Teraz jednak nadeszły inne czasy: rolnictwo już się rozwinęło. Ale to nie stało się z dnia na dzień. Powstał na wybrzeżu Morza Śródziemnego oraz na terenach współczesnego Iranu i Iraku, kiedy to grupy byłych łowców i zbieraczy stopniowo przekształciły się w rolników. Ponieważ pismo jeszcze nie powstało, trudno ocenić, jakie zmiany w życiu pociągała za sobą ta ewolucja. Zarins przekonuje, że konflikt był znacznie bardziej dramatyczny niż podczas rewolucji przemysłowej.
Jest przekonany, że główną areną konfliktu były doliny Tygrysu i Eufratu, a także północna część Arabii, gdzie przybywający tu myśliwi i zbieracze z mniej gościnnych terenów spotykali się z ludźmi stojącymi na wyższym etapie rozwoju, którzy wychowali bydła, zajmowali się garncarstwem i najwyraźniej wykazywali tendencję do łączenia się w osiadłe grupy. Kim byli ci ludzie? Zarins uważa, że żyli w południowej Mezopotamii i byli przedstawicielami najstarszej cywilizacji, która obecnie nazywa się Ubeid. Założyli w V tysiącleciu pne najstarsze miasto w południowej Mezopotamii, Eris.
To właśnie w Arabii Saudyjskiej Zarins niespodziewanie natknął się na ślady kultury Ubaid i tam zaczął rozwijać swoją hipotezę dotyczącą prawdziwego znaczenia biblijnego Edenu. Jedna wskazówka leżała w językoznawstwie: słowo Eden lub Edym wskazuje przede wszystkim na Sumer, region Mezopotamii, gdzie powstał pierwszy na świecie język pisany. Stało się to w III tysiącleciu pne, czyli ponad 3 tysiące lat po powstaniu kultury Ubeid. Wśród Sumerów, słowo Eden oznaczało po prostu żyzną równinę. Słowo Adam pojawiło się również w piśmie klinowym, oznaczając coś w rodzaju osady na równinie. Chociaż oba te słowa po raz pierwszy znaleziono u Sumerów, wraz z nazwami takimi jak Ur i Uruk, nie są pochodzenia sumeryjskiego. Genialny asyriolog B. Landsberger wysunął w 1943 r. teorię, że te nazwy były wszystkim, co pozostało z języka ludów, który istniał jeszcze zanim Sumerowie Landsberger nazwali ten przedsumeryjski język proto- Eufratyczny. lub sugestie, że ludzie, którzy mówili tym językiem, należeli do cywilizacji Ubeid. Już istniejące słowa połączyły się z językiem Sumerów i znalazły odzwierciedlenie w piśmie. A dzięki pisaniu słowo Eden przeniknęło do mitologii jako symbol żyznego i żyznego miejsca.