CAPITRO VIII
La Revolucia Armeo de Gen. Zingibra
Tip tiom fervoris reesti kun sia kreajo Jocjo kaj laSeg-Cevalo, ke li marsis plenan duonon de la distancoal la Smeralda Urbo sen halti por ripozi. Tiam li troviske li malsatas kaj ke la biskvitoj kaj fromago kiujn lipretigis por la iro estas jam tute mangitaj. Dum li demandis al si kion fari en tiu kriza situacio, li trovis knabinon sidantan apud la vojo. Si surhaviskostumon kiu al la knabo sajnis eksterordinare brila:siasilka talivesto estis smeralde verda kaj sia jupo estiskvarkolora —la antauo estis blua, la maldekstra ?ankoestis ?ava, la dorso estis ruga kaj la dekstra ?anko estispurpura. Kunligis la antauon de la talio kvar butonoj —la plejsupra estis blua, sub gi estis ?ava, tria estis rugakaj la lasta estis purpura. La brilego de tiu robo estis preskau barbara; doTip plenprave rigardadis la robon dum kelkajmomentoj antau ol liajn okulojn allogis la bela vizagopli supre. Jes, la vizago estis su ?ce bela, li decidis; sed gi havis malkontentan esprimon al kiu aldonigisiom da de ?o au audaco. Dum la knabo rigardadis la knabino trankvileatentetis lin. Korbo da luncajoj staris apud si. Si tenisen unu mano delikatan sandvicon, kaj boligitan ovonen la alia mano, mangante videble malsate, kiosimpatiigis Tipon. Li estis tuj petonta iom da luncajo kiam laknabino ekstaris kaj forbrosis la panerojn de sia jupo.
“Do! ”diris si; “mi devas nun foriri. Portu tiunkorbon por mi kaj mangu lauvole la enhavon se vimalsatas. ”Tip fervore prenis la korbon kaj komencis mangi, sekvante sendemande dum kelka tempo la nekonatanknabinon. Si marsadis antau li rapidpase, kaj si havisetoson de decidemo kaj graveco kiu kredigis lin ke siestas gravulino. Fine, kiam li estis sata, li kuris apud sin kajklopodis laupase kunmarsi rapide —kio estis tremalfacila, car si estis multe pli alta ol li, kaj klaresentis urgon.
“Grandan dankon pro la sandvicoj, ”diris Tip, dumli trotadis. “Bonvolu diri al mi vian nomon. ”
“Mi estas Generalo Zingibra, ”estis la mallongarespondo.
“Ho! ”diris la suprizita knabo. “Kia Generalo viestas? ”
“Mi komandas la Revolucian Armeon en ci tiumilito, ”respondis la Generalo, pli akre ol necesis.
“Ho! ”li kriis denove. “Mi ne sciis pri la milito. ”
“Estis intencite ke vi ne sciu, ”si respondis, “car giestis sekreto; kaj, kiam oni konsideras ke nia armeokonsistas nur el knabinoj, ”si pludiris, iom ?ere, “estas tre rimarkinde ke oni ankorau ne sciigis pri niaRevolucio. ”
“Jes ja, ”agnoskis Tip. “Sed kie estas via armeo? ”
“Proksimume unu mejlon for, ”diris GeneraloZingibra. “La soldatinoj kunigis el ciuj partoj de laLando Oz, pro mia specifa ordono. Car hodiau nikonkeros Lian Moston la Birdotimigilon, kajforprenos de li la tronon. La Revolucia Armeo nuratendas mian alvenon por ataki la Smeraldan Urbon. ”
“Nu! ”deklaris Tip, profunde enspirante, “certe tioestas surprizo! Bonvolu diri kial vi volas konkeri LianMoston la Birdotimigilon. ”
“Car jam su ?ce longe viroj regis la SmeraldanUrbon, jen unu kialo, ”diris la knabino. “Krome, laUrbo brilas pro belaj gemoj, kiujn oni multe pli boneuzus por ringoj, braceletoj kaj kolcenoj; kaj trovigassu ?ca mono en la kaso de la Rego por aceti por ciuknabino en nia Armeo dekon da novaj roboj. Do niintencas konkeri la Urbon kaj administri la regadonlau nia placo. ”Zingibra parolis tiujn vortoj tiom entuziasme kajdecideme ke estis evidente ke si plene seriozas.
