(K) Dzień dobry. Zauważyłam, że jakoś raz na dwa dni mogę pracować nad obrazem. Najgorsze jest to, że nawet jeśli pamiętam, że trzeba nad nim pracować, ważne rzeczy, takie jak praca dyplomowa, rozpraszają i psują nastrój.
Dzisiaj chciałabym trochę przerzedzić las. Wyobrażam sobie, szczerze mówiąc, że drzewa gęsto otaczają jezioro i jakoś miażdżą.
Chcę zrobić więcej ścieżek, aby między drzewami była widoczna wolna przestrzeń.
Człowiek odczuwa ulgę. Zanika pewna presja, pojawia się poczucie wolności.
Wydaje mi się, że osoba w takim środowisku nie czuje już całkowitej beznadziejności. Wszystko wokół ma się uspokoić i już trzeźwo myśleć o sytuacji. Chcę zajrzeć w głąb siebie i pracować. Pomimo wyzwania, przed którym stanęłam w zeszłym tygodniu, czuję, że staję się coraz bardziej pozytywna i spokojniejsza.
Problemem była luka w komunikacji z przyjaciółką z dzieciństwa. Myślę jednak, że też byłam na to gotowa.
(K) Dzień dobry!
A teraz praca nad obrazem. Wydaje mi się, że do idealnego obrazu brakuje tylko jednej zmiany.
Chcę zmienić postawę osoby. Zamiast stać po kolana w wodzie, będzie leżał na tej wodzie, rozkładając ręce na boki i patrząc w niebo, a nie pod nogi. Czy w ogóle można to zrobić? (K) Dzień dobry.
Tak długo myślałem o tym, co można jeszcze zmienić na obrazie Wyobrażała sobie ją, zanurzała się w niej
Prawdopodobnie dodałabym jeszcze bardzo małą zmianę w postaci koca na piaszczystym brzegu. Koc z poduszkami, zimnymi napojami i ewentualnie parasolem.
Aby osoba w razie potrzeby mogła się tam położyć i zrelaksować.
Czuje spokój, pewność siebie. Może z własnej woli wyjść z wody i położyć się pod parasolem.
Myślę, że tak
(Ja) Dzień dobry. Czy dana osoba ma teraz możliwość wyjścia na brzeg i relaksu w ten sposób? Czy dzięki temu czuje się spokojniejszy i bardziej pewny siebie, dobrze zrozumiałam?
Tak, dobrze czuje się w wodzie, ale może wyjść na ląd i tam też będzie dla niego własne miejsce.
(K) Dzień dobry!
Mam bardzo ciężkie dni przed obroną pracy
Jednak ustaliłam, czego dokładnie brakuje na obrazie!
Brakuje małego wodospadu z progami, który wpada bezpośrednio do jeziora! Szum wody jest moim ulubionym i kojącym dźwiękiem.
Razem ze śpiewem ptaków słuchać można wiecznie.
Człowiek odczuwa całkowity spokój, stan lekkiego transu, spokój. (K) Jak długo czekałam na to (podpis pod zdjęciem, na którym klientka siedzi przy fontannie).
Oh
Właściwie trochę pomieszałam czaty, ale też chciałam o tym napisać.
Niesamowity zbieg okoliczności!
Tak bardzo tęskniłam za szumem wody w fontannach, dziś dodałam je do obrazu i oto zaczęli pracować!!! Jestem z tego niesamowicie zadowolona. (K) Dobry wieczór!
Dzisiaj zdecydowałam, że naprawdę chcę dodać do obrazu jeszcze małe molo! Siedzieć na nim z nogami zanurzonymi w wodzie i patrzeć na mały wodospad!
Osoba z pojawieniem się molo doświadcza radości, uspokojenia, pewnego wsparcia i wydaje się, że ma więcej możliwości działania.
(K) Witam!
Dzisiaj chciałabym dodać do obrazu kotka!
Szczerze mówiąc, nie wiem, jak najlepiej postępować Kiedyś miałam kotkę. Kochałem ją szaleńczo, zawsze byliśmy razem, siadała mi na kolanach, kiedy byłam smutna lub płakałam, czasem zasypiały w uścisku Wydawało się, że mnie rozumie. W sumie nadal pamiętam i kocham tego kota, ale nie wiem, czy można go dodać do obrazu a może lepiej zrobić kota w przenośni, bez szczegółów na temat tego, który kiedyś żył?
Chcę jednak dodać do obrazu zwierzę.
