IV
Quo in capite Ior caudam amittit et Pu caudam quendam invenit
Ior, auritulus cinereus ille annosus, soIus in silvae angulo quodam carduoso stabat, pedibus late divaricatis, capite deflexo de rerum natura meditans.
Modo tristis secum 'Cur? cogitabat, modo 'quemadmodum? et modo 'Haudquaquam huiusmodi, modo autem quid pensitaret, omnino ignorabat. Itaque Puo appropinquante Ior paulisper a meditatione desistere gavisus est ut maeste 'Ut vales? ei diceret.
'Et quomodo res tua agitur? dixit Winnie ille Pu.
Ior capite abnuit.
'Non valde quomodo, dixit. 'Longo iam ex tempore evidenter non agitur quomodo.
'Malum, malum, dixit Pu. 'Sane dolendum est. Sine me te adspicere.
Ior igitur sortem miseratus iniquam oculos solo fixos tenens eo loco stabat et Winnie ille Pu eum semel circumiit.
'Dic: quid caudae tuae accidit?
'Quid ergo accidit?
'Abest!
'Tibi persuasum est?
'Cauda aut adest, aut abest. Tertium nihil est. Et cauda tua abest.
'Quid ergo est?
'Nihil.
'Sine videam, dixit Ior, lente se ad locum convertens, ubi antea cauda fuerat, deinde, eam invenire nequiens in contrarium se vertit usque ad pristinam positionem, postea capite demisso intra crura primoria spectavit et postremo suspirium alto pectore et triste ducens: 'Probe dixisti, inquit, 'abest!
'Scilicet, dixit Pu.
'Hoc mihi ad multa quadrat, dixit Ior maestus. 'Id omnia explicat. Haud mirum.
'Alicubi caudam reliquisse debes.
'Aliquem caudam sustulisse oportet, dixit Ior. 'Sic agit vulgus, subjunxit, longum post silentium.
Pu sensit sibi aliquid auxiliare dicendum esse, sed ignorabat quid. Decrevit igitur, dicendi vice opiferum quid facere.
'Ior mi, dixit sollemniter, 'egomet, Winnie ille Pu, caudam tuam reperiam.
'Gratias tibi ago Pu, respondit Ior. 'Fidelis amicus es, dixit. 'Nonnullis dissimilis, dixit.
Itaque Winnie ille Pu caudam Ioris quaesitum abiit. Erat dies vernus iucundus in silva, cum exiret. Nubeculae tenerae feliciter in coelo caeruleo ludebant, modo sese sub solem insinuantes, quasi si eum extinguere vellent, modo repente delabentes, ut aliarum partes venirent. Trans eas et inter eas sol lucidum fulgebat. Vetus pinetum prope ornamentum viride et novum sicut acu pictum quod fagi tam lepide induerant miserum et vetustum apparebat. Per lucum et silvam ursus iter fecit. Descendit clivos erica et vepribus indutos, transivit alveos saxosos rivulorum, scandit ripas arduas et glareosas, et ad extremum fessus et fame confectus ad silvam Centum Jugerum pervenit. In silva autem Centum Jugerum Bubo habitabat.
'Si quis quid de qua re scit, ursus secum meditatus est, 'Bubo est, qui aliquid de aliqua re non ignorat, dixit. 'Nisi forte Winnie ille Pu non vocor. Sed vocor, dixit. 'Denique!
Bubo 'ad castaneas' venusta et vetusta quadam domo habitabat, quae domibus aliorum maior erat, aut saltem urso ita apparebat, quia et pulsatorem ostii et funiculum tintinnabuli habebat. Infra pulsatorem libellus erat cum hac inscriptione fixus:
CUESO SONA AES SI RSPONSM VIS.
Ifra funiculum tintinnabuli libellus autem erat cum hac inscriptione fixus: CUESO PULSA SI RSPONSM NON VIS.
Has inscriptiones Christophorus Robinus, qui solus in silva ortographus erat, manu scripserat. Nam Buboni, quamvis multis sub aspectibus sapiens esset, aptus ad nomen suum legendum et emendate BBO litteras faciendum, minus prospere succedebat verba implicata sicut 'MORBILLI’ et ’PANISTOSTATUS CUM BUTYRO’ scribere.
