Ο Τρέβορ δε μπορούσε να μη χαμογελάσει. Ώστε η Ένβι τον ήθελε στην όλη κατάσταση...ήθελε να τον κρατήσει κοντά. Δεν την αδικούσε. Ο Ντέβον δεν την προστάτευε και πολύ, δεν ένιωθε ασφαλής μαζί του. Γνωρίζοντας ότι τον χρειαζόταν, έκανε το θυμό του να ξεθωριάζει σιγά σιγά.
'Έτσι κι αλλιώς θα πηγαίναμε.' Κοίταξε προς το μέρος του Ζάκαρι ο οποίος έγνεψε σύμφωνος. Χαμογέλασε ξανά μόλις σκέφτηκε ότι θα ξαναέβλεπε την Ένβι σε μερικές ώρες. 'Μάλλον ήρθε η ώρα να σου πούμε τι συμβαίνει.'
Κατά βάθος δε του άρεσε καθόλου που χρησιμοποιούσε τη θέση του για να έρθει ξανά κοντά με την Ένβι. Επίσης γνώριζε καλά το πως θα φαινόταν σε όλους αυτό. Ο Ντέβον θα σκεφτόταν πως χρησιμοποιούσε την Ένβι για άλλη μια φορά αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Από την άλλη, τώρα χρησιμοποιούσε τον αδελφό της για είναι κοντά σε εκείνη και έκανε και τη δουλειά του ταυτόχρονα. Ο Ντέβον έπρεπε απλώς να καταλάβει και να μάθει πως όλα ήταν δίκαια στην αγάπη και στον πόλεμο...και ο καλύτερος αλλαζόμορφος ας νικούσε.
'Είμαι όλος αυτιά,' μουρμούρισε ο Τσαντ και σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο στήθος του για να κάνει τον Τρέβορ να τον προσέξει και να του δώσει προσοχή. Δεν είχε σκεφτεί τον εαυτό του ποτέ ως κάποιον που είχε μεταφυσικό χάρισμα, αλλά εκείνη τη στιγμή μπορούσε άνετα να διαβάσει τις σκέψεις του Τρέβορ.
'Δε ξέρουμε πολλά για το δαίμονα, μόνο πως είναι παγιδευμένος μερικούς αιώνες εδώ. Η ύπαρξη του προηγείται χρονολογικά από όσα έχουμε καταχωρημένα στο σύστημα, αλλά ακόμη ψάχνουμε για στοιχεία,' άρχισε ο Ζάκαρι να λέει ελπίζοντας πως θα συνεχίσει ο Τρέβορ.
'Ώστε γνωρίζατε πως ένας δαίμονας ήταν φυλακισμένος κάτω από το νεκροταφείο για ποιος ξέρει πόσο καιρό και δεν κάνατε τίποτα γι’ αυτό; Απαίτησε να μάθει ο Τσαντ.
Ο Τρέβορ ανασήκωσε το φρύδι του και τον κοίταξε, ΄τι περίμενες δηλαδή να κάνουμε γι’ αυτό; Να τον αφήσουμε ελεύθερο; Ήταν παγιδευμένος εδώ και δεν γνωρίζαμε καν πως στο διάολο ένας έκπτωτος και ένας βρικόλακας μπόρεσαν να σπάσουν το ξόρκι που τον κρατούσε.'
'Έκπτωτος;' Ρώτησε ο Τσαντ. 'Εννοείς ένας από τους αγγέλους που μου ανέφερε η Ένβι;'
Ο Ζάκαρι έγνεψε καταφατικά, 'Ναι, γνωρίζουμε γι' αυτούς εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ξέρουμε ότι υπάρχουν κι άλλοι αλλά δε μπορούμε να τους βρούμε πουθενά και προφανώς οι δυο που ζουν στην πόλη δεν γνώριζαν την ύπαρξη ο ένας του άλλου, καθώς ήταν φυλακισμένοι μέσα στην σπηλιά, μέχρι που ο ένας κατέβηκε εκεί.'
'Επίσης γνωρίζουμε κάποιον που ξέρει πως να τα βγάλει πέρα με τους δαίμονες,' προσφέρθηκε ο Τρέβορ. 'Με λίγη τύχη, θα βρει άκρη μόλις την καλέσουμε να έρθει.'
