Atropos - Cane Gentian, читать онлайн бесплатно (полностью) 2 стр.

SiÃ§ dukej nuk ishte i vetmi, dhe kÃ«shtu kishte njohur edhe disa bashkÃ«moshatarÃ« tÃ« tjerÃ« tÃ« tij me tÃ« cilÃ«t herÃ« pas here dilnin shÃ«titje, shkonin tek Kopshtet Margerita ose nÃ« Sheshin Maxhore tÃ« shtunÃ«n mbasdite, argÃ«toheshin, dhe ndonjÃ«herÃ« qÃ«ndronin edhe jashtÃ« pÃ«r darkÃ« sÃ« bashku.

Me ato pak qÃ« fiton, arrin tâi dalÃ« pÃ«r zot vetes edhe pa i dhÃ«nÃ« para ne.

Ishte njÃ« punÃ« e thjeshtÃ«, bÃ«hej fjalÃ« vetÃ«m pÃ«r tÃ« shpÃ«rndarÃ« fletÃ«palosje. E kush nuk do dinte ta bÃ«nte njÃ« punÃ« tÃ« tillÃ«? Mjaftonte vetÃ«m tÃ« shpÃ«rndante fletÃ«palosje publicitare rreth e rrotull. NÃ« apartamente, nÃ« vendet publike ose edhe vetÃ«m nÃ« rrugÃ«, dhe loja kishte mbaruar. Nuk i qe kÃ«rkuar asgjÃ« tjetÃ«r, asnjÃ« lloj tjetÃ«r detyrimi.

E lehtÃ«, e lehtÃ« si tÃ« pish njÃ« gotÃ« ujÃ«.

Dhe kjo ishte ajo qÃ« bÃ«nte Ã§do mbasdite, njÃ« orÃ« ose maksimumi dy orÃ« nÃ« ditÃ«, vetÃ«m nÃ« ditÃ«t mes javÃ«s, pasi kishte mbaruar shkollÃ«n dhe kishte bÃ«rÃ« detyrat. Fundjavave do tÃ« Ã§lodhej, argÃ«tohej, dhe do tÃ« shpenzonte njÃ« shumÃ« minimale nga paratÃ« e fituara: si fÃ«mijÃ« kÃ«mbÃ«ngulÃ«s qÃ« qe, ishte marrÃ« vesh me prindÃ«rit qÃ« tâi mbanin gjysmÃ«n; tani qÃ« kishte mundÃ«si, donte tÃ« kontribuonte nÃ« shpenzimet e shtÃ«pisÃ«, me aq sa do tÃ« mundte.

Vazhdonte kÃ«shtu punÃ«n me lehtÃ«sinÃ« tipike tÃ« moshÃ«s sÃ« vet, pa pyetur veten as se Ã§farÃ« po reklamonte.

MbrÃ«mjen e po asaj dite, nÃ« orÃ«n 18:30, inspektori Xamanji dhe agjenti Finoki u kthyen nÃ« rrugÃ«n Krakovia pÃ«r tÃ« biseduar me Paolo Karnevalin.

I ranÃ« ziles dhe pas pak minutash u gjendÃ«n nÃ« apartamentin e tij.

âU njoftova pak mÃ« parÃ« pÃ«r ardhjen tuaj.â, shpjegoi djali. âPo ju prisja. Hyni kÃ«tu nÃ« dhomÃ«n e ndjenjes.â

U ulÃ«n nÃ« njÃ« tavolinÃ« katrore me dimensione mesatare dhe, pas prezantimit, Xamanji filloi tÃ« fliste.

