CAPITRO XVI
La Birdotimigilo Flankeniras por Pensi
“Sajnas al mi, ”komencis la Birdotimigilo, kiam ciujrekunestis en la troncambro, “ke la knabino Zingibraplene pravas kiam si pretendas esti Regino. Kaj se sipravas, mi malpravas, kaj ni tute ne rajtas okupi sianpalacon. ”
“Sed vi estis la Rego antau ol si venis, ”diris laSancel-Insekto, arogante marsadante tien kaj reen kunla manoj en la posoj; “do sajnas al mi ke si estas laentrudiginto, ne vi. ”
“Precipe car ni jus venkis sin kaj forkurigis sin, ”pludiris la Kukurbokapo, dum li levis siajn manojnpor turni sian vizagon por ke gi rigardu laBirdotimigilon.
“Cu ni vere venkis sin? ”demandis la Birdo-timigilo, kviete. “Rigardu tra la fenestro, kaj diru al mi kion vi vidas. ”Tip kuris al la fenestro kaj elrigardis.
“La palacon cirkauas duobla vico de soldatinoj, ”lianoncis.
“Mi supozis tion, ”respondis la Birdotimigilo. “Niestas egale iliaj kaptitoj kiel antau ol la musojfortimigis ilin el la palaco. ”
“Mia amiko pravas, ”diris Nocjo Hakisto, kiupoluradis sian bruston per iom da samoledo.
“Zingibra restas la Regino, kaj ni estas siaj kaptitoj. ”
“Sed mi esperas ke si ne povos atingi nin, ”kriisla Kukurbokapo, tremante pro timo. “Si minacis faritortojn el mi, vi scias. ”
“Ne maltrankviligu, ”diris la Stana Lignohakisto.
“Ja ne multe gravas. Se vi restos fermita en ci tiuncambron, vi putros. Bona torto estas multe pliadmirinda ol putra intelekto. ”
“Ja vere, ”akordis la Birdotimigilo.
“Ve! ”gemis Jocjo; “kia aca sorto estas la mia! Kial, kara Pacjo, vi ne faris min el stano —au ec el pajlo —por ke mi konservigu sen ?ne? ”
“Fu! ”respondis Tip, indigne. “Goju ke mi ec farisvin. ”Li pludiris, penseme, “cio ?nigos, iam. ”
“Sed mi petas memori, ”interrompis la Sancel-Insekto, kies elstaraj, rondaj okuloj malgoje mienis, “ke tiu terura Regino Zingibra proponis fari gulasonel mi —Mi! la sola Multe Pligrandigita kaj PleneEdukita Sancel-Insekto en la tuta grandega mondo! ”
“Mi opinias tion bonega plano, ”komentis laBirdotimigilo, aprobe.
“Cu vi ne supozas ke li pli bonus en supo? ”demandisla Stana Lignohakisto, turninte sin al sia amiko.
“Nu, eble, ”agnoskis la Birdotimigilo.
La Sancel-Insekto gemis.
“Mi povas vidi per mia menso, ”diris li, malgaje, “la kaprojn mangi pecetojn de mia kara kamarado, laStana Lignohakisto, dum mia supo kuirigas superfestofajro konsistanta el ?amigo de la Seg-Cevalo kajla korpo de Jocjo Kukurbokapo, kaj Regino Zingibrarigardas mian boligon dum si pligrandigas la ?amojnper mia amiko la Birdotimigilo! ”
Tiu senesperiga bildo malgajigis la tutan gruponkaj faris ilin malkvietaj kaj maltrankvilaj.
“Tio certe okazos nur post longe, ”diris la StanaLignohakisto, klopodante paroli gaje; “car ni povosrestigi Zingibran ekster la palaco gis si sukcesostrarompi la pordojn. ”
“Kaj intertempe mi versajne mortos pro malsato, kaj ankau la Sancel-Insekto, ”anoncis Tip.