“Sed milito estas io terura, ”diris Tip, penseme.
“Ci tiu milito estos agrabla, ”respondis la knabino, gaje.
“Multaj el vi mortos! ”pludiris la knabo, imponite.
“Tute ne, ”diris Zingibra. “Kiu viro kontrauusknabinon, au audacus damagi sin? Ne estas malbelavizago en mia tuta Armeo. ”Tip ridis.
“Eble vi pravas, ”diris li. “Sed oni diras ke laPordogardisto estas ?dela Gardisto, kaj la Armeo dela Rego ne permesos ke la Urbo konkerigu senrezistego. ”
“La Armeo estas maljuna kaj malforta, ”respondisGeneralo Zingibra malestime. “Li eluzis sian tutanforton kreskigante barbon, kaj lia edzino tiomkoleremas ke si jam eltiris pli ol duonon da gi de laradiko. Dum la Mirinda Sorcisto regadis, la Soldatokun la Verda Barbo estis tre bona Armeo de la Rego, car oni timis la Sorciston. Sed neniu timas laBirdotimigilon, do lia Armeo de la Rego ne multeutilas dum milito. ”Post tiu konversacio ili pluiris dum kelka temposilente, kaj post nelonge ili atingis grandan liberanspacon en la arbaro kie ne malpli ol kvarcent junulojtrovigis. Ili ridadis kaj kunparoladis gaje kvazaukunvenintaj por pikniko anstatau konkermilito. Ili dividigis en kvar kompaniojn, kaj Tip rimarkiske ciuj surhavas kostumojn similajn al tiu de GeneraloZingibra. La sola vera diferenco estis ke kvankam laknabinoj el la Mangtula Lando havis la bluan strionen la antauo, tiuj el la lando de la Kveluloj havisantaua la rugan strion; kaj tiuj el la lando de laPalpbrumoj havis la ?avan strion antaua, kaj laGilikulaj knabinoj havis la purpuran strion antaua. Ciuj havis verdajn taliojn, por reprezenti la SmeraldanUrbon kiun ili intencas konkeri, kaj la plejsuprabutono sur ciu talio indikis per sia koloro la landon elkiu venis la portanto. La uniformoj estis gajaj kajplacaspektaj, kaj tre imponaj kiam ili estis kune. Tip kredis ke tiu stranga Armeo tute ne portasarmilojn; sed li eraris pri tio. Car ciuknabino portis du longajn, brilantajntrikilojn en sia hartufo. Generalo Zingibra tuj iris sur lasupron de arbotrunka stumpo kajparolis al sia armeo.
“Amikinoj, kuncivitaninoj, kajknabinoj! ”si diris; “ni baldaukomencos nian grandan Revolucionkontrau la viroj de Oz! Ni marsos porkonkeri la Smeraldan Urbon —pordetronigi la Birdotimigilan Regon —por akiri milojn da belegaj gemoj —porprirabi la regan kason —kaj porsuperforti niajn subpremintojn! ”
“Hura! ”diris la auskultintinoj; sedTip rimarkis ke plejparte la Armeookupis sin per interbabilado kaj tutene auskultis la vortojn de laGeneralo. Sonis la ordono marsi, kaj laknabinoj faris el si kvar grupojn, t. e. kompaniojn, kaj komencis fervoremarsi direkten al la Smeralda Urbo. La knabo sekvis ilin, portante plurajn korbojn kajmantelojn kaj pakajojn kiujn diversaj membroj de laRevolucia Armeo transdonis al li. Post nelonge iliatingis la verdajn granitajn murojn de la Urbo kajhaltis antau la enirejo. La Pordogardisto tuj elvenis kaj rigardis ilinscivoleme, kvazau cirko venis. Li portis aron daslosiloj sur ora ceno cirkau sia kolo; kaj liaj manojestis senzorge metitaj en liajn posojn, kaj sajne li tutene sciis ke la Urbon minacas revoluciantinoj. Agrableparolante al la knabinoj, li diris:
“Bonan matenon, karulinoj! Kiel mi povas servivin? ”
“Cedu la Urbon tuj! ”respondis Generalo Zingibra, starante antau li kaj timige sulkante la frunton, kiompermesis sia bela vizago.
