Abanoz kanatları, arkasında koyu bir zemin yaratarak ve aynı koyuluktaki gözleri, kollarındaki kıza kilitlenerek açıldı. âSeni korumaya çalıÅıyorlar.â Bunu bir savaÅın ortasında deÄillermiÅ de, yalnızca kenardan izliyorlarmıŠgibi sakin, rahatlatıcı bir sesle belirtti.
Kutsal korucuyu kalp kristalinin hala çıplak göÄsünün ortasında görünür olduÄunu hissedebiliyordu. Kendisini savunmaya çalıÅan koruyuculara olan sevgisi, kristalin kalanının da bedeninin içine gömülmesini ve adama arzuladıÄı gücü vermesini engelleyen tek Åeydi.
Bu sevginin saflıÄı kızın gücüydü ve kristali adamdan çekip almayı denemek için bunu kullanıyordu⦠adam bunu hissedebiliyordu. Ama aynı zamanda damarlarında gezinen gücü de hissediyordu ve bu yalnızca daha fazlasını istemesini saÄlıyordu.
Bir an için aÅıÄıyla konuÅurmuÅ gibi kıza fısıldarken gözleri yumuÅadı. âBu yeterli deÄil.â
Hyakuhei, küçük grubun etrafını saran sevgi baÄlarını bir Åekilde yok etmek için, kristalden halihazırda kazandıÄı gücü Kyokoâya karÅı kullanmaya karar verdi. Onu durdurması gerektiÄini biliyordu⦠çünkü tek baÅına kızın kendi gücü, bir zamanlar içinde olan kristalinki kadar kuvvetliydi. Bir zamanlar sevmesine izin veren⦠sonra zalim bir Åekilde bu aÅkı ellerinden alan aynı kristal.
Kyokoânun yüzünü kendisininkine yaklaÅtırdı ve masum dudaklarına nazik bir öpücük kondurdu. Heyecanlı yeÅil gözlerine bakarak, koruyucu kalp kristalinin gücünü kullanıp kızın zihnine girdi.
Hyakuhei en çok hangi korucuyu sevdiÄine dair anılarını aradı⦠bunları ondan alacaktı. UÄrunda mücadele ettiÄi insanlara dair anılarını çalmak, kızın gücünü zayıflatırken kendisininkini artıracaktı.
Kyoko gözlerini kırpamıyordu. Adamın vahÅi pençelerinin, zihnindeki anılarını yok etmeye ve bu mücadelenin nedenini söküp almaya çalıÅtıÄını hissediyordu⦠sevgisini ondan almaya çalıÅtıÄını. ArkadaÅlarını, hepsini, buna izin vermeyecekti.
Kyoko, adama karÅı kullanmak için kendisine yalnızca tek bir Åey bırakarak kontrolünü kaybettiÄini hissediyordu ve bu alıp yok etmeye çalıÅtıÄı Åeyin kendisiydi. Gözleri öfkeyle parladı ve artık zaptedilmiÅ deÄillerdi. Ellerini adamın geceyarısı buklelerine tutturdu ve gidip gelen bir güç dalgasıyla titreyerek alınlarını birbirine bastırdı.
Sesi savaÅ alanındaki sessizliÄi delip geçiyordu. âOnu bu kadar çok mu istiyorsun? BURADA!! Al !!!â
Kyouânun altın sarısı gözleri, korku sıcak keskin bir bıçak gibi içinden geçerken yoÄun biçimde parladı. Rahibe ne yapıyordu? Bir Åeylerin korkunç biçimde ters gittiÄini biliyor ve psiÅik güçlerinin kendisini çaÄırdıÄını hissediyordu⦠onu çok geç olmadan dinleyip görmeye zorluyordu! Bu güce odaklandı ve ne olduÄunu görmeye çalıÅmak için Kyokoânun zihnine girdi. Åahit olduÄu Åey, etrafını çok sıkı sarmamıŠolan gölge iblisleri arasında dizlerinin üzerine düÅmesine neden oldu⦠onu hareketsiz tutuyorlardı.