“Nu, mi, ”diris la Sancel-Insekto, “mi kredas kemi povus mangigi min longatempe per JocjoKukurbokapo. Mi preferas ne mangi kukurbojn; sedmi kredas ke ili estas iom nutrikapablaj, kaj la kapode Jocjo estas granda kaj dika. ”
“Senkorulo! ”kriis la Stana Lignohakisto, multesokite. “Cu ni estas kanibaloj? Au cu ni estas ?delajamikoj?
“Mi tute klare komprenas ke ni devas ne restifermitaj en ci tiun palacon, ”diris la Birdotimigilo, decideme. “Do ni cesigu ci tiun malgojankonversaciadon kaj strebu trovi rimedon por eskapi. ”
Audinte tiun proponon, ili ciuj fervore grupigiscirkau la tronon en kiu sidadis la Birdotimigilo, kajdum Tip sidigis sur segon falis el lia posopiproskatolo, kiu ruligis sur la planko.
“Kio estas tio? ”demandis Nocjo Hakisto, prenantela skatolon.
“Atentu! ”kriis la knabo. “Jen mia Vivopulvoro. Neperdu iom, car preskau neniom restas. ”
“Kaj kio estas la Vivopulvoro? ”demandis laBirdotimigilo, dum Tip remetis la skatolon en sianposon zorgeme.
“Ia magiajo kiun Mombaco akiris de ?sorcisto, ”klarigis la knabo. “Si vivigis Jocjon per gi, kaj postemi uzis gin por vivigi la Seg-Cevalon. Mi supozas kegi vivigas cion sur kion oni sutas gin; sed plu restasnur eble unu dozo. ”
“Do gi estas vere multevalora, ”diris la StanaLignohakisto.
“Jes, ”akordis la Birdotimigilo. “Gi eble estos nia plejbona eskapilo el niaj problemoj. Mi intencas pensi dumkelkaj minutoj; bonvolu, amiko Tip, elpreni viantrancilon kaj fortondici pezan kronon demia frunto. ”
Tip rapide trancisla fadenojn kiuj ligisla kronon al la kapode la Birdotimigilo, kaj la eksmonarkode la Smeralda Urboforprenis gin kunkontenta gemo kajpendigis gin surhoko apud la trono.
“La lasta spurode mia regeco, ”diris li; “kaj min plezurigas forigi gin. La eksrego de ci tiu Urbo, nomita Pastoria, perdis lakronon al la Mirinda Sorcisto, kiu transdonis gin almi. Nun la knabino Zingibra pretendas gin, kaj misincere esperas ke si ne ricevos kapdoloron pro gi. ”“Afabla penso, kiun mi multe admiras, ”diris laStana Lignohakisto, aprobe kapjesante.
“Kaj nun mi faros rapidan pensadon, ”pludiris laBirdotimigilo, klinante sin malantauen sur la trono. La aliaj restis laueble plej silentaj, por ne geni lin; car ciuj forte ?dis la eksterordinaran cerbon de laBirdotimigilo.
Kaj, post atendo kiu sajnis vere tre, tre longa al lamalkvietaj rigardantoj, la pensisto sidigis, ekrigardissiajn amikojn per sia plej kapricema esprimo, kaj diris:
“Mia cerbo bonege funkcias hodiau. Mi tre ?eraspri gi. Nun, auskultu! Se ni provos eskapi tra lapordoj de la palaco ni certe kaptigos. Kaj, car ni nepovas eskapi sur la tero, nur unu alternativo ekzistas. Ni devos eskapi tra la aero! ”
Li pauzis por rimarki la e ?kon de tiu vortoj; sedliaj auskultantoj sajnis perpleksaj kaj nekonvinkitaj. “La Mirinda Sorcisto eskapis per balono, ”li pludiris. “Ni ne povas fari balonon, kompreneble; sedio ajn kapabla ?ugi tra la aero povos facile porti nin. Do mi proponas ke mia amiko la Stana Lignohakisto, kiu estas lerta mekanikisto, konstruu ian masinonkun bonaj fortaj ?ugiloj, por porti nin; kaj nia amikoTip povos tiam vivigi la Ajon per sia magia pulvoro. ”
“Brave! ”kriis Nocjo Hakisto.
“Belega cerbo! ”murmuris Jocjo.
“Verte tre lerta! ”dirisla Edukita Sancel-Insekto.