âMÃ« falni qÃ« erdhÃ«m nÃ« kÃ«tÃ« orÃ«. Nuk e di nÃ«se jeni mÃ«suar tÃ« darkoni shpejt, por sidoqoftÃ« kemi pÃ«r qÃ«llim vetÃ«m tâju marrim pak nga koha juaj.â

âMos u bÃ«ni merakâ, iu pÃ«rgjigj Karnevali. âNÃ« fakt doja tÃ« dija arsyen e kÃ«saj vizite.â

âDuam tÃ« bisedojmÃ« nÃ« lidhje me LuÃ§ia Mistronin.â

âÃfarÃ« ka bÃ«rÃ«? I ka ndodhur ndonjÃ« gjÃ«?â

Dukej se nuk dinte asgjÃ« se Ã§farÃ« i kishte ndodhur ish tÃ« fejuarÃ«s sÃ« tij ose, nÃ«se edhe e dinte, e fshihte mirÃ«.

âKÃ«tÃ« mÃ«ngjes, Ã«shtÃ« gjetur e vdekur nga e Ã«ma brenda nÃ« apartamentin e saj.â

Paolo Karnevali mbylli sytÃ« pÃ«r disa Ã§aste, pastaj i hapi prapÃ« dhe tha: âMÃ« vjen shumÃ« shumÃ« keq. Si ndodhi? A keni zbuluar ndonjÃ« gjÃ«? Ma ha mendja se, pÃ«rderisa jeni kÃ«tu, Ã«shtÃ« akoma herÃ«t pÃ«r tÃ« dhÃ«nÃ« ndonjÃ« emÃ«r.â

âJemi duke punuar pÃ«r kÃ«tÃ«â, sqaroi Xamanji, âPÃ«r momentin dimÃ« vetÃ«m se e Ã«ma kishte shkuar nÃ« shtÃ«pinÃ« e tÃ« bijÃ«s dhe, pasi nuk kishte marrÃ« asnjÃ« pÃ«rgjigje, ishte kthyer tÃ« merrte kopjen e saj tÃ« Ã§elÃ«save. Kur kishte hapur derÃ«n e apartamentit, LuÃ§ia Mistroni gjendej e shtrirÃ« mbi dysheme.â

TÃ« paktÃ«n pÃ«r momentin nuk tha asgjÃ« nÃ« lidhje me telefonatat kÃ«rcÃ«nuese.

âShpresoj qÃ« tÃ« mund ta gjeni shpejt autorin. PÃ«rse keni ardhur tÃ« flisni me mua? UnÃ« nuk e shihja mÃ« LuÃ§ian qÃ« kur u ndamÃ« disa muaj mÃ« parÃ«.â

âDuhet tÃ« ndjekim Ã§do pistÃ« dhe ajo e ish tÃ« fejuarit Ã«shtÃ« njÃ« nga pistat.â

âAshtu siÃ§ ju thashÃ«, unÃ« nuk di asgjÃ«. Nuk e shihja LuÃ§ian qÃ« prej disa muajsh.â

âDimÃ« se kohÃ«t e fundit grindeshit shpeshâ, tha inspektori.

âJua tha e Ã«ma?â

âPo.â

âE kuptoj. NÃ« rregull, kohÃ«t e fundit tÃ« fejesÃ«s sonÃ« grindeshim shpesh, por kjo nuk do tÃ« thotÃ« se jam unÃ« autori.â

âNuk duam tÃ« themi kÃ«tÃ«. Ashtu siÃ§ jua thashÃ«, duhet tÃ« ndjekim Ã§do pistÃ« qÃ« mund tÃ« na Ã§ojÃ« tek ai qÃ« e ka bÃ«rÃ«. PÃ«rse ziheshit?â

Pati njÃ« pauzÃ« tÃ« shkurtÃ«r, nÃ« tÃ« cilÃ«n Paolo Karnevali u mendua, para se tÃ« pÃ«rgjigjej: âMund tÃ« themi se Ã§do pretekst ishte i mirÃ« pÃ«r tÃ« filluar njÃ« debat tÃ« fortÃ« mes nesh. MarrÃ«dhÃ«nia, pÃ«r ndonjÃ« arsye apo tjetÃ«r, kishte marrÃ« kÃ«tÃ« rrjedhÃ« gjatÃ« muajve tÃ« fundit. Grindeshim edhe pÃ«r gjÃ«rat mÃ« banale.â

Agjenti Finoki po mbante shÃ«nime, duke regjistruar edhe gjÃ«nÃ« mÃ« tÃ« vogÃ«l.

