Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке) - Антология 12 стр.

Мин ак болыт булып очармын да
Текәлермен синең күзләргә.
Син җәйләрне сөйдең,
Ә мин сине
Алып китәрмендер көзләргә.

Ак болытлар булып йөзәрмен дә
Тамчы булып сиңа тамармын.
Югалтырсың мине,
Ә мин сине
Һәр дәкыйка саен табармын.

Ак болытлар булып йөзәрмен дә
Эреп югалырмын күгеңдә.
Онытырсың мине,
Ә мин сине
Гел йөртермен төсле күңелдә.

Ак болытлар булып йөзәрмен дә
Көзләреңдә мәңге калырмын.
Югалырсың син дә,
Ә мин сине
Һәр хәятең саен танырмын.

Хыялларың чәлпәрәмә килер,
Дөнья булыр сиңа бик кысан,
Могҗизалар булмый диеп җирдә,
Әкиятне кире укысаң.

Талпынулар бар да юкка чыгар,
Караңгыга чумар бу җиһан.
Барыр юлдан әгәр кире борып,
Әкиятне кире укысаң.

Булганын да югалтырсың җирдә,
Чынбарлыкка килеп юлыксаң.
Яшәвеңнең һичбер яме калмас,
Әкиятне кире укысаң.

Язмыш юлын кире бору авыр,
Кире китеп булмый, борылсаң,
Хыялларың хыял килеш калыр,
Әкиятне кире укысаң.

Йөрәктә яралган һәр сүзне
Энҗедәй күкләргә тезәсең.
Бигрәкләр гүзәл син,
Туган тел,
Син генә үзәкне өзәсең.

Өзелеп сагындым мин сине,
Дөньяны колачлап гизгәндә,
Син генә, син генә,
Туган тел,
Нур булып туласың йөзләргә.

Чит телләр елатмый, көлдерми,
Гамь дә юк аларда, моң да юк.
Син үзең көймени,
Туган тел,
Мең еллар йотлыгып тыңларлык.

Син генә өйрәттең тоярга
Яшәүнең үз моңын, үз ямен.
Югалма, Туган тел,
Югалсаң 
Йомылыр шикелле күзләрем.

Тетрәндерде безне, Илһам абый,
Җырларың да синең, үлемең дә.
Син калырсың якты кояш булып
Һәм җыр булып халкың күңелендә.

Без тетрәндек синең моңнарыңнан,
Без тетрәндек синең көйләреңнән.
Син Иделдә, син күңелдә йөздең,
Ишкәк ишеп, ялгыз көймәң белән.

Син сагыну булып йөрдең читтә,
Һәр татарның сарылып җанында.
Барысы да кайтты туган җиргә,
Ак калфакның табылган чагында.

Таулар менеп, Әдрән диңгез кичеп,
Син барыбер кайттың Иделеңә.
Кояшлар да офыкларга китә,
Син дә киттең халкың күңеленә!

Кемне генә күрмәгән бу җирләр,
Кемнәр генә монда йөрмәгән.
Кемдер килгән монда ил үреннән,
Кемдер чыккан монда төрмәдән.

Кемдер килгән монда юынырга,
Кемдер килгән ләмгә чумарга.
Кемдер килгән тынлык эзләп монда,
Кемдер килгән монда җырларга.

Кемдер килгән мәҗлес корыр өчен,
Кемдер килгән ялгыз калырга.
Кемдер йөри монда ятлар белән,
Кемдер кайткан сөйгән ярына.

Кемдер килгән монда күрер өчен
Бу дөньяның яңа ләззәтен.
Кемдер килгән монда җанындагы
Юар өчен бөтен хәсрәтен.

Кемдер килгән суда йөзәр өчен,
Тирләр өчен парлы хаммамда.
Килгәннәрнең булган әрнүләре
Юылмаган әле һаман да.

Ниләр генә күрмәгән бу җирләр,
Карасын да күргән, агын да.
Тәнен сафландырган чакта кеше
Юа алса иде җанын да.

Күзләреңә дала җиле сеңгән,
Алма исе сеңгән киемеңә.
Бигрәк тыйнак үзең,
Артык тыйнак,
Әллә шуңа кердең күңелемә.

Күзләреңә төннәр сере иңгән,
Алма алсулыгы битләреңдә.
Бигрәк нурлы үзең,
Бигрәк җылы,
Әллә шуңа кердең йөрәгемә.

Күзләреңдә ниләр чагылса да 
Өләшәсең җанга нурлар гына.
Бигрәк моңлы үзең,
Бигрәк серле
Әллә шуңа күчтең җырларыма.

Ни кадәрле бөек фикерләр бар,
Күңелләрдә күпме сер ята.
Иң кадерле сүзләр җуеладыр,
Керми калса әгәр китапка.

Иң кадерле гыйлем югаладыр,
Теркәлмәсә әгәр бу белем.
Син дөньяның байлыгына ия,
Китапларга төшсә күңелең!

Син дөньяның серен беләчәксең,
Тоячаксың җаның асылын,
Җаһилият йолып алган чакта
Кешелекнең ничә гасырын!

Беләчәксең асыл киләчәкне,
Дөньядан соң ниләр буласын.
Кулларыңда Китап,
Син гүяки
Бар галәмне тотып торасың.

Мин язларны сөймим
Ник яратыйм 
Сине алып киткән яз бит ул.
Әйтелмичә калган җылы сүзләр,
Бирелалмый калган наз бит ул.

Мин көзләрне күбрәк якын итәм,
Мин киталмыйм көзләр языннан.
Сине алып килгән, өмет биргән
Көзләр йөрәгемә язылган.