“Cedi! ”ehis la viro surprizegite. “Tio ne estas ebla. Tio estas kontraulega! Mi neniam audis tiajon dummia tuta vivo. ”
“Tamen, vi devas cedi! ”kriis la Generalo, feroce.
“Ni ribelas! ”
“Vi rebelas? Sed vi ciam estis belaj, ”diris laGardisto, rigardante de unu al alia, admire.
“Ni ri-i-i-belas! ”kriis Zingibra, batante la teronper piedo, senpacience; “kaj ni intencas konkeri laSmeraldan Urbon! ”
“Je Dio! ”respondis la surprizita Pordogardisto; “tute sensenca ideo! Reiru hejmen, knabinoj, kajmelku la bovinojn kaj baku la panon. Cu vi ne sciaske estas dangere konkeri urbon? ”
“Ni ne timas! ”respondis la Generalo; kaj siaspektis tiom plene certa ke la Gardisto mal-trankviligis. Do li sonoris por venigi la Soldaton kun la VerdaBarbo, kaj la postan minuton li bedauris tion. Car tujlin cirkauis amaso da knabinoj kiuj eltiris la trikilojnel siaj hararoj kaj komencis minaci piki la Gardiston, kaj ili tenis la akrajn pintojn dangere proksimaj alliaj dikaj vangoj kaj palpebrumemaj okuloj. La kompatindulo hurlis petante kompaton kaj tutene rezistis kiam Zingibra fortiris de lia kolo la cenonkun la slosiloj. Sekvate de sia Armeo la Generalo nun impetis al la enirejo, kie sin frontis la Rega Armeo de Oz —kio estis la alia nomo de la Soldato kun la VerdaBarbo.
“Halt! ”li kriis, kaj li etendis sian longan pa ?lonkies antauo estis rekte antau la vizago de la estrino. Kelkaj knabinoj kriis kaj retrenkuris, sed GeneraloZingibra kurage staris senmove kaj diris, riproce:
“Nu, do? Cu vi pafus kompatindan, sendefendanknabinon? ”
“Ne, ”respondis la soldato; “car ne estas kuglojen mia pa ?lo. ”
“Sen kugloj? ”
“Tiel; por ke ne okazu akcidentoj. Kaj mi forgesaskie mi kasis la pulvon kaj kuglojn. Sed se vibonvolos atendi, mi sercos ilin. ”
“Ne genu vin, ”diris Zingibra, gaje. Si turnis sinal sia Armeo kaj kriis:
“Knabinoj, la pa ?lo ne havas kuglojn! ”
“Hura! ”kriis la ribelantinoj, al kiuj tre placis tiubona informo, kaj ili ekkuris amase kontrau laSoldaton kun la Verda Barbo tiel ke nur estis probona sanco ke ili ne pikis unu la alian per siajtrikiloj. Sed la Rega Armeo de Oz tro timis la virinojn kajrifuzis fronti la alkurantan homamason. Li nur turnissin kaj plenforte kuris tra la pordon direkten al larega palaco, dum Generalo Zingibra kaj sia anarogregis en la senprotektan Urbon. Tiel la Smeralda Urbo konkerigis tute sen perdode ec unu guto da sango. La Revolucia Armeo farigisKonkerinta Armeo!
