Historia od stworzenia Świata
…i nie ma już czasu…
Rem Wоrd
© Rem Wоrd, 2021
ISBN 978-5-0053-4984-2
Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero
Pisząc tę książkę, cały czas szukałem odpowiedzi na pytanie, które możesz mi zadać. Dlaczego jest to konieczne – poznać historię? Czy w ten sposób otrzymamy bardziej satysfakcjonujące, smaczniejsze jedzenie czy wyjątkową przyjemność? Zwiększyć bezpieczeństwo osobiste?
Lubię to.
Postaram się wyjaśnić znaczenie słowa «polubić».
Jeśli nauczymy się historii tak dobrze, że będziemy mogli zobaczyć przeszłość w naszych głowach, wtedy przekroczymy granice naszej cennej osobowości. Staniemy się… nieśmiertelni, w przenośni i może dosłownie. Zrób krok w kierunku wspaniałej resuscytacji. W końcu świat jest wieczny. Weź to. W tym celu musisz wielokrotnie czytać tę książkę. Możesz przesuwać się w górę iw dół w Czasie, aż przeszłość stanie się obecna.
Przejdźmy od trylobitów i skrzypów epoki mezozoicznej do starożytności i średniowiecza. Zanurzymy się w świat wyszukanych tańców, starcia mieczy i westchnień silników parowych. Przejedziemy przez imperium Czyngis-chana, poznamy wiersze Inków, zanurzymy się w świat wielkiego społecznego eksperymentu Czerwonej Rosji. Przyjrzyjmy się krok po kroku II wojnie światowej. Przejdźmy przez większe i mniejsze konflikty po tej wojnie. W ten sposób możesz powiedzieć prawdę tym, którzy próbują nas oszukać.
Historia jest taka; przeglądając strony, możesz to dobrze zobaczyć. Ale jeśli odłożysz książkę na bok, obraz szybko wyblaknie. Zamknij oczy – co tam jest? Ciemność unosząca się w kółko. Spróbuj stworzyć tekst ze zdjęciami w twojej głowie. Nie działa? Pamięć ludzka ma inną strukturę niż komputer; jest analogowa. Ma to zalety i poważne wady.
Wyróżnijmy schemat Historii, skupiając się na tym, aby wskrzesić cały jej organizm.
Nauczmy się wskrzeszać
Wielka eksplozja
Wielki Wybuch jest ogólnie przyjętą teorią pochodzenia wszechświata.
Wielki Wybuch oczami artysty
Oczywiście jest to królestwo naukowych legend i fantazji. Po pierwsze, wszystko, co jest teraz na świecie (w tym samo światło, a nawet wydaje się, że sam czas) jest zawarte w tak zwanym oryginalnym jajku. Jest to obszar przestrzeni wielkości atomu o gęstości od 10 do 90 kg / cm³. Z nieznanych nauce powodów wybucha zarówno duże, jak i bardzo małe jajko. Jedna plazma przechodzi w drugą iz powrotem z niewyobrażalną prędkością, emitując tak zwane reliktowe promieniowanie krótkofalowe. Po 380000 lat wszystko się uspokaja. Pojawiają się pierwsze stabilne atomy wodoru.
Pojawiają się kolejne 400 milionów lat nudnej, szarej pustki i gazowych mgławic. Dzięki wszechprzenikającej sile przyciągania grawitacyjnego, która nie zna odległości, zimny gaz koncentruje się w gorących gwiazdach i liczy miliardy gwiazd w galaktyce.
Jak duża lub przewidywalna część Wszechświata wygląda tak… Supergromada gwiazdowa ma średnicę 520 milionów lat świetlnych, ma 100 tysięcy galaktyk i nazywa się Laniakeya (przetłumaczone z hawajskiego – «Rozległe niebo»). Wiele takich klastrów tworzy pozory sieci. Czerwona kropka – «Gdzieś tu jesteśmy»
Powstanie Układu Słonecznego
Nasza Galaktyka (z dużej litery), inaczej – Droga Mleczna (po łacinie – via lactea) powstała 13 miliardów lat temu i ma 400 miliardów gwiazd. Układ Słoneczny ma 4,5 miliarda lat. Nasza Gwiezdna Siedziba zawiera osiem uznanych planet klasycznych, a także co najmniej pięć tak zwanych planet karłowatych, w tym Plutona, które zostały teraz wyrzucone z grupy A.