'Δεν είναι αργά για να κάνεις πίσω,' είπε ο Ζάκαρι στον Τσαντ. 'Πες μας απλώς ότι δε θέλεις να πάρεις μέρος και θα σβήσουμε από τη μνήμη σου όσα συνέβησαν ως τώρα.'
Ο Τσαντ συνοφρυώθηκε και άρχισε να σερβίρει τον καφέ και στους τρεις τους. Είχε γίνει αστυνομικός γιατί ήθελε να κάνει τη διαφορά. Πολλές φορές όμως, ένιωθε πως δεν έκανε αρκετά. Υπήρχε πάντα ακόμη ένας έμπορος ναρκωτικών, ακόμη ένας φόνος, ακόμη μια παραβίαση...καμιά φορά σκεφτόταν πως δεν άξιζε τον κόπο όλο αυτό. Αλλά αυτό που έκαναν ο Τρέβορ και ο Ζάκαρι θα έκανε τη διαφορά, αυτό που πάντα ήθελε ο Τσαντ να επιτύχει.
Πίνοντας μια μεγάλη γουλιά από τον καφέ του, έβαλε το φλυτζάνι του στο τραπέζι και έγνεψε μια φορά. 'Είμαι μέσα.'
*****
Η Αντζέλικα αποφάσισε πως τα τηλέφωνα ήταν χειρότερα από τους δαίμονες όταν το δικό της άρχισε να χτυπά στις τρεις το πρωί. Βλέποντας ποιος την καλούσε, έσμιξε τα μάτια της θυμωμένη και άρπαξε το τηλέφωνο. Το άνοιξε, έσπρωξε τα σκούρα μαλλιά της πίσω και το έβαλε στο αυτί της.
'Αν δεν έχει έρθει η καταστροφή του κόσμου, αν δεν έχουν γίνει κόκκινες οι θάλασσες, αν δεν έχουν επιστρέψει οι επτά πληγές του Φαραώ, ή αν δεν είσαι ετοιμοθάνατος, καλύτερα να έχεις μια πολύ καλή εξήγηση για να με παίρνεις και να με ξυπνάς τέτοια ώρα,' μούγκρισε.
'Ωωω, έλα Μπου μου...είναι αυτός τρόπος να μιλάς στον Ζακούλη σου;'
Η Αντζέλικα του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα και ξάπλωσε πίσω στο μαξιλάρι της. Μόλις είχε αποκοιμηθεί, όταν το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Χωρίς να το κοιτάξει το έβαλε στο αυτί της και μίλησε πάλι.
'Θα σε πιάσω, Ζάκαρι,' μουρμούρισε. Και εσένα και το σκυλάκι σου.'
'Τι λες τώρα, μου έρχονται αναμνήσεις από τον Μάγο του Οζ,'είπε ο Ζάκαρι και η Αντζέλικα χαμογέλασε με τον τρόπο που της απάντησε, χαρούμενη που δεν μπορούσε να την δει.
'Τι θέλεις; Ανακάθισε στο κρεββάτι, σπρώχνοντας τα μαλλιά της από το πρόσωπο της.
'Έχουμε ένα σίχαμα ειδικά για σένα, που λέγεται Μίζερι,' είπε ο Ζάκαρι.
Η Αντζέλικα πήδηξε από το κρεββάτι και άναψε το φως. 'Πόσο μεγάλο;'
'Δεν είμαι σίγουρος αλλά εκτιμώ πάνω κάτω επίπεδο επτά.' Χαμογέλασε γνωρίζοντας πως αυτό θα της τραβούσε την προσοχή...και λάτρευε να τραβάει την προσοχή της Αντζέλικα.
Η Αντζέλικα πήγε στο καθιστικό και άνοιξε τον φορητό υπολογιστή της. Πληκτρολόγησε μερικές λέξεις και συνοφρυώθηκε.
'Επίπεδο επτά; Είσαι σίγουρος;' Ρώτησε. Οτιδήποτε πάνω από επίπεδο πέντε ήταν πολύ επικίνδυνο και φοβερά σπάνιο.
