CAPITRO X
La Veturo al la Stana Lignohakisto
Tip estis trempita kaj akvo gutadis de ciu angulo delia korpo; sed li sukcesis klini sin antauen kaj krii enla orelon de la Seg-Cevalo:
“Cesu barakti, idioto! Cesu barakti! ”
La cevalo tuj cesis baraktadi kaj kviete kusis sur lasurfaco, gia ligna korpo nagis egalfacile kiel ?oso. “Kion signifas tiu vorto ‘idioto’? ”demandis lacevalo.
“Gi estas riprocvorto, ”respondis Tip, iom hontapro la vorto. “Mi uzas gin nur kiam mi koleras. ”
“Do al mi placas ankau vin nomi idioto, ”diris lacevalo. “Car ne mi faris la riveron nek mi metis gintien; do nur riprocvorto taugas por persono kiuekkoleras kontrau min car ni falis en akvon. ”
“Tute evidente, ”respondis Tip; “mi agnoskas kemi maltauge parolis. ”Poste l i kriis al laKukurbokapo:“cu vi bone statas, Jocjo? ”Ili ne audis respondon. Do la knabo vokis al laRego:“cu vi bone statas, via mosto? ”
La Birdotimigilo gemis.
“Iel mi malbone statas, ”li diris per malforta voco. “Vere malseka estas ci tiu akvo! ”Tip estis tiel ?rme ligita per la snuro ke li ne povisturni sian kapon por rigardi siajn akompanantojn; doli diris al la Seg-Cevalo:
“Remu per viaj kruroj al la bordo. ”
La cevalo obeis, kaj kvankam ili ?osis malrapide, ili ?ne atingis la transan riverbordon ce loko su ?cemalalta por ke la besto povu rampi surteren. Iom malfacile la knabo sukcesis preni siantrancilon el poso kaj tranci la snuron kiu kunligis larajdantojn kaj la lignan cevalon. Li audis laBirdotimigilon fali surteren kun sponga sono, kaj posttio li mem rapide decevaligis kaj rigardis sian amikonJocjo.
La ligna korpo, kun sia brilega vestaro, ankorausidis rekta sur la dorso de la cevalo; sed mankis lakukurba kapo, kaj nur la akrigita stangeto kiuuzigis kiel kolo videblis. Kaj la Birdotimigilo, nu, la pajlo en lia korpo estis subskuita de la malglatairado kaj pusis sin dense en liajn krurojn kaj lamalsupran parton de lia korpo —kiu aspektis tredika kaj ronda dum lia supra parto aspektis kielmalplena sako. Sur sia kapo la Birdotimigiloankorau portis la pezan kronon, kiu kudritis al lakapo por ke li ne perdu gin; sed la kapo estis nuntiom malseka kaj malrigida ke la pezo de la orokaj de la juveloj antauenpendis kaj kunpremis lapentritan vizagon tiom ke li aspektis precize kielJapana mopso.
Tip volonte ridus —se li ne tiom maltrankviliguspri sia kreito Jocjo. Nu la Birdotimigilo, kvankamdamagita, restis kompleta, sed la kukurba kapo tiomnecesa por la ekzisto de Jocjo mankis; do la knaboprenis longan stangon kiu bonfortune kusis proksimekaj maltrankvile returnis sin al la akvo.
Malproksime sur la akvo videblis la ora koloro dela kukurbo, kiu trankvile balancigis sur la ondoj. Tiumomente gi estis tute ne atingebla por la knabo, sed post iom da tempo gi ?osis pli proksimen gis la knabo povis tusi gin per stango kaj tiri gin al labordo. Post tio li portis gin al la supro de la bordo, zorge visis la akvon de gia kukurba vizago per siapostuko, kaj kuris kun gi al Jocjo kaj remetis la kaponsur la kolon de la viro.
“Ho ve! ”estis la unuaj vortoj de Jocjo. “Kiaspertaco! Cu akvo putrigas kukurbojn? ”
Tip ne opiniis respondon necesa, car li sciis keankau la Birdotimigilo bezonas helpon. Do lizorgoplene elprenis la pajlon el la korpo kaj krurojde la Rego, kaj disetendis gin en la sunlumo por kegi sekigu. La malsekan vestaron li pendigis sur lakorpo de la Seg-Cevalo.
