Умуман олганда, бинонинг асосий конструктив элементлари трусслар орқали боғланган ичи бўш чўян устунлар бўлиб, уларда букланган профилни ташкил этувчи сирланган панелларнинг текис томи қўллаб-қувватланган. Бошқача қилиб айтганда, том тизмалари ва томонидан ташкил этилган депрессиялар ҳар 1,2 м га алмашиниб туради. Деразадаги бундай диагонал алоқа устунлар орасидаги ташқи томондан ҳам, ичкаридан ҳам архитектурада янги эстетик элемент эди. Унинг дизайни, албатта, 20-аср меъморчилигига хос бўлган кўплаб хусусиятларни кутган эди, аммо кейин 19-асрда. бу хусусиятлар бошқа биноларда топилмади.
Кристал сарой
Шундай қилиб, Кристал сарой дунёдаги биринчи йирик металл рамкали бино ва шиша деворлари бўлган биринчи бино бўлди.
Шамолдан келиб чиқадиган латерал кучларни қоплаш учун структура илгари кўрилмаган порталли уланишлар тизимидан фойдаланади ва бундан ташқари, дунёда биринчи марта йиғма модуллардан энг катта конструкция ўрнатилди. Бинонинг ўзида сув қурилмалари, ўсимликлар ва пиёдалар хиёбонлари тизими билан дунёдаги биринчи жамоат қишки боғи яратилган.
Эйфел минораси ривожланишнинг саноат даври инновацион объектлари миқёсига киритилиши керак. Бу Париж марказидаги металл минора унинг энг таниқли меъморий ёдгорлиги. Бош дизайнер Г. Эйфел номи билан аталган; унинг ўзи уни «300 метрлик минора» деб атаган. Кейинчалик Парижнинг рамзига айланган минора 1889 йилда қурилган ва дастлаб Парижда бўлиб ўтган ва 100 йиллигига тўғри келган 1889 йилги Париж Бутунжаҳон кўргазмасининг кириш аркаси бўлиб хизмат қилган вақтинчалик иншоот сифатида яратилган.
Эйфел минораси ривожланишнинг саноат даври Франция
Эйфел минораси ривожланишнинг саноат даври Франция
Француз инқилоби. Париж шаҳар маъмурияти француз муҳандисларига архитектура танловида қатнашиш таклифи билан мурожаат қилди. Бундай танловда мамлакатнинг муҳандислик ва технологик ютуқларини яққол намойиш этадиган бинони топиш керак эди.
Қурилиш дарҳол муваффақиятли бўлди. Кўргазма ўтказилган олти ой давомида ноёб объектни кўриш учун 2 миллиондан ортиқ ташриф буюрган. Эйфел минорасининг дизайни жуда ўзига хосдир. У 3 та пирамидадан иборат яхлит тизимдан иборат. Пастки қават пирамида (пойда ҳар бир томони 129,3 м), 4 та устундан ташкил топган, 57,63 м баландликда камарли тоноз билан туташган; миноранинг биринчи платформаси тонозга таянади. Платформа квадрат (65 м). Ушбу платформада иккинчи пирамида-минора кўтарилади, шунингдек, тоноз билан боғланган 4 та устундан ташкил топган, унинг устида (115,73 м баландликда) иккинчи платформа (квадрат, 35 м) жойлашган. Иккинчи платформада кўтарилган тўртта устун пирамидал тарзда яқинлашиб, улкан пирамидал устунни (190 м) ҳосил қилади, учинчи квадрат шаклидаги платформани (16,5 м) кўтаради (276,13 м баландликда); устига гумбазли маёқ кўтарилиб, унинг устида 300 м баландликда платформа (диаметри 1,4 м) жойлашган. Минорага зинапоялар (1792 қадам) ва лифтлар олиб боради. Биринчи платформада ресторан заллари қурилган; иккинчисида гидравлик юк кўтариш машинаси (лифт) ва шиша галереядаги ресторан учун машина мойи бўлган резервуарлар. Учинчи платформада астрономик ва метеорологик обсерваториялар ва физика кабинети жойлашган. Маёқнинг ёруғлиги 10 км масофада кўриниб турарди. Улкан темир минора деярли шамолдан азият чекмайди. Ҳатто Париждаги энг кучли шамол ҳам (тахминан 180 км/соат) минора тепасини атиги 12 см га бурди, қуёш унга кўпроқ таъсир қилади. Қуёшга қараган томони иссиқдан кенгайиб, тепа томони ён томонга 18 см оғиб кетади. Минора қурилганидан 20 йил ўтгач, шартномага кўра, уни бузиш режалаштирилган эди, аммо минора радио орқали сақланиб қолди. унга ўрнатилган антенналар бу радиони жорий қилиш даври эди. Қайд этиш жоизки, у 41 йил давомида дунёдаги энг баланд ёдгорлик бўлган. Энди баландлиги 324 м (ўсиш чўққига ўрнатилган кўплаб антенналар туфайли содир бўлди). 1991 йилдан бошлаб Эйфел минораси ЮНЕСКОнинг Бутунжаҳон мероси рўйхатига киритилган.
Эйфел минораси Францияда Нотр-Дамдан кейин иккинчи энг кўп ташриф буюрилган ва энг кўп суратга олинган ёдгорликдир. Бу, албатта, XIX асрнинг инновацион объектидир.
Эйфел минораси Франция
Эйфел минораси Франция
Минора очиқ конструкциянинг ифодали пластиклиги, силуэтнинг тезкорлиги билан ҳайратда қолдиради, аммо унинг гўзаллиги классик архитектура шаклларининг мажозий ифодасидан узоқдир. Aрхитектура ва дизайн тарихчилари ва назариётчилари одатда 19-асрнинг иккита дастур биносини солиштирадилар:
1851 йилда Лондондаги Бутунжаҳон кўргазмасининг «Кристал саройи» ва 1889 йилда Париждаги кўргазманинг Эйфел минораси инновацион объектлар сифатида кўриб чиқилди.