âE kuptoj.â, foli inspektori. âMe sa duket kishte disa kohÃ« qÃ« zonjusha Mistroni merrte telefonata kÃ«rcÃ«nuese. E keni idenÃ« se kush mund tâi bÃ«nte? ÃfarÃ« dini ju, kush mund tÃ« ishte ai qÃ« mund tÃ« shkonte deri kÃ«tu? NdonjÃ«ri qÃ« e njihte Lucian dhe me tÃ« cilin kishte ndodhur ndonjÃ« gjÃ« e papÃ«lqyeshme.â

âNuk di si tâju ndihmoj, mÃ« vjen keq.â

Me sa dukej, nga zoti Karnevali nuk do tÃ« shkÃ«pusnin ndonjÃ« gjÃ« tjetÃ«r, tÃ« paktÃ«n tani pÃ«r tani.

âNÃ« rregull. NÃ« rast se ju vjen nÃ« mend Ã§farÃ«dolloj gjÃ«je nÃ« lidhje me zonjusha Mistronin, na telefononi dhe mÃ« kÃ«rkoni mua.â

Djali tundi kokÃ«n.

âAh, dhe njÃ« gjÃ« tÃ« fundit.â, foli inspektori Xamanji duke u pÃ«rshÃ«ndetur, menjÃ«herÃ« para se tÃ« zbriste shkallÃ«t, âRrini nÃ« dispozicion.â

âA mund tÃ« paguaj me bankomat?â, pyeti gruaja.

âSigurishtâ, iu pÃ«rgjigj nÃ«npunÃ«sja e palestrÃ«s.

âShkÃ«lqyeshÃ«m. ÃfarÃ« formulari duhet tÃ« plotÃ«soj pÃ«r tâu regjistruar?â

âJa ku Ã«shtÃ«. PlotÃ«sojeni nÃ« Ã§do pjesÃ« dhe, nÃ«se keni paqartÃ«si, mÃ« pyesni.â, i sugjeroi bjondja nga mbrapa banakut. âShkruani me gÃ«rma shtypi.â

Gruaja tjetÃ«r tundi kokÃ«n dhe mori stilolapsin qÃ« e gjeti tÃ« lidhur me njÃ« fije.

âMariolina Spaxhezi? MirÃ« e lexoj?â, pyeti nÃ«npunÃ«sja.

âPo.â

âDhe banoni nÃ« rrugÃ«n San Vitale numri 12, saktÃ«?â

âPo, e saktÃ«.â

âNÃ« rregull. Do thoja se Ã«shtÃ« gjithÃ§ka krejt e lexueshme.â

Pastaj i dha njÃ« fletÃ« ku ishte specifikuar rregullorja e palestrÃ«s.

Mariolina Spaxhesi e palosi, e vuri nÃ« Ã§antÃ« dhe, duke dalÃ«, e pÃ«rshÃ«ndeti gruan tjetÃ«r, pÃ«r tÃ« marrÃ« pastaj rrugÃ«n pÃ«r nÃ« shtÃ«pi.

Mezi po priste orÃ«n pÃ«r tÃ« filluar: prej shumÃ« kohÃ«sh i kishte premtuar prapÃ« vetes qÃ« tÃ« frekuentonte lirisht njÃ« palestÃ«r, pa qenÃ« e detyruar nga oraret dhe mÃ« nÃ« fund atÃ« ditÃ« kishte vendosur tÃ« kalonte andej.