Görüntü ve sesler sonsuza dek zihin gözünde kalacaktı ve Kyou her nasılsa, üzerine üÅüÅen duyguları asla sarsamayacaÄını biliyordu. Kızın zihin gözüne bakarak anladıÄı için Kyoko, o ve kardeÅlerine karÅı olan sevgi duygularını korudu. Adam her dokunuÅu görebiliyor, kendisini okÅayan her duyguyu ve kendisini olduÄu gibi kızı da paramparça ediyor olması gereken her gizli gözyaÅını hissediyordu.
Kyou aynı zamanda Kyokoânun, herhangi birinin onun sahip olduÄunu düÅündüÄünden çok daha fazla güce sahip olduÄunu anlayarak iliklerine kadar titremiÅti⦠kendisinin bile farkında olmadıÄı bir güç. Kızın aklından Hyakuheiâninkine geçen her hatırayı, oradan silinmesine asla izin vermeyeceÄi yer olan kalbine atılıyormuÅçasına görüp hissedebiliyordu.
Sevgi, kalp aÄrısı ve adanıŠyılları⦠hepsi bir anda feda edilmiÅti.
Kendisiyle birlikte mücadele etmiÅ olanlara karÅı tüm sevgi ve dostluk anıları, acıları ve gizli duyguları Hyakuheiânin zihnine sokulurken, öfkeli gözyaÅları Kyokoânun yanaklarından aÅaÄı aktı. Bu kalan tek silahıydı.
Hyakuheiânin Åeytani gücü bir anda dengesizleÅti. Kristal, koyu bir ıÅıktan beyaz ıÅıÄa döner ve Toya ile Kyouâyu tutan gölge varlıklar görünmez olarak daÄılırken herkes güç kaymasını hissetti.
Kyoko, karanlıÄın meleÄinin kafasının karıÅmasını izledi, mükemmel, solgun yüzü acı ile çarpılmıÅtı.
Kyoko tam kaydıÄını hissederken küçük ellerini dıÅarı çıkardı ve kristali yakalayıp adamın etinden çekti. Unutmak istemediÄi anılar için zihninin verdiÄi mücadeleyi Åimdiden kaybettiÄini hissettiÄinden ne yapılması gerektiÄini biliyordu. Zaten çizgi izleri bulunan yanaklarından kristal gözyaÅları akıyordu.
Herkesi korumak için bütün hatıralarını vermiÅti. DüÅüncelerini kaybetmeden önce, koruyucu kalp kristalini çabucak kendi göÄsüne⦠kalbine paralel olarak dayadı.
DoÄruca ona doÄru atılan Toya ve Kyouâyu görmek için dönerek fısıldadı âBeni unutmayın⦠lütfen.. beni bulun.â
Kyokoânun görüÅü kaybolmaya baÅladıÄında gözüne çarpan son Åey, ismini baÄırarak ona yaklaÅmaya çalıÅmalarıydı. Biri saydam altın sarısı, diÄeri parıldayan gümüŠgözlerle⦠sonra dünyası karardı.
Kyou, Kyokoânun zayıfladıÄını hissedebiliyordu ve öldüÄünü düÅündü. Her Åey deÄiÅtiÄinde, bir su damlası onun tarafında yüzeye çarpmıŠgibi umutsuzca Toya ile birlikte, ona ulaÅmaya çalıÅarak öne atıldı. Kyokoâdan dalgalar yayıldı ve kız havada kayboldu. Sonrasında Hyakuhei de öfkeyle baÄırarak ortadan kayboldu.
KardeÅinin kendisininkiyle birleÅen çıÄlıÄı, ses göz açıp kapayıncaya kadar, beklenmedik bir Åekilde kesilmiÅ gibi sonlanırken Kyouânun aklı hızla çalıÅtı, Toyaânın da ortadan kaybolduÄunu biliyordu. Kyou nazik bir Åekilde bir saniye önce hedef olarak gözüne kestirdiÄi boÅ noktaya düÅtü. Ãfkeli bakıÅları inanmazlıkla etrafını aydınlattı. Herkes ortadan kaybolmuÅtu.
Kyou damarlarında dolaÅan ve soylu koruyucu kanına karıÅan adrenalini hissetti. Hepsini görmüŠve anlamıÅtı. Artık kızın tüm anılarına sahipti. Kyoko onları kurtarmak için hepsini vermiÅti ve son saniyede onun dileÄini duymuÅtu. Muhtemelen ne yaptıÄını bile bilmiyordu⦠ama Kyouâyu geride bırakarak herkesi beraberinde götürmüÅtü.