“Mi kredas ke t ioeblos, ”deklaris Tip; “se, efektive, la Stana Ligno-hakisto kapablos fari laAjon. ”
“Mi volonte provos, ”diris Nocjo, gaje; “kaj, e f e k t i v e, mi maloftemalsukcesas kiam miprovas fari ion. Sed necesoskonstrui la Ajon sur lategmento de la palaco, porke gi povu levigi komforteen la aeron. ”
“Certe, ”diris la Birdotimigilo. “Do ni trasercu la palacon, ”pludiris la StanaLignohakisto, “kaj portu cian troveblan materialon alla tegmento, kie mi komencos mian laboron. ”
“Unue, tamen, ”diris la Kukurbokapo, “bonvoluliberigi min de ci tiu cevalo, kaj fari por mi novankruron per kiu mi povos marsi. Car estante kia minun estas, mi utilas nek al mi mem nek al iu alia. ”Do la Stana Lignohakisto dispecigis mahagonantablon per sia hakilo kaj ?ksis unu el la bele cizitajkruroj al la korpo de Jocjo Kukurbokapo, kiu multe?eris pro la novakirajo.
“Sajnas strange, ”diris li, dum li rigardis la StananLignohakiston labori, “ke mia maldekstra kruro estosmia plej eleganta kaj fortika parto. ”
“Tio pruvas vin malkutima, ”respondis la Birdo-timigilo; “kaj mi konvinkigis ke la solaj konsiderindajpersonoj en ci tiu mondo estas la malkutimaj. Car laordinaraj homoj estas kiaj la folioj de arbo, ili vivaskaj mortas nerimarkate. ”
“Estas kvazau ?lozofo parolis! ”kriis la Sancel-Insekto, helpante la Stanan Lignohakiston surpiedigiJocjon.
“Kiel estas nun? ”demandis Tip, rigardante laKukurbokapon pasadi por provi sian novan kruron.
“Kvazau nova, ”respondis Jocjo, goje, “kaj tutepreta helpi vin ciujn eskapi. ”
“Do ni komencu labori, ”diris la Birdotimigilo, direktore.
Do, felicaj car ili povas fari ion kio ebligos ?ni lakaptitecon, la amikoj disiris tra la palaco sercantetaugajn materialojn por konstrui sian aviadmasinon.
CAPITRO XVII
La Miriga Flugo de la Gumpo
Kiam la aventurantoj rekunigis sur la tegmento ilitrovis ke rimarkinde strangan aron da materialojalportis la diversaj membroj de la grupo. Sajne neniuklare konceptis kion oni bezonas, sed ciu alportis ion. La Sancel-Insekto prenis el gia pozicio super lakamenbreto en la granda kunvencambro la kapon deGumpo, kiun beligis largetendaj kornoj; kaj tion, kunmulta zorgo kaj ec pli multa malfacilo, la insektoportis supren lau la stuparo al la tegmento. TiuGumpo similis la kapon de alko, sed la nazo kurbigissupren petole kaj barbo trovigis sur gia mentono, kvazau de virkapro. Kial la Sancel-Insekto elektis tiunobjekton li ne povis klarigi, krom diri ke gi altiris lianatenton.
Tip, helpate de la Seg-Cevalo, portis grandan, remburitan sofon al la tegmento. Gi estis malnov-moda meblo, kun altaj dorso kaj ?najoj, kaj gi tiompezis ke ec kvankam la plejgranda parto de la pezokusis sur la dorso de la Seg-Cevalo, la knabo trovissin senspira kiam ?n ?ne la malgracia sofo estis metitasur la tegmenton.
La Kukurbokapo alportis balailon, la unua objektokiun li trovis. La Birdotimigilo alvenis kun volvajo desnuroj kaj snuregoj kiujn li prenis el la korto, kajdum sia supreniro de la stupoj li tiom implikigis enla malstriktaj partoj de la snuregoj ke kaj li kaj liaportajo falis kvazau amasajo sur la tegmento kaj eceble deruligus se Tip ne savus lin.