Шуни таъкидлаш керакки, тарихий инновацион меъморий объектлар бу индивидуал бадиий тасвирга эга, ноанъанавий тузилма тизимига эга бўлган бино ва иншоотлар, уларнинг яратилиши маълум бир даврнинг ижтимоий-маданий эҳтиёжлари билан боғлиқ.
Бобил боғлари, Aфина акрополиси, Колизей, Нотр-Дамнинг готика ибодатхонаси саноатдан олдинги ривожланиш даврининг тарихий инновацион объектлари деб ҳисобланиши керак.
Бобил боғлари сунъий майдончада рекреацион функция яратилган ноёб объектдир. Aфина акрополи инновацион архитектура ва шаҳарсозлик ансамбли сифатида жамоат бинолари тизими, шу жумладан тартиб тизими ва юқори эстетик эффектни таъминлайди.
Бу бадиий ва режалаштириш бирлигига эга бўлган ва фазовий жиҳатдан бир-бири билан ўзаро таъсир қилувчи бир қатор меъморий иншоотларнинг тўпламидир. Рим Колизейи бу амфитеатр ва архитектура муҳити элементларини ўзгартириш ва театрлаштириш усулларига эга бўлган улкан ажойиб жамоат биноси. готика ибодатхонаси Нотр Дам динамик ҳажмли ва ноанъанавий тош рамка тизимидан фойдаланган ҳолда муқаддас объект эди. Кристал сарой ва Эйфел минорасини саноат инқилоблари даврининг тарихий инновацион объектлари деб ҳисоблаш керак.
Кристал Сарой
бу модулли металл ва шиша элементлардан фойдаланган ҳолда табиий компонентларни (қишки боғ) ўз ичига олган кўргазма функциясига эга жамоат биноси.
Эйфел минораси бу шаҳар муҳитида устун хусусият бўлиб хизмат қиладиган вертикал композицион ўқга эга бўлган металл платформалар ва устунларнинг динамик тузилиши. Санаб ўтилган инновацион тарихий бино ва иншоотларда бадиий тасвирни яратишнинг асосий воситаси архитектоника бўлиб, у ноанъанавий конструктив ечимнинг вертикал ва горизонтал архитектура пластиклиги билан уйғунлашувидир.
Бинолар ҳажмининг уч ўлчовли композициясини яратишда элементларни тузишда симметрия ва ассиметрия, нюанс ва контраст тамойиллари, уларнинг турли хил ритмик муносабатлари ва бошқалар қўлланилади.
Барча объектларда алоҳида аҳамиятга эга қисмларнинг ва бутуннинг мутаносиблиги бир-бирига (нисбатлар тизими) ва структуранинг ва унинг индивидуал шаклларининг шахсга (миқёсга) мутаносиблиги. Инновацион биноларни шакллантиришда қўлланиладиган бадиий воситалар сони тўқима ва рангни ҳам ўз ичига олади. Уларнинг хилма-хиллиги бинонинг сиртини қайта ишлашнинг турли усуллари билан эришилади.
Биноларни жойлаштиришда юзаларнинг ёруғлиги ва соясининг характери ҳам ҳисобга олинади. Умуман олганда, инновацион тарихий биноларни шакллантиришнинг асосий қонуниятлари қуйидагилардир: морфологик жиҳатдан мунтазам тузилишнинг кенг тарқалганлиги, объектларнинг масштаб хусусиятларининг ортиши, тузилмалар тектоникасига мувофиқ композицион воситалардан фойдаланиш; семантик жиҳатда муайян белгиларнинг мавжудлиги, индивидуал услубнинг аниқланиши; функционал жиҳатда рекреацион функцияга эга бўлган тузилмаларнинг кўринишини таъкидлаш керак: дам олиш, ажойиб, муқаддас ва бошқалар; эстетик жиҳатдан, биринчи навбатда, инсонга катта ҳиссий таъсир кўрсатадиган индивидуал бадиий образнинг мавжудлигини таъкидлаш керак;
конструктив ва технологик жиҳатдан янги технологиялар ва ноанъанавий дизайн ечимларидан фойдаланган ҳолда тузилмани яратиш мавжудлиги.
1.3 Замонавий архитектурани шакллантиришда шаҳар муҳитидаги инновацион объектлар.
Инновацион замонавий архитектура объектлари ХХ-ХХ1 асрларда ривожланишнинг постиндустриал даврида яратила бошланди.
ХХ аср меъморчилигида. табиий муҳит билан меъморчиликни шакллантиришда янги йўналиш мавжуд органик архитектура, биринчи марта шакллантирилди
йилларда сохталаштирилган америкалик архитектор Л. Салливан томонидан, уларни функция ва шаклнинг мувофиқлиги сифатида белгилаган, у ўша пайтда ҳукмрон бўлган эклектизмдан ажралиб туриш учун уни архитектура ҳақидаги асарларида ишлатган. Л. Салливаннинг ғоялари унинг шогирди Ф. Л. Райт томонидан ишлаб чиқилган. Ф. Л. Райт концепциясининг асоси классик архитектурада унинг алоҳида қисмларини алоҳида ажратиб кўрсатишга қарши бўлган меъморий маконнинг узлуксизлиги ғояси эди.
Табиатга битилган бино, унинг ички мазмунидан келиб чиқадиган ташқи кўриниши, шаклнинг анъанавий қонуниятларини рад этиш «органик меъморчилик» тушунчаси билан белгиланиши мумкин бўлган меъморий тилининг ўзига хос хусусиятлари.