Kyou damarlarında dolaÅan ve soylu koruyucu kanına karıÅan adrenalini hissetti. Hepsini görmüŠve anlamıÅtı. Artık kızın tüm anılarına sahipti. Kyoko onları kurtarmak için hepsini vermiÅti ve son saniyede onun dileÄini duymuÅtu. Muhtemelen ne yaptıÄını bile bilmiyordu⦠ama Kyouâyu geride bırakarak herkesi beraberinde götürmüÅtü.
Kutsal kristalin kendisine karÅı kullanılmasını önlemek için çevresine yaptıÄı büyü, onu diÄerleri her nereye gittiyse onları takip etmekten alıkoymuÅtu. Kız, yalnızca fısıldanmıŠbirkaç kelime ile ondan her Åeyi almıÅtı.
Bedeni dik ve gururlu bir Åekilde dikiliyordu. Dizlerine kadar uzanan gümüŠsaçları etrafında dalgalandı ve gömleÄinin beyaz ipeÄi, iÅkence görmüŠkalbindeki fırtına ile eÅleÅen, görünmeyen bir fırtınanın gözünde oturuyormuÅ gibi rüzgarla titredi.
TerkedilmiÅ savaÅ alanına bakarken görünüÅü bir meleÄe benziyordu⦠krallara yakıÅır, güçlü ve mükemmel. Elini yanaÄına kaldırıp tek bir kızıl gözyaÅını yakalayana kadar, duracak gücü yoktu.
Filizlenerek, yaÅlanmadıÄı hayatında ilk kez gerçek kimliÄini ortaya koyan kanatlarının tüyleri etrafında döner ve onu geniÅ altın sarısı bir parlaklıkla sararken, Kyouânun görme gücü arttı.
SavaÅtan kalan tek yara, kalbinde oluÅan yarıktı⦠hiç kimsenin sahip olduÄunu düÅünmediÄi kalbi. BakıÅları yalnızca birkaç metre ilerideki kız heykeline kaydı ve fısıldadı, âKyoko, seni terk etmedim. Bin yıldan uzun sürecek bir uzaklık beni, seni tekrar bulmaktan alıkoymaya yetmezâ¦â
Bölüm Ä°ki "Ãnemsiz Kısım"
Zamanın Kalbiânin diÄer tarafında, iki yıl sonra⦠ve geleceÄe binlerce yıldan fazla zaman varken.
Mektup Hogo tapınaÄına yazılmıÅtı. Büyükbaba Hogo çayını içtiÄi masaya geri dönerken, elçinin az önce kendisine verdiÄi Åık zarfa baktı. Kapı çalınmadan önce, genellikle fazla hareketli olan evdeki huzur ve sessizliÄin tadını çıkarıyordu.
Herkes akÅam için dıÅarı çıkmıÅtı. Tama arkadaÅlarıyla beraber Åehirdeki oyun odasındaydı ve Bayan Hogo kahvaltılık alıÅveriÅi yapmaya çıkmıÅken, Kyoko çalıÅmak için kütüphaneye gitmiÅti.
Büyükbaba masadan küçük bir bıçak alarak keskin aÄzını, kenarlarını altın çerçeveli olan zarfta dikkatle kaydırdı. İçini açtı ve aÄır hizmet için noter onaylı, altın çerçeveli mektubu çıkarıp okumaya baÅladı. Okudukça gözleri açıldı. Bu bir burstu, Åehrin diÄer tarafının eteklerinde, çok pahalı bir okulda tam burs.
"K.L. Ãniversitesi." YaÅlı sesinde yıllardır ilk kez ÅaÅkınlık vardı. OkuduÄuna göre her Åey tam karÅılanacaktı, kalacaÄı yatakhanenin ücreti bile, ve kendi imzası olan K.L. harfleriyle okulun kurucusu tarafından imzalanmıÅtı.
Büyükbabanın yaÅlı yüzü, uzun zamandır görülen en parlak gülümsemesiyle yukarıya doÄru kalktı. Kyoko mutlu olmanın da ötesine ulaÅacaktı. Adam, okulda çok Åey kaçırmıŠolmasının, herhangi bir üniversiteye kabul edilmesini engelleyebileceÄini biliyordu ve Åimdi bölgedeki diÄer tüm okullardan üstün olan yere gidiyordu.
