Paradoksy historyczne
Zbiór artykułów naukowych
Andrey Tikhomirov
© Andrey Tikhomirov, 2022
ISBN 978-5-0059-3538-0
Created with Ridero smart publishing system
1. 2015 rok Kozy
Ten rok w kalendarzu wschodnim jest uważany za rok Kozy (Kozy) lub owcy (Barana). Chińska nazwa i-Wei, koreańska EUL-mi, japońska kinoto-Hitsuji, to 32 numer roku cyklicznego, cykl 19842043, żywioł-drzewo, planeta-Jowisz, kolor-zielony (niebieski), żywioł, planeta, kolor, jak w 2014 r. Dane te nie pochodzą z tabel astrologicznych (astrologia to pseudonauka, która wykorzystuje dane naukowe z astronomii, fizjologii, Nauk Politycznych, psychologii i innych nauk, doprawiając je odniesieniami do obiektów kosmicznych), ale z monografii naukowej kalendarzowe zwyczaje i obrzędy ludów Azji Wschodniej. Nowy Rok, wydanej w wydawnictwie Nauka (Warszawa 1985)
Tymczasem zwierzęta te (w wielu narodach zwierzęta te, stosunkowo podobne do siebie, łączą się w pewną wspólnotę) są święte, totemiczne do dziś. A w starożytności byli deifikowani. Na przykład Azael (Azazel) wśród starożytnych Żydów jest duchem pustyni w postaci kozła. W święto Jom Kippur kapłan przenosił grzechy całego ludu na kozła i wypuszczał go na pustynię do Azazela, stąd wyrażenie kozioł ofiarny.
Charakterystyczne jest, że w arabskich opowieściach i legendach ludowych Szatan-Szatan jest obdarzony innymi stabilnymi imionami i epitetami, takimi jak Azazil, al-Marid (buntownik, buntownik), al-Hannas (znikający, wycofujący się, na wzmiankę o imieniu Allaha) i Al-uasuas (prowokujący, kuszący). Nazewnictwo Szatana Azazilem niewątpliwie wywodzi się z tradycji judeochrześcijańskiej, gdzie w Biblii Azazel (wariant Azazil) jest używany tylko w kontekście opisu rytuału dnia odkupienia (Jom-Kippur). Według wierzeń biblijnych siedliskiem Azazela była pustynia. Wiadomo, że pustynia w umysłach Ludów Bliskiego i Środkowego Wschodu kojarzy się z siedliskiem złych duchów. Znaczenie imienia Azazil (Azazil) można przetłumaczyć jako silne, potężne bóstwo. Noc Walpurgii (Walpurgisnacht), noc pierwszego maja to noc czarownic, które na miotłach, kotach lub Kozach przybywają do opactwa czarownic na górze Bloxberg w Harzu, aby zatańczyć z diabłem.
Podobną postacią do cechy w starożytnych mitach greckich jest Pan, pierwotnie Bóg stad, patron pasterzy, a następnie cała natura (z gr. pan wszystko), przedstawiany jako człowiek z kozimi rogami, kopytami i brodą (tj. był kozłem, Kozioł-deifikowane zwierzę, obecnie przekleństwo, tragedia-z greką. pieśń kóz, być może połączenie kozła z małpami i innymi zwierzętami), odpowiada mu Faun rzymski. Według mitów PAN, w towarzystwie nimf, wędrował po górach, odgłosami fajki i pieśniami zbierał stada, karał tych, którzy zakłócali jego spokój, wysyłając na nie nieuzasadniony strach (stąd słowo panika).
Tragedia sięga prymitywnego obrzędu kultowego poświęconego Bogu płodności Dionizosowi, tragedia powstała z poezji lirycznej lub dytyramb śpiewanych przez chór złożony z towarzyszy Dionizosa satyrów zwanych kozami. Demon w religii starożytnego Egiptu Bóg zabawy i Tańca. Słowo diabeł pochodzi od starożytnego greckiego Diabolos oszczerca. Słowo powstaje z przyimka dia " tam i czasownika ballo rzucam. Greckie Satanas zapożyczone jest od hebrajskiego szatana " przeciwnika, podobny termin w języku arabskim to"szatan. Słowo Demon, pozostające w języku rosyjskim głównie jako określenie podstępnej, złej osoby, pochodzi od starożytnego greckiego Daimon " Boga, Ducha, złego ducha.
Wszystkie te całkiem normalne słowa w religiach monoteistycznych (nagle!) stały się złe, oznaczające siły wrogie człowiekowi, bardzo łatwo to wytłumaczyć-słowa te oznaczały pewne deifikowane siły z okresu politeizmu, a politeizm był przeciwnikiem monoteizmu, więc religie monoteistyczne w każdy możliwy sposób zdyskredytowały boskie pojęcia politeizmu.
