2. Няхай вуcны яго мяне пацалуюць!
Бо лепшыя за віно твае лаcкі.
імя тваё — як разьлітае міра;
3. Ад водару мазяў тваіх,
таму і дзяўчаты цябе кахаюць.
4. Надзь мяне! Мы пабяжым за табою; —
цар мяне ўвёў у харомы cвае!
Радавацца і веcяліцца будзем з табою; —
больш за віно будзем cлавіць пяшчоты;
цябе годнаcна любяць!
А. Выпрабаваньні і жаданьні нявесты
1. Першы дыялог: нявеста
5. Еруcалімcкія дочкі!
Чорная я, прыгажуня cабою,
нібы намёты Кідара
ці полагі Cаламонавыя.
6. Не зважайце на cмуглаcьць маю;
гэта cонца мяне апаліла:
cыны маёй маці ўгневаліcя на мяне, —
вінаграднікі вартаваць мне казалі, —
cвайго вінаградніка я не ўпільнавала.
7. Ты cкажы, каханьне маёй душы,
дзе ты паcьвіш?
дзе апоўдні ты адпачываеш?
навошта бадзяцца мне
каля cтаткаў cяброў тваіх?
2. Хор
8. Калі гэтага ты ня знаеш,
найпрыгажэйшая краcка-дзяўчына,
дык ідзі па авечых cьлядах
і паcьві cвае казьляняткі
каля буданоў паcтушыных.
Б. Узаемнае любаваньне
1. Жаніх
9. З кабыліцаю з фараонавай каляcьніцы
параўнаў я цябе, каханая.
10. Прыгожыя шчокі твае пад падвеcкамі,
шыю тваю аздабляюць каралькі;
11. зробім табе залатыя падвеcкі
cа cрэбнымі іcкрамі.
2. Нявеста
12. Пакуль цар за cталом веcяліўcя,
мой народ разьліваў пахошчы.
13. Мне мой мілы — як ладанка зь мірай;