'Είναι μια πρώτη εκτίμηση,' απάντησε ο Ζάκαρι. 'Μπόρεσε να παγιδέψει έναν από τους δυο έκπτωτους που ακολουθούσαμε και από ότι φαίνεται ακόμη ένας έκπτωτος ήταν εκεί μαζί του εδώ και καιρό. Εφόσον αυτοί θεωρούνται επίπεδο επτά τότε φαντάζομαι πως οτιδήποτε τόσο δυνατό ώστε να τους παγιδέψει είναι τουλάχιστον ισάξιο.'
Η Αντζέλικα έψαχνε στη βάση δεδομένων της. Τα περισσότερα από τα στοιχεία που είχε στη διάθεση της είχαν παρθεί παράνομα από τα θησαυροφυλάκια του Βατικανού, αλλά κανείς δεν έφερνε αντίρρηση στα αποτελέσματα της. Το γεγονός ότι ένας δαίμονας επιπέδου επτά μπορεί να υπάρχει στο Λος Άντζελες ήταν αρκετό για να ξυπνήσει όχι μόνο εκείνη αλλά και όλη την ομάδα των ερευνητών.
Κάθε δαίμονας ήταν τοποθετημένος σε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, με δέκα τον ίδιο τον Διάβολο. Δεν ήθελε καθόλου να έρθει αντιμέτωπη με κάποιον που είχε αρκετή μαγεία για να διώξει έναν δαίμονα επιπέδου επτά...χρειαζόταν τον κεραυνό του Θεού για να το καταφέρει.
'Δε βρίσκω τίποτα να αναφέρει δαίμονα που λέγεται Μίζερι στο Λος Άντζελες και στην ευρύτερη περιοχή,' είπε μετά από μερικά λεπτά. 'Άφησε με να τσεκάρω και τον εξωτερικό σκληρό δίσκο που έχω και να ρίξω μια ματιά σε όλους τους φακέλους.'
Άκουσε τον Ζάκαρι να μιλάει σε κάποιον στο βάθος και κατάλαβε πως ήταν ο Τρέβορ, μέχρι που άκουσε ακόμη μια φωνή από μέσα.
'Σε ποιον μιλάς;' Ρώτησε με περιέργεια.
'Το καινούριο μέλος της ομάδας μας, τον Τσαντ,' απάντησε ο Ζάκαρι. 'Είναι τοπικός μπάτσος που ξέρει λίγα παραπάνω από όσα θα έπρεπε, οπότε τον βάλαμε στην ομάδα για να προστατέψει τη μάζα, και λέγοντας μάζα εννοώ τους άλλους ηλίθιους με τους οποίους δουλεύει.'
Η Αντζέλικα γέλασε, 'Είναι μάλλον χειρότερα εκεί έξω.'
'Όχι και τόσο,' είπε ο Ζάκαρι.
'Εντάξει,' είπε η Αντζέλικα. 'Τα έχω όλα μπροστά μου, να ρίξω μια ματιά και να δω τι γίνεται και τι θα βρω.'
'Εννοείς δηλαδή πως δε γνωρίζεις;' Ο Ζάκαρι ρώτησε έκπληκτος.
Η Αντζέλικα αναστέναξε, 'Ξέρεις πως είμαι. Ξεχνάω ακόμη και το κεφάλι μου, καλά που είναι καρφωμένο πάνω μου. Δεν είχα την ευκαιρία να ερευνήσω όλα αυτά τα στοιχεία.'
'Ναι, όντως τα κατέβασες από το δίκτυο βιαστικά.' Είπε ο Ζάκαρι και αναστέναξε. 'Καλές στιγμές, καλές στιγμές.'
Η Αντζέλικα συνέδεσε τον σκληρό δίσκο, πληκτρολόγησε μια λέξη και πάτησε το κουμπί για να αρχίσει η αναζήτηση.
'Φαντάζομαι πως δε συμπεριφέρεσαι σαν καλό παιδί.' 'Ρώτησε η Αντζέλικα ακουμπώντας πίσω στον καναπέ της καθώς ο υπολογιστής φόρτωνε.
