7
zali (daw.) – czy, czyżby. [przypis edytorski]
8
dictum (łac.) – zdanie, wyrażenie, żart, rozkaz. [przypis edytorski]
9
ona (daw.) – ta. [przypis edytorski]
10
ordynans (z łac.) – rozkaz. [przypis edytorski]
11
bekowisko – rykowisko, pora godowa, kiedy jelenie walczą o samice. [przypis edytorski]
12
kruty ne werty (z ukr.) – dosł. kręć nie wierć; jak się nie obrócić. [przypis edytorski]
13
siromacha (z daw. ukr.) – wilk. [przypis edytorski]
14
charakternik (z ukr.) – czarownik. [przypis edytorski]
15
Lubomirski, Jerzy Sebastian herbu Szreniawa bez Krzyża (1616–1667) – marszałek wielki koronny, później hetman polny koronny i starosta spiski; w latach 60. przywódca rokoszu, który ograniczył absolutystyczne dążenia Jana Kazimierza; zmarł na wygnaniu. [przypis edytorski]
16
Chowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) – rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667). [przypis edytorski]
17
febris (łac.) – gorączka, dreszcze. [przypis edytorski]
18
banit – dziś: banita, skazany na wygnanie. [przypis edytorski]
19
defensor patriae (łac.) – obrońca ojczyzny. [przypis edytorski]
20
hufnal – duży gwóźdź o kwadratowym przekroju. [przypis edytorski]
21
garłacz – broń palna, ładowana od przodu, o rozszerzanej lufie, rozmiaru pośredniego pomiędzy pistoletem a karabinkiem. [przypis edytorski]
22
kulbaka – wysokie siodło. [przypis edytorski]
23
jaźwiec – borsuk. [przypis edytorski]
24
na parol – pod słowem honoru. [przypis edytorski]
25
polityka (z łac.) – tu: uprzejmość, dobre obyczaje. [przypis edytorski]
26
kapuza (z łac. caput: głowa) – futrzana czapka-uszanka. [przypis edytorski]
27
kosy – skośny a. zezowaty. [przypis edytorski]
28
Chowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) – rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667). [przypis edytorski]
29
kostera – ryzykant, hazardzista, szuler. [przypis edytorski]
30
Zołtareńkowi – wojska Iwana Zołotarenki (zm. 1655), hetmana kozackiego, stronnika Rosjan, szwagra Bohdana Chmielnickiego; Zołotarenko brał udział w zdobyciu Wilna (1654) i wielu innych miast, a zginął podczas oblegania Bychowa. [przypis edytorski]
31
kolokacja (z łac. collocatio: umieszczenie, ustawienie) – tu: współwłasność. [przypis edytorski]
32
Rzplitej – Rzeczpospolitej; skrót stosowany w XVII w. [przypis edytorski]
33
privatim (łac.) – prywatnie. [przypis edytorski]
34
auxilium (łac.) – pomoc; tu B. lm auxilia. [przypis edytorski]
35
komunik – jeździec, kawalerzysta a. jazda, kawaleria. [przypis edytorski]
36
wolej – lepiej; lepiej by było, żeby. [przypis edytorski]
37
Chowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) – rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667). [przypis edytorski]
38
zali (daw.) – czy, czyż. [przypis edytorski]
39
insultować (łac.) – znieważać, obrażać. [przypis edytorski]
40
insultum (łac.) – zniewaga; tu B. lm insulta: zniewagi. [przypis edytorski]
41
Panno Mądra – jedno z określeń Matki Boskiej, występujące w litanii. [przypis edytorski]
42
kupy swawolne – oddziały nieprzyjacielskie, które odłączyły się od swojej armii. [przypis edytorski]
43
chudoba – niewielki majątek, inwentarz. [przypis edytorski]
44
Panno Można – jedno z określeń Matki Boskiej, występujące w litanii. [przypis edytorski]
45
Zołtareńkowi – wojska Iwana Zołotarenki (zm. 1655), hetmana kozackiego, stronnika Rosjan, szwagra Bohdana Chmielnickiego; Zołotarenko brał udział w zdobyciu Wilna (1654) i wielu innych miast, a zginął podczas oblegania Bychowa. [przypis edytorski]
46
imieniowi – popr. forma C. lp: imieniu. [przypis edytorski]
47
siła (daw.) – wiele, dużo. [przypis edytorski]
48
z waszecia go traktować – zwracać się do niego: waszeć, jak do prostego szlachcica. [przypis edytorski]
49
pod wiechami – tj. w karczmach, których znak rozpoznawczy stanowiła wiecha, czyli wieniec albo przyozdobione drzewko, umieszczone nad wejściem. [przypis edytorski]