Kalonte aty para thuajse Ã§do ditÃ« pasi palestra gjendej nÃ« rrugÃ«n qÃ« lidhte shtÃ«pinÃ« e saj me vendin ku punonte dhe shpesh preferonte mÃ« shumÃ« tÃ« bÃ«nte njÃ« shÃ«titje sesa tÃ« pÃ«rdorte mjetet publike. I konsideronte si pÃ«rÃ§uese tÃ« sÃ«mundjeve gripale dhe fundja, tÃ« ecurit i bÃ«nte mirÃ« shÃ«ndetit, ashtu si kishin thÃ«nÃ« gjithmonÃ«.

AtÃ« mbrÃ«mje mbÃ«rriti nÃ« shtÃ«pi dhe, pasi kishte tÃ«rhequr postÃ«n dhe kishte konsumuar njÃ« darkÃ« tÃ« shpejtÃ« me njÃ« picÃ« qÃ« ia sollÃ«n nÃ« shtÃ«pi, vajti tÃ« flinte nÃ« orÃ«n 9 tÃ« darkÃ«s: e zuri gjumi nÃ« Ã§ast duke qenÃ« shumÃ« e lodhur nga dita e rÃ«ndÃ« e punÃ«s.

Kur u zgjua tÃ« nesÃ«rmen, kontrolloi nÃ« mÃ«ngjes postÃ«n qÃ« e kishte vendosur mbrÃ«mjen e kaluar nÃ« tavolinÃ«n e ndenjies.

Disa broshura reklamuese, njÃ« kartolinÃ« e dÃ«rguar nga njÃ« mike e saj qÃ« gjendej me pushime nÃ« veri tÃ« EvropÃ«s dhe njÃ« zarf i bardhÃ« ku pÃ«rsipÃ«r qe shkruar X MARIOLINA SPAXHEZI dhe adresa e shkruar me gÃ«rma tÃ« mÃ«dha.

Nuk e dinte se kush qe dÃ«rguesi, sepse mesa dukej nuk kishte dashur ta bÃ«nte tÃ« ditur ose sepse ndoshta do tâia bÃ«nte tÃ« ditur nÃ« ndonjÃ«farÃ« mÃ«nyre brenda zarfit, ose edhe pÃ«r ndonjÃ« arsye tjetÃ«r qÃ« MariolinÃ«s nuk i binte ndÃ«rmend.

Vendosi filxhanin e kafes me qumÃ«sht mbi tavolinÃ« dhe hapi zarfin, gjithÃ« kureshtje rreth asaj se Ã§âmund tÃ« kishte brenda.

Me aq e lehtÃ« sa dukej dhe, nÃ« pÃ«rgjithÃ«si nga pamja e jashtme, dukej se nuk kishte gjÃ« brenda.

NÃ« fakt, kishte diÃ§ka aty, dhe pikÃ«risht njÃ« kartÃ«vizitÃ«. Aty shkruhej:

MASSIMO TROVAIOLI

Drejtor Marketingu

Tecno Italia S.r.l.

NÃ« fund tÃ« kartÃ«vizitÃ«s kishte njÃ« numÃ«r telefoni i firmÃ«s, njÃ« celular, me sa duket po i firmÃ«s, dhe njÃ« adresÃ« emaili personale.

Me duart qÃ« i dridheshin, MariolinÃ«s i ra zarfi nÃ« dysheme dhe kartÃ«vizita pÃ«r njÃ« Ã§ast, fluturoi nÃ« ajÃ«r para se tÃ« binte nÃ« dysheme. E lexoi prapÃ« edhe njÃ« herÃ« tjetÃ«r gjithÃ« sa shkruhej aty, ku pas saj iu desh tÃ« ulej nÃ« pÃ«rpjekje pÃ«r tÃ« kuptuar atÃ« Ã§ka po provonte.

Rezultatet nga kontrolli i PolicisÃ« Kriminalistike nÃ« apartamentin e LuÃ§ia Mistronit dhe nga autopsia e saj mbÃ«rritÃ«n shumÃ« shpejt dhe gati nÃ« kohÃ«n qÃ« pritej.