'Φυσικά και όχι,' γέλασε ο Ζάκαρι. 'Μπορείς να με πάρεις παντού μαζί σου, θυμάσαι;'
Η Αντζέλικα έκανε ένα μορφασμό καθώς θυμήθηκε πριν από μερικούς μήνες όταν είχαν πάει σε μια δεξίωση κυνηγώντας έναν τετράχρονο λυκάνθρωπο που είχε χαθεί και δεν ήταν πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Μέχρι το τέλος της νύχτας, ο Ζάκαρι είχε χάσει το παντελόνι του γιατί ο λυκάνθρωπος είχε αλλάξει μορφή όταν ένα παιδάκι άρχισε να τσιρίζει και το έκανε κομματάκια.
Το πιο αστείο ήταν πως ο Ζάκαρι δεν είχε βγάλει άχνα, απλώς τους πήρε από εκεί και περιφερόταν χωρίς παντελόνι μέσα στον κόσμο μόνο με το εσώρουχο του από κάτω και από πάνω με το πουκάμισο και το σακάκι του σμόκιν του Η Αντζέλικα δεν ήξερε αν πρέπει να ντραπεί ή να ξεσπάσει σε γέλια. Βλέποντας τα πόδια του Ζάκαρι με τις κάλτσες ως το γόνατο και τα κυριλέ παπούτσια του, κόντεψε να πέσει κάτω από τα γέλια όταν αρκετές από τις νεαρές κυρίες τον περιτριγύρισαν για να χορέψει μαζί τους.
Ο υπολογιστής της έκανε έναν θόρυβο και εκείνη κάθισε με ίσια πλάτη για να δει το αποτέλεσμα της έρευνας.
'Βρήκες κάτι;' Ρώτησε ο Ζάκαρι.
Η Αντζέλικα άνοιξε μερικούς φακέλους που είχαν την λέξη Μίζερι και άρχισε να διαβάζει. Καθώς διάβαζε, της έπεσε το τσιγάρο από το χέρι και προσγειώθηκε στο πόδι της.
'Άουτς, ανάθεμα το!' Είπε, σήκωσε το τσιγάρο και το έσβησε.
'Όλα καλά;' Ο Ζάκαρι συνοφρυώθηκε ανήσυχος και σήκωσε το χέρι του μόλις ο Τρέβορ ρώτησε να μάθει τι συνέβη.
Η Αντζέλικα διάβασε ξανά τις πληροφορίες για να σιγουρευτεί. 'Έρχομαι με την επόμενη πτήση,' τον πληροφόρησε πριν τραβήξει το τηλέφωνο από το αυτί της και το κλείσει. Δεν περίμενε να ακούσει καμία από τις ερωτήσεις του Ζάκαρι, έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε ξανά την οθόνη του υπολογιστή της. Δεν ήταν αυτά που διάβασε που την έκαναν να είναι σίγουρη πως τα πράγματα ήταν επικίνδυνα...ήταν το γεγονός πως ο επικεφαλής της ομάδας την είχε κλειδώσει έξω από το φάκελο.
Αν ο Στορμ κρατούσε μυστικά…τότε εκείνη ήθελε να ξέρει το γιατί.
Κεφάλαιο 2
Ο Άντονι βημάτιζε αδιάκοπα στο μαρμάρινο πάτωμα του γραφείου του. Πέρασε το χέρι του μέσα από τα σκούρα μαλλιά του, μπερδεμένος και θυμωμένος. Ήξερε πως είχε χάσει την ψυχραιμία του όταν σκότωσε τον Άρθουρ και τώρα είχε σχεδόν χάσει το πλεονέκτημα για να δέσει την Τζούελ μαζί του και να την κάνει ταίρι του...όχι ότι αυτό θα τον σταματούσε.
Ήθελε να παραμείνει ήρεμος...αλλά όταν ο Άρθουρ ανέφερε τον πατέρα του, ο λυκάνθρωπος μέσα του βγήκε στην επιφάνεια και διαλύθηκαν όλα. Τώρα ήταν αναγκασμένος να χρησιμοποιήσει διαφορετικού είδους εξαναγκασμό για την υποψήφια νύφη του που το είχε βάλει στα πόδια. Το μόνο του πρόβλημα ήταν πως έπρεπε να την βρει πρώτα.
Κάποιος χτύπησε την πόρτα και ο Άντονι σταμάτησε να βηματίζει, ίσιωσε τα μαλλιά του και τα ρούχα του. Ήταν ο Άλφα και έπρεπε να διατηρεί άψογη την εμφάνιση του.
'Περάστε,' είπε με παγωμένη φωνή.
