Хыял + Чынбарлык. Шигырь. Том 7. Стихи - Рузил Фазлыев 4 стр.

Камиллекнең чиге булмагандай,
Кимчелекләр, бик аз түгелдер
Язмышларга тәэсир итүче,
Кимчелекле урын  күңелдер.

Синдә дә бар инде кимчелекләр,
Миндә дә бар, алар житәрлек.
Алар сиңа мәңге ияргәндәй,
Көч табыла алмый бизәрлек.

Кимчелекләр була тумыштанда,
Язмышлардан шулай язылып.
Сорап алганнарга охшаганы
Үз теләгең белән ялынып.

Кимчелекләр күзне ача кебек,
Төзәтергә теләк туганда.
Кабатлыйсы килми кайберләрен,
Күңел түрләреннән куганда.

Буйсынмаган кебек кайвакытта,
Бар акылга, безнең теләккә.
Кабатлана алар еллар буе
Авыр эзләр салып йөрәккә.

Кеше өчен артык әйбер булмый,
Анысыда бәлки кирәктер.
Йомшак урын була hәркемнеңдә,
Кимчелексез кеше сирәктер.

Кыен була тормыш, бу дөньяда,
Дога сүзен читкә этәрсәк.
Ялагайлык дуслык кебек диеп,
Ике флаг бергә күтәрсәк.

Түрә булса, аны хуҗа диеп,
Тормышларны аңа тапшырып.
Басу корып, иген үсмәс булса,
«Яңгыры юк» диеп гәп корып.

Күп сыналды халык мохтаҗлыкта,
Бирелмәде, өмет көч бирде,
Байлык сыналуы авыр икән
Нәфесләргә шактый көч килде.

Юк вакытта, кеше юмартырак,
Булмаганны юк бит бирәсе.
Бар өстенә, кат кат өелгәндә,
Юмартлыкны килми күрәсе.

Тую сүзе шактый шартлы икән,
Чамаларын авыр табуы
Байлык бит ул бүген булганнары,
Башка килми барысы калуы.

Калу гына түгел, әле исраф булып,
Кирәксезгә түккән көч булып.
Көндезләре үтеп, китеп бара,
Кояш баеп килә, кич булып.

Күмелә ул шатлыкларга,
Шуны тоеп сөенә.
Эшкә чыгып киткәндә дә,
Кайтканда да өенә

Өмет булган, хыялпары,
Барлыгына сөенә
Үзе юлларыннан бара,
Йөрми кеше көенә.

Сөенерлек була икән,
Язмышының бүгене.
Шундый халәттә буладыр,
Сөенерлек күңеле.

Сөенә күңел, сөенә,
Сөенә белгәненә.
Юлларында сөенерлек,
Сәбәпләр күргәненә.

Таңнар атуга сөенә,
Яңгырлар яуганына.
Сөенечләргә уралып,
Тормышлар барганына.

Кичә генә кебек ул вакытлар,
Басу юлы, аның тузаны
Шул буладыр, кинәт аңлый алу,
Бик тиз кебек, гомер узганын.

Әллә ниләр эшләр кебек идем,
Әллә ниләр кала эшләнми.
Хыял аты haман жигүледә
Алга ашкынып, инде кешнәми.

Күпме калды, матур теләк булып,
Хыялларга тирән күмелеп.
Агач булып алар үсмәгәннәр,
Тормыйлар шул хәзер күренеп.

Йөрәк яшь дип кемдер хыяллана,
Карт акылга, нигә яшь йөрәк.
Бала акылы кайту кебек бит ул,
Бәйрәмнәрдә йөзәр яшь теләп.

Яшьлек чакка, дөрес сылтап була,
Картаюны таный алмыйча
Үткән гомереңне вакыт вакыт,
Дөрес итеп саный алмыйча.

Изге айлар тагы үтеп китте,
Килә алмыйча hаман иманга.
Исраф булган кебек алтын вакыт,
Тәүбә сүзен ныклап уйларга.

Богауланган айда бөтен шайтан,
Вәсвәсәләр бетеп торганда.
Тәкбирләре, гает азаннары,
Манарадан чакырып торганда,

Мөмкинлекнең бәлки соңгылары,
Сизелмичә генә югалды
Өметләрме барыбер кабынмыйча,
Офык артларына юл алды

Татып карамыйча аңлау авыр,
Иманныңда нинди булуын.
Тәүбә итү, күңелләргә бирә,
Иман нуры белән тулуын

Бик аяныч әгәр ишетмәсәк,
Раббыбызның әйткән сүзләрен.
Нигъмәтләрен кире каккан кебек,
Гомер диеп дөнья гизгәнең

Тәүбә бит ул бары аңлый алу,
Ялгышларың чиксез булганын.
Төзәтергә теләп син шуларны,
Таба алганың дөрес юлларын.

Кая була вакыт, кая китә,
Агамы ул, әллә бетәме.
Гомер буе безнең белән булып,
Көтмәгәндә ташлап китәме.

