Su üzərində bahar - Rəfail Alı oğlu Tağızadə 3 стр.

Yenə

Yenə bir öpüşün yeri göynədi,

alışıb od tutan yanaqlarında.

Bir həsrət özünə yer tapa bilmir,

titrəyən, səyriyən dodaqlarımda.

Təzə qanad açıb uçan bu qızın

könlünə bu gecə «soyuqmu dəydi?

Yoxsa ki dənizdən əsən küləklər

o kövrək hislərin qanadın əydi?

Harada gizlətdin, haraya atdın,

xəyali gecənin naxışlarını?

Dəli küləklər də qopara bilmir

yollara dikilən baxışlarını.

Küskün baxışları yollardan yığıb,

qoynuna sığınan qollardan çıxıb,

alıb əllərimə yanaqlarını,

alıb dodağıma dodaqlarını

səni o gecədən qoparacağam,

səni öz gecəmə aparacağam.

Necə qıydın, İlahİ

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Üzünə qırış saldın,

saçlarına dən saldın.

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Hər qırışı görüncə

ürəyimə xal düşür.

Səbrim bir tikə olur,

köksümə ləkə düşür.

Qəribə bir kölgə var

qürub saçan üzündə,

dünya sönür gözümdə.

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Bilirsən necə qorxur?

Dözə bilmir bu «dərdə».

Qorxur gözəllik bitə,

düşüb gözündən itə.

Güzgü əlində sınar,

hər kəs gözəli qınar.

Mənim gözlərimdəki

gözəllik itən deyil,

qurtaran, bitən deyil.

Bir onu bilirəm ki,

itməz onda gözəllik.

Yaş üstünə yaş gələr,

bitməz onda gözəllik.

İçindəki gözəllik,

bir az da üzə çıxar.

Üzü, gözü nurlanar,

daha da gözəl olar.

Gözlərim alovlanar,

baxışım sığallanar

O, mənimtək düşünmür,

düşünmür eyyy, İlahi!

Qadınlar ayrı cürdü

Qadın incidi, dürdü

Görəsən mənim qədər

dərdini çəkən varmı

yerdəki mələklərin?

Günah

Üzəcək tərəddüd, üzəcək səni,

o kövrək ürəyin tab etməz buna.

O hisslər, duyğular bir etirafdı,

üzünü min kərə çəksən də yana.

Sənin etdiklərin günahdı, günah.

Sənin etdiklərin özünə qəsdi.

Çırpınıb üstümə yüyürən ürək

sinəndə car çəkir: «dözdüyüm bəsdi».

Sən niyə qənimsən özün-özünə.

Fikirlər hissini boğur hər gecə.

Hey dolub-boşalan, dəyişən halın

o kövrək qəlbini yaşatsın necə?

Hər gülü anlayan, çiçəyi duyan

özünü duymurmu? İnanmaq çətin.

Əlimdə gizlənən titrək əllərin

söyləyir: «yanmaq da, danmaq da çətin».

Yuxusuz gecələr

Daha gecələrin yuxusu qaçıb.

Daha yuxular da şipşirin gəlmir.

Gecənin halını kim qaçırıb, kim?

Bu halsız gecələr özünə gəlmir.

Dəniz qaranlığı alıb qoynuna,

sahilin dərdini ləpələr çəkir.

Bulud arxasında gizlənib ay da,

gündüzün dərdini gecələr çəkir.

Bu gecə meh də yox, yatan ağacda

yarpaqlar boynunu budağa dikib.

Girmişəm gecənin dərə bətninə,

görürəm bir qızın yuxusu itib.

Sevgİnİn səsİ

Hamıdan sakitdim, saf bir oğlandım.

Başımı aşağı salıb gəzərdim.

Günəşin altında qaralanacan,

günü saatlara düzüb bəzərdim.

Məni aya bölüb böyüdən ilin,

oxşar günlərində heç darıxmadım.