Winnie ille Pu ambas inscriptiones diligenter et accurate primum a dextra ad sinistram et postea, ne quid eum fugeret, a sinistra ad dextram perlegit. Deinde, ut omnia pro certo haberet, pulsavit et traxit pulsatorem, traxit et pulsavit funiculum tintinnabuli et magna voce: ’Bubo! Responsum quaero!’ dixit. 'Ursus fatur! Ostium apertum est et Bubo foras prospexit.
'Salve Pu, dixit. 'Quomodo omnia?
'Terribilia sunt et tristia, dixit Pu, 'quia Ior, qui amicus meus est, caudam amisit. Flebiter lamentatur. Amabo te, dic: Quid mi igitur suades? Quomodo possum caudam eius invenire?
'Bene, dixit Bubo, 'formula consueta rei exsequendae est, quae sequitur.
'Quid est: rei esse quendae? dixit Pu. 'Quia ursus pusilli ingenii sum verba difficilia fastidio.
'Id est, quod fieri debet.
'Si id est, nec hercle magnopere curo, dixit Pu humillime.
'Res exsequenda id est:
'Dixi: praemium promittimus.
'Iterum sternuisti!
'Praemium! dixit magna voce Bubo. 'Denuntiationem scribimus ad indicandum nos magnum quid illi, qui caudam Ioris invenerit, daturos esse.
'Teneo, teneo, dixit Pu adnuens. 'Cum ageretur de aliqua re, adiunxit meditabundus, 'ista diei hora aliquid manducare soleo — ea matutina hora, et avide cellularium in angulo cubiculi Bubonis contemplabatur. . 'aliquantulum lactis condensati, aut quantulumcumque alicuius rei, vel forsitan lambitum mellis. .
'Recte, bene, dixit Bubo, 'scribamus denuntiationem et tota in silva distribuemus.
'Lambitum mellis, murmuravit secum ursus, 'aut — aut nihil, pro temporibus.
Suspirium ab imo duxit et strenue conatus est verba Bubonis auscultare.
Sed Bubo longis longioribusque verbis utens latius se fudit, donec quod initio dixerat renovans explicavit, neminem nisi Christophorum Robinum ad denuntiationem scribendam idoneum esse.
’Ipse libellos in ostio meo antico scripsit. Vidistine eos, Pu?’
Bubone iam per aliquid temporis loquente Pu oculis clausis vicissim aiebat et negabat et ad postremum 'sic, sic' dicto nunc 'minime vero' dixit, qua de re Bubo locutus esset omnino nesciens.
'Eos non vidisti? dixit Bubo, admiratus. 'Veni et tandem adspice!
Itaque foras ierunt. Pu pulsatorem et infra inscriptionem, funiculum tintinnabuli et infra inscriptionem contemplatus est, et quo magis funiculum tintinnabuli oculo scrutatus est, eo magis sensit se rem similem iam pridem, quondam, alicubi vidisse.
'Funiculus pulcher est, annon? dixit Bubo. Pu capite nutavit.
'Hoc mihi memoriam alicuius rei renovat sed cuius nescio, dixit. 'Ubi reperisti funiculum?
'Caeco casu in silva inveni. Ex arbusto quodam pendebat et in principio credidi aliquem ibi habitare, itaque traxi, sed nihil evenit, deinde iterum magva vi tintinnabulum pulsare conatus sum, ad postremum autem mihi in manu mansit, et quia evidenter nemini utilis erat, domum tuli.
'Bubo, dixit Pu sollemniter, 'erravisti. Funiculus beneficium dabat alicui. Alicui necessarius erat.
'Cui?
'Iori. Amico meo carissimo Iori. Tenuit eum.
'Tenuit?
'Ei vinculis adstrictus erat, dixit Winnie ille Pu maestus.
