8 a trzy świadczą na ziemi: duch, woda i krew; a te trzy są o jednym. (Istoty święte-woda, krew, Duch (Trans hipnotyczny).
9 Jeśli przyjmujemy świadectwo ludzkie, świadectwo Boże jest większe, bo jest to świadectwo Boże, którym Bóg świadczył o swoim synu. (Personifikacja Boga, który coś «świadczy»).
10 Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo w sobie samym; kto nie wierzy Bogu, przedstawia go jako kłamliwego, ponieważ nie wierzy w świadectwo, którym Bóg dał świadectwo o swoim synu. (Personifikacja Boga, który «świadczy» o swoim synu).
11 to świadectwo jest takie, że Bóg dał nam życie wieczne, a to jest życie w Jego Synu. (Jahwe-de «dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu». Jezus rzekomo wiecznie żywy)
12 ten, kto ma Syna, ma życie; ten, kto nie ma Syna Bożego, nie ma życia. (Zestawienie tych, którzy mają «Syna Bożego» i tych, którzy nie mają).
13 to napisałem do Was, którzy wierzą w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że wy, wierząc w Syna Bożego, macie życie wieczne. (Twierdzenie, że wierzący w «Syna Bożego» mają rzekomo życie wieczne).
14 i oto mamy do niego zuchwałość, że gdy prosimy o coś z jego woli, on nas słucha. (Personifikacja Boga-Syna).
15 a gdy wiemy, że on nas słucha we wszystkim, o co prosimy, wiemy też, że otrzymujemy to, o co go prosimy. (Personifikacja Boga-Syna).
16 Jeśli kto widzi brata swego, który grzeszy grzechem nie na śmierć, niech się modli, a da mu życie, a ten, który grzeszy grzechem nie na śmierć. Jest grzech do śmierci: nie mówię o tym, żeby się modlił. (Różne rodzaje grzechów, Potrzeba modlitwy-autosugestia).
17 wszelka nieprawość jest grzechem; ale grzechem nie jest śmierć. (Różne rodzaje grzechów).
18 wiemy, że każdy, kto narodził się z Boga, nie grzeszy; ale zrodzony z Boga strzeże się, a zły go nie dotyka. («Zrodzony z Boga» bezgrehoven).
19 wiemy, że jesteśmy od Boga i że cały świat leży w złu. (Ten autor stwierdza: «że jesteśmy od Boga i że cały świat leży w złu», ale ten świat stworzył Bóg Ojciec!).
20 wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam światło i rozum, abyśmy poznali Boga prawdziwego i abyśmy byli w jego prawdziwym Synu, Jezusie Chrystusie. To jest prawdziwy Bóg i życie wieczne. (Syn Boga Ojca «przyszedł i dał nam światło i rozum». W tłumaczeniu z języka religijnego na język Zwyczajny: kapłani hipnotyzujący wysłali zahipnotyzowanego proroka do «dzieci Bożych», który inspiruje to, co jest korzystne dla tych kapłanów hipnotyzujących).
21 dzieci! trzymaj się z dala od bożków. Amen. (Trzeba być strzeżonym przed» niewłaściwymi" bogami. Pierwszy soborowy List Jana, składający się z pięciu rozdziałów, był przypisywany apostołowi Janowi od czasów starożytnych. Nazywany Soborem, ponieważ nie jest napisany do jednej osoby ani do jednego kościoła, ale do wiernych wszystkich miejsc i czasów. List został napisany około 68 roku n. e.i ma na celu Ostrzeżenie wierzących przed fałszywymi naukami heretyków, którzy odrzucili «bóstwo» Jezusa Chrystusa).
5. Drugi list soborowy św. Jana Apostoła
Rozdział 1
1 starzec-wybranej pani i jej dzieciom, które kocham w Prawdzie, i nie tylko ja, ale wszyscy, którzy poznali prawdę (starcy-prezbiterzy w kościele wczesnochrześcijańskim nazywali przywódców wspólnoty pierwszych chrześcijan. W Kościele apostolskim tak nazywano niekiedy zarówno prezbiterów, jak i biskupów, bez ścisłego rozróżnienia. Nazywano prezbiterów lub starszych, a sami apostołowie. Apel do pewnej pani i jej dzieci).
2 dla prawdy, która trwa w nas i będzie z nami na wieki. (Prawda rzekomo «przebywa w nas i będzie z nami na wieki»).
3 Niech będzie z wami łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i od Pana Jezusa Chrystusa, Syna, w Prawdzie i miłości. (Mówi się tutaj w imieniu dwójki bogów: Jahwe i» Jego Syn" Jezus Chrystus).