(Ja) Dobry wieczór! To wspaniale, że kiedyś miałeś takiego kota, który tak cię wspierał, szkoda, że już go nie ma tworzymy z Tobą twoją nową przyszłość, dlatego ważne jest, aby na obrazie była twoja nowa przyszłość. Masz doświadczenie, które otrzymałeś i wiedzę, że zwierzę może dać wiele przyjemnych emocji i doświadczeń, a jeśli otrzymałeś to od jednego zwierzęcia, możesz je otrzymać od drugiego, a twoje uczucie miłości i smutku na zawsze pozostanie w pamięci dla twojej ukochanej.
(K) Wtedy dodam zupełnie nową kotkę. Kocham koty.
Będzie czarna z białymi łapkami, bardzo czuła i taka, która zawsze będzie przychodzić do osoby i siedzieć z nią na molo, słuchając śpiewu ptaków i hałasu małego wodospadu.
Osoba z kotem czuje się komfortowo, czuje ciepło, znika uczucie samotności.
(K) Dzień dobry!
Postanowiłam, że jednak teraz nie chcę nic dodawać do obrazu.
Myślę, że jestem w pełni zadowolona ze wszystkiego.
Czuję spokój, czuję wewnętrzną siłę, gdy zanurzam się w obrazie. Natychmiast słyszę szum wody i śpiew ptaków. Czuję się zainspirowaną tym obrazem!
Posłowie. Podczas ostatniej konsultacji klient zauważył, że zniknęło poczucie niechęci do ciała, pojawiła się akceptacja siebie, swojego ciała. Ze zdziwieniem zauważyła, że zaczęła lubić fotografować się, czerpie przyjemność z tego procesu. W towarzystwie młodych ludzi zaczęła być bardziej aktywna, wyrażać swoją opinię. Poprawiły się relacje z matką.
Terapia kognitywno-obrazowa w połączeniu z kartami metaforycznymi
Skomplikowana wersja pracy metodą terapii kognitywno-obrazowej została opisana w książce Metoda terapii kognitywno-obrazowej z wykorzystaniem metaforycznych kart asocjacyjnych Walerii Czeczelnickiej. W jaki sposób można połączyć karty metaforyczne i metodę terapii kognitywno-obrazowej, szczegółowo opisuję na międzynarodowej konferencji na temat pracy ze złożonymi żądaniami klientów za pomocą MAC w centrum psychologicznym Metafora, w lekcji wideo MAC w wyobraźni lub metoda terapii kognitywno-obrazowej. Waleria jest jedną z moich ulubionych uczennic i bardzo dobrze pracuje z MAC, więc od razu odpowiedziała na propozycję napisania takiej książki i świetnie zadebiutowała jako pisarka. Opisane przez nią warianty kombinacji MAC i metod terapii kognitywno-obrazowej różnią się od mojej wersji i sprawiają, że metoda jest bardziej wieloaspektowa, dlatego tutaj podaję skróconą wersję jej książki. Pomoże Ci to zorientować się w połączeniu powyższych metod. Jeśli takie podejście Cię zainteresuje, polecam lekturę pełnej wersji książki.
Waleria Chechelnitskaja St. Petersburg Psycholog, trener, terapeuta Gestalt, mistrz gier psychologicznych. Pracuje z dziećmi i dorosłymi, integruje podejścia. Autor książki MAC metoda terapii kognitywno-obrazowej. Wykorzystanie metaforycznych kart asocjacyjnych w terapii kognitywno-obrazowej.
Metoda terapii kognitywno-obrazowej to niesamowita metoda pracy nad sobą i z klientami. W połączeniu z kartami metaforycznymi będziesz w stanie: pracować z problemem w każdej dziedzinie życia, stwarzać konkretny plan działania, nauczyć się lepiej rozumieć siebie, poznawać nową wizję metodyki terapii kognitywno-obrazowej, poznać autorskie techniki pracy ze sobą i z klientami.
Przede wszystkim MAС to narzędzie projekcyjne. Pomaga pracować z ludzką podświadomością. MAC to talia obrazów lub fraz tekstowych wielkości małej pocztówki. Obrazy na rysunkach mogą być różne: ludzie, krajobrazy, sytuacje, przedmioty gospodarstwa domowego itp. Zdania są również różne wyświetlające emocje, problemy, zasoby, cytaty itp. Pierwsza talia OH została stworzona w 1975 roku przez historyka sztuki Eli Ramana i psychoterapeutę Moritza Egetmeyera.
Metoda terapii kognitywno-obrazowej jest to nowoczesna metoda pracy z podświadomością za pomocą obrazów, które przekształcają Głębokie destrukcyjne przekonania. Technika ta została stworzona przez Anastazię Kolendo-Smirnovą.