Geologiczne eony
Katarchei, Archean
Nasza planeta Ziemia została utworzona z dysku protoplanetarnego w dość kompletnej formie około 3,5 miliarda lat temu. Pierwsze prymitywne formy życia, komórki pozbawione jądra atomowego, prokarionty, pojawiają się w jego wodach po zakończeniu niszczycielskich bombardowań asteroid (eon Katarchei, czas trwania 600 milionów lat), a także powstanie w wyniku mrożącego spojrzenia uderzenia w Gaję, obiekt wielkości Marsa, przyszły towarzysz kochanków Księżyce…
Puste miejsce dla planety Ziemia…
Aby wyjaśnić pojawienie się tak dużego satelity na idealnej okrągłej orbicie wokół Ziemi, naukowcy muszą uciekać się do dość złożonych schematów.
Jednak przez kolejne długie i pół miliarda lat stadium rozwoju, zwanego Archaea, formy życia prawie się nie rozwijają. Szczyt obecnego dnia po dniu, rok po roku, setki po setkach milionów lat procesu demiurgicznego to prokarioty, bakterie bez jądra i w ogóle eukarionty, podstawa roślin i zwierząt, które mają to jądro. Pojawiają się glony wielokomórkowe, ledwo widoczne gołym okiem.
Adenina, guanina, cytozyna i tymina – cztery cegły życia
Wszystkie te organizmy mają jednego, uniwersalnego wspólnego przodka. Zestaw genetyczny żywych istot na Ziemi jest dokładnie taki sam. DNA składa się z czterech biologicznych cząsteczek – adeniny, guaniny, cytozyny i tyminy.
Proterozoik
Proterozoik (greckie «wcześniejsze życie») – najdłuższy okres geologiczny, 2 miliardy lat, rozpoczął się 2,5 miliarda lat temu. Z jakiegoś powodu tlen gromadzi się w atmosferze. Ten gaz prowadzi do wyginięcia prawie wszystkich stworzeń beztlenowych. Tworzy się warstwa ozonowa. Następnym problemem jest wielkie zlodowacenie Huron (2,4 – 2,1 miliarda lat temu). Metan łączy się z tlenem, tworząc dwutlenek węgla, który jest bardziej przezroczysty dla odbitego światła. W rezultacie Ziemia zamienia się w ogromną «kulę śnieżną». Na równiku jest tak samo zimno jak na współczesnej Antarktydzie. Życie jest zachowane w polnii i zbiornikach wodnych z roztopioną wodą.
Wielkie zlodowacenie Hurona. Ziemia to śnieżka
Wulkany zwiększają poziom dwutlenku węgla i metanu. Przygotowywana jest nowa perturbacja. Od kilku tysięcy lat znaczące terytoria są uwalniane od lodu, a klimat planety powraca do znanej nam normy.
Gąbka morska. Tak to się wszystko zaczęło…
Drugą opcją, wyjaśniającą obecność śladów lodowców w rejonach równikowych, jest dość szybki obrót biegunów Ziemi, po którym następuje ich powrót na swoje miejsce. Według niektórych śmiałych obliczeń naukowców zastąpienie północy przez południe i odwrotnie zajmuje prawie jeden dzień.
Tak czy inaczej pojawiają się gąbki morskie, czyli wodne wielokomórkowe zwierzęta prowadzące przywiązany tryb życia, a także grzyby, esencje, społeczności eukariotyczne, które łączą cechy roślin i zwierząt. W wyniku ich żywotnej aktywności pojawia się gleba.
Gondwana i Laurasia
Pojedynczy kontynent Rodinia jest podzielony na dwie części. Kawałki sushi rozchodzą się na tyczkach. Północna połowa to Laurasia, południowa to Gondwana.
Słońce zwiększa jasność o 12%. Era prekambru lub kryptozoiku, «ukrytego życia» (czasami tak nazywa się razem eony archeanu i proterozoiku) się kończy.
Fanerozoik
Istoty wielokomórkowe, a mianowicie rośliny wyższe, zdobią sam Wszechświat 580 milionów lat temu, kładąc podwaliny pod eon fanerozoiku («czystego życia»). W tym okresie również mieszkamy z wami.
Pierwsi posłańcy fanerozoiku. Rekonstrukcja
Pierwsza era nazywana jest paleozoikiem («starożytne życie»). Paleozoik dzieli się na kilka okresów. Zapamiętajmy; Kambru, ordowiku, syluru, dewonu, karbonu i permu. Te okresy trwają od 20 do 60 milionów lat.
W kambrze organizmy uczą się budować silne szkielety, które mogą zostać zidentyfikowane przez paleontologów lub ekspertów medycyny sądowej. Gwiazdą tego okresu jest trylobit, całkiem zaokrąglony stawonóg, rodzaj współczesnego prototypu raka.
