Балны ташый да ташый.
Уңганлыгына сокланамын,
Ул беләдер, мөгаен
Җәйнең бер кыска көне
Озын кышны ашатканын.
Кырмыска да тырыша,
Әле бер, әле икенче җиләкнең
Тәмен татып карый.
Аннары елмаеп куя,
Татлы җиләк күңеленә ярый.
Эх, кырында юк чиләге,
Күп итеп тутырып,
Алып кайтыр иде өенә
Гаиләсен шатландырып.
Чиләгем тиз генә тулды,
Әй, киң күңеллесең, урманым,
Бигерәк инде юмартсың.
Рәхмәт зур күчтәнәчеңә,
Сиңа килермен әле тагын.
Кирәкле әйбер
Бер көнне Маймыл үзен
Көзгедән күреп калган.
Шунда ук кәефе беткән:
«Уф, бигерәк зур танауым,
Хәзер ничек яшим икән?».
Тапкан кайгырыр нәрсә,
Күрсә иде ул Филне,
Менә кемнең танауы сәер,
Сәленеп төшкән җиргә кадәр.
Ә ул аны уйлап та бирми,
Төшенкелеккә һич бирелми.
Шәп итеп атлап йөри,
Күңелле җырлар җырлый.
Иң мөһиме танау булсын,
Танаусыз яшәп булмый.
Чабата
Чабатаның хәтере калды,
Бүген чыгарып ташладылар аны.
Булды, күп мыскыл булып йөредек,
Җитте, чабаталар киеп,
Баткактан камыр басырга.
Яхшы аяк киеме киеп,
Безнең дә чит илләр кебек,
Матур яшәсебез килә, имеш.
Чабатаның хәтере калды:
«Йөрер идегез, мин булмасам,
Ялан аяк бозга басып,
Өшеп, суыктан калтырап.
Әлдә урманда юкә үсте,
Агач барыгызга да җитте.
Ходай күп биргән байлыкны,
Рәсәйдә урманның юк саны.
Юкә күпме халыкны киендерде,
Кайры астындагы җебеннән.
Ә чабата үргән кешенең
Күпме көче, тире түгелгән.
Ел әйләнәсенә һәркем
Ике дистә чабата туздырган.
Бер генә җитешсезлеге булган,
Озакка чыдый алмаган.
Зур Рәсәй киеп туздырган
Чабатадан тау өйсәң,
Беркайчан да түбәсенә
Менеп җитә алмассың.
Чабатаның хәтере калды:
«Мине элеп куярга
Бер кадак тапмадылар
Карагыз, онытмагыз,
Бу Рәсәй кичергән авырлыклар».
Бишектән төшкәч тә аягына
Матур кроссовки кигән балага,
Таныклы фирма аяк киеме
Кигән яшь егеткә һәм кызга,
Сандык төбеннән чыгарып,
Мәгез, карагыз, дисәң,
Ушлары китеп, авыз ачып,
Текәлерләр иде чабатага,
Бу нинди мөгҗизә дип.
Тел белән генә әйтсәң,
Һич ышанмаслар иде.
Ә болай, тотып караса,
Ышанмый чарасы калмый,
Тарихка кереп калган
Чабата үзен исбатлый.
Хәзерге заман баласы
Безнең якты киләчәк.
Киләчәгебез яхшы булыр,
Дөрес тәрбия бирсәк.
Онытмаска, хөрмәт итергә,
Кайгырырга, җәлли белергә.
Аңларга, ярдәм итергә, яратырга,
Әйдәгез, өйрәтик балаларны бергә.
Сарыкның ял көне
Сарык өсте ала хуҗабикә,
Талгын гына җыр сузып.
Яшел йомшак чирәмдә
Сарыклар ята сузылып.
Уф, ниһаять, килде бу көн,
Сарыктан бәхетлерәк юк бүген.
Җәйге челләдә тун киеп,
Тирләп, пешеп, әлсерәп,
Йөреп кара әле бер көн,
Тиз аңларсың сарык хәлен.
Беркем тыпырчынмый, шауламый,
Көттеләр бу көнне күптән.
Менә кайда ул рәхәтлек,
Җирдә оҗмах бар икән.
Бер генә уй борчый сарыкны
Иртәгә көтүдә танырлар микән?
Сарык шым гына ята,
Торып китми, түзә.
Озак көтәргә риза,
Иң мөһиме нәтиҗә!
Бүген бәйрәм сарык күңелендә,
Көтүгә бармады ял итте.
Җыр тавышына изерәп,
Кинәт йоклап китте.
Эш тәмам, тун салынды,
Сикереп торды сарыклар.
Җиңел икән сикерүе,
Булмагач өстә авырлыклар.
Сарык котылды туннан,
Йон булды хуҗабикәгә,
Кышкы озын кичләрдә
Җылы оекбаш бәйләргә.
Бар да шат һәм канәгать,
Дөнья тагын түгәрәк.
Сарыкның хәлен аңлаган
Шәп хуҗабикәгә рәхмәт.
Су син мөгҗизә!
Чишмәгә бардым әле,
Судан кайтып киләм.
Мөлдерәмә тулы чиләкләрем,
Авыр булса да, түзәм.
Көянтәне нык тотып,
Тырышам төз атларга.
Чайкалмасын суларым,
Таммасын тамчысы да.
Чиләгем тулы байлык,
Байлыкны бит саклыйлар.
Су күрергә интегеп,
Яшәгән халыклар бар.
Куркып китәбез кайчак,
Чишмәнең суы бетсә.
Килеп, чистартып куйсак,
Су тагын агып китә.
Шатланып, тагын яшибез,
Су тормыш чыганагы.
Күңелдә һәрчак бәйрәм
Су, әлдә син бар әле.
Байлыгыбыз тагын артсын,
Чиста су һәрчак булсын.
Рәхмәт бүләгеңә, Ходай
Бигрәк безне яратасың.
Җылы яңгыр
Ләйсән яңгыр яуган чакта,
Барлыкка килә күләүекләр.
Әй, рәхәт, су чәчрәтеп,
Ялан аяк йөгерүләр.
Ләйсән яңгыр яуган чакта,
Үсеп чыга гөмбәләр.
Әй, рәхәт инде урманда
Гөмбә җыеп йөрүләр.
Ләйсән яңгыр яуган чакта,
Тирә якны балкытып,
Салават күпере чыга,
Күзәтәбез аны, сокланып.
Ләйсән яңгыр яуган чакта,
Кояш безне иркәли.
Тамчылар кояш нурында
Энҗе булып җемелди.
Ләйсән яңгыр яуган чакта,
Күгәрченнәр су керә.
Гади генә бер яңгыр
Күпме шатлык китерә.
Хәрәкәттә бәрәкәт
Җил бер тик тормый,
Һәрвакыт ул җыбырдый.
Әле тегеләй йөгерә,
Әле сикерә болай.
Бер тишектән керә,
Икенчесеннән килеп чыга.
Шундый шук үзе,
Юлдан тузан очыра.
Яфракны өзеп төшерә,
Аннары куып йөретә.