot elkaar. Hij dacht er even over na en gaf toen toe stilletjes toegegeven dat Ren groter, sterker en veel machtiger was. Jammer dat de ondergang van de grote kerel het feit was dat hij een paar hersencellen miste.
Ren had het gekraak van Nick gehoord, maar negeerde wat hij insinueerde. Flirten er was geen enkele manier waarop hij er ooit aan zou denken om zich tot die snotaap aangetrokken te voelen. Ze was sarcastisch, sluw en een dief ... allemaal minpuntjes in zijn boek. Hij liep de trap op en begon heen en weer te ijsberen in de enorme opslagruimte.
Ze heeft me eigenlijk bevolen ... MIJ om niet te kijken, riep hij hard fluisterend terwijl hij ijsbeerde.
Hoofdstuk 3
Lacey zuchtte toen het hete water over haar lichaam spoot en genoot van het gevoel eindelijk helemaal vrij te zijn van de bindingen die ze om haar borsten had gewikkeld om zichzelf eruit te laten zien als een tienerjongen. Ze had een goed idee om de gestolen kleren die ze droeg te verbranden.
Ze pakte de spons die aan de badkraan hing en zette de kraan wat warmer. Voor haar was ontspannen een luxe waar ze niet van had kunnen genieten sinds ze wegliep van Vincent en de horde demonen die achter haar aan zaten.
Vincent zelfs de naam riep schuldgevoelens op en ze trok een bedroefd gezicht. Ze had hem een paar dagen ontmoet nadat ze een plattegrond had gekregen van het enorme museum waar opa haar naartoe had gestuurd. Toevallig waren ze allebei door verschillende mensen gestuurd om hetzelfde artefact te stelen.
Haar lippen trilden bij de grappige herinnering ... de blik op Vincents knappe gezicht toen hij haar betrapte op het binnendringen in dezelfde geheime kamer als waar hij was om in te breken. Als ze hadden geprobeerd te vechten over wie van hen het eerst was aangekomen en wie de buit verdiende, zouden ze de zwaarbewapende bewakers hebben gewaarschuwd die verderop in de gang stonden en waren opgepakt, of erger ... neergeschoten.
Terwijl ze elkaar aanstaarden, kostte het ongeveer dertig seconden om tot een gezamenlijk besluit te komen om samen te werken om het stuk te krijgen. Hoewel ze er nu aan terugdacht, besefte ze dat Vincent hoe dan ook goed zou zijn geweest ... hij had alleen ingestemd met de deal omdat hij dat ook wilde.
Toen ze eenmaal veilig bij het museum vandaan waren gekomen, waren ze plotseling omringd door vijf zwartogige schaduwdemonen die binnen een deel van de lokale wetshandhavers gastheer waren geweest door ze te bezitten.
Terwijl ze daar in de zwaailichten van de politiewagens stond, met opgeheven handen en vijf sets geweren recht op hen gericht, dacht ze zeker dat ze daar niet levend uit zouden komen. Dat was totdat Vincent één van hen het gestolen artefact had overhandigd en in ruil daarvoor een enorme koffer met geld had gekregen.
Daarna had Vincent aangeboden het geld met haar te verdelen en haar gevraagd met hem zaken te doen. Zonder na te denken over de gevolgen, had ze ingestemd met het partnerschap en had ze besloten dat ze nog meer dingen voor haar grootvader kon krijgen door Vincents banden met deze nieuwe agressieve verzamelaars te gebruiken.
Ze was opgewonden dat ze eindelijk een partner had en ze had gezien dat hij net zo stiekem kon zijn als zij. Het deed ook geen pijn dat hij supersexy was en een Brits accent had waardoor het klonk alsof hij met elke zin flirtte.
Lacey schudde haar hoofd bij haar naïeve gedachten terwijl ze haar haar met shampoo inzeepte. Ze had ingestemd met de regeling uit hebzucht en omdat hij verdomd sexy was ... haar enige twee zwakke punten.
Na een nacht en het grootste deel van de volgende dag van hot as hell, vrijblijvende seks, had Vincent haar een beetje verteld over de ondergrondse ring waartoe hij behoorde. Het had niet lang geduurd voordat ze erachter kwam dat partners met hem betekende dat ze ook partners was met een heel netwerk van krachtige demonen.
Dankzij opa had ze een idee gehad van demonen, maar dat betekende niet dat ze er ooit mee had gedanst. Hoewel de kennis van waar ze aan begon, haar nerveus had gemaakt, negeerde ze het zesde zintuig en verheugde ze zich op de opwinding die Vincent haar bood.
Die avond had hij haar meegenomen naar de meesterdemon van de ondergrondse ring ... een oude man die er honderdtien jaar oud uitzag en de naam Masters droeg, wat ze toen grappig vond.
Toen de oude demon haar uitnodiging voor de ondergrondse diefstalring koud had afgewezen en haar ter plekke probeerde te vermoorden, was ze alle gevoel voor humor kwijt. Als Vincent niet voor haar was gestapt en de kogel voor haar hoofd had opgevangen, zou ze nu dood zijn. Ze dacht dat Vincent dood was toen hij schokte en kreunde toen de kogel bij hem binnendrong en een straal bloed over haar gezicht spoot.
Dat was de eerste keer dat ze erachter kwam dat Vincent niet gedood kon worden ... wat hem ook werd aangedaan. Hij had de kogel uit zijn schouder gegraven toen hij namens haar ruzie had gemaakt met de demon met zwarte ogen, en zei dat hij al jaren een partner wilde hebben en dat hij haar had uitgekozen.
Toen hij zag dat Vincent zijn favoriete dief was, had Masters met tegenzin ingestemd, maar alleen als hij haar als één van zijn ondergeschikten kon bestempelen en hem het recht gaf haar te vermoorden als ze ooit te ver zou gaan of de groep probeerde te verlaten.
Vincent had kalm over zijn bloedende schouder naar haar gekeken en gezegd: Dat is het, of hij laat je nooit levend de kamer verlaten. Ben je het eens met de deal?
Haar grootvader had haar geleerd nooit een deal te sluiten met een demon, maar ze was niet dom genoeg om het oneens te zijn met degene die voor haar stond. Terwijl ze in zijn koude zwarte ogen keek, wist ze dat hij haar inderdaad zou vermoorden en haar met één adem zou vergeten.
Toen ze eenmaal het enorme landgoed van Masters hadden verlaten, had ze zich richting Vincent gekeerd en woedend aangekeken, denkend dat hij ook een demon was ... of op zijn minst een soort van half ras, en haar niet had gewaarschuwd. Ze liet de knappe eikel snel weten dat ze dankbaar was dat hij haar leven daarbinnen had gered, maar ze had een regel om niet met demonen te slapen.