Η Επιστροφή - Danilo Clementoni

Danilo Clementoni

Η Επιστροφή

Οι περιπέτειες του Ατζάκι και του Πέτρι

Πρωτότυπος τίτλος: Il Ritorno

Μετάφραση: Ελένη Γκόλφου

Αυτό το βιβλίο είναι έργο επιστημονικής φαντασίας. Ονόματα, πρόσωπα, τόποι και φορείς που αναφέρονται εδώ, είναι αποκυήματα φαντασίας του συγγραφέα και έχουν στόχο να προσδώσουν αυθεντικότητα στην αφήγηση. Οιαδήποτε σχέση με γεγονότα, αληθινά πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, είναι απολύτως συμπτωματική.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Δικαίωμα Αντιγραφής 2013, Danilo Clementoni

Έκδοση: Νοέμβριος 2013

Εκδομένο και σφραγισμένο κατά την ολοκλήρωση

Facebook : www.facebook.com/libroilritorno

blog: dclementoni.blogspot.it

email: d.clementoni@gmail.com

Όλα τα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα.. Κανένα τμήμα αυτής της έκδοσης δεν μπορεί να αναπαραχθεί, συμπεριλαμβανομένου και οιουδήποτε είδους μηχανικού και ηλεκτρονικού συστήματος, δίχως εξουσιοδότηση γραπτή του εκδότη, με εξαίρεση μικρών κειμένων με στόχο την ανασκόπηση.

Στην σύζυγό μου και γιo μου για την υπομονή που έδειξαν

στα προβλήματά μου, και για τις συμβουλές που μου έδωσαν,

συμβάλλοντας έτσι στην βελτίωση τόσο τη δική μου,

όσο και αυτού του μυθιστορήματος.

Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στους φίλους μου που μου πρόσφεραν τη βοήθειά τους

και με ώθησαν στην πρόοδο για την ολοκλήρωση

αυτού του έργου, που πιθανόν χωρίς την βοήθεια τους δεν έβλεπε ποτέ το φως.

Ευχαριστώ την μεταφράστριά μου, Ελένη Γκόλφου, που εργάστηκε στη μετάφραση αυτού του βιβλίου, για την επιμέλεια και για τον ζήλο που επέδειξε.

«Γυρίζαμε. Είχε περάσει μόνο ένα δικό μας έτος από τότε που αναγκαστήκαμε

να εγκαταλείψουμε βιαστικά και βεβιασμένα τον πλανήτη,

άλλα γι’αυτούς είχαν περάσει 3600 έτη γης.

Τι θα βρίσκαμε;»

Πίνακας Περιεχομένων

Εισαγωγή

Ο δωδέκατος πλανήτης Nιμπίρου, (ο πλανήτης της διασταυρώσεως) όπως ονομάστηκε από τους Σουμέριους ή Μαρντούκ, (ο βασιλιάς των ουρανών), όπως αναβαπτίστηκε από τους Βαβυλώνιους, είναι στην πραγματικότητα ένα ουράνιο σώμα και περιφέρεται γύρω από τον ήλιο μας με μια περιοδικότητα 3600 ετών. Η τροχιά του είναι ελλειπτική, ανάδρομη (τροχιά γύρω από τον ήλιο αντίθετα από τους άλλους πλανήτες) και με πλάγια κλίση σε σχέση με ολόκληρο το ηλιακό σύστημα.