Düşüncəm yerində, ağlım yerində,

sözümdə bir kərə heç karıxmadım.

Sevincli gündüzün, xoş axşamların

günəşi nə gözəl, ayı nə gözəl.

Qayğıdan çox uzaq uşaq çağların

yağışı, payızı, yayı nə gözəl.

Elə ki sən gəldin hər şey dəyişdi.

Dəyişdi zaman da, dəyişdi an da.

Allanan yanaqla, gülən ürəklə

mənə göz vururdu təzə güman da.

Məhvəri dəyişdi sakit ömrümün,

sükutlu həyatım içdən qaynadı.

Baxdım üz-gözünə, matım qurudu:

İlahi, bu necə gözəl aynadı.

Könül aynasında mən sən olmuşam.

Dəyişib əhvalım, dəyişib halım.

Qayıdım özümə, ya səndə qalım?

Qorxuram olanı əlimdən salım

Qalmışam bu iki yol arasında.

İçimdən içimə səs pıçıldayır:

«Dözməz bu halına, dözməz ürəyin.

Qaytar məni geri, qadanı alım».

Sevdİm

Mənİ yuxudan oyat

Qаçqın uşаğı

Güllə səsİ

Güllə səsİ

Bu gedişin  zamanın qəmi var, ağrısı var,

içində naləsi var, dərdi var, yanğısı var.

Körpələr boylanır təpə qəbirdən,

körpələr boylanır qəbir qucaqdan,

körpələr boylanır qan quyusundan.

Bir körpə anasın axtarır hələ

açılan güllənin alovlarında.

Bir gözdə analar güllələndilər,

bir gözdə ataya uçdu güllələr.

Güllələr körpənin son oyuncağı,

güllələr körpənin son dayanacağı.

Körpənin o torpaq tər sinəsində

sevdiyi qırmızı lalə böyüyür,

üstündə bir qara güllə yarası.

Günahsız körpələr, məsum körpələr,

körpə çağlarını yaşamadılar,

körpə adlarını daşımadılar.

Yarımçıq qoyulan ömür payıyla,

üzündə o donmuş qorxunc halıyla,

bir körpə dolaşır, bir körpə gəzir

Qanlı Xocalının gecələrində,

Kərkükün, Mosulun

Hələb, Kabulun,

köhnə Varşavanın,

Osvensimin,

Xatının,

Bağdad, Dəməşqin,

Qarabağın

sevincsiz,

uşaqsız

küçələrində.

Ötür, illər ötür, zaman dəyişir,

səndə də, məndə də güman dəyişir.

Bu qara dünyada, yalan dünyada

kor fələk dolanan məkan dəyişir,

əldən ələ keçən sükan dəyişir,

naqisin xisləti dəyişmir ancaq.

Təmiz bildiyimiz o boz səmadan

hələ də o qorxunc mərmilər yağır

körpə evlərinə, xəstəxanaya.

Güllə səsi gəlir yerin altından.

Güllə səsi gəlir oyuncaqlardan.

Tərəddüd

Gecənin bu sakit, hüznlü vaxtı,

ürəklə qapımı kim olar döyən?

Doğmamı, özgəmi bu qəfil gələn?

Kimlərin yadına düşmüşəm görən?

Bu əski qapılı, əski qıfıllı

bu kasıb komamı kimdi tanıyan,

kimdi gecə vaxtı məni arayan?

Adamın ağlına min güman gəlir,

başımda min xəyal dolaşır, gəzir.

Çoxdan unutmuşam qonaq-qaranı,

Tanrımı göndərib gələn qonağı?

Qaranlıq gecəyə ay doğan kimi,

qapının ağzında gecə qonağı.

Bir əlim dəstəkdə, biri cəftədə.

Açım, ya açmayım?

Bilmirəm hələ

O əllər

Sevgİ nəğməsİ

Sənin çətirini alan küləyin,

öpüşü qonacaq yanaqlarına.