CAPITRO IX
La Birdotimigilo Planas Eskapon
Tip kase foriris de la knabinoj kaj rapide sekvis laSoldaton kun la Verda Barbo. La invadanta Armeoeniris la Urbon malpli rapide, car ili haltis por fosismeraldojn el la muroj kaj el la pavimstonoj per lapintoj de siaj trikiloj. Do la Soldato kaj la knaboatingis la palacon antau ol diskonigis la informo ke laUrbo estis konkerita.
La Birdotimigilo kaj Jocjo Kukurbokapo ankorauludis jetringojn en la korto kiam interrompis la ludonla abrupta eniro de la Rega Armeo de Oz, kiuen ?ugis sen siaj capelo kaj pa ?lo. Liaj vestoj estis tremalordaj kaj lia longa barbo ?osis metron malantaulin dum li kuris.
“Unu punkton por mi, ”diris la Birdotimigilo, trankvile. “Kio estas, servisto? ”li pludiris, parolanteal la Soldato. “Ho! via Mosto —via Mosto! La Urbo konkerigis! ”anhelis la Rega Armeo, kiu apenau povis spiri pro lakurado. “Tio okazis subite, ”diris la Birdotimigilo. “Sedbonvolu bari la pordojn kaj fenestrojn de la palaco, dum mi instruos al ci tiu Kukurbokapo jeti ringon. ”La Soldato rapidis obei, dum Tip, kiu alvenis tujmalantau li, restis en la korto por mirante rigardi laBirdotimigilon.
Lia Mosto plu jetadis ringojn kvazau dangero neminacus lian tronon, sed la Kukurbokapo, ekvidinteTipon, marsis al la knabo tiom rapide kiom permesisliaj lignaj kruroj.
“Bonan tagon, nobla Patro! ”li kriis goje. “Minplezurigas via alveno. Tiu terura Seg-Cevalo forkuriskunprenante min. ”
“Mi suspektis tiel, ”diris Tip. “Cu vi suferisdamagon? Cu vi estas fendita? ”
“Ne, mi alvenis sendamage, ”respondis Jocjo, “kajlia Mosto tre afablis al mi. ”
Tiumomente la Soldato kun la Verda Barbo revenis, kaj la Birdotimigilo demandis:
“Bonvolu diri, kiu konkeris min? ”“Regimento de knabinoj, el la kvar anguloj de laLando Oz, ”respondis la Soldato, ankorau pala protimo. “Sed kial mia Konstanta Armeo ne staris kontrauili? ”demandis Lia Mosto, rigardante la Soldaton, severmiene.
“Car via Konstanta Armeo estis forkuranta, ”respondis la ulo, honeste; “neniu viro povus fronti laterurajn armilojn de la invadantoj. ”
“Nu, ”diris la Birdotimigilo, post momento dapensado, “ne multe genos min perdi mian tronon, carestas tre tede regi la Smeraldan Urbon. Kaj la kronoestas tiom peza ke mia kapo doloras. Sed mi esperaske la Konkerintoj ne intencas damagi min nur car mimaloportune estas la Rego. ”
“Mi audis ilin diri, ”komentis Tip, post iom dahezito, “ke ili intencas fari cifontapison el via eksterajokaj plenigi siajn sofkusenojn per via internajo. ”
“Do vere ekzistas dangero por mi, ”deklaris liaMosto, forte, “kaj estos sage ke mi konsideru metodoneskapi. ”
“Kien vi povos iri? ”demandis Jocjo Kukurbokapo.
“Nu, al mia amiko la Stana Lignohakisto, kiu regasla Palpbrumojn, kaj nomas sin ilia Imperiestro, ”estisla respondo. “Mi certas ke li protektos min. ”
Dume Tip elrigardadis tra la fenestro.
“La malamikinoj cirkauas la palacon, ”diris li. “Estastro malfrue, ne eblas eskapi. Ili tuje dissirus vin. ”La Birdotimigilo gemis.