Trilobite
Są takie, które z pewnym rozciągnięciem można zaliczyć do współczesnych głowonogów – przypominających ośmiornice i kalmary. Rozkwitali w ordowiku. Silur, trwający «tylko» 25 milionów lat, jest naznaczony dwoma masowymi (do 50% rodzajów życia morskiego) wymieraniami. Jeden z nich, który wystąpił 443 miliony lat temu, ordowik-sylur, był spowodowany przemieszczeniem się kontynentu Gondwany na biegun południowy i gwałtownym spadkiem poziomu oceanów. Szczególnie dotknięte były już dobrze prosperujące ramienionogi (coś w rodzaju naszych ostryg), małże, mszywioły (kolonie małych robaków) i koralowce. Okres dewonu charakteryzuje się kręgowcami lądowymi, słynnymi rybami o krzyżówkach, owadami, a także nagonasiennymi («nagie» nasiona ukryte są w szyszkach), paproci i skrzypu polnego. Pojawiają się skorupiaki i ryby. Z drugiej strony trylobity szybko wymierają z taką liczbą drapieżników. Jednak masowa zaraza na końcu dewonu dotyka ponad połowę całej morskiej flory i fauny. Przyczyną tego może być upadek komety.
Labyrinthodont
Dość długi (60 milionów lat) okres karboński lub karboński rozpoczął się 359 milionów lat temu. Charakteryzuje się, jak sama nazwa wskazuje, intensywnym tworzeniem się węgla. Rozwijają się i kwitną rośliny nagonasienne: drzewa iglaste, kordaity (drzewa przypominające te bardzo iglaste) i cykady (skrzyżowanie palmy z paprocią), plony i skrzypy. Płazy rozwijają się w ciepłych bagnach. Oto stegocefale, to labiryntodonty, przypominające krokodyla-traszkę i ripidists, jeszcze większy, 8-metrowy krokodyl. W morzach igrają rekiny, osiągając 13 metrów. długości Nad naszymi głowami szybują mega-nury – ważki o rozpiętości skrzydeł do 65 cm Samo to upojne powietrze charakteryzuje się podwyższoną – do 35% zawartością tlenu (obecnie 21%).
W okresie permu (nazwa pochodzi od nazwy rosyjskiego miasta, w pobliżu którego zaznaczono ten etap) kontynenty są zjednoczone w inny sposób. Utworzona, obmyta przez wielki ocean Panthalassa, globalna kraina Pangea.
Pangea
W okresie jurajskim następnej ery podzieli się na sześć znanych nam kontynentów. Proces geologiczny charakteryzuje się obecnie gwałtownym spadkiem powierzchni zbiorników wodnych śródlądowych i pojawieniem się pustyń. Wydmy zajmują prawie całe terytorium dzisiejszej Syberii. Złoża karbonu (węgiel) pokrywają triasowy piaskowiec różnobarwny i wapień muszlowy.
Sukcesy specjacji permu są raczej skromne – tylko kilka gatunków owadów. Okres kończy się największym wymarciem permu i triasu w historii, 252 miliony lat temu. W ciągu mniej niż 60 tysięcy lat umiera 96% gatunków morskich, 70% kręgowców lądowych i 83% klasy owadów. Główne hipotezy dotyczące przyczyn tego zdarzenia są następujące. Pierwsza to upadek asteroidy o średnicy kilkudziesięciu kilometrów na naszą planetę. Krater w obszarze Wilkes Land na Antarktydzie, 300-kilometrowa anomalia pierścieniowa, wydaje się potwierdzać tę wersję. Drugi to uwolnienie gazów cieplarnianych z zamarzniętych i chwilowo zalegających na dnie hydratów metanu. W tym przypadku oceany gotują się, podziurawione bąbelkami, jak szampan w butelce uwolnionej od korka. W ciągu niespełna pół wieku słup wody uwalnia do atmosfery cztery biliony ton metanu. Pogoda szaleje, ciężka, 6ºC w roku ocieplenia ustępuje miejsca zimnym trzaskom i mieszkańcom planety wcale to nie przypadło do gustu. Trzeci to anoksja (uduszenie). Woda wchodzi w interakcje z siarkowodorem uwalnianym do atmosfery przez syberyjskie pułapki, zalewając ogromne terytoria lawą i tracąc tlen. Szczątki zwierząt również wydzielają siarkowodór, co zaostrza tragedię.
Tak czy inaczej, śliczne trylobity, a wraz z nimi sam paleozoik, dobiegają końca.
Przywrócenie biosfery trwa pięć milionów lat. Rozpoczyna się trias, pierwszy okres ery mezozoicznej.