4 bardzo się ucieszyłem, że znalazłem z dzieci Twoich, które chodzą w prawdzie, tak jak otrzymaliśmy przykazanie od Ojca. (Dzieci danej «wybranej pani», «chodzą w prawdzie», to znaczy są posłuszne i wierzą w Jahwe i Jezusa Chrystusa, analogia do otrzymywania przykazania, czyli postaw, od Jahwe).
5 a teraz proszę cię, pani, nie jako nowe przykazanie nakazując tobie, ale to, które mamy Od początku, abyśmy się wzajemnie miłowali. (Pierwotne przykazanie-miłość, w rzeczywistości miłość-uczucie, które pojawia się w miarę formowania się mózgu, obserwuje się również u zwierząt, w postaci połączeń neuronowych w mózgu, istnieją różne formy miłości: do Boga, ojczyzny, dzieci, przedstawiciela własnej i drugiej płci, Fetyszyzm ubóstwianie różnych przedmiotów itp.).
6 A miłość polega na tym, abyśmy postępowali według Jego przykazań. To jest przykazanie, które słyszeliście od początku, aby postępować zgodnie z nim. (Tutaj miłość jest interpretowana w postaci tego, co należy czynić «według Jego przykazań», czyli Jahwe i Jezusa Chrystusa).
7 Albowiem wielu uwodzicieli weszło na świat, którzy nie wyznają Jezusa Chrystusa, który przyszedł w ciele: takim [człowiekiem] jest uwodziciel i Antychryst. (Powstający chrześcijanie tworzyli konkurentów, aw samym pierwotnym chrześcijaństwie nie było jedności, tacy ludzie byli uważani za uwodzicieli i antychrystów).
8 Czuwajcie nad sobą, abyśmy nie stracili tego, nad czym pracowaliśmy, ale aby otrzymać pełną nagrodę. (Twierdzenie, że trzeba walczyć z fałszywymi naukami, w przeciwnym razie wszystko można stracić).
9 każdy, kto przekracza naukę Chrystusa, a nie przebywa w niej, nie ma Boga; ten, kto przebywa w nauce Chrystusa, ma zarówno ojca, jak i syna. (Potępienie tych, którzy łamią naukę Chrystusa i nie przebywają w niej, ten, kto «trwa», to znaczy przestrzega postaw wyłaniającego się chrześcijaństwa, ma dwójkę bogów:" Ojca i syna», to znaczy Jahwe z synem. Według wielu badaczy, Trójca bogów powstały później w chrześcijaństwie jako łącznik między politeizmem a monoteizmem w okresie przejścia od politeizmu do monoteizmu. Trójca istniała w religiach starożytnego Egiptu (Ozyrys, Izyda, Horus), starożytnych Indiach (Brahma, Wisznu, Shiva), Babilonii (Anu, EA, Bel) itp., odzwierciedlając fakt istnienia monogamicznej rodziny (tata, mama i dziecko, rola matki jest bagatelizowana z powodu dominacji patriarchatu). «Głową panteonu ugarycko-kanaanejskiego był Bóg El», pisze M. I. ryski w książce «prorocy biblijni i proroctwa biblijne», s. 2425, «podobnie jak Żydzi, słowo to oznaczało «Bóg», ale stało się własnym imieniem. El miał żonę boginię Ashera lub Ashirat i brata, Boga Dagona, patrona żniw, który później stał się głównym bogiem Filistynów osiedlonych na ziemi kanaanejskiej, jednego z «ludów morza». Ale szczególnie aktywną i znaczącą postacią panteonu ugaryckiego był Baal, syn Dagona. W tekstach Ugarita Baal pojawia się jako bóg burzy, bóg wojny, a jednocześnie jako dawca deszczu i żniw, często w połączeniu z boginią Anat, niezwykle wojowniczą, a także patronką płodności. Kult tej bogini, podobnie jak kult innej bogini w tym Panteonie Astarte, miał charakter orgiastyczny i był związany ze Świętą prostytucją. Tacy byli bogowie, których czcili Kanaanejczycy z Ugaritu i kanaanejczycy z Palestyny i którzy najwyraźniej stali się bogami także Izraelitów po tym, jak znaleźli się na tej ziemi, wraz z ich starożytnym Bogiem pustyń i gór Jahwe: kiedy zdobywcy, osiedlając się w Kanaanie, w końcu przeszli od koczowniczego pasterstwa do osiadłości i rolnictwa, kulty bogów kanaanejskich musiały oczywiście stać się dla nich szczególnie atrakcyjne, ponieważ bogowie ci byli rolnictwa, a ich kulty kulty płodności. Wiele starożytnych ludów było uosobieniem potężnej produktywnej siły natury, a Wykopaliska archeologiczne w Palestynie odkryły kultowe figurki byka w starożytnych warstwach. Na polach umieszczano kamienne i drewniane filary w kształcie fallusa-męskiego narządu rozrodczego lub takie falliczne figurki zakopywano w ziemi, co miało magicznie zwiększyć jej płodność»).
