186
szto za lude (z ukr.) – co za ludzie. [przypis redakcyjny]
187
raptus puellae (łac.) – porwanie panny. [przypis redakcyjny]
188
samowtór (daw.) – we dwóch, sam z kimś drugim, tu: pojedynek. [przypis redakcyjny]
189
szerpentyna (daw.) – szabla. [przypis redakcyjny]
190
hajdawery – szerokie, bufiaste spodnie, typowy element stroju polskiej szlachty w XVII w.; szarawary. [przypis redakcyjny]
191
zali (daw.) – czy. [przypis redakcyjny]
192
konfuzja (z łac.) – zmieszanie, zawstydzenie. [przypis redakcyjny]
193
zrekuzować – odrzucić oświadczyny, odmówić ręki. [przypis redakcyjny]
194
wokacja (z łac.) – powołanie. [przypis redakcyjny]
195
tentować (z łac.) – próbować. [przypis redakcyjny]
196
wziąść – dziś popr.: wziąć. [przypis redakcyjny]
197
zjeść arbuza – pogodzić się z odmową, przyjąć odrzucenie oświadczyn. [przypis redakcyjny]
198
ślepki – oczy. [przypis edytorski]
199
cekhauz (z niem.) – arsenał, zbrojownia. [przypis redakcyjny]
200
Hraju, pane (ukr.) – gram, panie. [przypis redakcyjny]
201
kontent – zadowolony. [przypis redakcyjny]
202
Zwiahel – miasto w płn. części Ukrainy, dziś: Nowogród Wołyński. [przypis redakcyjny]
203
sobaka (ukr.) – pies. [przypis redakcyjny]
204
Ne znaju, pane (ukr.) – nie wiem, panie. [przypis redakcyjny]
205
hołysz (z ukr.) – golec, nędzarz. [przypis redakcyjny]
206
bojar putny – uboższy szlachcic litewski lub ruski, służący u bogatszego pana. [przypis redakcyjny]
207
począł – zaczął. [przypis redakcyjny]