W książce przejdziemy przez 5 etapów terapii kognitywno-obrazowej i zobaczymy, w jaki sposób można ją uzupełnić kartami metaforycznymi. Cel
Przekonanie
Tworzenie obrazu do pracy
Transformacja terapeutyczna
Utrwalanie zmian
Cel jest to jasny, konkretny, aktualny cel klienta, w którego realizacji pomaga psycholog, trener lub specjalista innego rodzaju, przedstawiciel zawodów mających na celu pomoc innym ludziom. Cel pokazuje dokładnie, jakiej pomocy chce dana osoba, na jaki wynik czeka.
Aby ułatwić czytelnikom zrozumienie, proponuję zapoznać się z mężczyzną na imię N. Przejdzie z nami każdy krok i będzie zmierzał do celu. Nie wie, co dokładnie nie pasuje mu w życiu. Ogólnie rzecz biorąc, zgromadziło się wiele niepokojących momentów. W pracy szef stale wykazuje agresję werbalną pod jego adresem. W domu żona ciągle jest niezadowolona.
Humor N. podnosi gra na gitarze, ale nie ma na to wystarczająco dużo czasu. Nie ma ochoty wychodzić z domu na spotkania z powodu złej pogody. Na ulicy to śnieg, to ulewa. Poza tym bardzo bolą plecy i szyja. Uczucie, jakby na ramionach leżało kowadło i naciskało na ciało.
To, z czym przyszedł klient, to skarga. Jest emocjonalna. Wyobraź sobie, że głos N. jest pełen niepokoju, niechęci do szefa, żony, siebie. Na twarzy napięcie, choć mówi z uśmiechem. Zwiększona gestykulacja w szczególnie ważnych momentach. Bohater chce natychmiast i całkowicie zmienić swoje życie. Wypowiedział kilka kultowych tematów. Naszym zadaniem jest wysłuchanie i pomoc w wyborze jednego konkretnego tematu. Zaczynamy się komunikować, zadawać sugestywne pytania:
Po co przyszedłeś na sesję? (Do czego kupiłeś książkę? Czego Wam brakuje w życiu, a co wam odpowiada?
W jakim stopniu temat, z którym chcesz pracować, jest obecnie aktualny w dziesięciostopniowej skali?
Czego oczekujesz ode mnie jako specjalisty (jako autora książki)?
Do czego dążysz w życiu na tym etapie? Jak idzie? Co cię powstrzymuje?
Co jest teraz ważne w twoim życiu? Do czego chcesz dojść w wyniku pracy?
Zadanie 1
Weź kawałek papieru lub ulubiony notatnik. Odpowiedz sobie na wszystkie lub niektóre z proponowanych pytań. Pomogą uczynić temat pracy bardziej szczegółowym i wyraźniejszym, lepiej zrozumieć siebie i swój cel w przyszłości. N. odpowiedział na wszystkie pytania, z wyjątkiem tych zapisanych w nawiasach. Tutaj są one podane specjalnie dla ciebie. Po udzieleniu odpowiedzi na pytania napisz jasny cel z czym konkretnie chcesz pracować:
Na przykład: chcę do roku ważyć kg.
Chcę do miesiąca całkowicie pozbyć się strachu przed byciem w zespole.
Podczas rozmowy N. wyraził swoje doświadczenia i postanowił pracować ze strachem. Z jakim strachem chce pracować, porozmawiamy nieco później. W międzyczasie, zanim przejdziemy dalej, przejdziemy dalej na żądanie.
Następny przystanek Pożądany obraz.
Poniżej wymieniono, w jaki sposób MAC: może pomóc w realizacji celu: klient po rozmowie nie zdecydował się na konkretny temat pracy, specjalista chce urozmaicić pracę metodą, klientowi łatwiej pracować na podstawie gotowego obrazu.
Zadanie 2
Weź, nie patrząc, kartę z dowolnej metaforycznej talii. Przyjrzyj się jej dokładnie lub spójrz na proponowaną opcję. Jeśli pracujesz sam, zalecamy zabranie talii portretowych, uniwersalnych lub specjalnych, w których jest jakiś bohater. Teraz nadszedł czas, aby uzupełnić swoje wpisy odpowiedziami na pytania:
Co widzisz na karcie? Co czujesz, patrząc na bohaterów? Co myślicie?
Jak wyobrażasz siebie na tym obrazie?
Co przyciąga uwagę na karcie? Czego początkowo nie zauważyłeś?
Co odczuwają postacie? O czym myślą?
Co ten obraz mówi o Tobie? Z jakim celem warto pracować?
Jakie wnioski możesz wyciągnąć dla siebie?
Porównaj swoje notatki, które zapisałeś bez metaforycznej karty i za jej pomocą. Zapisz, co sobie uświadomiłeś.