Кая була сәгатьтә ком кебек,
Бер мизгельгә генә җитәме.
Ашыктырып, тирән уйландырып,
Ул үзенең колы итәме.

Күрмәгәнне аңлау авырырак,
Сизү өчен кирәк, фикерләү
Вакыт белән ипле булу кирәк,
Аны узып «лутчы» сикермәү.

Вакыт юлдаш, чордаш, уйдаш,
Сорауларга җавап бируче.
Онытылган диеп уйлаганны,
Үткәннәрдән апып килүче

Аллаhының бер нигъмәте генә,
Кая китә белә алмабыз
Ул вакытның кадерләрен белсәк,
Авыр хәлләрдә без калмабыз.

Кая була вакыт уйлап кара
Сиңа бирелгәнен булсада
Вакыт юк дип әйтү гөнаh булыр,
Дөнья эше өелеп торсада

Кереп оялаган йөрәгемә,
Гомер чыга алмаслыклары.
Юллар көтә кебек никтер алда,
Үзең теләп бармаслыклары.

Аллаh cүзен, сүздә кушып кушып,
Гыйбәдәттә әгәр булмасак,
Кушканнарын аның үтәмәсәк,
Гамәлләрен белеп кылмасак

Купшы кием, купшы сүзләр алар,
Тамашалар өчен бик кирәк.
Күз буяуга барысы ошап кала,
Шөкер сүзең булса бик сирәк.

Күңеленә hәркем үзе хуҗа
Ниндиләрдән генә булсада.
Азлап азлап ул күренеп ала,
Нинди генә гамәл кылсада.

Бер карашы, бер җөмләсе житә,
Кешеләрне кайчак аңларга.
Кеше гомередә бит аз була,
Кайбер күңелләрне аңларга.

Серле дөнья кебек ул күңелләр,
Белеп бетерү мөмкин түгелдер.
Безне җиhан белән бәйләүчедә,
Кешеләрдә, шул ук күңелдер.

Бер яктан ул туган җирләр булса,
Икенчедән яшәү халәте.
Барысында хaләл хезмәт белән,
Таба ала белү гадәте

Авыл бетми, авыл бетә алмый,
Исемнәре бәлки үзгәрер.
Бутап булмый гадел караганда,
Авыл кешесенең йөзләрен.

Шәhәрләрдә җиңел тормыш эзләү,
Тәккәберлек бераз катыш ул.
Читтән күзәт; авыл малаеның,
Шәhәреннән кайчак кайтышын

Рәхәт тормыш шулай төзеләме,
Әллә шулай качып китүме
Олы көтүләргә кушыла алып,
Тормышларны җиңеләйтүме.

Шелтә була алмый берәүгәдә,
Кешеләрнең язмыш юллары.
Ихласырак, гаделерәк кебек,
Авыл кызы, авыл уллары

Соңгы өмет кебек яңгырыйдыр,
Иң кирәген әйтеп калулар.
Сәнәк белән суга язу кебек
Кыек мыек, сыза алулар

Аерылышуны көтү кирәк түгел,
Булмый калмас, алар булырлар
Өметсезлек кебек тоелсада,
Олы өмет белән тулырлар

Очрашулар кайчак кирәк булмый,
Әйтәселәр инде әйтелгән.
Башка юллар инде алда көтми,
Кирәк җиргә барып җителгән,

Җирдә тормыш эшкә йөргән кебек,
Һәр кешенең үзе hөнәре
Эшкә бару, эштән кайту белән,
Үтеп китеп бара көннәре.

Эш белән бит барысы бетми әле,
Башка гамәлләре җитәрлек
Тамак туйдырулар белән бергә,
Кешеләрне, кеше итәрлек.

Барысыда кала, юкка чыга
Байлыкларың, кылган эшләрең.
Бәлки саклап булыр булган хиснең,
Шигырь юлларына күчкәнен

Бетмәс юлда кебек гомер вакыт,
Еракларга кеше ашкына
Билге булып, кала җир өстендә,
Соңгы тапкыр куйган таш кына

Биеклекне кеше бик ярата,
Бәләкәйдән биек хыяллар
Ул гомердә, күпме җыелада
Бер күңелгә ничек сыя алган.

Биектәрәк булу кулаеырак,
Бер баскычка гына булсада.
Сәхнәләрдә биегерәк була,
Халык белән клуб тулсада.

Каланчалар булган, манаралар,
Ераклардан алар күренгән.
Биектәрәк кебек хисләреңдә,
Чыккан чакта йөрәк түреннән.

Кошларда бит биекләрдән оча,
Күрер өчен барыр юлларын.
Догаларын кыла кешеләрдә,
Биекләргә сузып кулларын.

Яктылыкта биекләрдә кебек,
Караңгылык, аста түбәндә.
Таңнар атмас кебек кайвакытта,
Чарасыздан башны игәндә.