Уладзіслаў Ахроменка, Максім Клімковіч
Янкі, альбо Астатні наезд на Літве
Факты і падзеі, выкладзеныя ў кнізе, цалкам прыдуманыя аўтарамі, чаго не скажаш пра некаторыя рэаліі жыцця Крэсаў Усходніх. Усе выпадковыя супадзенні недарэчнасці, а недарэчнасці ненаўмысныя.
кінараман-фарс
© Уладзіслаў Ахроменка, 2007
© Максім Клімковіч, 2007
© Медысонт, 2007
© Распаўсюджванне. ТАА «Электронная кнігарня», 2016
Дзейныя асобы
Янка Лабановіч былы школьны настаўнік, аматар більярднага кія і чаркі, нефармальны лідэр усіх янак, беларускі буржуазны нацыяналіст;
Іван (Янка) Брыль каваль-асілак, местачковы баксёр, сябра Янкі Лабановіча, беларускі буржуазны нацыяналіст;
Янкель (Янка) Фінберг скрыпач, сябра Янкі Лабановіча, беларускі буржуазны нацыяналіст;
Аянька (Янка) Кільмандовіч ліцвінскі татарын, харунжы Гарадзенскага Уланскага палка, сябра Янкі Лабановіча, беларускі буржуазны нацыяналіст;
Ісабэль Карвальес артыстка бадзяжнай цыркавой трупы, паглынальніца шваек, сяброўка Янкі Лабановіча, беларуская буржуазная нацыяналістка;
Хросны лідэр беларускай мафіёзнай групоўкі Тутэйшыя ў Чыкага, беларускі буржуазны нацыяналіст і дасведчаны гангстэр;
Карла Спагеці легат італьянскай мафіёзнай групоўкі Сіцылійская вячэра ў Крэсах Усходніх Рэчы Паспалітай, вельмі аўтарытэтны крымінальнік;
Эмілія Вастрабрамская інтэлігентка-адраджэнка;
Віктар Янукевіч вораг-жандар з аховы канцлагера Бяроза-Картузская, амаральны мудзіла;
Таварыш Пранік камандзір падпольнай чакісцкай групоўкі тэрарыстаў Халодная галава, мудзіла;
Шалёнас Халерас ліетувас шавіністас, лідэр канкурэнтнай тэрарыстычнай групоўкі Лабусы, жмудзілас;
Таварыш Баян актыўны сябра чакісцкай тэрарыстычнай групоўкі Халодная галава, мудзіла;
Кіроўца браніраванага Пакарда ягоны сябра і паплечнік, такі ж мудзіла;
Геносэ Юзік вусаты дзядзька на ровары;
Таварыш Адзік другі вусаты дзядзька на ровары;
Дзядзька Сэм акула Уол-стрыта;
Навум Фабрыкант бізнесовец;
Моўша і Гірша вучні Навума Фабрыканта;
Маленькі Сруль (Ісраэль) пляменнік і вучань Навума Фабрыканта;
Мікола Хапернік адстаўны генерал Дэфензівы, астраном-аматар, прыхаваны парнаграфіст;
Софя Уласеўна Мурашова руская графіня, удава генерал-губернатара;
Беларусачка дзяўчынка ў васільковым вяночку;
Манамах маскальскі папуга;
Стасік і Чэсік тутэйшыя бабры;
Пралог
1
Дупа яе была вабная. Янка Лабановіч зірнуў на яе і зразумеў: гэта лёс.
Бездакорныя клубы дрыготка адгукаліся на кожны рух. Тонкая вертыкальная лінія нябачным люстэркам падзяляла клубы на сіметрычныя паловы-адбіткі. Ядвабная чорная радзімка, што амаль схавалася між імі, замілоўвала позірк і пяніла розум.
Але самым цудоўным быў колер клубоў шляхетна-шакаладны, рыхтык, ранішняя кава ў філіжанцы пана пробашча.
Маладзён ніколі раней не сузіраў падобнай прыгажосці. Колькі хвілін ён паміраў у шчасці, а калі пераканаўся, што перад ім не мроя, вымавіў зачаравана і ўрачыста:
Дупа
Як бульба, што ў нас у Яблонаўшчыне пражаць, пачулася згоднае каля самага вуха. І тут да назіральніка дайшло: на жаль, не толькі ён цешыў вока цудам нетутэйшай прыроды. Яшчэ трое маладзёнаў уважліва ўглядаліся ў бездакорныя формы.
Сябры, як заўжды, былі поруч. Але ж гэтым разам абсалютна недарэчна.
Аянька Кільмандовіч забыўся на ўлюбёную шаблю, што пагойдвалася на залачонай падвязцы і аберуч учапіўся ў конскую грыву. Янкель Фінберг апусціў скрыпачку і задумліва пачухаў смыком за вухам. А Ванька Брыль нават не заўважыў, як пераламіўся цвік у яго дужых пальцах.
Як той пробашч казаў, Фата-Маргана, размілавана прамовіў Янка і змоўк.
Рыпнулі дзверы. У пакой шпарка ўвайшла мнішка-кармелітка і недарэчнай заслонай паўстала паміж цікаўнымі маладзёнамі і шакаладнай дупай:
Панна магла б і сама надзець майткі, ужо дарослая.
Бялюткія, як калядны снег, майткі слізганулі па шчыгрынавых сцёгнах маленькай мулаткі. Сукенка схавала гладкія калені. Кармелітка падхапіла эмаліраваны гаршчок з надпісам Szkoła Podstawowa.