50
statysta (daw.) – polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej). [przypis edytorski]
51
personat (z łac.) – ważna osobistość. [przypis edytorski]
52
foryś – konny pachołek, pomocnik stangreta. [przypis edytorski]
53
konfidencja (z łac.) – zaufanie, zwierzenie. [przypis edytorski]
54
inkomodować (z łac. incommodum: niedogodność) – narażać na niewygody. [przypis edytorski]
55
konfident (z łac., przestarz.) – tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
56
partyzant (daw., z fr.) – stronnik, zwolennik. [przypis edytorski]
57
zali (daw.) – czy, czyż. [przypis edytorski]
58
dyzgust (z łac.) – niechęć, wstręt. [przypis edytorski]
59
obywatelów – dziś popr. forma D. lm: obywateli. [przypis edytorski]
60
substancja (daw., z łac.) – majątek, dobra materialne. [przypis edytorski]
61
do sprzętów i omłotów – do czasu zwiezienia plonów i wymłócenia zboża. [przypis edytorski]
62
krescencja (z łac.) – plon, urodzaj. [przypis edytorski]
63
statek a. statki – sprzęt domowy, naczynia, narzędzia. [przypis edytorski]
64
towarzysz – rycerz, szlachcic, służący w wojsku z własnym wyposażeniem i pocztem. [przypis edytorski]
65
rękodajny – dworzanin, którego zadaniem było podawać rękę pani czy panu przy wysiadaniu z powozu, wstawaniu itp. [przypis edytorski]
66
w niebiesiech (daw.) – dziś popr. forma Ms. lm: w niebiosach. [przypis edytorski]
67
wiwenda (daw., z łac.) – żywność, prowiant. [przypis edytorski]
68
siła (daw.) – wiele, dużo. [przypis edytorski]
69
nie staje (daw.) – brakuje. [przypis edytorski]
70
szturmak – tu: broń palna z rozszerzoną u wylotu lufą używana w XVII i XVIII w. [przypis edytorski]
71
Zwierciadło sprawiedliwości – jedno z określeń Matki Boskiej w litanii. [przypis edytorski]
72
azali (daw.) – czyż, czy. [przypis edytorski]
73
dyferencja (z łac.) – różnica zdań, spór. [przypis edytorski]
74
siła (daw.) – ile; wiele, dużo. [przypis edytorski]
75
ordynans (z łac., daw.) – rozkaz. [przypis edytorski]
76
ci, którzy świętych młodzianków za Herodowym ordynansem wycinali – wg Biblii, po usłyszeniu proroctwa Trzech Króli, że narodził się nowy król żydowski, król Herod kazał swoim żołnierzom zabić wszystkich małych chłopców; Maria i Józef uratowali wówczas nowonarodzonego Jezusa Chrystusa dzięki anielskiemu ostrzeżeniu i ucieczce do Egiptu. [przypis edytorski]
77
szlachcic chodaczkowy – ubogi, prosty szlachcic. [przypis edytorski]
78
towarzyszów – dziś popr. forma B. lm: towarzyszy. [przypis edytorski]
79
towarzyszów – dziś popr. forma B. lm: towarzyszy. [przypis edytorski]
80
Zołtareńkowi – wojska Iwana Zołotarenki (zm. 1655), hetmana kozackiego, stronnika Rosjan, szwagra Bohdana Chmielnickiego; Zołotarenko brał udział w zdobyciu Wilna (1654) i wielu innych miast, a zginął podczas oblegania Bychowa. [przypis edytorski]
81
Chowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) – rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667). [przypis edytorski]
82
Septentrionowie (z łac. septentrio, septentrionis: wielka niedźwiedzica, północ) – ludzie z północy; omowne określenie Rosjan, o wojnie z którymi Sienkiewicz nie mógł w 1884 r. pisać wprost ze względu na cenzurę carską. [przypis edytorski]
83
admiracja (z łac.) – podziw, uwielbienie. [przypis edytorski]
84
polityka (z łac.) – uprzejmość, dobre obyczaje. [przypis edytorski]
85
Rewera Potocki – Stanisław Potocki herbu Pilawa, zwany Rewera (1579–1667), hetman wielki koronny, wojewoda krakowski, kijowski, podolski i bracławski, uczestnik wielu wojen, uratował króla Jana II Kazimierza pod Zbarażem; przydomek Rewera pochodzi od jego ulubionego powiedzonka re vera (łac.: w rzeczy samej, zaprawdę). [przypis edytorski]
86
promulgować (z łac. promulgo, promulgare: wyjawiam, obwieszczam) – ogłosić. [przypis edytorski]
87
deputat (z łac.) – przedstawiciel, wysłannik. [przypis edytorski]