“Se akvo putrigas kukurbojn, ”komentis Jocjo, profunde gemante, “mia vivo estos tre mallonga. ”“Mi neniam rimarkis putron de kukurboj proakvo, ”respondis Tip; “kondice ke la akvo ne bolas. Se via kapo ne krevis, mia amiko, vi estas bonstata. ”“Nu, mia kapo tute ne krevis, ”deklaris Jocjo, plifelice.
“Sekve, ne vin genu, ”respondis la knabo. “Katotro pripensas kaj poste lamentas. ”
“Do, ”diris Jocjo, serioze, “mi vere gojas ke mi neestas kato. ”
La suno rapide sekigadis la vestojn, kaj Tipdisturnis la pajlon de lia Mosto por ke la varmajradioj sorbu la malsekon kaj refresigu kaj resekigugin. Post gia sekigo, li remetis la pajlon en laBirdotimigilon, simetriigis la formon, kaj glatigis lavizagon tiel ke li denove portis sian kutiman gajankaj carman esprimon.
“Grandan dankon, ”diris la monarko, gaje, dumli cirkaupromenis kaj trovis sin bonekvilibra. “Vereestas avantage esti Birdotimigilo. Se apudestas amikojpor ripari, nenio tro pereiga povas okazi. ”
“Cu eble varmega sunlumo krevigas kukurbojn? ”diris Jocjo, kun angora sono en la voco.
“Tute ne —tute ne! ”respondis la Birdotimigilo, gaje. “Vi bezonas timi nur maljunigon, knabeto. Kiam via ora juneco pereis ni rapide apartigos —sedne demandu al vi cu vi jam pereas; ni mem scios kajinformos vin. Sed venu! Ni rekomencu veturi. Mivolegas saluti mian amikon la Stanan Lignohakiston. ”Do ili residigis sur la Seg-Cevalon, Tip tenis?rme la stangon, la Kukurbokapo tenis ?rme Tipon, kaj la Birdotimigilo tenis ?rme la lignan framon deJocjo. “Ne rapidu, car nun oni ne plu postsekvas nin, ” diris Tip al sia rajdbesto. “Nur ke la suno ne bruligu miajn orelojn, ”dirisla Seg-Cevalo.
“Se tio okazos, ni donos al vi capeleton kaj farosel vi seg-cevalo, ”diris la Kukurbokapo malice. La Seg-Cevalo kolere stamp ?s kaj retrenrulistuberan okulon por rigardi Tipon.
“Jen, ”li henis, “cu vi ne protektos min kontrauinsultoj? ”“Kompreneble! ”respondis Tip, komfortige. “Micertas ke Jocjo ne celis ofendi vin. Kaj ni nepre nekverelu; ni devas resti bonaj amikoj. ”
“Bone! ”respondis la besto, “sed ne ?du kion dirastiu kukurbulo, li tro rapide perdas la kapon! ”Ne eblis trovi taugan respondon al tio, do dumkelka tempo ili rajdadis sen paroli.
Post iom da tempo la Birdotimigilo komentis:“Memorigas pri la antaua tempo. Sur ci tiu herbateraltajo mi iam savis Doroteon kiam sin minacis laPikantaj Abeloj de la Malbona Sorcistino de laOkcidento. ”
“Cu Pikantaj Abeloj damagas kukurbojn? ”demandis Jocjo, cirkaurigardante timoplene. “Ili ciuj mortis, do ne gravas, ”respondis laBirdotimigilo. “Kaj ci tie Nocjo Hakisto detruis laGrizajn Lupojn de la Malbona Sorcistino. ”“Kiu estis Nocjo Hakisto? ”demandis Tip.
“Tiel nomigas mia amiko la Stana Lignohakisto, ”respondis lia Mosto. “Kaj ci tie la Flugantaj Simiojkaptis kaj ligis nin, kaj for ?ugis portante malgrandanDoroteon, ”li pludiris, kiam ili veturis iom pli. “Cu Flugantaj Simioj mangas kukurbojn? ” demandis Jocjo, tremante pro timo.