Κάθε κυκλική του προσέγγιση έχει προκαλέσει κατά καιρούς έντονες διαπλανητικές αναταραχές στο ηλιακό μας σύστημα, είτε στις τροχιές είτε στον ίδιο τον σχηματισμό των πλανητών που αποτελούσαν μέρος του. Πιο συγκεκριμένα, ήταν κατά τη διάρκεια ενός από τα πιο επιθετικά περάσματα του, όταν ο εντυπωσιακός πλανήτης Τιαμάτ, που βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, με μια μάζα περίπου εννέα φορές αυτή της Γης, πλούσιος σε νερό και με ένδεκα δορυφόρους, καταστράφηκε από μια επική σύγκρουση. Ένα από τα επτά φεγγάρια που είναι σε τροχιά γύρω από τον Nιμπίρου, χτύπησε τον γιγαντιαίο Τιαμάτ κόβοντάς τον, κυριολεκτικά, στη μέση, αναγκάζοντας τα δύο τμήματα να τεθούν σε αντίθετες τροχιές. Στο επόμενο πέρασμα (τη “δεύτερη μέρα” της Γένεσης) οι εναπομείναντες δορυφόροι του Nιμπίρου ολοκλήρωσαν το έργο, καταστρέφοντας ολοκληρωτικά το ένα από τα δύο μέρη που είχαν δημιουργηθεί κατά την πρώτη σύγκρουση. Τα συντρίμμια που προέκυψαν από τις πολλαπλές επιδράσεις, εν μέρει δημιούργησαν αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως “ζώνη των αστεροειδών” ή “Σφυρήλατο Βραχιόλι”, όπως ονομαζόταν από τους Σουμέριους, και εν μέρει ενσωματώθηκαν σε κοντινούς πλανήτες. Με έναν περίεργο τρόπο, ήταν ο Δίας που αιχμαλώτισε το μεγαλύτερο μέρος από τα συντρίμμια, αυξάνοντας έτσι με αξιοσημείωτο τρόπο τη μάζα του.

Οι δορυφόροι που δημιουργήθηκαν από την καταστροφή, συμπεριλαμβανομένων και των πρώην δορυφόρων του Τιαμάτ που επιβίωσαν, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους εκτοξεύθηκαν σε εξωτερικές τροχιές, σχηματίζοντας αυτό που σήμερα ονομάζουμε “κομήτες”. Αντίθετα, το τμήμα που διέφυγε στη δεύτερη διασταύρωση τέθηκε σε μια σταθερή τροχιά μεταξύ του Άρη και της Αφροδίτης, φέροντας μαζί τον τελευταίο εναπομένοντα δορυφόρο, σχηματίζοντας έτσι τον πλανήτη που σήμερα ονομάζουμε Γη, μαζί με την αδιαχώριστη συντροφιά του, τη Σελήνη.

Η κοιλότητα που σχηματίστηκε από την κοσμική αυτή σύγκρουση τέσσερα εκατομμύρια χρόνια πριν, είναι ακόμα και σήμερα εν μέρει ορατή. To γδαρμένο εκείνο μέρος του πλανήτη είναι πλέον εντελώς καλυμμένο από τα νερά του σημερινού Ειρηνικού Ωκεανού. Καταλαμβάνει το ένα τρίτο περίπου της επιφάνειας της γης με έκταση 179 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σε όλη αυτήν την αχανή επιφάνεια δεν υπάρχουν κομμάτια γης, παρά μόνο μια μεγάλη έκταση με βάθη που ξεπερνούν τα δέκα χιλιόμετρα.

Πράγματι ο Νιμπίρου, ως πλανήτης, μοιάζει πολύ με την Γη. Καλύπτεται κατά δύο τρίτα από νερό, ενώ ο υπόλοιπος αποτελείται από μια και μόνη ήπειρο, που εκτείνεται από τον βορρά στον νότο, με συνολική επιφάνεια 100 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μερικοί από τους κατοίκους του, εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, επωφελούμενοι από την κυκλική τροχιά του πλανήτη τους γύρω από τον δικό μας, μας επισκέπτονται συστηματικά, επηρεάζοντας κάθε φορά τον πολιτισμό, την επιστήμη, την τεχνολογία όπως και την ίδια την εξέλιξη της ανθρώπινης φυλής. Οι προπάτορες μας τους έδωσαν κατά καιρούς διάφορα ονόματα, αλλά ίσως, το πιο αντιπροσωπευτικό από.όλα,.είναι.το.όνομα.Θεοί.

Διαστημόπλοιο Θεός – 1.000.000 χιλιόμετρα από τον Δία

Ο Ατζάκι καθόταν ξέγνοιαστος στην σκούρα χειροποίητη πολυθρόνα του, που ένας παλιός του φίλος, Τεχνίτης, την είχε φτιάξει με τα χέρια του και θέλησε να του την χαρίσει μερικά χρόνια πριν, επί τη ευκαιρία της πρώτης διαπλανητικής του αποστολής.

