Atropos - Cane Gentian, читать онлайн бесплатно (полностью) 3 стр.

âE kuptoj. Pra mund ta imagjinoj se njiheshit fare mirÃ«.â

âPadyshim qÃ« po.â

âDhe kur mbaruat liceun? A vazhduat tÃ« shiheshit si zakonisht?â

âPo, edhe pse jo me ndonjÃ« shpeshtÃ«si tÃ« vazhdueshme. Organizonim ndonjÃ« mbrÃ«mje sÃ« bashku, mes miqsh. UnÃ«, ajo dhe Luna, njÃ« shoqja tjetÃ«r e jona e shkollÃ«s nÃ« lice. Po thoja se shpeshtÃ«sia me tÃ« cilÃ«n shiheshim nuk ishte e vazhdueshme pasi, qÃ« kur ishte fejuar me Paolon, shpesh qÃ«llonte qÃ« tÃ« dilnin vetÃ«m ata tÃ« dy bashkÃ«.â

âKur jeni parÃ« pÃ«r herÃ« tÃ« fundit?â

âJavÃ«n e kaluar. Ishim ne tÃ« tre. NÃ« pÃ«rgjithÃ«si, Paolo nuk ishte kur takoheshim.â

âE si kÃ«shtu?â, pyeti inspektori.

âMe pÃ«lqimin e tÃ« dyve. Donte tÃ« ishte njÃ« e dalÃ« mes miqsh, pa tÃ« fejuarit apo tÃ« fejuarat.â

âEdhe Paolo... Karnevali, donit tÃ« thonit?..Edhe ai kishte tÃ« njÃ«jtin mendim?â

âPo, pÃ«r atÃ« e kisha fjalÃ«n. NÃ« fillim nuk ishte shumÃ« dakord pÃ«r faktin qÃ« tÃ« shiheshim vetÃ«m ne tÃ« tre, ndoshta nga xhelozia... nuk di si tâjua them. Por pastaj, me sa duket, kohÃ«t e fundit e pranoi pa problem.â

âE kuptoj. MÃ« parÃ« ju pÃ«rmendÃ«t njÃ« ... Luna?â

âPo, Luna Paltrinieri. A biseduat edhe me tÃ«?â

âEnde jo, por kam njÃ« takim pas njÃ« ore nÃ« barin ku punon.â

Dario Banjara tundi kokÃ«n.

âEdhe ajo Ã«shtÃ« njÃ« vajzÃ« pÃ«r sÃ« mbari.â

AtÃ« moment hyri njÃ« klient potencial, qÃ« pyeti nÃ«se mund tÃ« fliste me dikÃ« nga agjencia imobiliare. Po kÃ«rkonte njÃ« apartament nÃ« shitje.

âVetÃ«m njÃ« Ã§ast dhe erdhaâ, iu pÃ«rgjigj Banjara dhe iu drejtua Xamanjit: âNÃ«se dÃ«shironi, mund tâi kÃ«rkoj zonjÃ«s qÃ« tÃ« kthehet mÃ« vonÃ«.â

âMos u bÃ«j merak, bÃ«ni qetÃ« qetÃ« punÃ«n tuaj. Do tÃ« dÃ«gjohemi sÃ«rish.â

Agjenti imobiliar e falenderoi Xamanjin dhe, ndÃ«rkohÃ« qÃ« inspektori po dilte, e ftoi klientin tÃ« hynte brenda.

NÃ« orÃ«n e paracaktuar, Stefano Xamanji mbÃ«rriti nÃ« barin e Luna Patrinierit, nÃ« rrugÃ«n Andrea Kosta, pak a shumÃ« afÃ«r agjencisÃ« imobiliare ku punonte zoti Banjara.

âPÃ«rshÃ«ndetje, ju jeni Luna?â, pyeti Xamanji kur nuk kishte klientÃ«.