10 kto przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, tego nie przyjmujcie do domu i nie przyjmujcie go. (Walka z fałszywymi naukami).
11 Albowiem ten, kto go pozdrawia, uczestniczy w złych uczynkach jego. (Walka z fałszywymi naukami).
12 wiele mam do was pisać, ale nie chcę na papierze tuszem, ale mam nadzieję przyjść do was i mówić ustami do ust, aby radość wasza była pełna. (Wkrótce powinno być spotkanie wizualne).
13 witają cię dzieci siostry twojej wybranej. Amen. (Pozdrowienia od dzieci siostry. Amen (hebr. «Niech będzie prawda, prawda». List pochodzi z końca I wieku. Drugi list soborowy Jana zawiera tylko jeden rozdział; jest napisany do pewnej wybranej pani i jej dzieci, a także alegoryczny apel do kościoła i jego członków).
6. Trzeci list soborowy św. Jana Apostoła
Rozdział 1
1 starzec-umiłowanemu Gajuszowi, którego kocham w prawdzie. (Pozdrowienia Dla Gai. Trzeci List Jana skierowany jest do osoby prywatnej).
2 kochanie! modlę się, abyś żył i odnosił sukcesy we wszystkim, tak jak dusza twoja odnosi sukces. (Modlitwa za Gajusza).
3 albowiem bardzo się ucieszyłem, gdy przyszli bracia i zeznawali o Twojej wierności, jak chodzisz w prawdzie. (Guy zachowuje się «poprawnie»).
4 nie ma dla mnie większej radości niż słuchanie, że moje dzieci chodzą w prawdzie. (Analogia do dzieci).
5 kochanie! Ty jako wierny postępujesz w tym, co czynisz dla braci i dla wędrowców. (Gajusz zachowuje się «słusznie» w odniesieniu do «braci», czyli zwolenników rodzącego się chrześcijaństwa i wędrowców, którzy od czasów starożytnych posiadali «status sakralny»).
6 zeznawali przed kościołem o twojej miłości. Zrobisz dobrze, jeśli pozwolisz im odejść, tak jak powinieneś, na litość boską (Guy zachowuje się"dobrze»).
7 Albowiem poszli dla jego imienia, nie biorąc niczego od pogan. (Poganie nie są judeochrześcijanami, chrześcijaństwo nie oddzieliło się jeszcze od judaizmu, byli to judeochrześcijanie (ebionici «żebracy»), nazwa wczesnych grup chrześcijańskich z IIII wieku., którzy nie zerwali z judaizmem i ustanowili judaistyczne obrzędy: obchodzili szabat, dokonywali obrzezania).
8 musimy więc przyjąć tych, aby stali się pomocnikami prawdy. (Takich należy przyjmować we Wspólnocie chrześcijan).
9 pisałem do kościołów; ale ten, kto miłuje ich, Diotref nie przyjmuje nas. (Pewien Diotref przeciwstawia się temu, już rozpoczęło się tworzenie hierarchii we wspólnotach wczesnochrześcijańskich).
10 Przetoż, jeśli przyjdę, przypomnę o czynach, które On czyni, obrażając nas złymi słowami, i nie zadowalając się tym, i sam nie przyjmuje braci, i zakazuje tym, którzy chcą, i wyrzuca z kościoła. (Walka z Diotrefem jest konieczna).
11 kochanie! nie naśladuj zła, ale dobra. Kto czyni dobro, jest od Boga; a kto czyni zło, nie widział Boga. (Potrzeba czynienia dobra i przeciwstawiania się złu).
12 o Demetriuszu świadczą wszyscy i sama prawda; świadczymy także i my, a Wy wiecie, że świadectwo nasze jest prawdziwe. (Świadectwo pewnego Demetriusza).
13 wiele miałem napisać; ale nie chcę pisać do ciebie atramentem i laską; (pisali atramentem i laską-stylem, różdżką).
14 mam nadzieję, że wkrótce cię zobaczę i porozmawiam ustami do ust. (Wkrótce się spotkamy).
15 Pokój dla Ciebie. Witają cię przyjaciele; pozdrów przyjaciół z imienia. Amen. (Pozdrowienie. Amen (hebr. «Niech będzie prawda, prawda». List pochodzi z końca I wieku. Trzeci soborowy List Jana jest napisany do Gajusza Koryntian, o którym mowa w listach do Rzymian (16:23) I Koryntian (1 Kor 1:14).).