“Mi ne scias; sed vi ne bezonas geni vin, car laFlugantaj Simioj nun estas sklavoj de Glinda la Bona, kiu posedas la Oran Capon kiu estras iliajn servojn, ” diris la Birdotimigilo, penseme.
Tiam la pajloplena monarko perdigis en siapensado pri la iamaj aventuroj. Kaj la Seg-Cevaloskuigadis kurante trans la ?orkovritajn kampojn kaj portis siajn rajdantojn rapide survoje. Vesperigis post nelonge, kaj sekvis la senlumajombroj de la nokto. Do Tip haltigis la cevalon kajciuj decevaligis. “Mi lacegas, ”diris la knabo, oscedegante; “kaj laherbaro estas mola kaj nevarma. Ni kusu ci tie kajdormu gis la mateno. ”
“Mi ne povas dormi, ”diris Jocjo.
“Mi neniam dormas, ”diris la Birdotimigilo.
“Mi ec ne komprenas kion signifas dormi, ”diris laSeg-Cevalo.
“Tamen, ni devas kompati ci tiun kompatindanknabon, kiu konsistas el karno kaj ostoj kaj sango, kaj lacigas, ”proponis la Birdotimigilo lau sia kutimahelpema maniero. “Mi memoras ke estis same rilateal malgranda Doroteo. Ni ciam devis sidi dumnoktedum si dormis. ”
“Mi bedauras, ”diris Tip plorete, “mi ne kulpas. Kaj mi ankau malsategas! ”
“Jen nova dangero! ”komentis Jocjo, malgoje.
“Espereble vi ne amas mangi kukurbojn. ”
“Nur se oni boligas ilin kaj metas ilin en tortojn, ”respondis la knabo, ridante. “Do vi ne bezonas timimin, amiko Jocjo. ”
“Kia malkuragulo, tiu Kukurbokapo! ”diris la Seg-Cevalo, malestime.
“Ankau vi eble estus malkuraga, se vi scius ke viputros! ”respondis Jocjo, kolere.
“Trankvile! — trankvile! ”interrompis la Birdo-timigilo; “ni ne kverelu. Ciu el ni havas mankojn, karaj amikoj; do ni strebu kompati unu la alian. Kajcar ci tiu kompatinda knabo estas malsata kaj havastute nenian mangajon, ni ciuj silentu kaj lasu lindormi; car oni diras ke dormante karnulo povasforgesi ec malsaton. ”
“Dankon! ”krietis Tip, dankeme. “Via Mosto estasegale bona kiel saga —kaj tio estas tre granda laudo! ”Do li etendis sin sur la herbaro kaj, uzante lapajloplenan Birdotimigilon kiel kusenon por sia kapo, li baldau endormigis.
CAPITRO XI
Nikelkovrita Imperiestro
Tip vekigis post matenigo, sed la Birdotimigilo jamestis levinta sin kaj kolektinta, per siaj mallertaj?ngroj, du manplenojn da maturaj beroj de kelkajproksimaj arbustoj. Ilin la knabo mangis avide, trovante ilin kontentiga matenmango, kaj poste lagrupeto rekomencis veturi.
Post horo da rajdado ili atingis la supron demonteto de kie ili vidis la Urbon de la Palpbrumojkaj vidis la altajn kupolojn de la palaco de laImperiestro, levigintajn super la grupojn de plimodestaj logejoj.
La Birdotimigilo tre ekscitigis pro la vidajo, kajkriis:
“Mi gojege revidos mian malnovan amikon laStanan Lignohakiston! Mi esperas ke li regas sianpopolon pli sukcese ol mi regis la mian! ”
“Cu la Stana Lignohakisto estas la Imperiestro de la Palpbrumoj? ”demandis la cevalo.