Ciekawa wersja pochodzenia słowa Diabeł(wcześniej pisano Czort), najprawdopodobniej od słów diabeł, rysuj, od Cechy, którą wierni narysowali z"złych duchów. W opowiadaniu Gogola Viy filozof narysował wokół siebie krąg, aby żadna zła siła"nie mogła go przeniknąć. Taka idea sięga czasów starożytnych, kiedy człowiek, jak obecnie wiele zwierząt, oznaczał swoje terytorium, a penetracja innych stworzeń była karana śmiercią. Satyry, diabły i inni przedstawiciele złych duchów są kimś innym, jak ludzie przebrani za skóry zwierząt, w tym barany, kozy, wilki (szamani, wilkołaki). Zrzucili Te skóry i ponownie stali się ludźmi. Powstające wówczas ludzkie myślenie postrzegało to jako rodzaj magicznego działania (jak współczesne dzieci postrzegają Świętego Mikołaja, Snow Maiden itp.), później w chrześcijaństwie stało się to złym demonicznym zjawiskiem i było prześladowane.
Ani puchu, ani pióra-to znaczy nic, ale we współczesnym kontekście oznacza to życzenie szczęścia, w starożytności był to rodzaj oszustwa duchów leśnych i wodnych niezbędnych do udanego polowania lub wędkowania, odpowiedź była również oszustwem do diabła!. duchy tracą czujność, ponieważ decydują, że myśliwy po takim życzeniu nic nie dostanie ani bestii, ani ptaka. Obrusy, początkowo było to odwrotne powitanie, gdy dla witającego rozłożono jakiś Obrus-Tor.
Badacze sugerują, że toponim Sakmary (region Południowego Uralu Wołgi) ma pochodzenie irańskojęzyczne, to znaczy należy do plemion sawromato-sarmackich. Pod tym względem wskazówką jest bliski toponim Samary lewobrzeżny dopływ Wołgi, którego górne partie znajdują się 40 km od zbiegu Uralu i Sakmary. Rzeki o nazwie Samara znajdują się również w dorzeczach Donu i Dniepru, a także na granicy krajobrazów stepowych i leśno-stepowych. Z wielu wersji dotyczących pochodzenia toponimu Sakmara istnieje również: w tłumaczeniu z języków irańskich oznacza owczą rzekę (Shu -" owca, Mara -duża rzeka). Najwyraźniej podczas sezonowych migracji z południa na północ na brzegach tych rzek koncentrowały się stada owiec koczowniczych. Tutaj znaleźli piękne pastwiska i wodopoje, dobre warunki do jagnięcia owiec i wychowywania młodych.
Ciekawe porównania można przeprowadzić ze starożytnym egipskim najwyższym bóstwem Amonem-Ra, który był bogiem słońca, przedstawianym w postaci byka lub barana, ponieważ po łacinie (starożytny język indoeuropejski, po niemiecku Indogermanen-indogermańczycy) aries Baran, Baran.
Obrzędy czczenia Tengri Khana (Boga Ojca) na stepach Uralu-Ałtaju były dość surowe i złożone, modlitwy były długie i oczyszczające duszę. Pod wieloma względami przypominały też tradycje religijne Wschodu. Na przykład obowiązkowy był chrzest wodą, który wyglądał jak całkowite potrójne zanurzenie; posiłek religijny. Za największe święto uznano Objawienie Pańskie.
Święto przypadło na 25 grudnia, kiedy po przesileniu zimowym dzień zaczyna przybywać, a człowiek-niebo-Tengri Khan wyszedł na świat (pierwotnie Boże Narodzenie było obchodzone jako potrójne święto chrztu, narodzin, Objawienia Pańskiego.). Tego dnia należało przynieść do domu choinki-wiadomość od starszego Boga YER-su, czczonego przez ludy Ałtaju około trzy tysiące lat temu, na długo przed spotkaniem z Tengri-Chanem. Zwyczaj czczenia jedli narody Azji przywieźli do Europy Wschodniej i Środkowej, gdzie rzuciła ich fala wielkiej migracji ludów.
W dolinach Dunaju, Dniepru, Donu, Wołgi święto to prawdopodobnie istnieje od czasów Attyli. Należy pamiętać, że wśród Słowian i Rzymian dąb był uważany za święte drzewo, wśród Finów-brzoza, wśród Greków-oliwka, a wśród południowych Niemców świerk. Pierwsza wzmianka o choince znajduje się w kronikach alzackich z 1500 roku. Dekorowanie choinek na Nowy Rok w Rosji zostało zakazane podczas I wojny światowej przez rząd carski, ponieważ był to rzekomo Niemiecki zwyczaj, w rzeczywistości sięga czasów starożytnych czci wiecznie zielonych i drzew.