“Dum krizo, ”li anoncis, “estas ciam bone pauzi kajkonsideri. Bonvolu pardoni min dum mi pauzos kajkonsideros. ”
“Sed ankau dangeras por ni, ”diris la Kukurbokapo, malkviete. “Se iu el tiuj knabinoj scias kuiri, mia ?nigobaldau okazos! ”
“Absurde! ”krietis la Birdotimigilo; “ili ne havastempon, ec se ili scias kuiri! ”
“Sed se mi restus ci tie longe, ”protestis Jocjo, “miversajne putrus. ”
“Ha! do ne estus dezirinde longe resti kun vi, ”respondis la Birdotimigilo. “La situacio estas pli gravaol mi supozis. ”
“Vi, ”diris la Kukurbokapo, malgaje, “versajne vivosdum multaj jaroj. Mia vivo estas neeviteble mallonga. Do mi devas utiligi la malmultajn tagojn kiujn mi pluvivos. ”
“Trankvile! Trankvile! ”respondis la Birdotimigilo, konsole; “se vi silentos su ?ce longe por ke mi pensu, miklopodos trovi metodon eskapi. ”
Do la aliaj atendis, pacience silentante, dum laBirdotimigilo marsis al angulo kaj staris vizag-al-muredum plenaj kvin minutoj. Post tiu tempo li turnis sinal ili kun pli felica esprimo sur sia pentrita vizago.
“Kie estas la Seg-Cevalo kiun vi rajdis ci tien? ”lidemandis al la Kukurbokapo.
“Nu, mi diris ke li estas juvelo, do via servistoenfermis lin en la regan trezorejon, ”diris Jocjo. “Tio sajnis al mi tauga loko, via Mosto, ”diris laSoldato, timante ke li misagis.
“Al mi multe placas, ”diris la Birdotimigilo. “Cu vidonis mangon al la besto? ”“Ho, jes; mi donis al li grandan bovlon da segajoj. ”
“Bonege! ”kriis la Birdotimigilo. “Tuj venigu lacevalon. ”
La Soldato forrapidis, kaj baldau ili audis laklakadon de la lignaj kruroj de la cevalo sur la pavimodum li kondukigis en la korton.
Lia Mosto rigardis la rajdbeston kritikeme. “Li ne sajnas tre gracia, ”li komentis, kontemplantelin; “sed supozeble li povas kuri. ”
“Jes, ja, ”diris Tip, rigardante la Seg-Cevalonadmire.
“Do, portante nin sur sia dorso, li kuru tra la vicojnda ribelantinoj kaj portu nin al mia amiko la StanaLignohakisto, ”anoncis la Birdotimigilo.
“Li ne povas porti kvar! ”kontraudiris Tip.
“Ne, sed ni povas persvadi lin porti tri, ”diris liaMosto. “Do mi postlasos mian Regan Armeon. Mi nemulte ?das lian kapablon, car li tiom facile venkigis. ”
“Tamen, li ja povas kuregi, ”deklaris Tip, ridante.
“Mi atendis tiun forpuson, ”diris la Soldato, senplezure; “sed mi povas toleri gin. Mi maskos minper fortranco de mia bela verda barbo. Kaj, efektive neestas pli dangere fronti tiujn sentimajn knabinojn olrajdi tiun ardan, sovagan lignan cevalon! ”“Eble vi pravas, ”komentis lia Mosto. “Sed koncernemin, mi ne estas soldato, do mi amas dangeron. Nu, knabo, vi surcevaligu la unua. Kaj bonvolu sidi kieleble plej proksime al la kolo de la cevalo. ”
Tip rapide grimpis al sia loko, kaj la Soldato kaj laBirdotimigilo sukcesis levi la Kukurbokapon al sidlokotuj malantau li. Restis tiel malmulta spaco por la Regoke li riskis forfali tuj kiam la cevalo komencos kuri. “Alportu sekigosnuron, kian oni uzas por vestoj, ”diris la Rego al sia Armeo, “kaj kunligu nin. Tiel, seunu el ni forfalos, ni ciuj forfalos. ”
Kaj dum la Soldato f o r i r i s por trovi lasekigosnuron, lia Mosto pludiris, “mi devas estizorgoplena, car mi riskas mian tutan ekziston. ”
“Mi devas esti egale zorgoplena, ”diris Jocjo.