“Jes ja. Ili invitis lin regi ilin tuj post la detruigode la Sorcistino; kaj car Nocjo Hakisto havas la plejbonan koron en la tuta mondo mi certas ke limontrigis bonega kaj kapabla imperiestro. ”
“Mi kredis ke ‘Imperiestro’estas titolo de personokiu regas imperion, ”diris Tip, “kaj la Lando de laPalpbrumoj estas nur regneto. ”
“Ne diru tion al la Stana Lignohakisto! ”kriis laBirdotimigilo, tre serioze. “Vi multe ofendus lin. Liestas tre ?era, tute prave, kaj al li placas titoligiImperiestro kaj ne Rego. ”
“Nu, ja ne gravas al mi, ”respondis la knabo. La Seg-Cevalo nun trotis antauen tiom rapide kela rajdantoj nur malfacile restis sur gia dorso; do estismalmulta konversacio antau ol ili haltis apud lastupoj de la palaco.
Maljuna Palpbrumo, vestita per argentostofauniformo, antaueniris por helpi ilin decevaligi. Dirisla Birdotimigilo al tiu elegantulo:
“Konduku nin tuj al via mastro, la Imperiestro. ”La viro rigardis de unu al alia de la grupoembarasite, kaj ?ne respondis:
“Domage, mi devas peti ke vi atendu. LaImperiestro ne akceptas gastojn cimatene. ”“Kial? ”demandis la Birdotimigilo, maltrankvile.
“Mi esperas ke li ne spertis akcidenton. ”
“Tute ne, ”respondis la viro. “Sed hodiau estas lakutima polurtago por lia Mosto; kaj guste nun liaglora Mosto estas dike kovrita per polurvakso. ”
“Ha, mi komprenas! ”kriis la Birdotimigilo, multetrankviligite. “Mia amiko de ciam emas esti dando, kaj mi supozas ke nun li ec pli ?eras pro siaaspekto. ”
“Jes ja, ”diris la viro, gentile klinante sin. “Niapotenca Imperiestro antaunelonge nikelkovrigis sin. ”“Je Dio! ”la Birdotimigilo kriis audinte tion. “Selia sprito egale brilas, kiom blindiga gi sendube estas! Sed enkonduku nin —mi certas ke la Imperiestroakceptos nin, ec malgrau sia aktuala stato. ”
“La stato de la Imperiestro estas ciam impona, ”diris la viro. “Sed mi informos lin pri via alveno, kajricevos liajn ordonojn pri vi. ”
Do la grupo sekvis la serviston en elegantanatendocambron, kaj la Seg-Cevalo sekvis ilinmalgracie, car li tute ne sciis ke cevalo devus restiekstere.
La veturintoj unue sentis imponegon pro lacirkauajo, kaj ec la Birdotimigilo sajnis imponitakiam li ekzamenis la multekostegajn argentostofajndrapojn node ligitajn per etaj argentaj hakiloj. Surbela centra tablo estis granda argenta oleujo, sur kiuestis rice gravuritaj scenoj el la iamaj aventuroj dela Stana Lignohakisto, Doroteo, la Malkuraga Leonokaj la Birdotimigilo: la linioj de la gravurajo estispausitaj sur la argenton per ?ava oro. Sur la murojpendis pluraj portretoj, la portreto de la Birdotimigilosajnis la plej elstara kaj plej zorge farita, dum lagranda portreto de la fama Sorcisto de Oz kiam litransdonis koron al la Stana Lignohakisto kovrispreskau tutan ?ankon de la cambro.
Dum la vizitantoj silente admiradis tiujnglorajojn, ili subite audis lautan vocon el la apudacambro:
“Cu! cu! cu! Grandega surprizo! ”
La pordo ekmalfermigis kaj Nocjo Hakisto kurisinter ilin kaj kaptis la Birdotimigilon per tenera, amanta cirkaubrakumo kiu multmaniere ci ?s lin.