NÃ« shtÃ«pinÃ« e vajzÃ«s me sa dukej nuk ishte gjetur asnjÃ« gjÃ« me interes, tÃ« paktÃ«n nga njÃ« kontroll i parÃ«.

Sido qÃ« tÃ« jetÃ«, tâi mbajmÃ« akoma shenjat vulosÃ«se deri nÃ« pÃ«rfundim tÃ« kÃ«saj historie, kishte specifikuar Xamanji, sepse e dinte qÃ« pastrimi i vendit tÃ« krimit do tÃ« kishte goxha probabilitet nÃ« Ã§orientimin e hetimeve dhe nÃ« vonesÃ«n e zgjidhjes. Dhe akoma mÃ« tepÃ«r, mund tÃ« kishin nevojÃ« gjithmonÃ« pÃ«r tâu kthyer nÃ« atÃ« apartament pÃ«r kontrolle tÃ« mÃ«tejshme.

Apartamenti i qe dukur krejt nÃ« rregull, pa ndonjÃ« gjÃ« anormale. Kjo mund tÃ« tregonte se autori i atij krimi nuk kishte kÃ«rkuar asgjÃ« preÃ§ize kur kishte vajtur nÃ« shtÃ«pinÃ« e LuÃ§ias.

Dhe, mbi tÃ« gjitha, brava e derÃ«s sÃ« jashtme rezultonte nÃ« rregull, pa ndonjÃ« shenjÃ« thyerje.

KÃ«shtu qÃ« kishte tÃ« ngjarÃ« qÃ« LuÃ§ia Mistroni e njihte vrasÃ«sin.

Autopsia nuk kishte nxjerrÃ« nÃ« pah shenja tÃ« ndonjÃ« pÃ«rleshjeje. Gruaja kishte goditur kokÃ«n nÃ« mÃ«nyrÃ« fatale, dhe si rrjedhojÃ«, ndoshta kishte rÃ«nÃ« nÃ« tokÃ«.

âAjo Ã§ka kemi deri mÃ« tani nuk na Ã§on askundâ, tha inspektori Xamanji duke biseduar me kapitenin Luci nÃ« zyrÃ«n e tij.

âPropozoj qÃ« mÃ« mirÃ« tÃ« kÃ«rkojmÃ« midis tÃ« afÃ«rmve, miqve apo tÃ« njohurve tÃ« sajâ, foli kapiteni. âKÃ«shtu pak a shumÃ« do tÃ« arrijmÃ« tÃ« marrim ndonjÃ« informacion mÃ« shumÃ« lidhur me vajzÃ«n.â

âJam dakord.â

âDo tâju ndihmojÃ« agjenti Finoki. Ndani detyrat, si fillim. Shkoni prapÃ« bashkÃ« tek e Ã«ma pastaj, nÃ« bazÃ« tÃ« asaj qÃ« do tâju thotÃ«, bisedoni me personat qÃ« njihnin vajzÃ«n e saj.â

Pasi mbarimit tÃ« bisedÃ«s, Xamanji dhe Finoki dolÃ«n pÃ«r tÃ« shkuar dhe folur pÃ«rsÃ«ri me mamanÃ« e LuÃ§ia Mistronit.

Trafiku rrugor atÃ« mÃ«ngjes ishte i papÃ«rballueshÃ«m, sidoqoftÃ« ia arritÃ«n tÃ« mbÃ«rrinin nÃ« destinacion brenda njÃ« kohe tÃ« pranueshme. Zonja u kishte dhÃ«nÃ« adresÃ«n e saj menjÃ«herÃ« fill se tÃ« dilte nga apartamenti i vajzÃ«s njÃ« ditÃ« mÃ« parÃ«.