Archosaurus, pierwsza jaszczurka
Z gadów, które przetrwały, wyróżniają się archozaury. Kim są te «początkowe jaszczurki»? Są klasyfikowane według cech czaszki, przegrody nosowej i szczęk. Szczęśliwcy stają się przodkami współczesnych ptaków i krokodyli, a także całej rodziny dinozaurów. Pojawiają się belemnity, rodzaj kałamarnicy, amonity ze skręconymi w spiralę muszlami, ślimaki (ślimaki), czyli ślimaki, a także znane nam małże dwuskorupowe – ostrygi.
Od skorupiaków z łuskami ganoidalnymi (rombowe płytki, które łączą się na podobieństwo zewnętrznego szkieletu) wyróżnia się ryby kostne, są również rybami płetwiastymi.
Tworzy się klasyczny żółw.
Amonit
Synapsydy, są też termomorfami, są zwierzęcymi, a mianowicie ich podrzędnymi cynodontami z grupy theriodonts (jaszczurki o zębach zwierzęcych), zgodnie z teorią Darwina, przodkami nas ssaków. Ta jaszczurka ma cztery bardzo długie nogi, składa jaja, ma wełnę, sądząc po budowie przegrody nosowej, ogrzewa wdychane powietrze i na ogół nie jest już gadem zimnokrwistym.
Trias trwa 50 milionów lat i kończy się 200 milionów lat temu kolejną globalną katastrofą. Przyczyny wymierania triasu i jury mogą być takie same, jak początek tej epoki. Rezultatem jest uwolnienie nisz ekologicznych, które natychmiast zajmują dinozaury.
Dinozaury, czyli «straszne jaszczurki», różnią się od zwykłych gadów na ten czas jedynie rozmiarem. Nie ma zasadniczej różnicy. Ale rozmiar ma znaczenie. Największy przedstawiciel grupy roślinożernych zauropodów (czworonogów) – sejsmozaur, osiąga 36 m długości, 20 m wysokości i waży 140 ton. Titanosaurus waży zaledwie 50 ton, ale jest znacznie szerzej reprezentowany w szczątkach kopalnych. Teropody, czyli zwierzęta dwunożne, są zwykle drapieżnikami. Ich mistrzem jest Tyrannosaurus Rex. Wysokość do końca uda wynosi 4,5 metra, długość 13 metrów, a waga 8 ton. Współczesny słoń afrykański może pochwalić się nieco mniejszą masą.
Tytanozaur. Obiekt artystyczny, rekonstrukcja
Okres jurajski (nazwany na cześć gór Jury w Szwajcarii) charakteryzuje się klastycznymi skałami (ostrymi kamieniami), łupkami (warstwowe nagromadzenie minerałów), skałami magmowymi (bazalt to luźny szary kamień z krystalicznymi inkluzjami), gliny i piaski. Wszystko to świadczy o rozpadzie Pangei na bloki kontynentalne, z towarzyszącym powstaniem wielu płytkich, ciepłych mórz. Drzewiaste paprocie z gałęziami leżącymi w jednej płaszczyźnie, tworząc pozory liścia, a także, podobnie jak palmy, ale mniej bujne sagowce o długości 10—18 metrów, rozprzestrzeniają się. Zbiorowiska rafowe (po prostu rafy) powstają z polipów koralowych powstałych w triasie.
Pojawia się Archeopteryx – „starożytny ptak” wielkości wrony, niezdarnie, według paleontologów, planujący od drzewa do drzewa. W rzeczywistości społeczność naukowa nadal nie ma ogólnie przyjętej teorii pochodzenia ptaków. To w jury pterozaury, latające stałocieplne jaszczurki, podbijają powietrze. Znany przedstawiciel tego rodzaju podrzędu pterodaktyla – pteranodon ma rozpiętość skrzydeł sięgającą znacznych 7 metrów. Znani są również ich starsi bracia, znalezieni w Ameryce Północnej quetzalcoatl o szerokości 12 m, co odpowiada wymiarom lekkiego bombowca z czasów drugiej wojny światowej.
Okres kredy (kreda), który rozpoczął się 145 milionów lat temu, charakteryzuje się obfitymi osadami odpowiedniej kredy piśmienniczej. Powstaje to, czego uczniowie używają do rysowania na tablicy znaków ze szczątków zabawnych bezkręgowców morskich – amonitów. Ogromne połacie lądu rozchodzą się, tworząc zbiorniki wodne, ciepłe ławice i wyspy. Pojawiają się rośliny kwitnące, są to okrytonasienne, z kwiatem jako narządem rozrodczym i złożonym podwójnym zapłodnieniem.