âPo, unÃ« jam.â

âInspektori Xamanji.â

âKÃ«naqÃ«si qÃ« po ju takoj. A do donit njÃ« kafe?â

âMe kÃ«naqÃ«si, ju faleminderit.â

Vajza i pÃ«rgatiti njÃ« kafe dhe ia serviri me njÃ« bustinÃ« me sheqer tÃ« bardhÃ«, njÃ« me sheqer ngjyrÃ« kafe dhe njÃ« me mjaltÃ«.

Duke pirÃ« njÃ« kafe tÃ« hidhur, Xamanji tha: âKam nevojÃ« tÃ« flas me ju nÃ« lidhje me LuÃ§ia Mistronin.â

âDo tÃ« bÃ«j tÃ« pamundurÃ«n pÃ«r tâju ndihmuar.â

âFaleminderit. NdÃ«rkohÃ« a mund tÃ« mÃ« thoni Ã§farÃ« marrÃ«dhÃ«nie kishit me vajzÃ«n? Di qÃ« keni qenÃ« shoqe shkolle nÃ« lice.â

âÃshtÃ« e vÃ«rtetÃ«. A mund tâju pyes se nga e morÃ«t vesh kÃ«tÃ« fakt?â

âFola pak mÃ« parÃ« me zotin Banjara. Ai mÃ« tha se ju tÃ« tre keni qenÃ« bashkÃ« nÃ« shkollÃ«. Shpresoj se nuk pÃ«rbÃ«n problem pÃ«r ty.â

âE kuptoj. Gjithsesi jo, nuk Ã«shtÃ« problem fare.â

Xamanji piu gllÃ«njkÃ«n e fundit tÃ« kafesÃ« dhe baristja, pasi kishte sistemuar filxhanin, pjatÃ«n dhe lugÃ«n nÃ« koshin e lavastovilies, i tregoi inspektorit qÃ« faktikisht ata tÃ« tre si shokÃ« shkolle, kishin rÃ«nÃ« nÃ« sintoni qÃ« nÃ« fillim tÃ« vitit tÃ« parÃ« tÃ« shkollÃ«s dhe e kishin ruajtur miqÃ«sinÃ« edhe me tÃ« mbaruar provimet e pjekurisÃ«. TÃ« gjithÃ« nÃ« punÃ«n e vet, arrinin nÃ« njÃ«farÃ« mÃ«nyre qÃ« tÃ« shiheshin tÃ« paktÃ«n njÃ« herÃ« nÃ« javÃ«, gjatÃ« fundjavave.

âPÃ«rsa i pÃ«rket punÃ«s, a dini tÃ« mÃ« thoni se ku punonte zonjusha Mistroni? E Ã«ma nuk arriti tÃ« na thoshte ndonjÃ« gjÃ« tÃ« saktÃ«.â

I tha emrin e kompanisÃ« dhe se punonte si pÃ«rgjegjÃ«se zyre pÃ«r marketingun e jashtÃ«m, dhe pastaj shtoi: âDuhet tÃ« mÃ« falni, por tani po trishtohem pa masÃ« kur flas pÃ«r tÃ«.â

Dhe filloi tÃ« qante.

âE kuptoj dhe mÃ« vjen vÃ«rtet shumÃ« keq pÃ«r atÃ« qÃ« ka ndodhur. Por sidoqoftÃ« ne duhet tÃ« vazhdojmÃ« tÃ« bÃ«jmÃ« punÃ«n tonÃ« dhe tÃ« gjejmÃ« autorin.â

âE diâ, tha vajza, duke tundur kokÃ«n. âShpresoj qÃ« ta gjeni shpejt.â

âUroj.â

âFaleminderit.â

âAsgjÃ«â, tha Xamanji. âA mund tÃ« mbÃ«shtetem nÃ« ndihmÃ«n tuaj nÃ« Ã§do moment?â

âSigurisht.â

âShumÃ« mirÃ«â, e falenderoi inspektori. âPÃ«r momentin do thoja se mjafton me kaq. Do tÃ« kaloj kÃ«ndej sapo tÃ« kem sÃ«rish nevojÃ« pÃ«r tÃ« folur me ju.â

âDo tâju pres.â

Xamanji u nda nga vajza me njÃ« buzÃ«qeshje dhe doli nga bari me shpresÃ«n ende tÃ« pashuar se do tÃ« mbÃ«rrinte nÃ« zgjidhjen e Ã§Ã«shtjes.