Kur gruaja i pa dy policÃ«t, u bÃ« gati tÃ« hynte prapÃ« nÃ« shtÃ«pi pasi po dilte tek dyqani i fruta zarzavateve.

I la tÃ« hynin nÃ« shtÃ«pi dhe i pyeti nÃ«se do tÃ« dÃ«shironin diÃ§ka pÃ«r tÃ« pirÃ«.

âJeni shumÃ« e sjellshmeâ, e falenderoi inspektori, âE pranoj me kÃ«naqÃ«si njÃ« gotÃ« ujÃ«.â

âGjithashtu edhe pÃ«r mua, faleminderitâ, tha Marko Finoki.

Gruaja e hodhi ujin nÃ« dy gota tÃ« mÃ«dha qelqi dhe ua dha dy mysafirÃ«ve.

âKemi pÃ«rsÃ«ri nevojÃ« pÃ«r ndihmÃ«n tuajâ, ia nisi inspektori pasi kishte pirÃ« njÃ« gllÃ«njkÃ«.

âMÃ« thuaj.â

âA mund tÃ« mÃ« bÃ«ni njÃ« listÃ« tÃ« tÃ« gjithÃ« pÃ«rsonave qÃ« njihte vajza juaj? E kam fjalÃ«n pÃ«r tÃ« afÃ«rmit, miqtÃ« dhe tÃ« njohurit. PÃ«rsa i pÃ«rket vendit tÃ« punÃ«s mjafton qÃ« tÃ« na thoni emrin e firmÃ«s.â

Gruaja mori njÃ« fletÃ« letre, filloi tÃ« shkruante dhe, me tÃ« mbaruar, tÃ« dy policÃ«t e kuptuan se do tâu duhej tÃ« bÃ«nin goxha punÃ« pÃ«r tÃ« arritur tÃ« flisnin me tÃ« gjithÃ« nÃ« njÃ« kohÃ« sa mÃ« shkurtÃ«r.

Xamanji e mori fletÃ«n, e palosi dhe e vuri nÃ« xhep.

âNga hera e fundit qÃ« jemi parÃ«, a ju ka ardhur ndÃ«rmend ndonjÃ« gjÃ« qÃ« mendoni se mund tÃ« na ndihmojÃ« nÃ« punÃ«n tonÃ«?â, e pyeti mÃ« pas.

âPÃ«r momentin jo, por nuk e kam harruar. Sapo tÃ« kem ndonjÃ« gjÃ« pÃ«r ju, nuk do tÃ« hezitoj tâju telefonoj.â

âJu falenderojmÃ«.â, tha Marko Finoki.

âTani Ã«shtÃ« mÃ« mirÃ« qÃ« tÃ« largohemi, zonjÃ«. Na pret puna.â KÃ«tÃ« herÃ« ishte inspektori Xamanji ai qÃ« foli.

TÃ« dy policÃ«t u ngritÃ«n gati nÃ« njÃ« kohÃ«, pÃ«rshÃ«ndetÃ«n gruan dhe dolÃ«n.

Fleta qÃ« u kishte dhÃ«nÃ« gruaja, panÃ« se ishte shumÃ« e hollÃ«sishme: pÃ«r Ã§do emÃ«r nÃ« listÃ«, qe specifikuar lloji i njohjes apo i lidhjes dhe, pÃ«rbri qe shÃ«nuar edhe adresa e atyre qÃ« u dihej.

Xamanji vendosi qÃ« tÃ« fillonte me emrat e atyre pÃ«r tÃ« cilÃ«t kishte tÃ« dhÃ«na tÃ« plota dhe do tâua linte si detyrÃ« agjentÃ«ve nÃ« zyrÃ« qÃ« tÃ« plotÃ«sonin listÃ«n me tÃ« dhÃ«nat qÃ« mungonin.

Inspektori do tÃ« merrej me tÃ« afÃ«rmit dhe agjenti Finoki me miqtÃ«.