Пакуль мяне не будзе, паўтарыце вершык, з гэтымі словамі яна падалася на калідор.
Chto ty jesteś? паслухмяна запытаўся Лабановіч.
Polak mały! імгненна адказала цемнаскурая панначка.
Jaki znak twój? зацікавіўся Кільмандовіч і памкнуўся зазірнуць пад кароткую сукенку.
Orzeł Biały! шляхотна патлумачыла мулатка.
Янка нясмела наблізіўся да яе:
Чаму ты такая счарнелая? Цябе сёстры-кармеліткі з пекла выцягнулі?
А ў нас на Місісіпі такім колерам нікога не здзівіш, годна азвалася дзяўчынка.
Недаверлівы Брыль адсунуў Лабановіча, паслініў палец і церануў па плячы мулаткі.
Пэўне, не мурзатая! уразіўся ён.
А давай сябраваць! па-кавалерску прапанаваў Аянька Кільмандовіч і выцягнуў з похваў цацачную шабельку, яна заўсёды да тваіх паслугаў. Цябе як завуць?
Ісабэль, мулатка зрабіла кніксен.
А чаму не па-тутэйшаму? прымружыўся Янкель Фінберг.
Ісабэль па-іспанску цудоўная, пасміхнулася амерыканка, мой родны кут Луізіяна.
А ў нас што робіш? здзівіўся Іван Брыль.
У Злучаных Штатах пануюць парнаграфія, гангстэрызм, імперыялізм, расізм і бездухоўнасць з інтанацыямі вучонага шпака патлумачыла мулатка.
Што, ад пагромаў уцякла? шчыра паспачуваў Янкель.
Так, пацвердзіла Ісабэль, нашыя пагромнікі называюцца Ку-Клукс-Клан. Яны простаму люду жыцця не даюць. Усе лепшыя землі сабе пабралі.
Як прышлыя асаднікі? з разуменнем удакладніў Янка Лабановіч.
Амаль. Тамтэйшыя ку-клукс-кланаўцы моцныя белыя людзі, якія вядуць рэй на ўсёй Луізіяншчыне. Гэта заможныя і нахабныя мудзілы. З раніцы яны пюць шампан і паляць кубінскія цыгары, а ўвечары жлукцяць ром і палююць на цемнаскурых людзей. Вось мы і ўцяклі да Варшавы, каб не працаваць на іх бавоўнавых плантацыях. Бацькі сканалі, а мяне забралі сёстры-кармеліткі.
Непарадак! Ну што, хлопцы, паедзем у Луізіяншчыну? Янка Лабановіч імгненна прасякнуўся ідэямі сацыяльнай справядлівасці. Пашнуруем Ку-Клукс-Клан, забярэм зямлю і зажывем, як заможныя белыя людзі
мудзілаў-лайдакоў з Ку-Клукс-Клана прымусім працаваць на бульбяных плантацыях, а самі будзем піць сельтэрскую пад сала, паліць цыгары пад мальвазію імпэтна падхапіў Ванька Брыль.
танчыць пад джаз Лявоніху з галівудскімі дзеўкамі Янкель Фінберг матлянуў скрыпкай.
і скакаць на тэхаскіх мустангах, Аянька Кільмандовіч выцяў па дупе драўлянага коніка.
Грамада пэўна жартуе? расчулілася Ісабэль і спыніла позірк на дыктавай шабельцы Аянькі.
То не жарты! Галоўнае, каб усё было па справядлівасці! вызначыў жыццёвую праграму Лабановіч.
А па справядлівасці гэта як? дзяўчынка даверліва кранула Янкаву руку.
На чацьвярох! Лабановіч азірнуўся на сяброў.
Толькі чаму на чацьвярох? не пагадзіўся маленькі ліцвінскі татарын Аянька, справядліва на пяцёх. Бо ў Ісабэль такая прыгожая шакаладная дупа. Ты нам яшчэ раз яе пакажаш?
Магу і не толькі яе прыўкрасная мулатка сарамліва прыкрыла павекі, толькі няхай гэта застанецца нашай маленькай таямніцай.
Ружовыя далонькі гулліва зрушылі прыпол. Хлопцы паселі на кукішкі, каб выгодней было назіраць
І тут на калідоры грымнула, нібы пярун у нябёсах ляснуў. Дзеці імкліва выскачылі з пакоя. Пад шклянымі, да паловы зафарбаванымі дзвярыма першага класа кармеліцкай Школы Падставовай курчыўся на зламаным зэдліку бела-русы старэйшы хлопец. Гэта быў Пярдолэк спрактыкаваны нягоднік, якога жахаліся не толькі дзеткі і мнішкі, але й нават сам пан пробашч. Пярдолэк падбухторваў дзетак-беларусаў маляваць на касцёльнай агароджы чэлясы, дзіравіў майткі сёстраў-кармелітак, што сушыліся на гаспадарчым двары, і нават хлусіў аднагодкам, што ўжо займаецца ананізмам. Напэўна, вычварэнец-пачатковец прыўзняўся на дыбачкі, страціў пільнасць і ляснуўся з верхатуры.
Лабановіч схапіў ножку ад зэдліка і сунуў у пысу нягодніку. Гэта чужая дупа! Яна не табе паказвала!
Вычварэнец заенчыў і сплюнуў малочным зубам. З каламутнага вока выплыла празрыстая сляза. Рот расцягнуўся авалам. З рассечанай губы закропала. На тонкай мурзатай шыі запульсавала пакручастая сіняя жылка.