Ngeleshin pÃ«r tâu pyetur akoma dy miq tÃ« LuÃ§ia Mistronit, dhe ndÃ«rkohÃ« kishte marrÃ« edhe njÃ« informacion tÃ« ri: sÃ« shpejti do tâi duhej tÃ« bÃ«nte njÃ« vizitÃ« edhe tek punÃ«dhÃ«nÃ«si i saj.

GjatÃ« rrugÃ«s me makinÃ« nÃ« drejtim tÃ« zyrÃ«s, Stefano Xamanji pyeti me vete se si po shkonte kÃ«rkimi i informacioneve nga ana e agjentit Finoki.

Agjenti Finoki iu fut punÃ«s pÃ«r tÃ« biseduar me tÃ« afÃ«rmit e LuÃ§ia Mistronit.

E Ã«ma i kishte shÃ«nuar vetÃ«m tÃ« vÃ«llain Atos, njÃ« dajÃ« dhe njÃ« kushÃ«rirÃ«.

Rezultoi se tÃ« gjithÃ« ata ishin tashmÃ« nÃ« dijeni tÃ« fatkeqÃ«sisÃ« qÃ« i kishte rÃ«nÃ« zonjÃ«s Balxani dhe, kur agjenti arriti tÃ« fliste me tÃ« vÃ«llain, ai filloi tÃ« qante duke thÃ«nÃ« se nuk kishte reshtur sÃ« qari qÃ« prej momentit tÃ« marrjes sÃ« lajmit.

Banonte vetÃ«m nÃ« rrugÃ«n San FeliÃ§e, nÃ« njÃ« apartament tÃ« vogÃ«l por funksional.

âA mund tÃ« flas me ju pÃ«r motrÃ«n LuÃ§ia?â, e pyeti Marko Finoki pas prezantimit.

âSigurisht, urdhÃ«roni brenda.â

U ulÃ«n nÃ« dhomÃ«n e ndenjes, nÃ«n dritÃ«n e mÃ«ngjesit qÃ« ndriÃ§onte ambjentin pÃ«rmes xhamave tÃ« dritares.

âSi ishin marrÃ«dhÃ«niet mes jush?â, donte tÃ« dinte agjenti.

âDo thoja tÃ« shkÃ«lqyera, edhe pse kohÃ«t e fundit nuk shiheshim shpesh, pasi unÃ« kam qenÃ« shumÃ« nÃ« lÃ«vizje pÃ«r shkak tÃ« punÃ«s.â

âE kuptoj. ÃfarÃ« pune bÃ«ni, a mund tâju pyes?â

âInstaloj makina automatike. Jam shpesh nÃ« lÃ«vizje dhe shpesh mbetem larg shtÃ«pisÃ« pÃ«r tÃ« paktÃ«n njÃ« javÃ«.â

âDuhet tÃ« jetÃ« njÃ« punÃ« interesante, tÃ« paktÃ«n pÃ«r vetÃ« faktin se udhÃ«toni dhe shihni gjithmonÃ« vende tÃ« reja.â

âDo tÃ« ishte nÃ« qoftÃ« se do kisha pak mÃ« shumÃ« kohÃ« pÃ«r tÃ« lÃ«vizur sesa tÃ« qÃ«ndroja i mbyllur brenda kompanisÃ« duke montuar makina automatike nga mÃ«ngjesi deri nÃ« darkÃ«. I vetmi argÃ«tim qÃ« kemi Ã«shtÃ« mbrÃ«mja, kur shkojmÃ« pÃ«r darkÃ« dhe provojmÃ« gastronominÃ« lokale.â