La Stana Lignohakisto laste alvenis. Ankau li irisal la korto, kie li forhakis kvar grandajn, largajnfoliojn de grandega palmo pri kiu ?eris ciuj logantojde la Smeralda Urbo.
“Mia kara Nocjo! ”kriis la Birdotimigilo, vidantekion faris lia amiko; “vi faris la plej grandan krimonfareblan en la Smeralda Urbo. Se mi ne mismemoras, la puno por persono kiu dehakis foliojn de la rega palmo estas sepobla mortigo kaj post tio dumvivaenkarcerigo. ”
“Ne ripareblas nun, ”respondis la StanaLignohakisto, jetante la grandajn foliojn sur lategmenton. “Sed eble jen ankorau nova kialo por keni eskapu. Nun mi vidu kion vi trovis por mialaboro. ”
Multajn dubajn rigardojn oni jetis sur la amasonde diversspecaj materialoj kiuj nun kovris lategmenton, kaj ?ne la Birdotimigilo skuis sian kaponkaj komentis:
“Nu, se amiko Nocjo povos fari, el ci tiurubamaso, Ajon kiu ?ugos tra la aero kaj portos ninal sendangera loko, nu mi agnoskos ke li estas multepli bona mekanikisto ol mi supozis. ”
Sed la Stana Lignohakisto unue ne sajnis tutecerta pri sia kapablo, kaj nur polurinte sian fruntonforte per la samledo li decidis entrepreni la laboron.
“Kion oni unue bezonas por la masino, ”diris li, “estas korpo su ?ce granda por porti la tutan grupon. Ci tiu sofo estas la plej granda ajo ci tie, kaj ebleestos uzebla kiel korpo. Sed, se la masino klinigos?anken, ni ciuj deglitos kaj falos sur la teron. ”
“Kial ne uzi du sofojn? ”demandis Tip. “Trovigasalia identa al ci tiu sur la malsupra etago. ”
“Tre sencoplena sugesto, ”kriis la Stana Ligno-hakisto. “Tuj alportu la alian sofon. ”
Do Tip kaj la Seg-Cevalo sukcesis, per multalaboro, porti-tiri la duan sofon al la tegmento; kajkiam la du sofoj estis kunaj, rando-al-rando, la dorsojkaj ?najoj estis protektilo cirkau la sidejo.
“Bonege! ”kriis la Birdotimigilo. “Ni povos veturien ci tiu komforta nesto tute kontente. ”
La du sofojn ili nun ?rme kunligis per snuroj kajsnuregoj, kaj post tio Nocjo Hakisto ?ksis la kaponde la Gumpo al unu ?najo.
“Per tio ni scios kiu estas la antauo de la Ajo, ”diris li, car lin multe placis lia ideo. “Kaj vere, se viekzamenos kritikeme, la Gumpo tre bone aspektaskiel ?ugkapo. Tiuj grandaj palmfolioj, por kiuj misepoble endangerigis mian vivon, devos esti la?ugiloj. ”
“Cu ili estas su ?ce fortikaj? ”demandis la knabo. “Ili estas la plej fortikaj ajoj troveblaj guste nun, ”respondis la Stana Lignohakisto; “kaj kvankam ili neestas proporciaj al la korpo de la Ajo, ni ja ne rajtastro kritikemi. ”
Do li ?ksis la palmfoliojn al la sofoj, po duciu ?anke.
Diris la Sancel-Insekto, multadmire:
“La Ajo nun estas kompleta kaj nur bezonas vivigi. ”
“Momenton! ”kriis Jocjo. “Cu vi ne uzos mianbalailon? ”
“Por kio? ”demandis la Birdotimigilo.
“Nu, eblos ligi gin al la malantauo por esti vosto, ”respondis la Kukurbokapo. “Certe oni ne povus diri kela Ajo estas kompleta sen vosto. ”
“Hmm! ”diris la Stana Lignohakisto; “mi nekomprenas la utilon de vosto. Ni ne celas kopii beston, au ?son, au birdon. Ni nur volas ke la Ajo portu nintra la aero. ”
“Eble, kiam la Ajo vivos gi povos uzi voston pordirekti sin, ”proponis la Birdotimigilo. “Car se gi?ugos tra la aero, gi ne malsimilos al birdo. Mirimarkis ke ciuj birdoj havas vostojn, ili uzas la vostonkiel rudron. ”
“Bone, ”respondis Nocjo, “la balailo uzigos kielvosto, ”kaj li ?rme ?ksis gin al la malantaua ?najo dela sofkorpo.