Enəcək, enəcək bir az aşağı 

o solan, göyərən dodaqlarına.

Bu yerin, bu göyün heç bilmədiyi,

ayın duymadığı, eşitmədiyi,

bir sevgi nəğməsi oxuyacağam

qara buludların qulaqlarına.

Daha bu əllərim çətirdi sənə,

o mil-mil barmağım pərdələnibdi.

Mənim baxışlarım şimşəkdən iti,

bulud pərən-pərən səpələnibdi.

Çırpdım küləkləri boz qayalara,

söndür, söndür məni, alışacağam.

Mənim coşan sinəm yelkən kimidi,

dəniz dodağından yapışacağam.

Qayıt

Öpüb həsrət çəkən baxışlarından

yenə hansı xəyal apardı səni?

Daha bu dənizin sahili bomboş,

yoxsa qağayılar qopardı səni?

Bu nə qəm-qüssədi, bu nə kədərdi,

bu dərdin içində necə bitmisən?

İndi haralarda axtarım səni?

Sən özün-özündən çıxıb getmisən.

Bu günlər düz on il qocaltdı səni.

Sınıq ürəyimdən qayıt yerinə.

Sənin hər gününə bir ad qoyardıq,

indi nə ad qoyaq bu on ilinə?

Səni apardığım səma yolunu

simşək cadar-cadar doğrayıb, töküb.

Əllərim göylərdən üzülüb tamam,

ruhumun üstünə qaranlıq çöküb.

Bu günlər düz on il qocaltdı səni.

Sınıq ürəyimdən qayıt sən geri.

Qəmlİ baxışlar

Necə silim şəkildəki göz yaşın?

Çarpaz qollar boğur məni şəkildə.

Çıxart məni köynəyinin içindən

enib qalxır ürəyintək şəkil də.

İndi hara baş götürüb yol gedir

«gəl-gəl»  deyib, söz söyləyən baxışlar?

Göndər mənə, göndər doğma dərdləri

qucaqlaşıb öpüşsünlər tanışlar.

Üz-gözündə son illərin naxışı,

sevincimi qəmlər boğur haçandı.

Ha bağrıma basıb, basıb, hey öpdüm,

dərd sönmədi təzə dərdlər oyandı.

Danış şəkil, danış gözlər, danış, din.

Kim deyir ki illər bizi itirməz?

Baxma, mənim sən arxamca beləcə,

şəkil məni bir də geri gətirməz.

İçİmdə sən boyda sən gəzdİrİrəm

Qəlbinə özündən ağır yükləri

illərdi yığırsan, daha sığışmır.

Sənin ürəyini oxuyan kəsin

elə bilirsən ki qəlbi alışmır?

Sevincin sevincim, kədərin kədər,

sənsizlik çəkdiyim dərdlərdən betər.

Özün yüklədiyin o yüklər qədər,

içimdə sən boyda sən gəzdirirəm.

Dərd də dərd gətirir özündən böyük,

baxışım min kərə gözümdən böyük.

Alnımın yazısı üzümdən böyük,

içimdə bir qoşa mən gəzdirirəm.

Qapın döyülə

Gecənin birində qapın döyülə 

baxıb görəsən,

qapının ağzında ağappaq adam.

Bir göz baxır sənə oyuq içində,

gələn dərd içində, soyuq içində.

Uzaqlardan gələn yorğun adamın

adı hecalana titrək səsində.

Sənə tanış gələn sönük gülüşü,

o nəm gözlərində ilişib qala,

səni xəyallardan xəyala sala.

Əvvəlki utancaq baxışlarıyla

səpə üst-başına ötən illəri,

oyada yuxulu xatirələri,

titrəyə içinin alt pərdələri

Buna ürək dözər,

buna can dözər?

Bu təklik içində, sükut içində,

dərdlər öz-özündən alışan ola,

dərdlər bir-biriylə barışan ola.

Kösövü qaralmış, külü ağarmış

həsrətlər içində sənə yol alan,