W Awestyjskiej (zoroastryjskiej) doktrynie o końcu świata Fraszkard, bardzo przypominającej apokalipsę, wspomina się o owcach (Baranach): kto był sprawiedliwy i kto był grzeszny każdy zmartwychwstanie w miejscu, w którym spotkał swoją śmierć. Słońce świeci z nową energią, połowa jego blasku trafi do Gai Martan, a połowa do reszty ludzkości. Ciała i dusze zmartwychwstałych poznają się nawzajem. Mąż rozpoznaje żonę, dzieci rodziców i krewnych. A kto był samotny w poprzednim życiu, teraz znajdzie swoją rodzinę. Tak więc wszyscy-zarówno sprawiedliwi, jak i grzesznicy zmartwychwstają i radują się, znajdując ponownie utraconych bliskich. A potem odbędzie się spotkanie Sadvastaran, na którym wszyscy zostaną zademonstrowani ich dobre i złe myśli, przemówienia i czyny. A grzesznicy będą tam wyglądać jak biała owca wśród czarnych"(mówiąc po rosyjsku jak biała wrona). A Jezus Chrystus jest Barankiem Bożym, a barankiem jest Baranek (Młode Owce), pierworodny w stadzie, który był używany jako zwierzę ofiarne.
Aria, stąd nazwa Iran od Arian, aries z łaciny Baran, Baran, zwierzę totemiczne starożytnych indoeuropejczyków. Arkaim jest reprezentowany przez gigantyczne koło o średnicy 180 metrów z dwoma kręgami potężnych ścian: zewnętrznym i wewnętrznym.
Szczególnie imponująca jest ściana zewnętrzna o grubości pięciu metrów, zbudowana z ziemi i posiadająca wewnętrzną galerię. Z zewnątrz wokół muru wykopano głęboką fosę. Wewnętrzna fosa pokryta jest pokładem z bali, prawdopodobnie reprezentującym kanalizację burzową. Od ścian w kierunku centralnego placu znajdowały się mieszkania. Domy te były dość duże: do 20 metrów długości i ponad 6 metrów szerokości, gdzie według ekspertów mogło pomieścić do 50 osób. W każdym domu znajdowały się paleniska, studnie, doły do przechowywania żywności, pokoje dla poszczególnych rodzin. Podłoga została pokryta twardą warstwą zaprawy wapiennej. W sumie osada mogła pomieścić do dwóch i pół tysiąca osób. Mieszkańcy mieli wiele bydła, zwłaszcza koni-smukłych, smukłych nóg, szybkich, zaprzężonych w rydwany bojowe, te najstarsze Czołgi stepów euroazjatyckich. Wysoki stopień doskonałości osiągnęła Produkcja wyrobów z brązu. Uważa się, że rozeszli się stąd w bardzo odległe miejsca. Większość uczonych uważa, że są to starożytni Aryjczycy, Indo-Aryjczycy, czyli ludy irańskiej grupy języków.
Mędrcy lub magowie byli nazywani kapłanami perskimi (zoroastryjskimi). Kiedy Jezus urodził się w Betlejem za czasów króla Heroda, przybyli do Jerozolimy Mędrcy ze wschodu czytamy w Ewangelii Mateusza. Ze wschodu z Partii (Iranu), gdzie główną religią w tym czasie był zoroastryzm. Pełnili świętą misję, starając się rozszerzyć wpływy swojej religii wśród Żydów, aby walczyć z Rzymem.
Uważa się, że ofiarowując nowonarodzonemu Jezusowi złoto, kadzidło i smyrnę, mędrcy uhonorowali go jako króla, arcykapłana i ofiarę. Ale te same dary symbolizują trzy dominujące kasty społeczeństwa zaratusztriańskiego i trzy rodzaje hwarny (w sanskrycie Warny dosłownie jakość, kolor, Cztery główne klasy w starożytnych Indiach, dominującą pozycję w społeczeństwie zajmowali bramini, Kshatriya i Vaishya, śudry były kastą niekompletnych, zależnych ludzi). Również w zaratusztrianizmie wyróżniała się hvarna kapłana, hvarna władcy i hvarna wojownika. Symbolem charyzmy królewskiej jest złoto, kadzidło kapłańskie, Smyrna wojskowa, ponieważ wojownicy poświęcają się w imię pokoju.