88
skuwki na rzędzikach – elementy końskiej uprzęży, wykonane ze srebra. [przypis edytorski]
89
periculum in mora (łac.: niebezpieczeństwo w zwłoce) – niebezpiecznie jest zwlekać. [przypis edytorski]
90
towarzysz – rycerz, szlachcic, służący w wojsku z własnym wyposażeniem i pocztem; towarzyszów – dziś popr. forma G. lm: towarzyszy. [przypis edytorski]
91
pocztowy – członek pocztu, sługa. [przypis edytorski]
92
Chowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) – rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667), o której Sienkiewicz nie mógł w 1884 r. pisać wprost ze względu na cenzurę carską; kariera Chowańskiego zaniepokoiła w końcu dwór carski do tego stopnia, że został ogłoszony buntownikiem i ścięty wraz z synem, co stało się powodem buntu wojskowego, a w XIX w. tematem opery Modesta Musorgskiego Chowańszczyzna. [przypis edytorski]
93
Trubecki, Aleksiej Nikitycz herbu Pogoń Litewska (ok. 1600–1680) – ostatni książę Księstwa Trubeckiego w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów (1634–1645) i później w granicach Rosji (1660–1672), ojciec chrzestny cara Piotra I, w czasie wojny polsko-rosyjskiej dowodził południową grupą wojska carskiego, do historii przeszła tzw. rzeź Trubeckiego w Mścisławiu. [przypis edytorski]
94
Buturlin, Wasilij Wasiljewicz (zm. 1656) – rosyjski bojar, dyplomata i wojskowy, w czasie ugody perejasławskiej w 1654 przyjął przysięgę od starszyzny kozackiej na wierność państwu moskiewskiemu, na początku wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667 wraz z Bohdanem Chmielnickim dowodził połączonymi wojskami rosyjsko-ukraińskimi. [przypis edytorski]
95
Chmielnicki, Bohdan Zenobi (1595–1657) – ukraiński bohater narodowy, hetman Kozaków zaporoskich, organizator powstania przeciwko polskiej władzy w latach 1648–1654. [przypis edytorski]
96
Potocki, Stanisław herbu Pilawa, zwany Rewera (1579–1667) – hetman wielki koronny, wojewoda krakowski, kijowski, podolski i bracławski, uczestnik wielu wojen, uratował króla Jana II Kazimierza pod Zbarażem; przydomek Rewera pochodzi od jego ulubionego powiedzonka re vera (łac.: w rzeczy samej, zaprawdę). [przypis edytorski]
97
Septentrionowie (z łac. septentrio, septentrionis: wielka niedźwiedzica, północ) – ludzie z północy; kolejne omowne określenie Rosjan, o wojnie z którymi Sienkiewicz nie mógł w 1884 r. pisać wprost ze względu na cenzurę carską. [przypis edytorski]
98
awizy (z fr. avis: zdanie, ostrzeżenie, doniesienie) – pisemne zawiadomienia. [przypis edytorski]
99
deputat (z łac.) – wysłannik, przedstawiciel. [przypis edytorski]
100
egzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór) – ściąganie podatku na wojsko. [przypis edytorski]
101
Gradyw (mit. rzym., z łac. gradivus: kroczący na przedzie) – przydomek Marsa, boga wojny. [przypis edytorski]
102
siostrzan – siostrzeniec. [przypis edytorski]
103
stentorowy głos – głos gromki, donośny jak głos Stentora, herolda opisanego w Iliadzie. [przypis edytorski]
104
Koniecpolski, Stanisław (1591–1646) – hetman wielki koronny w latach 1632–1646, kasztelan krakowski, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich wodzów. [przypis edytorski]
105
splantować – wyrównać grunt; tu: zrównać z ziemią, pokonać. [przypis edytorski]
106
Zbaraż – miasto w zachodniej części Ukrainy, ok. 20 km na płn. wschód od Tarnopola; w obronie Zbaraża (1649) przed Kozakami Chmielnickiego i Tatarami brały udział wojska polskie pod komendą trzech regimentarzy i księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. [przypis edytorski]
107
regimentarz – zastępca hetmana; tymczasowy dowódca; określenie używane w XVII–XVIII w. [przypis edytorski]
108
zali (daw.) – czy, czyż. [przypis edytorski]
109
in liberis suffragiis (łac.) – w wolnych wyborach. [przypis edytorski]
110
inwidia (z łac.) – zazdrość, zawiść. [przypis edytorski]
111