âSigurisht njÃ« punÃ« impenjativeâ, tundi kokÃ«n Finoki, âKur jeni parÃ« pÃ«r herÃ« tÃ« fundit me motrÃ«n tuaj?â

âAfro dy javÃ« mÃ« parÃ«.â

âMe ndonjÃ« rast tÃ« veÃ§antÃ«?â

âJo. Sapo kisha ardhur nga njÃ« shÃ«rbim dhe tÃ« dielÃ«n vendosÃ«m qÃ« tÃ« darkonim sÃ« bashku. NjÃ« picÃ« pÃ«r tâi rrÃ«fyer njÃ«ri tjetrit ndonjÃ« gjÃ«.â

âDhe si tâu duk ajo atÃ« ditÃ«? E qetÃ«, apo kishte ndonjÃ« gjÃ« qÃ« nuk shkonte? Ishte ndoshta e shqetÃ«suar pÃ«r ndonjÃ« gjÃ«?â

âMÃ« foli pÃ«r telefonatat qÃ« merrte. I shtinin frikÃ«n, edhe sepse nuk e kuptonte se nga mund tâi vinin.â

âNuk e kishte idenÃ« mÃ« tÃ« vogÃ«l se kush mund tÃ« ishte?â

âJo.â

âNuk e kishte denoncuar nÃ« polici?â

âNuk di si tâju pÃ«rgjigjem.â

âE kuptoj.â

âA mund tâju pyes se si Ã«shtÃ« e mundur qÃ« gjendeni nÃ« shtÃ«pi nÃ« kÃ«tÃ« orÃ« tÃ« ditÃ«s? NÃ« kÃ«tÃ« orar pÃ«rgjithÃ«sisht punohet.â

âKjo Ã«shtÃ« njÃ« javÃ« tepÃ«r e qetÃ«, pa shÃ«rbime, dhe kur jam kÃ«tu punoj me turne. Deri tÃ« premten do tÃ« punoj nga ora dy e drekÃ«s deri nÃ« dhjetÃ« tÃ« darkÃ«s.â

âNÃ« rregull. Ju kÃ«rkoj qÃ« tÃ« rrini nÃ« dispozicionin tonÃ« nÃ« rast se do kemi ende nevojÃ« pÃ«r ndihmÃ«n tuaj.â

âDo bÃ«j Ã§do lloj gjÃ«je qÃ« tÃ« mund tâju ndihmoj pÃ«r tÃ« gjetur autorin.â

âJu falenderoj.â

Agjenti Finoki u nda me tÃ« vÃ«llain e LuÃ§ia Mistronit dhe doli pÃ«rsÃ«ri nÃ« rrugÃ«.

NÃ« mbrÃ«mje do tÃ« takonte dajÃ«n dhe kushurirÃ«n e vajzÃ«s.

LanÃ« takim nÃ« Komisariatin e policisÃ«. Luixhi Mistroni, e bija Laura dhe gruaja e tij Antonia Ãipola hynÃ« brenda nÃ« sallÃ«n e vogÃ«l tÃ« pritjes dhe filluan tÃ« flisnin sapo agjenti Finoki erdhi nga jashtÃ«.

âMÃ« vjen keq nÃ«se ju kam shqetÃ«suar nÃ« kÃ«tÃ« orÃ« tÃ« darkÃ«s. SidoqoftÃ« do tÃ« mbarojmÃ« shpejtâ, foli agjenti si fillim.

âNuk ka problemâ, tha daja i LuÃ§ias.