His dictis funiculum ab uncino refigens eum Iori retulit; et cum Christophorus Robinus caudam suo loco confixisset, Ior tam laetus in silva caudam receptam agitans circumsiliebat, ut Winnie ille Pu sensu insolito et mirabili affectus domum festinare deberet, ut aliquid ad sese sustinendum sumeret. Et postquam semihora amplius laete manducaverat, os abstergens superbe ita secum cantitavit:
Dic: quis invenit caudam?
Ut illum plaudam!
'Illi, dicis tu?
Esto! Sed fuit Pu.
V
Quo in capite Porcellus in heffalumpum incidit
Die quodam, cum Christoporus Robinus, Winnie ille Pu et Porcellus confabulabantur, Christophorus Robinus buccellam, quam manducabat deglutivit et neglegenter dixit: 'Hodie heffalumpum vidi, o Porcelle. 'Quid agebat? rogavit Porcellus.
'Heffalumpabat, dixit Christophorus Robinus. 'Eum me vidisse non puto.
'Olim etiam ego unum vidi, dixit Porcellus. 'Saltem credo unum vidisse, dixit. 'Fortasse autem heffalumpus non erat.
'Ego quoque, dixit Pu, qua facie heffalumpus esset scire cupiens.
'Rari inventu sunt, Christophorus Robinus obiter dixit.
'Rari ad praesens tempus, dixit Porcellus.
'Rari hoc tempore anni, dixit Pu.
Deinde omnes alio de argumento inter se collocuti sunt quoad Pu et Porcellus coniuncte domum ire debebant. Primum, tramitem silvam Centum Jugerum circumdantem carpentes haud multum confabulabantur. Sed postquam ad rivulum pervenerunt, illum mutuis officiis de alio saxo in alium saltantes transgressi sunt et iterum una per ericam ire poterant, amanter ab hoc et ab hac consermonari coeperunt et Porcellus dixit: 'Neque tu is es, qui nescias, nonne Pu? et Pu dixit: 'Mihi crede nihil sentio nisi de sententia tua, o Porcelle' et Porcellus dixit: 'Sed contra nos recordari oportet' et Pu dixit: 'Recte me admones Porcelle etiamsi id per punctum temporis oblitus essem. Deinde autem, cum ad SEX PINOS pervenissent Pu collum, ne quisquam auscultaret, retorquens valde sollemniter dixit:
'Porcelle mi, decrevi aliquid.
'Quid, o Pu, decrevisti?
'Decrevi heffalumpum captare.
Sub haec dicta Pu saepius nutabat et exspectabat Porcellum rogaturum esse: 'Quomodo? aut dicturum: 'Pu, non potes! aut sententiam utilem huiusmodi; sed Porcellus nihil omnino dixit. Porcellus enim desiderabat se primum propositum excogitavisse.
'Pro certo, faciam, dixit Pu, paulisper commoratus, ’insidiis. Insidias astutas debeo tendere et auxilium tuum quoque necesse est, o Porcelle.
’Pu, dixit Porcellus hoc sermone recreatus, 'tibi adjutor accedo ac lubens. Deinde subjunxit: 'Quo tandem modo? et Pu dixit: 'Id est, quod quaeritur: quomodo?’ Deinde ambo ad deliberandum consederunt.
Prima sententia Pui erat foveam profundissimam fodere, quam in foveam heffalumpus transeundo delapsurus esset. .
'Qua de causa? dixit Porcellus.
'Qua de causa quid? dixit Pu.
'Qua de causa delaberetur?
Pu nasum ungula perfricans dixit, heffalumpum forsitan cantiunculam cantitantem ibi ambulaturum esse, coelum num quid pluvias nuntiaret scrutantem, et ea de causa eum foveam non conspecturum, usque ad mediam viam deorsum, cum iam sero esset.
Porcellus dixit, insidias astutas esse, quid vero fieret aqua iam cadente?
Pu nasum iterum fricuit et dixit se de eo nunquam secum reputavisse. Deinceps relaxato in hilaritatem vultu dixit, heffalumpum imbris iam in effusione oculos srcutantes in coelum sublaturum esse, num disserenasceret scire cupientem, quapropter foveam non conspecturum, usque ad mediam viam deorsum, cum iam sero esset.
Porcellus dixit se nunc, sublata dubitatione, insidias astutas existimare.