Η πόρτα άνοιξε και ένας από τους λύκους του μπήκε μέσα, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
'Τι ανακάλυψες;' Ρώτησε ο Άντονι.
Το μέλος της αγέλης φαινόταν πολύ νευρικό και ξερόβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του. 'Έμεινα πίσω όπως με διέταξες για να δω αν ο παπάς επέστρεψε στην εκκλησία. Δε πέρασε πολύ ώρα και ξαφνικά έγινε χαμός και στην εκκλησία και στο νεκροταφείο από πίσω της. Άνθρωποι από το πουθενά εμφανίστηκαν, δεξιά και αριστερά.' Έκανε μια παύση και κατάπιε νευρικά πριν προσθέσει, 'Τότε πρόσεξα πως η Τζούελ ήταν μαζί τους.'
'Και λοιπόν που είναι;' Ο Άντονι απαίτησε να μάθει καθώς προχωρούσε προς το μέρος του λύκου με μεγάλες δρασκελιές. 'Γιατί δεν την έφερες πίσω μαζί σου;'
Ο λύκος έκανε προς τα πίσω με πανικό στα μάτια του, γνωρίζοντας καλά πως το να φέρνεις κακά νέα στον Άλφα δεν ήταν καλό πράγμα. 'Δε μπορούσα,' είπε τρέμοντας από το φόβο.
Το χέρι του Άντονι τινάχτηκε απότομα πιάνοντας τον λύκο από το λαιμό και σηκώνοντας τον στον αέρα. 'Είσαι λυκάνθρωπος. Γιατί δεν την πήρες απλώς με το ζόρι;'
'Ήταν περικυκλωμένη από λυκανθρώπους...ήταν πάρα πολλοί,' εξήγησε ο λύκος, σηκώνοντας τα χέρια του προσπαθώντας να μειώσει λίγο την πίεση γύρω από το λαιμό του.
Το χέρι του Άντονι έσφιξε και τα μάτια του άλλαξαν σε χρυσαφί χρώμα. Ο αδελφός του είχε γυρίσει τελικά από την Ιταλία, ήταν σίγουρος γι' αυτό. 'Δε σου έμαθα να πολεμάς άλλη αγέλη μόνος σου;' Ο αδελφός μου δεν πιάνει μια μπροστά σου. Ήταν ψέματα. Ο λύκος πιθανότατα θα βρισκόταν σε κάποιο χαντάκι νεκρός αν τολμούσε να τα βάλει με τον Αντρέα Βαλάτσι.
'Δεν ήταν λύκοι,' είπε ξέπνοα ο λύκος προσπαθώντας να πάρει ανάσα.
Ο Άντονι έστρεψε την προσοχή του πίσω στον άντρα που πνιγόταν και έβγαλε το χέρι του από το λαιμό του, βλέποντας πως παραλίγο θα τον σκότωνε. 'Ποιος ήταν;' Απαίτησε να μάθει καταπιέζοντας λίγο την οργή που ένιωθε.
Ο λύκος βρισκόταν πεσμένος στο πάτωμα προσπαθώντας να αναπνεύσει. Σηκώθηκε με δυσκολία στα τέσσερα προτού ξαναπέσει με το μέτωπο να ακουμπά στο κρύο μαρμάρινο πάτωμα. Αποκάλυψε το πίσω μέρος του λαιμού του δείχνοντας υποταγή στον αρχηγό του και ευχόταν να το είχε βάλει στα πόδια όταν είχε την ευκαιρία.
'Γάτες...μύρισα γάτες,' είπε μετά από λίγα δευτερόλεπτα, 'Κούγκαρ και τζάγκουαρ...πολλά.' Σήκωσε το κεφάλι του και είδε τα μάτια του Άντονι να σμίγουν απειλητικά. Γρήγορα πρόσθεσε, 'Υπήρχε ένα κούγκαρ που ήταν συνέχεια δίπλα της. Το μέρος ήταν γεμάτο από βρικόλακες επίσης. Ένα κομμάτι της εκκλησίας ανατινάχτηκε και μετά εμφανίστηκε και ένα μπατσικό.'