âPo bisedojmÃ« pak me gjithÃ« personat me tÃ« cilÃ«t mbesa juaj ishte nÃ« kontakt tÃ« afÃ«rtâ, sqaroi Marko Finoki duke iu drejtuar dy bashkÃ«shortÃ«ve. âDuam tÃ« marrim sa mÃ« shumÃ« informacion qÃ« tÃ« jetÃ« mundur pasi kjo mund tÃ« na ndihmonte nÃ« zgjidhjen e Ã§Ã«shtjes.â

âNe jemi tÃ« gatshÃ«m tâju ndihmojmÃ«, me aq pak se mund tÃ« bÃ«jmÃ«.â

âJu falenderojâ, tha Finoki, pastaj bÃ«ri njÃ« pauzÃ« duke i pyetur tÃ« tre nÃ«se do tâu pÃ«lqente tÃ« pinin diÃ§ka, ujÃ«, kafe, por ata nuk pranuan duke thÃ«nÃ« se do tÃ« shkonin pÃ«r darkÃ« pasi tÃ« mbaronin me policinÃ«.

âDakord. PikÃ«sÃ«pari, a mund tÃ« mÃ« thoni si i kishit marrÃ«dhÃ«niet me LuÃ§ian?â

Qe e shoqja qÃ« u pÃ«rgjigj pÃ«r tÃ« tre: âTÃ« mira i kishim, edhe pse nuk shiheshim Ã§do javÃ«. E dini... gjithkush ka angazhimet e veta. LuÃ§ia ishte shumÃ« e zÃ«nÃ« me punÃ«n, dhe pÃ«r kÃ«tÃ« arsye qÃ«llonte mÃ« shumÃ« tÃ« flisnim nÃ« telefon ose tÃ« shiheshim pÃ«r fundjavÃ«.â

I shoqi dhe e bija tundÃ«n kokÃ«n, duke i konfirmuar agjentit se tÃ« gjitha ato qÃ« po thoshte zonja Antonia ishin tÃ« vÃ«rteta. Hipoteza tjetÃ«r ishte se, nÃ« rast se njÃ«ri nga tÃ« tre mund tÃ« qe autori, ishin marrÃ« vesh tÃ« tre pÃ«r tÃ« mbrojtur njÃ«ri tjetrin.

âPrej sa kohÃ«sh nuk e shihnit LuÃ§ian?â

âUnÃ«... qÃ« prej disa javÃ«shâ, foli kushurira Laura. âKishim shkuar pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« njÃ« xhiro nÃ« qendÃ«r tÃ« BolonjÃ«s njÃ« tÃ« shtunÃ« mbasdite, pÃ«r tâu zbavitur disi dhe ngaqÃ« na kishte treguar pÃ«r telefonatat qÃ« merrte, ajo e ndjente tÃ« nevojshme tÃ« rrinte me dikÃ« qÃ« i besonte.â

âPra u kishte treguar edhe juve pÃ«r telefonatat.â

âNa kishte treguar gjatÃ« njÃ« dreke familjare, afro dy apo tre javÃ« mÃ« parÃ«â, sqaroi daja.

âE kuptojâ, tundi Finoki. âMe aq sa dini, a mendoni se kishte ndonjÃ« person qÃ« mund tÃ« ketÃ« pasur inat apo konflikt me LuÃ§ian? Ose edhe me ndonjÃ« qÃ« mund tÃ« jetÃ« grindur?â

âNuk na vjen ndÃ«rmend ndonjÃ« njeriâ, u shpreh zonja Cipola pasi ishin kÃ«shilluar nÃ«n zÃ« pÃ«r disa Ã§aste.

âFaleminderit. PÃ«r momentin do thoja se mjafton me kaq. Ju kÃ«rkoj tÃ« rrini nÃ« dispozicion. Tani po ju lÃ« tÃ« shkoni pÃ«r darkÃ«.â

U ndanÃ« duke u pÃ«rshÃ«ndetur. Pak pasi daja, e shoqja dhe kushurira e LuÃ§ia Mistronit dolÃ«n nga Komisariati i policisÃ«, agjenti Finoki u pÃ«rgatit pÃ«r tâu kthyer nÃ« shtÃ«pi.