Para se tÃ« fillonin punÃ«n e vÃ«shtirÃ« tÃ« mbledhjes sÃ« informacionit, kaluan prapÃ« nga stacioni i policisÃ« dhe Xamanji pÃ«rfitoi nga rasti pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« dy fotokopje tÃ« listÃ«s qÃ« kishte pÃ«rpiluar gruaja: njÃ« kopje ia la agjentit Finoki, njÃ« ia dha agjentit tÃ« ngarkuar pÃ«r kÃ«rkimin e tÃ« dhÃ«nave qÃ« mungonin dhe origjinalin Xamanji e vuri prapÃ« nÃ« xhep.

VII

AtÃ« mÃ«ngjez autobuzi ishte mÃ« shumÃ« se i mbushur me njerÃ«z: shumÃ« studentÃ« po shkonin nÃ« shkollÃ« dhe zinin pjesÃ«n mÃ« tÃ« madhe tÃ« vendeve tÃ« autobuzit. NÃ« asnjÃ« rast burri nuk e kishte problem tÃ« rrinte nÃ« kÃ«mbÃ«, pasi e dinte se rruga qÃ« do tâi duhej tÃ« bÃ«nte, qe mjaft e shkurtÃ«r.

Pasi arriti nÃ« stacionin qÃ« gjendej mÃ« afÃ«r me destinacionin ku i duhej tÃ« shkonte, zbriti dhe eci nÃ« kÃ«mbÃ« nÃ«pÃ«r trotuare.

Kaloi unazÃ«n dhe nisi tÃ« pÃ«rshkonte RrugÃ«n Maxhore nÃ« drejtim tÃ« qendrÃ«s sÃ« qytetit. Pas afro pesÃ«qind metrash, u kthye nga e djathta pÃ«r tÃ« shkuar nÃ« rrugÃ«n San Vitale dhe hyri nÃ« oborrin e njÃ« dyqani lulesh.

âMirÃ«dita.â, tha si fillim, âPo mendoj pÃ«r tÃ« blerÃ« ca lule. I dÃ«rgoni edhe nÃ« shtÃ«pi, apo jo?â

âSigurishtâ, iu pÃ«rgjigj vajza.

âNÃ« rregull.â

âDhe pÃ«r Ã§farÃ« lulesh e keni fjalÃ«n?â

âKrizantemÃ«â, ia ktheu burri, âNjÃ« tufÃ« tÃ« madhe me lule krizantemÃ«.â

Vajza heshti pÃ«r njÃ« Ã§ast, duke analizuar me mend kÃ«rkesÃ«n, pastaj filloi tÃ« pÃ«rgatiste tufÃ«n me lule.

âÃshtÃ« e mundur tÃ« flas me titullarin?â

âNuk Ã«shtÃ« pÃ«r momentin.â

âKur mund ta gjej?â

âNÃ« pÃ«rgjithÃ«si kalon nga dyqani mbasdite, andej nga mbrÃ«mja.â

âÃdo ditÃ«?â

âZakonisht po, vetÃ«m nÃ«se nuk ka ndonjÃ« angazhim tÃ« veÃ§antÃ« qÃ« e pengon.â

âFaleminderit pÃ«r informacionin dhe pÃ«r lulet. A mund tâi mbani kÃ«tu deri sot nÃ« mbrÃ«mje?â

âSigurisht.â

âNÃ« rregull, atÃ«herÃ« nÃ« mbrÃ«mje.â

âA njiheni?â, pyeti vajza, duke e patur fjalÃ«n pÃ«r titullaren e saj dhe burrin qÃ« e kishte kÃ«rkuar. âNÃ«se marr lajm prej saj, ndoshta edhe mund tâi them paraprakisht se ju erdhÃ«t kÃ«tu dhe do tÃ« kaloni prapÃ« nÃ« fund tÃ« ditÃ«s.â

âMos u bÃ«j merak, nuk ka problem. Mund tÃ« kaloj fare mirÃ« dhe pa i thÃ«nÃ« ndonjÃ« gjÃ« ju paraprakisht.â

Vajza tundi kokÃ«n, dhe kur burri kishte dalÃ« prej pak minutash, u mendua prapÃ« pÃ«r sjelljen e tij jonormale.

