Ядвiга Станiславаўна, спакойна, з цвёрдасцю ў голасе адрэкамендавалася Ядзя.
Вы заўсёды такая сурёзная? прапаноўваючы сесцi ў крэсла, спытаў Iван Фёдаравiч.
З вамi, мужчынамi, трэба быць такой, адказала Ядзя i, прыгадаўшы сваю ролю ў гэтай кампанii, вымушана, аднымi вуснамi ўсмiхнуўшыся, напеўна дадала: Вунь, хоць бы ўзяць за прыклад Сяргея Мiкалаевiча.
Ого, вельмi цiкава! падахвоцiў Ядзю новы знаёмы.
Калiсьцi ён быў баламутным Сержам, i, пакуль я трымала сурёзнасць, мы нават крышку кахалiся, нават падумвалi аб жанiхоўстве. Але, як толькi я стала несурёзнай i паддалася на ягоныя спакуслiвыя чары, Серж, наадварот, пасурёзнеў i доўга даводзiў, што жанiцьба справа важная, а каханне такое моцнае, што ад жаласцi да мяне не можа павесiць на шыю хамут, гэта значыць сябе.