MÃ«ngjesin e ditÃ«s sÃ« nesÃ«rme, kapiten Luci i kÃ«rkoi Xamanjit dhe Finokit qÃ« ta informonin pÃ«r zhvillimet e fundit nÃ« lidhje me rastin e LuÃ§ia Mistronit.

âPo marrim nÃ« pyetje miqtÃ« dhe tÃ« afÃ«rmit e sajâ, e sqaroi inspektori, âpastaj do duhet qÃ« tÃ« dÃ«gjojmÃ« edhe punÃ«dhÃ«nÃ«sin e vajzÃ«s. Nuk Ã«shtÃ« pÃ«r tâu pÃ«rjashtuar fakti se autori mund tÃ« jetÃ« edhe ndonjÃ« koleg i saj.â

âTÃ« afÃ«rmit qÃ« dÃ«gjovaâ, shtoi agjenti Finoki, âkanÃ« nxjerrÃ« nÃ« dritÃ« gjithmonÃ« faktin qÃ« me sa duket vajza merrte telefonata kÃ«rcÃ«nuese. Duket se ajo kishte mjaft frikÃ«, tÃ« paktÃ«n nga ato qÃ« donte tÃ« thoshte kushurira e saj.â

âMirÃ« atÃ«herÃ«, vazhdoni tÃ« kÃ«rkoni dhe shkoni shpejt tek personat qÃ« duhet tÃ« merrni akoma nÃ« pyetje.â konkludoi Luci.

Xamanji dhe Finoki tundÃ«n kokÃ«n, dhe pastaj dolÃ«n nÃ« rrugÃ« pÃ«r tÃ« vajtur tÃ« bisedonin me punÃ«dhÃ«nÃ«sin e vajzÃ«s dhe dy miqtÃ« qÃ« figuronin akoma nÃ« listÃ«n qÃ« u kishte dhÃ«nÃ« e Ã«ma e LuÃ§ia Mistronit.

Inspektori filloi nga BeatriÃ§e Santini, qÃ« administronte njÃ« dyqan cigaresh nÃ« rrugÃ«n San FeliÃ§e.

Kur mbÃ«rriti aty, nuk gjeti asnjeri tek njÃ«sia tregtare.

âJu shqetesoj?â

âÃfarÃ« dÃ«shironi?â, e pyeti shitÃ«sja.

Xamanji i tregoi kartÃ«n identifikuese tÃ« policisÃ«, dhe pastaj shtoi se do dÃ«shironte tÃ« bisedonte me tÃ« nÃ« lidhje me LuÃ§ia Mistronin.

âKa qenÃ« njÃ« goditje e rÃ«ndÃ« pÃ«r mua. Lajmin ma dha e Ã«maâ, foli BeatriÃ§e Santini, qÃ« nuk dukej e surprizuar nga vizita e inspektorit tÃ« policisÃ«.

âE kuptoj. A mund tÃ« mÃ« sqaroni me saktÃ«si se si e mÃ«suat?â

âE mÃ«sova rastÃ«sisht. Kisha vajtur tek shtÃ«pia e vajzÃ«s sÃ« saj pasi doja tâi bÃ«ja nja dy muhabete. Nuk e gjeta dhe, duke ndenjur pÃ«r pak tek porta e hyrjes, pasi nuk e dija vÃ«rtet nÃ«se gjendej nÃ« shtÃ«pi apo se ndoshta ishte vonuar tÃ« mÃ« pÃ«rgjigjej, pashÃ« qÃ« po kalonte e Ã«ma. Sikur rashÃ« nga retÃ«, nuk dija asgjÃ« fare. U ndjeva shumÃ« keq dhe, kur mÃ« tha se policia po bÃ«nte hetime lidhur mÃ« kÃ«tÃ«, i kishte dhÃ«nÃ« njÃ« listÃ« tÃ« personave me tÃ« cilÃ«t kishte njohje LuÃ§ia, tÃ« afÃ«rm, dhe miq tÃ« saj tÃ« ngushtÃ«, prandaj edhe e prisja vizitÃ«n tuaj.â

âE kuptoj. Si i kishe marrÃ«dhÃ«niet me LuÃ§ian?â

âShkonim shumÃ« mirÃ«. PÃ«rgjithÃ«sisht LuÃ§ia nuk zihej kurrÃ« me njeri, ishte njÃ« vajzÃ« me karakter tÃ« mrekullueshÃ«m.â

Xamanji tundi kokÃ«n.