“Mia karega amiko! Mia nobla kamarado! ”kriisla Stana Lignohakisto, goje; “kiom gojege mirerenkontas vin! ”
Dirinte tion li apartigis sin de la Birdotimigilo kaj tenis lin iomete for de si dum li rigardadis la amatanpentritan vizagon. Sed, ve! la vizago de la Birdotimigilo kaj multajpartoj de lia korpo nun surhavis grandajnvaksmakulojn; car la Stana Lignohakisto, fervorasaluti sian amikon, plene forgesis la staton de siatualeto kaj la dika tavolo da vakso sur lia korpofrotigintis sur la korpon de lia kamarado.
“Ve! ”diris la Birdotimigilo malgoje. “Kia fuso! ”
“Ne gravas, amiko, ”respondis la Stana Lignohakisto, “mi sendos vin al la Imperia Vestlavejo, kajili plene repurigos vin. ”
“Sed cu tiel mia vestajo farigos nur vestigo? ”demandis la Birdotimigilo. “Tute ne! Sed diru, kiel via Mosto venis ci tien? kaj kiuj estas viaj akompanantoj? ”
La Birdotimigilo tre gentile konigis al li Tipon kajJocjon Kukurbokapon, kaj ci tiu sajne tre interesis laStanan Lignohakiston.
“Vi estas malmulte fortika, konfesendas, ”diris laImperiestro; “sed vi ja estas nekutima, tial vi indasmembrigi en nia elita grupo. ”
“Mi dankas vian Moston, ”diris Jocjo humile.
“Mi esperas ke vi fartas bone, ”pludiris la Hakisto. “Guste nun, jes; ”respondis la Kukurbokapo, gemante; “sed mi konstante timas la tagon kiam miputros. ”“Absurde! ”diris la Imperiestro —sed amikeme, simpatie. “Mi petegas, ne kovru la sunlumonhodiauan per la pluvo morgaua. Car antau ol viakapo putros, vi povos enladskatoligi gin, kaj tielkonservi gin por ciam. ”
Tip, dum tiu konversacio, rigardadis la Hakistonvideble miregante, kaj rimarkis ke la fama Imperiestrode la Palpbrumoj konsistas tute el pecoj de stano, nete lutitaj kaj nititaj por fari vir ?guron. Li metaleklikis kaj klakis iomete dum li movis sin, sedplejparte li sajnis tre lerte konstruita, kaj lianaspekton malbeligis nur la dika tavolo de polurvaksokiu kovris lin de kapo gis piedoj.
La intensa rigardado de la knabo memorigis al laStana Lignohakisto ke li ne estas vere belaspektatiumomente, do li petis siajn amikojn pardoni lindum li reiros al siaj privataj cambroj por ke liajservistoj poluru lin. Tion ili faris tre rapide, kaj kiamla imperiestro revenis lia nikelkovrita korpo tiom glorebrilis ke la Birdotimigilo elkore gratulis lin pro laplibonigita aspekto.
“Tiu nikelkovro estis, mi konfesas, tre bona ideo, ”diris Nocjo; “kaj gi estis des pli bezonata car mi iomgratigis dum miaj aventuraj spertoj. Rimarku ci tiungravuritan stelon maldekstre sur mia brusto. Gi nenur indikas kie kusas mia bonega koro, sed kovrastre bele la ?ikon kiun faris la Mirinda Sorcisto postkiam li metis tiun valoregan organon en mianbruston per lerta manipulado. ”
“Cu li do enmetis vian koron per man’pulio? ” demandis la Kukurbokapo, scivoleme. “Neniel, ”respondis la Imperiestro, indigne. “Lifaris, mi certas, tute ortodoksan operacion. Kaj miakoro estas mola, ne ligna kiel tiu de iuj. ”
Li turnis sin al la Birdotimigilo kaj demandis:“Cu viaj regatoj estas felicaj kaj kontentaj, miakara amiko? ”
“Mi ne scias, ”estis la respondo; “car la knabinojde Oz ribelas kaj forpelis min el la Smeralda Urbo. ”
“Je Dio! ”kriis la Stana Lignohakisto. “Kiakatastrofo! Certe ili ne plendas pri via saga, gracoplena regado? ”
“Ne, sed ili diras ke ?eksebla Reg-ulo ne estas?debla regulo, ”respondis la Birdotimigilo; “kaj tiujinoj opinias ke viroj su ?ce longe regis la landon. Doili kaptis mian urbon, forstelis la juvelojn el latrezorejo, kaj regas lau sia placo. ”
“Ve! Kia eksterordinara ideo! ”kriis la Imperiestro, kaj sokita kaj surprizita. “Kaj mi audis kelkajn diri, ”diris Tip, “ke iliintencas marsi ci tien kaj konkeri la kastelon kajurbon de la Stana Lignohakisto. ”
“Nu, ni ne lasu al ili su ?can tempon por tio, ”dirisla Imperiestro, rapide; “ni tuj iru rekonkeri laSmeraldan Urbon kaj resurtronigi la Birdotimigilon. ”“Mi estis certa ke vi helpos min, ”komentis laBirdotimigilo placite. “Kiom da soldatoj vi povosprovizi? ”
“Ni ne bezonas armeon, ”respondis la Ligno-hakisto. “Ni kvar, per la helpo de mia brilanta hakilo, su ?cas por teruri la korojn de la ribelantinoj. ”
“Ni kvin, ”korektis la Kukurbokapo.