Dzięki karcie u N. udało się doprecyzować swój cel. Zdał sobie sprawę, że cel wiąże się ze strachem przed odmową i udzieleniem uzasadnionej odmowy. N. zdecydował do miesiąca roku zmienić swoje do siebie i do innych. Marzy o komunikacji z tymi, którzy go wspierają i którymi chce się opiekować.
Pożądany obraz lub podróż wehikułem czasu.
Jeśli zdecydujesz się nie odpowiadać na pytania i po prostu przejrzysz książkę do tego momentu, możesz rozpocząć podróż już teraz. Chociaż polecam wsiadanie do wehikułu czasu z jasnym motywem do pracy. W każdym razie zapnij pasy i usiądź wygodnie (połóż się, wstań lub wybierz dowolną wygodną pozycję).
Pożądany obraz to obraz szczęśliwej i pożądanej przyszłości. Moment, w którym cel jest w pełni zrealizowany. W metodzie terapii kognitywno-obrazowej naszym zadaniem jest sformułowanie aktualnego tematu nie tylko na poziomie tekstu, ale na poziomie obrazu. Istnieje kilka zasad tworzenia:
Utrwalenie akcji w danym momencie.
Obraz pochodzi z przyszłości, a nie z przeszłości. Na przykład, jeśli w przeszłości ważyłeś 60 kg, a teraz przytyłeś do 70, nie powinieneś polegać na swoim obrazie z przeszłości. Stwórz nowy, w którym wyglądasz tak, jak chcesz.
Ważne jest, aby w pożądanym obrazie był główny bohater człowiek (Ty z przyszłości).
Spójrz na obraz trzeciej osoby, z boku.
Wyobraź sobie konkretne okoliczności, w których znajduje się bohater z przyszłości. Co on robi? Kto i co go otacza? Zwróć uwagę na kolory, zapachy.
Staraj się reprezentować moment, w którym cel został zrealizowany lub problem został całkowicie rozwiązany, tak szczegółowo i dokładnie, jak to możliwe.
Zadanie 3
Teraz proponuję przenieść się w świat pożądanej przyszłości. Aby to zrobić, możesz przedstawić obraz bez polegania na jakiejkolwiek metaforycznej mapie lub wybrać dla siebie obraz, który Ci odpowiada. Polecam wziąć talię kart zasobów, dziecięcą lub tematyczną. Po praktyce napisz o tym, jaki masz obraz. Możesz opisać szczegółowo lub w skrócie, według własnego uznania. Następnie kontynuuj wykonywanie tego samego zadania, ale opierając się na metaforycznej mapie.
Jak wygląda główny bohater? Co go otacza z lewej strony, z prawej? Jakie kolory, zapachy wokół niego?
Jaką przybrał pozę? Co on robi? Co odczuwa?
Co jest na obrazie, czego początkowo nie zauważyłeś?
Co odczuwasz, patrząc na obraz? Jak silne są te emocje w skali od 1 do 10?
Jak to odczuwa twoje ciało?
N. postanowił oprzeć się nie tylko na metaforycznej karcie. Przypomniał sobie, że dawno nie słuchał medytacji. Włączył ulubioną powolną muzykę i wyobraził sobie, że wehikuł czasu zatrzymał się w pobliżu jego domu. Mężczyzna usiadł w nieznanym latającym obiekcie i poleciał poza Wszechświat.
Kiedy wylądował, zobaczył duży park. Otaczały go przyjemne zapachy, jasnozielona trawa kołysała się od wiatru. Jasnoniebieskie niebo było przyjemne dla oka. Rozglądając się, N. zobaczył dostojnego mężczyznę w wieku około 30 lat. Po jego lewej stronie stała młoda żona, trzymająca go za rękę i uśmiechnięta. W pobliżu biegała córka, robiąc wieniec ze stokrotek.
N. czuł się człowiekiem sukcesu. Po prawej stronie było biurko z otwartym laptopem. Ekran wyświetla wykres dochodów i wydatków za miesiąc. Bohater zdawał sobie sprawę, że pracuje we własnej małej firmie. W pewnym momencie N. zdał sobie sprawę, że zobaczył siebie z przyszłości. Tam bohater zajmuje się swoją ulubioną pracą, czuje wsparcie w domu i daje radość swoim bliskim. Ciesząc się podróżą, N. wsiadł do wehikułu czasu. Wrócił do swojego pokoju z poczuciem radości, spokoju. Następnie N. wziął kilka głębokich oddechów i wyobraził sobie, że wehikuł czasu zabrał go z powrotem do domu. Mężczyzna znów poczuł się w swoim pokoju. Siedział na zepsutym krześle z ciemnymi plamami na oparciu. N. otworzył oczy, wziął ulubiony notatnik i zapisał obraz, który sobie wyobraził.