«Θα σου φέρει τύχη» του είπε μια μέρα. «Θα σε βοηθήσει να ξεκουραστείς και να πάρεις τις σωστές αποφάσεις όταν τις χρειαστείς».

Πράγματι από τότε πήρε αρκετές αποφάσεις καθισμένος εκεί, και η τύχη επίσης συχνά ήταν με το μέρος του. Έτσι, πάντα φρόντιζε να ανασύρει αυτήν την γλυκιά ανάμνηση, ακόμη και μπροστά σε πολλούς κανόνες που θα μπορούσαν να εμποδίσουν την χρησιμότητά της, ειδικά σε ένα διαστημόπλοιο της κατηγορίας Μπούσεν-1, όπως αυτό στο οποίο βρισκόταν τώρα.

Μια λωρίδα μπλε καπνού έβγαινε με ταχύτητα απευθείας από το πούρο που κρατούσε μεταξύ αντίχειρα και δείκτη του δεξιού χεριού, ενώ με το βλέμμα, προσπαθούσε να περπατήσει τα 4,2 UA

1

εμποδίσει τον αέρα να διαφύγει ξαφνικά, αναρροφημένος από το απόλυτο κενό του εξωτερικού. Ο θάνατος θα έπρεπε να ήταν σχεδόν άμεσος.

Τράβηξε μια γρήγορη ρουφηξιά από το μακρύ του πούρο και άρχισε να εξετάσει την ολογραφική οθόνη μπροστά του, όπου εμφανίστηκε κουρασμένο και αξύριστο το πρόσωπο του Πέτρι, του συντρόφου του, που στην άλλη πλευρά του διαστημόπλοιου, επισκεύαζε το σύστημα ελέγχου των αγωγών φόρτισης. Διασκέδασε για λίγο στρεβλώνοντας την εικόνα, φυσώντας πάνω της τον καπνό που είχε ρουφήξει, δημιουργώντας ένα κύμα που του θύμιζε τόσο πολύ τις δαντελωτές κινήσεις των αισθησιακών χορευτριών, στις οποίες συνήθιζε να πηγαίνει όταν επιτέλους επέστρεφε στην πατρίδα του και μπορούσε να απολαύσει την ξεκούραση που του άξιζε. Ο Πέτρι, ο σύντροφός του στις ταξιδιωτικές περιπέτειες, ήταν τώρα πια σχεδόν τριάντα δύο ετών και βρισκόταν στην τέταρτη τέτοιου είδους αποστολή του. Η μεγαλοπρεπής και γεροδεμένη κορμοστασιά του προκαλούσε τον σεβασμό σε όλους όσοι τον γνώριζαν. Μάτια μαύρα όπως το διάστημα, μαλλιά σκούρα, μακριά και ατημέλητα που έφθαναν ως την πλάτη του, ψηλός, σχεδόν δύο μέτρα και τριάντα εκατοστά, στέρνο και μπράτσα δυνατά, ικανά να σηκώσουν έναν ενήλικο Νεμπίρ

2

3

4

Οι μηχανές του διαστημόπλοιου, ρυθμισμένες για πλεύση στο εσωτερικό του ηλιακού συστήματος, εξέπεμπαν το κλασσικό και καθησυχαστικό διφασικό βουητό.

Στα έμπειρα αυτιά του, ο ήχος επιβεβαίωνε ότι όλα λειτουργούσαν τέλεια. Με την οξεία ακοή του, θα μπορούσε να αντιληφθεί κάποια μεταβολή στους θαλάμους εναλλαγής ακόμα και αν ήταν μόλις 0,0001 Lasig, πολύ πριν το εξελιγμένο αυτόματο σύστημα μπορέσει να την συλλάβει. Αυτός ήταν και ο λόγος που σε πολύ νεαρή ακόμα ηλικία του είχε ανατεθεί να διευθύνει ένα διαστημόπλοιο της κατηγορίας Πήγασος. Πολλοί συνομήλικοι συμφοιτητές του θα είχαν δώσει το ένα χέρι τους για να είναι στη θέση του. Αλλά τώρα εκεί βρισκόταν μόνο αυτός.