“Kvin? ”ripetis la Stana Lignohakisto.
“Jes; la Seg-Cevalo estas kuraga kaj sentima, ”respondis Jocjo, forgesante sian jusan kverelon kun lakvarpiedulo.
La Stana Lignohakisto cirkaurigardis senkomprene, car gis nun la Seg-Cevalo restis en angulo, starantekviete, kie la Imperiestro ne rimarkis lin. Tip tujalvokis la strangaspektan beston, kaj gi proksimigistiom mallerte ke gi preskau renversis la belan centrantablon kaj la gravuritan oleujon.
“Mi komencas pensi, ”komentis la StanaLignohakisto dum li zorge pririgardis la Seg-Cevalon, “ke konstante estas novaj mirindajoj! Kiel vivigis tiubesto? ”
“Mi vivigis lin per magia pulvoro, ”modestedeklaris la knabo; “kaj la Seg-Cevalo montrigis treutila. ”
“Li helpis nin eskapi de la ribelantinoj, ”diris laBirdotimigilo.
“Do nepre ni devas akcepti lin kiel kamaradon, ”deklaris la imperiestro. “Vivanta Seg-Cevalo klareestas novajo, kaj certe estos studinda. Cu li havassciojn? ”
“Nu, mi ne povas pretendi multan vivosperton, ”laSeg-Cevalo diris por si mem; “sed sajnas ke mi trerapide lernas, kaj ofte mi pensas ke mi scias pli ol laapudstarantoj. ”
“Povas esti ke jes, ”diris la imperiestro; “car spertone ciam donas sagon. Sed tempo mankas guste nun, do ni rapide preparu nian veturon. ”
La imperiestro alvokis sian Mostan AltanKancelieron kaj instrukciis lin pri kiel regi la regnondum lia foresto. Intertempe oni dispartigis laBirdotimigilon kaj zorge lavis la pentritan sakon kiuservis kiel lia kapo, kaj reenmetis la cerbon unuedonitan al li de la granda Sorcisto. Liajn vestojnankau purigis kaj gladis la Imperiaj Tajloroj, kaj onipoluris kaj realkudris lian kronon, car la StanaLignohakisto insistis ke li ne formetu tiun signon deregeco. La Birdotimigilo nun aspektis tre respektinda. Kvankam li tute ne estis vantema, li multe placis alsi kaj ?ere tenis sin dum li marsis. Dum oni faristion, Tip riparis la lignajn membrojn de JocjoKukurbokapo, kaj faris ilin pli fortaj ol antaue, kaj liankau inspektis la Seg-Cevalon por certigi ke li bonefunkcias.
Kaj frue dum la sekva mateno ili komencis lareiron al la Smeralda Urbo. La Stana Lignohakistoportis sur sia sultro brilantan hakilon kaj kondukis laaliajn, dum la Kukurbokapo rajdis sur la Seg-Cevalokaj Tip kaj la Birdotimigilo marsis ambau ?anke porcertigi ke li ne falos nek estos damagita.