âMos rastÃ«sisht e dini nÃ«se i kishte ndodhur ndonjÃ« gjÃ« kohÃ«t e fundit qÃ« mund tÃ« ketÃ« influencuar nÃ« jetÃ«n e saj private?â

âJo. AsgjÃ«, me sa di unÃ«.â

NjÃ« klient hyri brenda, kÃ«rkoi njÃ« paketÃ« cigare dhe me tÃ« dalÃ«, Xamanji u pÃ«rshÃ«ndet me vajzÃ«n.

âPÃ«r momentin them se mjafton me kaq. Ju kÃ«rkoj qÃ« tÃ« rrini nÃ« dispozicion dhe, nÃ« rast se ju vjen nÃ« mend ndonjÃ« gjÃ« e veÃ§antÃ« qÃ« ju duket me rÃ«ndÃ«si, na vini nÃ« dijeni.â

Vajza aprovoi duke tundur kokÃ«n, dhe ai i la numrin e telefonit tÃ« KomandÃ«s.

âMund tÃ« mÃ« kÃ«rkosh mua. Jam inspektori Xamanji.â

âDakord.â

Numri i fundit i kontaktit qÃ« kishte lÃ«nÃ« e Ã«ma e LuÃ§ia Mistronit ishte ai i Fulvio Kostelos, njÃ« nÃ«npunÃ«s i zyrÃ«s postare nÃ« rrugÃ«n Emilia nÃ« lagjen Maxini.

Kur mbÃ«rriti aty inspektori Xamanji gjeti pak njerÃ«z, kÃ«shtu qÃ« mundi tÃ« pyeste pa problem se kush qe pÃ«rgjegjÃ«si i zyrÃ«s, dhe mÃ« tej nÃ«se mund tÃ« fliste pÃ«r njÃ« moment me punonjÃ«sin e tij.

PÃ«rgjegjÃ«si i zyrÃ«s foli njÃ« Ã§ast me burrin pÃ«r tâi shpjeguar situatÃ«n, pastaj Fulvio Kostelo u largua nga sporteli dhe vajti nÃ« pjesÃ«n e mbrapme pÃ«r tÃ« folur me Xamanjin.

âMÃ« falni pÃ«r shqetÃ«simin. Jam inspektori Xamanji. Do doja tÃ« shkÃ«mbeja nja dy fjalÃ« me ju nÃ« lidhje me LuÃ§ia Mistronin.â

âO perÃ«ndi, Ã§farÃ« i ka ndodhur?â, e pyeti burri, duke pasur dijeni fare pÃ«r ndodhitÃ« e orÃ«ve tÃ« fundit.

âVajti nÃ« jetÃ«n e pÃ«rtejme. MÃ« vjen keq qÃ« po jua them nÃ« kÃ«to rrethana. Kemi dyshimin se nuk ka qenÃ« njÃ« vdekje natyrale.â

NÃ«npunÃ«si i postÃ«s heshti pÃ«r njÃ« moment, pastaj pyeti nÃ«se kishin ndonjÃ« ide mbi autorin.