Η ενοφθάλμια τοποθέτηση του O^COM έκανε την εκ νέου υπολογισμένη διαδρομή να εμφανιστεί μπροστά του. Ήταν απίστευτο πως ένα αντικείμενο λίγων μόνο μικρόμετρων είχε όλες αυτές τις λειτουργίες. Τοποθετημένο απευθείας στο οπτικό νεύρο, μπορούσε να προβάλει έναν ολόκληρο πίνακα ελέγχου, καλύπτοντας την εικόνα αυτού που βρισκόταν στην πραγματικότητα μπροστά του. Στη αρχή δεν ήταν βέβαια εύκολο να συνηθίσει αυτό τον διάολο και η ναυτία είχε καταφέρει να πάρει το πάνω χέρι περισσότερες από μια φορές. Όμως τώρα δε θα μπορούσε χωρίς αυτό.

Ολόκληρο το ηλιακό σύστημα γύριζε γύρω του με όλη την εκπληκτική του μεγαλοπρέπεια. Το μικρό μπλε σημάδι, κοντά στον γιγάντιο Δία, αντιπροσώπευε την θέση του σκάφους του και η λεπτή κόκκινη γραμμή, ελαφρώς πιο καμπυλωτή από την προηγούμενη που τώρα πια είχε σχεδόν εξαφανιστεί, έδειχνε την νέα τροχιά προσέγγισης στη Γη. Η βαρυτική έλξη του πιο μεγάλου πλανήτη του συστήματος ήταν εντυπωσιακή. Έπρεπε οπωσδήποτε να παραμείνουν σε μια απόσταση ασφάλειας και μόνο η δύναμη των δύο μηχανών Μπούσεν θα μπορούσε να επιτρέψει στο Θεός να ξεφύγει από αυτή την φονική αγκαλιά.

«Ατζάκι» έκρωξε στον ασύρματο που βρισκόταν επάνω στην κονσόλα μπροστά του, «θα πρέπει να ελέγξουμε την κατάσταση των αρμών μέσα στον θάλαμο 6.»

«Δεν το έκανες ακόμα;» απάντησε αστειευόμενος, πράγμα που ήταν σίγουρο ότι θα έκανε τον φίλο του έξαλλο.

«Σβήσε αυτό το παλιοτσίγαρο και έλα να με βοηθήσεις!» φώναξε ο Πέτρι.

Το ήξερα.

Είχε καταφέρει να τον τσατίσει και το απολάμβανε πολύ.

«Eδώ είμαι, εδώ είμαι. Έρχομαι αμέσως, φίλε, μην αγχώνεσαι.»

«Κουνήσου, είμαι μέσα σαυτή την αηδία τέσσερεις ώρες και δεν έχω όρεξη για αστεία».

Δύστροπος όπως πάντα, αλλά κανένας και τίποτα δεν θα μπορούσε να τον χωρίσει απ΄αυτόν.

Γνωρίζονταν από παιδιά. Ηταν αυτός που τον είχε σώσει περισσότερο από μια φορά από βέβαιο στραπάτσο (ήταν πολύ πιο ψηλός από τους άλλους από παιδί ακόμα), ορμώντας στη μέση, ανάμεσα στο φίλο του και την κλασσική ομάδα τραμπούκων, των οποίων πάντα αποτελούσε στόχο.

Από παιδί ο Ατζάκι, δεν ήταν σίγουρα ο τύπος που, τα άτομα του άλλου φύλου στο μέλλον θα έκαναν τα πάντα για να τον γνωρίσουν. Ατημέλητα ρούχα, ξυρισμένο κεφάλι, αδύνατος, πάντα συνδεδεμένος στο Δίκτυο

5

Η αλήθεια είναι πως υπήρχε η φήμη ότι, αντίθετα με όσα υποστήριζαν οι Γηραιοί, είχε μια μικρή υστέρηση.