AtÃ« mbrÃ«mje, pa patur asnjÃ« njoftim paraprak tÃ« shitÃ«ses lidhur me vizitÃ«n e atij burri nÃ« mÃ«ngjes, ky i fundit dhe titullarja e dyqanit tÃ« luleve folÃ«n pÃ«r gati njÃ« orÃ« nÃ« barin nÃ« krah tÃ« dyqanit.

Kur tÃ« dy u ndanÃ«, titullarja hyri pÃ«rsÃ«ri nÃ« dyqan, mori tufÃ«n me lule krizantemÃ« dhe e vendosi nÃ« dhomÃ«n e vogÃ«l nÃ« fund tÃ« dyqanit.

VIII

Inspektori Xamanji dhe agjenti Finoki ndanÃ« detyrat: njÃ«ri do tÃ« merrte kontakt me miqtÃ« e LuÃ§ia Mistronit, ndÃ«rkohÃ« qÃ« tjetri do tÃ« fliste me tÃ« afÃ«rmit.

PÃ«r momentin, gjÃ«ja mÃ« e rÃ«ndÃ«sishme ishte tÃ« gjente informacione nÃ« lidhje me vajzÃ«n dhe personat me tÃ« cilÃ«n kishte mÃ« shumÃ« kontakte.

Zhvillimet e mundshme do tÃ« vinin mÃ« tej si rrjedhojÃ« llogjike.

E filluan shpejt mÃ«ngjesin, duke u telefonuar personave njÃ« nga njÃ« pÃ«r tÃ« planifikuar takimet: pÃ«rveÃ§se marrjes sÃ« informacioneve tÃ« vlefshme, kjo do tâu shÃ«rbente edhe pÃ«r tâi njohur dhe krijuar njÃ« ide si fillim.

Stefano Xamanji arriti tÃ« takonte, nÃ« tÃ« njÃ«jtÃ«n ditÃ«, Dario Banjaran dhe Luna Paltrinierin.

TÃ« dy i thanÃ« se ishin miq tÃ« vjetÃ«r tÃ« vajzÃ«s sÃ« vdekur, dhe tÃ« dy mbetÃ«n pa fjalÃ« sapo morÃ«n lajmin.

Zoti Banjara ishte agjent imobiliar qÃ« punonte nÃ« njÃ« filial nÃ« RrugÃ«n Della Barca.

Ai dhe inspektori lanÃ« takim nÃ« zyrÃ«n e tÃ« parit, ku Xamanji arriti nÃ« kohÃ« pavarÃ«sisht trafikut.

âPÃ«rshÃ«ndetje, ju jeni Dario Banjara?â, tha Xamanji si fillim.

âPo, unÃ« jam.â

âKÃ«naqÃ«si qÃ« ju njoh. MÃ« quajnÃ« Xamanji... Stefano.â

âMirÃ«dita. Si mund tâju ndihmoj?â, pyeti agjenti imobiliar. âMua mÃ« erdhi krejt papritur. Jam akoma i tronditur. MÃ« kÃ«naqÃ«si do tâju ndihmoja, me aq sa mundem.â

âFaleminderitâ, tha Xamanji, âNdÃ«rkohÃ« mund tÃ« mÃ« tregoni se si njiheshit me LuÃ§ia Mistronin dhe prej sa kohÃ«sh e njihnit.â

âPrej shumÃ« kohÃ«shâ, iu pÃ«rgjigj Banjara, âIshim shokÃ« shkollÃ« nÃ« lice.â

Atropos - Cane Gentian 2 стр.

Меню