“Ne tute same, ”respondis la Birdotimigilo, “car seoni damagus min, mi plene ?nigus. Sed se onidamagus vin, oni povus dissemi vin. ”
La Soldato nun revenis kun longa snuro kaj ?rmekunligis la trion, kaj ankau ligis ilin al la korpo dela Seg-Cevalo; sekve tute ne estis versajne ke iliforfalos.
“Nun malfermu la pordon, ”ordonis la Birdotimigilo, “kaj ni ekkuros al libereco au al morto. ”La korto en kiu ili staris sin trovis en la centro dela granda palaco, kiu cirkauis gin ciu ?anke. Sed enunu ?anko estis koridoro kondukanta al eksterabarilpordo, kiun la Soldato riglintis lau ordono de liareganto. Tra tiu pordo Lia Mosto planis eskapi, kajnun la Rega Armeo kondukis la Seg-Cevalonlaulonge de la koridoro kaj malbaris la pordon, kiuretrensvingigis kun lauta bruego.
“Nun, ”diris Tip al la cevalo, “vi devas savi ninciujn. Kuru kiel eble plej rapide direkten al labarpordo de la Urbo, kaj nenio haltigu vin. ”
“Bone! ”respondis la Seg-Cevalo rauke, kaj liforkuregis tiom subite ke Tip bezonis anheli kaj ?rmeteni la stangon kiun li ?ksis en la kolon de la besto.
Pluraj el la knabinoj starantaj ekster la palacogardante gin estis terenbatitaj de la Seg-Cevalokureganta. Aliaj kriante kuris por eviti lin, kaj nurunu-du senespere strebis piki la eskapantajn kaptitojnper siaj trikiloj. Tip estis pikita unufoje en lamaldekstra brako, kiu doloretis dum la sekva horo; sed la trikiloj tute ne damagis la Birdotimigilon auJocjon Kukurbokapon, kiuj ec ne konsciis ke ili estaspikataj.
Rilate al la Seg-Cevalo, li bonege faris rekordon, renversante fruktocaron, renversante plurajnmildaspektajn virojn, kaj laste terenbatatante la novan Pordogardiston —kiu estis malgranda postulema dikavirino postenigita de Generalo Zingibra.
Nek haltis la impetanta rajdbesto tiam. Estanteekster la muroj de la Smeralda Urbo li impetis laula vojo okcidenten, saltegante rapide kaj skuante tiomke la knabo perdis spiradon kaj la Birdotimigilomiregis.
Jocjo jam antaue rajdis tiom frenezrapide, do lidedicis sian tutan atenton al ?rma tenado, per ambaumanoj, de la kukurba kapo sur gia stangeto, kajsamtempe li akceptis la teruran skuadon kun lakurago de ?lozofo.
“Malrapidigu lin! Malrapidigu lin! ”kriis laBirdotimigilo. “Mia pajlo tute subskuigas en miajnkrurojn. ”Sed Tip ne povis su ?ce spiri por paroli, do la Seg-Cevalo daurigis sian sovagan kuradon senhalte kajsamrapide.
Baldau ili atingis la bordon de larga rivero, kaj senpauzo la ligna cevalo faris lastan saltegon kajenaerigis ciujn.
Post sekundo ili ruligadis en la akvo, plaudante kajbalancigante. La cevalo baraktadis freneze klopodantetrovi ?rmajon sur kiu stari, kaj giaj rajdantoj unueplongis sub la rapidan ?uon kaj poste ?osis sur lasurfaco kvazau korkoj.