Ο Άντονι στάθηκε εκεί προσπαθώντας να καταλαγιάσει τον θυμό του. Όμως, όσο στεκόταν τόσο πιο πολύ εκνευριζόταν. Το σχέδιο του να αρπάξει το ταίρι του που είχε ξεφύγει γινόταν συνέχεια σκατά είτε από δικά του λάθη ή από λάθη που έκαναν οι άσχετοι κατώτεροι του.
Έκανε νόημα στους προσωπικούς του φρουρούς να πλησιάσουν. 'Να τον πάτε κάτω στο υπόγειο για να τιμωρηθεί για την αποτυχία του.
Ο λύκος σηκώθηκε στα γόνατα με παρακλητική έκφραση στο πρόσωπο του. Είχε ακούσει ιστορίες για το υπόγειο και τι γινόταν εκεί. Κάποιοι από τους λύκους είχαν επιβιώσει τα βασανιστήρια αλλά ακόμη είχαν τις ουλές στα σώματα τους που έδειχναν τι πέρασαν εκεί. Κλαψούρισε όταν οι φρουροί τον άρπαξαν από τα μπράτσα και τον σήκωσαν.
Οι φρουροί δεν κοίταξαν καν το πρόσωπο του, ούτε είπαν τίποτα καθησυχαστικό ή υποτιμητικό. Αν ήταν στο χέρι τους, θα τον είχαν αφήσει να φύγει. Για εκείνους, η Τζούελ είχε κάθε λόγο να τρέξει μακριά από τον Άλφα τους. Ήταν δυστυχισμένη και παρά τις προσπάθειες του Άντονι, δεν θα τον αγαπούσε ποτέ. Το να ζεις έτσι, να ακμάζεις από τη δυστυχία των άλλων δεν ήταν ο αληθινός τρόπος ζωής των λυκανθρώπων... ήταν ο τρόπος της Μαφίας.
Κάποτε, προστάτευαν την ανθρωπότητα από το κακό που απειλούσε να κατακτήσει τον κόσμο. Τώρα, με εξαίρεση κάποιες φυλές που βρισκόταν στις ΗΠΑ και σε κάποια μέρη του εξωτερικού, αυτοί ήταν το κακό. Δεν ήταν παράλογο που οι θνητοί έκαναν ταινίες που τους παρουσίαζαν ως λυσσασμένα σκυλιά που προκαλούν θάνατο και καταστροφή.
Ο Άντονι ακολούθησε τους φρουρούς στο υπόγειο και γέλασε σαρκαστικά όταν ο νεαρός λυκάνθρωπος κλαψούρισε σιγανά. Το υπόγειο της έπαυλης είχε μεταμορφωθεί σε ένα τεράστιο θάλαμο βασανιστηρίων. Αλυσίδες κρεμόταν από τον απέναντι τοίχο με χειροπέδες για να κρατούν όποιον ήταν εκεί κολλημένο πάνω στην κρύα πέτρα του τοίχου.
Από τα δεξιά υπήρχε ένα τραπέζι γεμάτο με μαστίγια σε διάφορα μεγέθη. Ένα καζάνι πάνω σε φωτιά που έκαιγε και μέσα του υπήρχαν σίδερα, το χρησιμοποιούσαν για να μαρκάρουν, κάτι που ο Άντονι χρησιμοποιούσε σπάνια. Τέλος, στον τοίχο απέναντι ακριβώς υπήρχε μια σειρά από κελιά μέσα στα οποία ήταν φυλακισμένοι κάποιοι.
Μερικοί λυκάνθρωποι κινήθηκαν μέσα στις σκιές ετοιμάζοντας περισσότερα μηχανήματα, για έναν ιδιαίτερο καλεσμένο τον οποίο ο Άντονι είχε την τύχη να πιάσει λίγες εβδομάδες πριν. Σταμάτησαν και κοίταξαν με περιέργεια όταν ο Άλφα τους μπήκε στο θάλαμο με τους φρουρούς του και έναν καινούριο λύκο που έπρεπε να συμμορφωθεί.
Ο Άντονι στάθηκε πίσω καθώς οι φρουροί πέρασαν τις χειροπέδες, έδεσαν τον λύκο στον τοίχο και έφυγαν από τη μέση μόλις τελείωσαν.
'Τι θέλεις να κάνουμε, Άρχοντα Άντονι;' Ρώτησαν οι γηραιότεροι λύκοι.