Quibus verbis elatus Pu heffalumpum iam quasi captum esse censebat, sed unica disceptatio relicta erat, videlicet: ubi Foveam Profundissimam fodere deberent?
Porcellus dixit, optimum locum esse ubi heffalumpus fuisset, antequam in foveam cecidisset unius autem pedis spatio interposito.
'Hoc vero loco nos fodere videbit, dixit Pu.
'Minime, si oculos ad coelum tollit.
'Suspicionem haberet, dixit Pu, 'si forsitan oculos demitteret. Aliquamdiu cogitabat et deinde maeste notavit: 'Opinione asperius est. Credo inde fieri, ut heffalumpi nunquam fere capiantur.
'Scilicet res ita se habet, dixit Porcellus.
Suspiria duxerunt et consurrexerunt; deinde spinis nonnullis vepris e natibus evulsis ad mutua dicta reddenda consederunt. Per hoc omne tempus Pu secum identidem dictitabat: 'Utinam modo mihi alicuius rei in mentem veniat! Sibi persuasum habebat, CEREBRUM SAGACEM heffalumpum captare posse, dummodo modum rectum agendi cognovisset.
'Eum te finge, dixit Porcello, 'qui me capere vellet; quid tum facies?
'Sane, dixit Porcellus, 'egomet hoc modo agam: foveam fodam, vas mellarium in fovea collocem — tu olfacies, odorem secuturus intro. .
'Intrabo. . Pu trepidans dixit, 'sed caute, ne me laedam, vas mellis attingam, primum labrum vasis lambam mente fingens vas hoc tantum continere, scisne? Deinde recedam et mecum cogitem et revertens medio in vase mel lambere incipiam, postea autem. .
'Ita est, illud nihil tua refert. Ibi esees et ego te caperem. Imprimis nobis quaerendum est: quid appetitur a heffalumpis? Puto glandes, nonne? Copiam glandium pro. . agendum expergiscere, inquam, Pu!
Pu, qui somno beato fruebatur nunc illico experrectus est et dixit mel multo illecebrosius esse glandulis. Porcellus dissentiebat; iam disputaturi erant, cum in mentem revocavit, quod si glandes collocarent ipse glandes praebere deberet cum si mel collocarent Pu mellis eius aliquantum dare deberet, et ea de causa dixit: 'Esto, sit mel, neque alio tempore Pu etiam recordatus est et dicturus erat: 'Esto, sint glandes!
'Mel, dixit secum Porcellus cogitabundus quasi iam omnia decreta fuissent, 'egomet foveam fodiam, interea dum
Itaque linguam introduxit et primoribus labris sorbebat haud exiguum. 'Vere, dixit, 'est. Est procul dubio mel. Mel merum, dico, usque ad imum vasis fundum. Scilicet, nisi quis ludibrio caseum in fundo collocaverit. Fortasse praestaret procedere. . si forte. . si forte heffalumpi caseum non diligant. . aeque ac ego ipse. . heus! et suspirium ab imo pectore duxit, 'recte credidi. Est mel, usque ad fundum.
Qua de re certior factus vas ad Porcellum retulit, Porcellus autem ex imo foveae profundissimae sursum conversis oculis: 'Habesne? dixit, et Pu dixit: 'Habeo, sed non est vas omnino plenum, et his verbis vas ad Porcellum projecit, et Porcellus dixit: 'Haudquaquam! Tantumne est? et Pu 'Sane' inquit. Ita enim res se habebat. Porcellus igitur vas in solo foveae collocavit, in marginem scandit et ambo conjuncte domum ierunt.
'Valeas, dixit Porcellus, cum tarde ad domum Pui venerunt. 'Et cras mane hora diei sexta apud pinos convenerimus et viderimus quot heffalumporum in fovea forent.
'Hora diei sexta, Porcelle. Habesne funiculum quidem?
'Non habeo. Quorsum funiculo tibi opus est?
'Ad heffalumpos domum conducendos.
'Heus!. . opinor eos sibilo advocari posse!
'Alii possunt, alii nequeunt. De heffalumpis semper dubitandum est. Cura ut bene valeas!