DüÅünceli bir biçimde kaÅlarını çattı⦠baÅvuran hiçkimsenin baÅarılı olamadıÄını bildiÄi için, bu girilecek en zor okullardan biriydi. Ayrıca sadece üye olmanın son derece yüksek gereksinimleri bulunduÄundan çok az öÄrencisi olduÄu söyleniyordu. BaÅvuru bile yapmadıÄı bir yere nasıl kabul edilmiÅti?
Aklı son iki yıla döndü. Kyoko tapınak evinden aklı çok karıÅık olarak döndükten sonra kendine gelmesi zaman almıÅtı.
Aniden geri döndüÄünde hepsinin kafası karıÅmıÅtı, çünkü uzakta olduÄu zamanlar neler olup bittiÄiyle ilgili çok Åey hatırlamıyordu.
Hogo ailesi, zaman kapısından birçok kez ileri ve geri geçtiÄi için nereye gittiÄini biliyordu⦠Bununla ilgili ani bir hafıza kaybına uÄrayan Kyoko idi.
Toyaâyı bile hatırlamıyordu. Ama büyükbaba için bu sorun deÄildi, çünkü zaman geçiÅi yapan koruyucuyu unutması en iyisiydi. DiÄer taraf ve getirdiÄi tehlikeyle ilgili her Åeyi unutması en iyisiydi.
Gözlerine bir an için üzüntü hakim oldu. Evet, Kyoko dünyalar arasında gidip geldiÄi ve bu taraftayken onlara en yeni hadiseleri aktardıÄı için aile gerçekleÅen her Åeyi biliyordu. Ve bilmelerini istemediÄi birçok Åeyi sakladıÄını da söyleyebilirdi. Bu sırları unuttuÄu için artık onların da asla bilemeyeceÄi Åeyler.
Genç erkek kardeÅi Tama, kendisine bildiÄi her Åeyi aktardıktan sonra bile; yalnızca baÅını salladı ve gözlerini indirdi. Sadece diÄer dünyada yalnız olduÄunu hatırlıyordu. Canavarlarla dolu bir dünya.
Büyükbaba derin düÅüncelere dalarken dudakları inceldi. Kyoko, Koruyucu Kalp Kristaliânin içine geri döndüÄü ve her Åeyin bittiÄiyle ilgili bir Åey hatırladıÄını söylediÄi için, büyükbaba iÅlerin yolunda gittiÄini biliyordu. Birkaç hafta sonra okul çalıÅmalarına geri dönmüÅtü ve mükemmel notlar alıyordu, ve artık hesap kapanmıÅtı. Büyükbaba, ön kapının açıldıÄını duydu ve gülüÅü geniÅledi.
Sanki kutsal bir iyi Åans muskasıymıŠgibi mektubu öperek, torununun mutfaÄa yürümesini izledi⦠Kyoko bunu sevecekti.
Ãç hafta sonraâ¦
GeçmiÅteki kız üniversiteye yaklaÅırken, altın sarısı gözler izledi. Onu bulmuÅtu ve ne yapıp edip iÅleri bir kez daha düzeltecekti. Gözlerinin altın rengindeki saydamlıÄı, o uÄursuz günde, ölümcül bir savaÅın ortasında olanların anılarıyla parlarken, bir an için insan kalkanının kaydıÄını hissetti.
Pencereden gelen sabah güneÅinin ıÅıkları, arkasında kanat biçiminde tuhaf bir gölge oluÅturuyordu. PençeleÅmiÅ elini kaldırdı ve gözlerini kısarak pençelerin tekrar insan örtüsüne bürünüÅünü izledi.
Tekinsiz gözlerini tekrar rahibeye döndürerek içindeki güçleri bastırdı. Kyokoânun saflıÄıyla, etrafındaki kötülüÄün uyanıÅını hissettiÄi bir andı. Bu sefer⦠aynı hatayı yapmayacaktı.
Kyoko baÅını kaldırıp devasa binaya baktı. Burası ona, bilinmeyen bir geçmiÅteki büyük bir Åato gibi görünüyordu. Kendi kendine sırıttı. Buna engel olamıyordu. Bursu ve aslında burada yaÅayacaÄını öÄrendiÄinden beri hala mutluydu.