unanimitate (łac.) – jednomyślnie, jednogłośnie. [przypis edytorski]
112
vivat (łac.) – niech żyje. [przypis edytorski]
113
dux (łac.) – wódz. [przypis edytorski]
114
modestia (łac.) – skromność. [przypis edytorski]
115
przyrodzenie (daw.) – natura, charakter, właściwości. [przypis edytorski]
116
tentować (z łac.) – zabiegać, starać się. [przypis edytorski]
117
przecz (daw.) – dlaczego. [przypis edytorski]
118
fatum (łac.) – los; tu M. lm fata. [przypis edytorski]
119
dyskordia (z łac.) – niezgoda, skłócenie. [przypis edytorski]
120
buńczuk – drzewce zakończone kulą lub grotem, ozdobione końskim włosiem, symbol władzy wojskowej. [przypis edytorski]
121
konfidencja (z łac.) – zaufanie, zażyłość. [przypis edytorski]
122
wiwenda (daw., z łac.) – żywność, prowiant. [przypis edytorski]
123
siła (daw.) – wiele, dużo. [przypis edytorski]
124
vacans (łac.) – wolne miejsce, wakat. [przypis edytorski]
125
oktawa – właśc. oktawa kolubryna, działo średniej wielkości, kalibru do 70 mm. [przypis edytorski]
126
nunquam (łac.) – nigdy. [przypis edytorski]
127
fawor (z łac.: przychylność, życzliwość) – wyróżnienie. [przypis edytorski]
128
Honores mutant mores (łac.) – godności zmieniają obyczaje. [przypis edytorski]
129
exemplum (łac.) – przykład; tu: przykładem jest. [przypis edytorski]
130
statysta (daw.) – polityk, mąż stanu, strateg (dziś: osoba niebędąca aktorem, a występująca w filmie lub sztuce teatralnej w roli podrzędnej). [przypis edytorski]
131
Chowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) – rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667). [przypis edytorski]
132
paralusa (daw.) – paraliż; do paralusa: do cholery, do diabła. [przypis edytorski]
133
stojąć – stoją ci. [przypis edytorski]
134
znosić – rozbijać, pokonywać. [przypis edytorski]
135
et haec facienda, et haec non omittenda (łac.) – i to trzeba zrobić, i tamtego nie zaniedbać. [przypis edytorski]
136
stawa – dziś popr. forma 3 os. lp cz.ter.: staje. [przypis edytorski]
137
spyża (daw.) – prowiant, żywność. [przypis edytorski]
138
zali (daw.) – czy, czyż. [przypis edytorski]
139
berdysz – szeroki, ciężki topór na bardzo długim drzewcu, używany przez piechotę do kruszenia zbroi. [przypis edytorski]
140
towarzysz – rycerz, szlachcic, służący w wojsku z własnym wyposażeniem i pocztem. [przypis edytorski]
141
siła (daw.) – wiele, dużo. [przypis edytorski]
142
kupy swawolne – oddziały, które odłączyły się od swojej armii. [przypis edytorski]
143
tentować (z łac.) – próbować. [przypis edytorski]
144
Radziwiłł, Michał Kazimierz herbu Trąby (1635–1680) – krajczy litewski, później otrzymał także tytuły podczaszego litewskiego, kasztelana i wojewody wileńskiego oraz hetmana polnego litewskiego; szwagier Jana III Sobieskiego, gorliwy katolik, interesował się nauką, a szczególnie alchemią. [przypis edytorski]
145
nec Hercules contra plures (łac.) – nawet Herkules na nic przeciw wielu. [przypis edytorski]
146
konie petyhorskie – średniozbrojna jazda w wojsku litewskim. [przypis edytorski]
147
potraw – siano z drugich sianokosów. [przypis edytorski]
148
wolentarz – ochotnik, wolontariusz. [przypis edytorski]
149
Minerwa nad Marsem przemaga – mądrość góruje nad walecznością; Minerwa (mit. rzym.) – bogini mądrości, odpowiednik gr. Ateny; Mars (mit. rzym.) – bóg wojny, odpowiednik gr. Aresa. [przypis edytorski]
150
pro publico bono (łac.) – dla dobra wspólnego. [przypis edytorski]
151
pro memoria (łac.: dla pamięci, na pamiątkę) – tu: nauczka. [przypis edytorski]
152
Chowański, Iwan Andriejewicz (zm. 1682) – rosyjski wojskowy, bojar i wojewoda, jeden z dowódców w wojnie polsko-rosyjskiej (1654–1667). [przypis edytorski]
153
Karol X Gustaw Wittelsbach (1622–1660) – król Szwecji w latach 1654–1660. [przypis edytorski]
154
rajtar – średniozbrojny żołnierz konny, posługujący się w walce głównie bronią palną. [przypis edytorski]