'Vale.
Porcellus domum, 'Transitum Ve' inscriptam properavit dum Pu lectum sternit.
Nonnullas horas post, ultimis noctis tenebris Pu sensu vacui affectus experrectus est. Iam antea aliquoties isto sensu praeditus fuerat et quod significaret, sciebat: ’FAMES’erat. Itaque ad cellularium iit, sellam conscendit, dextram summum ad tabulatum tetendit et invenit nihil!
'Mirum, cogitavit, 'certo scio me hic vas mellis habuisse. Vas plenum, plenum mellis a summo, in vase hoc titulo inscripto: «MEL», ne forte essem nescius vas mel continere. Sane mirum videtur! Deinde ultro citroque commeare coepit, ubi vas esset scire avens et hanc commurmurationem secum murmurans:
Maxima calamitas!
Abest pretiosum vas
Vacat tabulatum,
O iniquum fatum!
Sine lacte, sine cibo
Non comedo neque bibo
Infectis rebus abeo
Non lambo quod non habeo.
Ter istud secum cantitans murmuravit cum repente recordatus est. Ipse ad heffalumpum captandum vas in Fovea Insidiosa collocaverat!
'Malum! dixit Pu. 'Ecce effectus erga heffalumpos benevolentiae. Et iterum cubitum iit.
Sed nihil ei cessatum ducit somnum. Quo magis dormire tentabat, eo minus poterat. Conatus est ovium gregis numerum recensere, quod nonnunquam optimum remedium insomniae est, et quia id haud bene evenit conatus est heffalumpos numerare. Id vero peius erat. Quotienscumque enim heffalumpum censuerat, iste recta via vas mellis Pui agressus est et FUNDITUS EXHAUSIT.
Aliquamdiu in maerore ibi versabatur, sed cum quingentesimus octogesimus septimus heffalumpus labra detergens secum dixit: 'Istud est mel saporis praecipui, nego mihi unquam dulcius fuisse, Pu sese diutius frenos imponere nequivit. Corripuit corpus e stratis, extra domum cucurrit et recta ad sex pinos properavit.
Phoebus adhuc dormitabat, supra silvam autem Centum Jugerum quasi lumen aliquod in coelo indicabat eum mox expergefactum opertorium lecti abjecturum esse. Luce incerta pini solitariae et frigidae videbantur, fovea profunda profundior quam erat adparebat, vas autem mellarium Pui imo in fundo mysticum aliquid erat, mera forma neque aliud. Sed eo appropinquante nares dixerunt id reapse mel esse, ac lingua parata emersit et labra perpolire coepit.
'Malum, dixit nasum in caccabum figens Pu, 'heffalumpus quidem omnia siccavit Deinde autem aliquamdiu meditatus dixit: 'Nullo modo; ipse fui. Oblitus sum.
Sane, maximam partem manducaverat. Sed aliquantulum imo in fundo vasis relictum erat itaque illico rostrum inseruit et lambere coepit. .
Sub idem tempus Porcellus experrectus erat. Simul, secum dixit: 'Heu. Deinde fortiter: 'Sic! postea etiam fortius: 'Ita est, inquit. Sese autem manu fortem esse, non sentiebat, quia verbum reapse in mente suo subsultans erat: 'Heffalumpus.
'Qualis esset adspectus heffalumpi?
'An ferox esset?
'Sibilo advocaretur? Et quomodo veniret?
'Amaret porcos, necne?
'Licet porcos amaret, discerneretne genera?
'Si forte casu contra porcos ferox esset, discerneretne porcos avum 'TRANSITUM VE' vocatum habentes?
Nullum harum interrogationum responsum novit. . et primum suum heffalumpum in hora tandem adspecturus erat!
Licet Pu cum eo iturus esset et omnia iucundiora viderentur comite aliquo — sed putemus heffalumpos contra porcellos
Deinde autem rationem prudentem excogitavit. Decrevit secretissime ad sex pinos adrepere, cautissime fundum foveae inspicere an heffalumpus intus esset, speculatum. Si esset, cubitum rediret, sin aliter autem, minime.