ไรล์ลี่สูดหายใจเข้าเต็มปอด เธอพิจารณาใบหน้าของชายผู้นี้อย่างพินิจพิเคราะห์อีกครั้ง เธอเห็นชัดเจนแล้ว ณ บัดนี้ ว่าวุฒิสมาชิกนิวโบรนั้นเป็นพวกหลงตัวเองแบบสุดกู่
ก็ใช่ว่าเป็นเรื่องน่าแปลกอะไร เธอคิด
ไรล์ลี่เข้าใจขึ้นมาอีกอย่างหนึ่ง คือ วุฒิสมาชิกนั้นรับไม่ได้กับความเชื่อที่ว่าทุกอย่างในชีวิตนั้นไม่ได้หมุนรอบตัวเขา หรือเกี่ยวกับเขาคนเดียวเท่านั้น แม้แต่การตายของลูกสาวยังต้องดึงมาเกี่ยวพันกับตัวเอง คงเชื่อจริงๆว่ารีบ้านั้นโดนลูกหลงจากศัตรูที่เกลียดเขา
“ท่านคะ” ไรล์ลี่เริ่มพูดอีก “ด้วยความเคารพนะคะ แต่ดิฉันไม่คิดว่า —”
“ผมไม่ได้ต้องการให้คุณคิดนะ” นิวโบรสวน “คุณได้ข้อมูลทั้งหมดที่คุณต้องการแล้วอยู่ตรงหน้า”
ทั้งสองจ้องหน้ากันค้างไปหลายวินาที
“เจ้าหน้าที่เพจ” วุฒิสมาชิกกล่าวขึ้นในที่สุด “ผมมีความรู้สึกว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่อง อยู่กันคนละคลื่นความถี่ นั่นก็น่าเสียดายนะ คุณอาจจะไม่รู้ แต่ผมมีคนรู้จักสนิทสนมในตำแหน่งระดับสูงอยู่หลายคนในองค์กรของคุณ บางคนก็ติดหนี้บุญคุณผมหลายเรื่อง ผมจะติดต่อพวกเขาเดี๋ยวนี้ ผมต้องการคนดูแลเรื่องนี้ที่สามารถจะจบปัญหานี้ได้”