Αυτόν δεν τον ένοιαζε καθόλου.

Η δίψα του για γνώση δεν είχε όρια. Aκόμη και την νύχτα παρέμενε συνδεδεμένος και, παρ’ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου οι δυνατότητες απόκτησης, ακριβώς λόγω της ανάγκης για απόλυτη συγκέντρωση, ήταν μειωμένες σε ένα μίζερο 1%, δεν ήθελε να σπαταλήσει ούτε μία

στιγμή από την ζωή του δίχως να έχει την δυνατότητα να αυξήσει τα αποθέματα του σε πολιτισμικές γνώσεις.

Σηκώθηκε με ένα αχνό χαμόγελο και κατευθύνθηκε στον θάλαμο έξι, όπου τον περίμενε ο φίλος του.

Πλανήτης Γη, Τελ-Ελ Μουκαγιάρ – Ιράκ

Η Ελίζα Χάντερ προσπάθησε για ένατη φορά να σκουπίσει αυτήν την καταραμένη σταγόνα ιδρώτα, που από το μέτωπο εξακολουθούσε να γλιστράει αργά πάνω στην μύτη της, για να βουτήξει ύστερα στην φλογερή άμμο κάτω από τα πόδια της. Είχε περάσει ήδη πολλές ώρες γονατιστή με το Trowel Marhalltown

6

7

Δυστυχώς, έχοντας φέρει στο φως, για τώρα, μόνο ένα κομμάτι του άνω μέρους, δεν ήταν σε θέση ακόμα να προσδιορίσει το ύψος αυτού του υποτιθέμενου δοχείου. Οι σφηνοειδείς εγχαράξεις που κάλυπταν όλη την ορατή επιφάνεια του καλύμματος, δεν έμοιαζαν με τίποτα που είχε δει ποτέ πριν. Για να τις μεταφράσει θα χρειαζόταν αρκετές μέρες και άλλες τόσες άγρυπνες νύχτες.

«Κυρία Καθηγήτρια».

Η Ελίζα ανασήκωσε το κεφάλι και, βάζοντας το δεξί της χέρι αντήλιο πάνω από τα μάτια της, είδε τον βοηθό της, Χισάμ, να έρχεται προς το μέρος της με γοργά βήματα.

«Κυρία Καθηγήτρια» επανέλαβε ο άνδρας «σας καλούν από την βάση. Ακούγεται επείγον.»

«Έρχομαι. Ευχαριστώ Χισάμ.»

Επωφελήθηκε από το αναγκαστικό αυτό διάλειμμα, για να πιει λίγο νερό που σχεδόν έβραζε, από το μπουκάλι που είχε πάντα δεμένο στη μέση.

Τηλεφώνημα από την βάση… Το μόνο που θα μπορύσε να σημαίνει είναι επερχόμενα βάσανα.

Σηκώθηκε πιέζοντας το παντελόνι για να τινάξει την σκόνη και κατευθύνθηκε προς την σκηνή που χρησίμευε ως βάση για τις έρευνες.

Σηκώθηκε, τίναξε το παντελόνι ξεσηκώνοντας αρκετά μικρά σύνεφα σκόνης και κατευθύνθηκε αποφασιστικά προς την σκηνή που χρησίμευε ως βάση για τις έρευνες.

Άνοιξε το φερμουάρ που κρατούσε κλειστή την σκηνή και μπήκε μέσα. Χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να προσαρμοστούν τα μάτια της στην αλλαγή του φωτός, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να αναγνωρίσει, στην οθόνη, το μεγάλο πρόσωπο του συνταγματάρχη Τζακ Χάντσον, βλοσυρό, να κοιτάζει το κενό σε αναμονή της απάντησή της.

Ο συνταματάρχης αυτός, ήταν επίσημα ο υπεύθυνος της στρατηγικής βάσης αντιτρομοκρατίας της Νασσιρίγια, αλλά το αποτελεσματικό του έργο, ήταν αυτό του συντονισμού μιας σειράς επιστημονικών ερευνών που χρηματοδοτούνταν και ελέγχονταν από ένα εικονικό τμήμα με όνομα ELSAD