âPÃ«r fat tÃ« keq, akoma jo, por po punojmÃ« shumÃ« qÃ« ta gjejmÃ« sa mÃ« shpejt tÃ« mundemi.â

âE kuptoj. Shpresoj qÃ« tÃ« gjendet shpejt.â

âAshtu urojmÃ« edhe neâ, foli Xamanji, âTani do doja tâju bÃ«ja disa pyetje, nÃ«se nuk ju vjen keq.â

âPo, bÃ«jini.â

âJu faleminderit. Para sÃ« gjithash do doja tÃ« dija se si jeni njohur me LuÃ§ian.â

âGjatÃ« njÃ« udhÃ«timi nÃ« Kanada, rastÃ«sisht.â

âE kuptoj. Dhe keni qenÃ« gjithmonÃ« nÃ« kontakt.â

Kostelo tundi kokÃ«n.

âA dÃ«gjoheshit shpesh?â, e pyeti inspektori.

âJo Ã§do javÃ«, por dÃ«gjoheshim shpesh.â

âPara sa kohÃ«sh jeni njohur bashkÃ«?â

âPara dy vitesh.â

âDhe a mund tâju pyes meqÃ« ra fjala, mos ka patur mes jush ndonjÃ« gjÃ« ndryshe nga miqÃ«sia?â

âPÃ«rse ma bÃ«ni kÃ«tÃ« pyetje?â

âKemi nevojÃ« pÃ«r informacione pÃ«r tÃ« zgjidhur njÃ« Ã§Ã«shtje si kjo, dhe po i kÃ«rkojmÃ« kudo ku tÃ« jenÃ«.â

âE kuptoj. Por jo nuk ka patur.â

âNÃ« rregull. Dhe mos ndoshta keni ndonjÃ« ide nÃ«se ndokush ka patur arsye pÃ«r ta vrarÃ«? Ose ndonjÃ« diÃ§ka qÃ« ka ndodhur, qÃ« mund tÃ« ketÃ« Ã§uar nÃ« njÃ« fund tÃ« kÃ«tillÃ«?â

âJoâ, u pÃ«rgjigj burri, pasi ishte menduar pÃ«r njÃ« minutÃ«. âPÃ«r fat tÃ« keq nuk mund tâju ndihmoj nÃ« lidhje me kÃ«tÃ«. NÃ« rast se mÃ« vjen ndÃ«rmend diÃ§ka, do tâju vÃ« nÃ« dijeni.â

âJu faleminderit.â

PÃ«rgjegjÃ«si i zyrÃ«s postare zgjati kokÃ«n tek dera qÃ« shihte pÃ«r nga pjesa e mbrapme. âFulvio?â

Burri u kthye dhe tha: âBesoj se tani mÃ« duhet tÃ« kthehem nÃ« vendin tim tÃ« punÃ«s.â

âNÃ« rregull.â, i tha Xamanji, duke e kuptuar situatÃ«n, âJu kÃ«rkoj vetÃ«m tÃ« qÃ«ndroni nÃ« dispozicion dhe tÃ« mos hezitoni tÃ« na kontaktoni nÃ« rast se ju vjen nÃ« mend ndonjÃ« gjÃ« qÃ« mund tÃ« jetÃ« me vlerÃ«.â

âPa problem fareâ, iu pÃ«rgjigj nÃ«npunÃ«si postar.

Inspektori tundi kokÃ«n, pastaj u pÃ«rshÃ«ndet dhe doli pÃ«rsÃ«ri jashtÃ« nÃ« rrugÃ«.

Tani i mbetej vetÃ«m qÃ« tÃ« dÃ«gjonte atÃ« Ã§ka do i tregonte punÃ«dhÃ«nÃ«si i zonjushÃ«s Mistroni, dhe mÃ« pas do kishte ndoshta mjaft material mbi tÃ« cilin tÃ« niste tÃ« hidhte ndonjÃ« hipotezÃ« apo mendim.

Davide Paliarini me zor e hiqte nga mendja atÃ« aksident. I dilte natÃ«n nÃ« Ã«ndÃ«rr, si njÃ« makth i vazhdueshÃ«m, por sigurisht qÃ« ai nuk do donte tâi kishte ndodhur kjo.

Atropos - Cane Gentian 3 стр.

Меню