W tym czasie w partii (Iranie) rozpowszechniły się różne dualistyczne nauki religijne, które postrzegały świat jako walkę dobrego początku kierowanego przez Boga Ormazd i jego duchy oraz złego początku kierowanego przez Boga Ahrimana i jego demony (dewy). Nauki te, związane z nazwą Zaratustry, nie otrzymały jeszcze ostatecznego projektu. Później uzyskały formę dogmatyczną w uznanych świętych księgach Avesty i w tej formie stały się znane pod nazwą zaratusztrianizmu. Z Iranem związana jest również religia mitraizmu (Bóg Mitra), która w pierwszych wiekach istnienia chrześcijaństwa była dla niego poważnym konkurentem. Mity, wygląd samej Mitry, Kult mitraizmu w dużej mierze pokrywa się z mitologią, kultem chrześcijaństwa. Wystarczy powiedzieć, że 25 grudnia w Cesarstwie Rzymskim powszechnie obchodzono narodziny Boga Mitry.
Pierwotnie Boże Narodzenie obchodzono 6 stycznia wraz z chrztem i Objawieniem Pańskim, dopiero w IV wieku, kiedy chrześcijaństwo stało się dominującą religią w Rzymie, zostało przeniesione na 25 grudnia, aby wyprzeć Kult Mitry. Szczyt społeczeństwa Partów charakteryzował się synkretyzmem, wyrażającym się w połączeniu bogów lokalnych i helleńskich. Ogólnie rzecz biorąc, dynastia Partów Arsacidów (247 pne 224 ne) wyróżniała się szeroką tolerancją religijną, w przeciwieństwie do późniejszej dynastii Sasanidów, którzy byli gorliwymi orędownikami czystego zaratusztrianizmu. W I wieku n. e. w partii przeprowadzana jest reforma zaratusztrianizmu, gromadzone są starożytne teksty, powstaje jedna z najstarszych redakcji Avesty. W okresie największego rozkwitu Królestwo Partów rozciągało się od Babilonii przez Iran do doliny Indusu. Królestwo Partów przestało istnieć około 224 roku, kiedy powstało państwo Sasanidów.
Tak więc owce, barany są naszymi najbliższymi zwierzętami, które pomagają człowiekowi przez cały czas.
2. 1945 kronika
Styczeń 1945
6 stycznia Naczelny Dowódca ZSRR Stalin otrzymuje list od premiera Wielkiej Brytanii Churchilla z prośbą o przyspieszenie początku sowieckiej ofensywy, ponieważ alianci (przed wojskami ANGLO-amerykańskimi stanęła groźba drugiej Dunkierki, czyli okrążenia, jak w 1940 r.) znaleźli się w trudnej sytuacji w Ardenach. Dlatego, pomimo złej pogody, 12 stycznia, zamiast planowanego 20 stycznia, rozpoczyna się wielka zimowa ofensywa wojsk radzieckich w Prusach Wschodnich, zachodniej Polsce i na Śląsku, nazwana ofensywą Armii Czerwonej na Wiśle i odrze. Już 17 stycznia w wyniku operacji Warszawsko-Poznańskiej oddziały 1 Frontu Białoruskiego wspólnie z 1 Armia Wojska Polskiego wyzwoliły Warszawę, a 18 stycznia wojska radzieckie wkroczyły na Śląsk na terytorium Niemiec. 19 stycznia wojska 2 Frontu Białoruskiego wkroczyły na terytorium Prus Wschodnich, a wojska 1 Frontu Białoruskiego wyzwoliły Miasto Łódź w Polsce.
20 stycznia w Moskwie podpisano porozumienie o zawieszeniu broni między ZSRR, USA i Wielką Brytanią z jednej strony a niemieckim sojusznikiem Węgrami z drugiej. Węgry skapitulowały.
23 stycznia-przymusowy odwrót wojsk niemieckich. Likwidacja wystającej Ardenów na froncie zachodnim.
26 stycznia opublikowano dekret Prezydium Rady Najwyższej ZSRR o odznaczeniu Leningradu Orderem Lenina.
27 stycznia został wyzwolony przez wojska radzieckie obóz koncentracyjny Auschwitz. Żyło tam mniej niż 3 tysiące osób, a według różnych źródeł zginęło w nim od 1,5 do 4 milionów ludzi.
30 stycznia radziecki okręt podwodny S-13 pod dowództwem A. I. Marinesco zatopił faszystowski liniowiec Wilhelm Gustlov, na pokładzie którego znajdowało się ponad 8 tysięcy hitlerowców.
31 stycznia wysunięty Oddział 5 armii uderzeniowej sforsował Odrę i zdobył miasto Kinitz. Pojawienie się wojsk radzieckich tutaj, 70 kilometrów od Berlina, okazało się całkowitym zaskoczeniem dla Niemców. Dalszy postęp wojsk w kierunku Berlina uniemożliwiła jednak groźba ich okrążenia przez Niemców. Tymczasem zachodni alianci prowadzą oddzielne negocjacje z hitlerowcami w Bernie (Szwajcaria), starając się znaleźć z nimi kompromis.