Tip prenis la piproskatolon el sia poso.
“La Ajo aspektas tre granda, ”li diris, dubeme; “kaj mi ne certas ke restas su ?ca pulvoro por vivigila tuton. Sed mi sutos gin kiel eble plej zorge. ”
“Plej sutu sur la ?ugilojn, ”diris Nocjo Hakisto; “car ili devos esti kiel eble plej fortaj. ”
“Kaj ne forgesu la kapon! ”kriis la Sancel-Insekto.
“Kaj la voston! ”diris Jocjo Kukurbokapo.
“Silentu, ”diris Tip, nervoze; “lasu min guste uzila sorcajon. ”
Tre zorge li komencis suti la valoregan pulvoronsur la Ajon. Unue li sutis maldikan tavolon surciun el la kvar ?ugiloj, poste li sutis sur la sofojn, kaj sutis iom sur la balailon.
“La kapon! La kapon! Ne, mi petegas, forgesula kapon! ”kriis la Sancel-Insekto, ekscitite.
“Restas nur tre malmulta pulvoro, ”anoncis Tip, rigardante en la skatolon. “Kaj sajnas al mi ke estaspli grave vivigi la sofokrurojn ol la kapon. ”
“Tute ne, ”decidis la Birdotimigilo. “Cio bezonaskapon por direkti sin; kaj car ci tiu kreajo devos?ugi, ne marsi, ja ne gravos cu au ne giaj krurojvivas. ”
Do Tip akceptis tiun decidon kaj sutis larestantan pulvoron sur la kapon de la Gumpo.
“Nun, ”diris li, “silentu dum mi diros la sorcvortojn! ”Audinte maljunan Mombin prononci la magiajnvortojn, kaj ankau sukcese viviginte la Seg-Cevalon, Tip ne hezitis parolante la tri kabalajn vortojn, el kiujciu vorto akompanigis per la stranga mangesto. Solena kaj impona ceremonio.
Kiam li ?nis la sorcdiron, la tuta korpego de la Ajotremegis, la Gumpo faris la krican sonon kiun tiaj bestojkutime faras, kaj la kvar ?ugiloj komencis furiozesupren kaj suben levigadi. Tip sukcesis kaptikamentubon, sen tio liblovigus f o r de lategmento pro la teruravento farita de la ?ugiloj. La Birdotimigilo, tremalmultepeza, e s t iskaptita kaj portita tra laaero de la vento gis Tipbonsance kaptis unukruron kaj ?rme tenis lin. La Sancel-Insekto kusisplata sur la tegmento kajtiel ne suferis damagon, kaj la Stana Lignohakisto, kies peza stano ankris lin?rme, cirkaubrakis Jocjon Kukurbokapon kaj sukcesissavi lin. La Seg-Cevalo renversigis kaj kusis kun lakruroj movigantaj senhelpe super li.
Kaj nun, dum ciuj baraktis por regustigi sin, laAjo malrapide levigis de la tegmento kaj ?ugis en laaeron.
“He! Revenu! ”kriis Tip, timvoce, dum li ?rmtenisla kamentubon per unu mano kaj la Birdotimigilonper la alia. “Revenu tuj, mi ordonas! ”
Tiel pruvigis tute eksterdube saga la sagaco de laBirdotimigilo, pro lia prefero ke vivigu la kapo de laAjo anstatau la kruroj. Car la Gumpo, jam alta enla aero, turnis sian kapon kiam Tip kriis sian ordononkaj iom post iom cirkauturnigis gis gi povis vidi lategmenton de la palaco.
“Revenu! ”rekriegis la knabo.
Kaj la Gumpo obeis, malrapide kaj gracie skuantesiajn kvar ?ugilojn en la aero gis la Ajo denove estissenmova kaj kvieta sur la tegmento.