7. List katedralny św. Judy Apostoła
Rozdział 1
1 Juda, sługa Jezusa Chrystusa, brat Jakuba, powołany, którzy są Konsekrowani przez Boga Ojca i zachowani przez Jezusa Chrystusa: (Autor list pisze, że jest Judaszem, sługą Jezusa Chrystusa i bratem Jakuba, «wezwani, którzy są Konsekrowani przez Boga Ojca i zachowani przez Jezusa Chrystusa»).
2 miłosierdzie dla was, pokój i miłość niech się mnożą. (Pozdrowienie).
3 umiłowani! mając całą staranność, aby napisać do ciebie o ogólnym zbawieniu, poczułem się zaszczycony, aby napisać do ciebie upomnienie, którego potrzebowałem działać na wiarę, raz oddaną świętym. (Potrzeba zbawienia).
4 albowiem wkradli się niektórzy ludzie, od czasów starożytnych przeznaczeni do tego potępienia, niegodziwi, którzy zamieniają łaskę Boga naszego na rozpustę i odrzucają jedynego Pana Boga i Pana Naszego Jezusa Chrystusa. (Niektórzy" źli «ludzie» wkradli się», prowadzą rozwiązłe życie i odrzucają Jahwe i Jezusa Chrystusa).
5 pragnę przypomnieć wam, którzy już to wiedzą, że pan, wybawiwszy lud z ziemi Egipskiej, potem tych, którzy nie uwierzyli, zniszczył (odniesienia do historii Starego Testamentu).
6 i aniołów, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili swoje mieszkanie, przestrzega w wiecznych więzach, pod ciemnością, na sąd wielkiego dnia. (Aniołowie posłańcy również zachowywali się"źle»).
7 Jak Sodoma i Gomorra i okoliczne miasta, jak oni nierządnicy, którzy czynili i chodzili za ciałem obcym, poddani egzekucji ognia wiecznego, są postawieni jako przykład (obietnica wszelkiego rodzaju kłopotów grzesznikom).
8 tak będzie z tymi marzycielami, którzy zbezczeszczają ciało, odrzucają zwierzchników i oczerniają wysokie władze. (Obietnica wszelkiego rodzaju kłopotów dla grzeszników).
9 Michał Archanioł, gdy rozmawiał z diabłem, kłócąc się o ciało Mojżeszowe, nie odważył się wypowiedzieć potępionego sądu, ale rzekł: «Niech pan Ci zabroni». (Archaniołowie, aniołowie, diabły, Jahwe. Jezus Chrystus i inne «magiczne» postacie zachowują się jak ludzie, są ludźmi personifikacją tych postaci).
10 a ci oczerniają to, czego nie wiedzą; co z natury, jak zwierzęta bez słów, wiedzą, tym się molestują. (Analogie, porównania).
11 biada im, bo idą drogą Kainową, oddają się uwodzeniu mzdas, jak Balaam, i w wytrwałości giną, jak Korej. (Odniesienia do historii Starego Testamentu. Autor listu ostrzega czytelników, aby uważali na ludzi, którzy głoszą fałszywe nauki, infiltrując szeregi chrześcijan. Za wyznawców fałszywych nauk autor uważa również tych, którzy nadal przestrzegają Nauk wczesnych chrześcijan).
12 takie są pokusy na waszych wieczerzach miłości; ucztując z wami, bez strachu się uciskają. Są to bezwodne chmury noszone przez wiatr; jesienne drzewa, jałowe, dwukrotnie martwe, zniszczone; (analogie, porównania).
13 okrutne fale morskie, pieniące się sramotami swymi; Gwiazdy wędrujące, które na wieki dają ciemność ciemności. (Analogie, porównania).
14 prorokował o nich także Henoch, siódmy od Adama, mówiąc: «oto idzie pan z ciemnościami świętych aniołów swoich (odniesienia do historii Starego Testamentu).
15 czynić sąd nad wszystkimi i karcić wszystkich między nimi niegodziwych we wszystkich uczynkach, które uczyniła ich niegodziwość, i we wszystkich okrutnych słowach, które wypowiadali na niego niegodziwi grzesznicy». (Konieczność «groźnego sądu Bożego»).
16 są to szmercy, Nie zadowoleni z niczego, postępując zgodnie ze swymi pożądliwościami (niegodziwymi i bezprawnymi); usta ich wypowiadają nadęte słowa; okazują oblicze dla własnego interesu. (Potępienie» niewłaściwych" szmer, tych, którzy podnoszą szmer).
17 Ale wy, umiłowani, pamiętacie to, co prorocy apostołowie Pana Naszego Jezusa Chrystusa. (Należy pamiętać o przepowiedni Apostołów, od «Pana Naszego Jezusa Chrystusa»).