Мин язларны сөймим,
Тик көзләрдә
Килми мәңгелеккә каласым.
Үзең генә мине өр-яңадан
Язга гашыйк итә аласың!

Мин язларны сөймим
Ник яратыйм 
Сине алып киткән яз бит ул.
Әйтелмичә калган җылы сүзләр,
Бирелалмый калган наз бит ул.

Мин көзләрне күбрәк якын итәм,
Мин киталмыйм көзләр языннан.
Сине алып килгән, өмет биргән
Көзләр йөрәгемә язылган.

Мин язларны сөймим,
Тик көзләрдә
Килми мәңгелеккә каласым.
Үзең генә мине өр-яңадан
Язга гашыйк итә аласың!

Шигырьләрем күктән сибелгәнме,
Җир тузаны микән таралган?
Мин үзем дә шигырь бугай, дуслар,
Йөрәк тибешеннән яралган.

Мин үзем дә шигырь генә җирдә,
Үтемле дә, аз да, кыска да.
Тулам кебек бөтен галәмгә дә,
Сыям кебек ике учка да.

Шәфәкъ сүнә
Төннең күзләренә
Кереп барыш якты хис белән.
Рәссам ялгыш
Серле зәңгәр күккә
Буяу түккән алсу төс белән.

Шәфәкъ сүнә
Дөнья башка төрле,
Башка уйлар хәзер, башка моң.
Мин гүяки
Үткән көнем белән
Галәм үзәгенә ашамын.

Шәфәкъ сүнә
Ә мин әйтерсең лә
Яңа гына шыткан бөремен.
Шәфәкъ сыман
Өр-яңа таң туар,
Мәңгелеккә киткәч бу төнем.

Көзге җилдә җиргә алма ява
Җыр явамы шулай, кем белә?
Ни кадәр моң белән тулган җирем
Алтын белән дөньям күмелә.

Никадәр моң белән тулган сөю,
Син кайтасың икән көзләргә.
Ә мин чыккан идем, сине сагынып,
Алтын алмаларны эзләргә.

Ә мин чыккан идем, бик юксынып,
Алма булып пешкән чагыңны.
Син бөтенләй үзгәрмәгән икән
Кояш кебек һаман ягымлы.

Җилфер-җилфер сары күлмәкләрең
Бөдрә чәчләреңдә тирбәлә.
Әйтерсең лә көзге күбәләкләр
Очып уйный синең тирәдә _

Әйтерсең лә сагыш булмаган да,
Әрнү булмаган да шикелле.
Син һаман да яз гүзәле икән
Битләрең дә һаман сипкелле.

Син һаман да язгы, назлы икән,
Көзләр килмәгән дә диярсең.
Күзләреңдә шаян нурлар уйный
Әллә син дә мине сөясең?

Көзге җилдә җиргә алма ява,
Бәхет ява микән, кем белә!
Син һаман шул һаман минем хыял,
Син мәңгегә минем күңелдә!

Мин хыялың синең,
Сагынганда,
Күзләреңдә сагыш булырмын.

Мин хыялың синең!
Җаның тынгач,
Уйгатучы тавыш булырмын.
Җиде ятлар белән тулса дөньяң,
Мин һәрвакыт таныш булырмын.

Мин хыялың синең,
Мин булганда,
Бөтен галәм сыяр учларыңа.

Мин хыялың синең,
Ләкин сыймам
Беркайчан да сыймам кочагыңа.
Сөенербез бергә, төренерсең
Минем белән сөю учагына.

Мин хыялың синең!
Каның булып,
Йөрәгеңдә мәңге тибәрмен.

Мин хыялың синең!
Ялгышсаң да,
Гел изгелек кенә теләрмен.
Син терелсәң, мин дә терелермен,
Син үлгәндә, мин дә үләрмен!

Мин хыялың синең!

Мишәр диләр, башкорт, типтәр, кырым
Кем дип кенә җирдә аталмыйм.
Бөтен дөнья халкын баш идергән,
Мең ел буе горур татар мин!

Болгары да, себер, нугае да,
Кыпчак та мин, диеп вакланмыйм.
Йөрәгендә Алтын Урда йөрткән,
Татар атлы горур татар мин!

Киң далалар, урман, таулар, сулар 
Түрк җирендә булыр Ватаным!
Аналардан килгән туган телем,
Идел-йортын саклыйм атамның!

Хөсетлеләр, әйдә, кара көйсен,
Мин аларга ачу сакламыйм.
Таркатырга теләүчеләр белсен:
Мең ел буе инде татар мин!!!

Аллаһ безне шулай халикъ кылган,
Кимсенмим дә, ләкин мактанмыйм.
Мин Аллаһның язмышыннан риза,
Татар углы горур татар мин!

«Гел син» диеп чирләмә син бүтән,
Киләчәккә атла, елама.
Һич үкенмә, янма, үпкәләмә
Мине уйлап үткән елларга.

Мин чынбарлык түгел,
Мин чәң генә,
Мин күктәге болыт,
Мин томан.
Син кочарсың мине, мин дип белеп,
Ул кабырчык булыр, мин булмам.

Мин эрегән синең хыялыңда,
Мин күчкәнмен хәзер төшеңә.
Өннәреңдә мин кайтаваз гына,
Башка мине искә төшермә.

Томаннарга кереп югалдым мин,
Газаплама бүтән үзеңне.
Сабыр савытларың саеккандыр,
Син сынама янә түземне.

Томаннарны сөеп яшәп булмый,
Мин мәңгелек офык, мин яра.
Мин күктәге болыт,
Мин өн генә,
Мин яшәмим инде дөньяда.