Itaque in viam se dedit. Primum cogitabat nullum heffalumpum in fovea fore, deinde autem, unum esse, appropinquans tandem certior factus est unum intus esse, quia audiebat aliquem heffalumpare ut nil supra.
'Eheu, eheu, eheu! Porcellus secum murmuravit. Aufugere voluit. Sed certe, iam tam propinquus, putavit se formam heffalumpi oculis intueri oportere. Ad marginem igitur foveae repsit et introspexit. .
Eo omni tempore Pu caput vase mellario expedire tentaverat. Quo vehementius vas succussit, eo artius adhaerebat. 'Malum, dixit in vase, et 'Succurrite' et saepissime: 'Vae. Tentabat vas contra aliquid tundere, sed contra quid videre nequiens id nihil profecit; tentabat in marginem scandere, sed nil nisi vas et vasis dumtaxat pauxillum videns viam invenire nequivit. Itaque postremo caput, vas et omnia sustulit, rumorem magnum et lugubrem tristitiae et desperationis emisit. . ibi vero Porcellus deorsum spectavit.
'Succurrite, succurrite! Porcellus clamavit. 'Heffalumpus, horribilis heffalumpus! et quam ocissime aufugit, clamitans: 'Succurrite, succurrite, horribilis heffalumpus! Hoff, hoff, hellibilis horralumpus! Holl, holl, hoffabilis hellerumpus! Et clamitare ac currere non desivit usque ad domum Christophori Robini.
'Quid ergo est, Porcelle? dixit Christophorus Robinus lectulo exsurgens.
'Heff, dixit Porcellus anhelitum ducens ut vix loqui posset, 'heff — heff — heffalumpus!
'Ubi?
'Illic, exclamavit ungulam agitans Porcellus.
'Qualem praebet speciem?
'Sicut — sicut — habet maximum caput quod unquam vidisti. Aliquid magnum et immane — sicut — sicut nihil. Permagnum — sane, putares — nescio — permagnum nihil. Sicut caccabus.
'Optime, dixit Christophorus Robinus calceos induens, 'ivero et videbo. Veni mecum.
Cum Christophoro comite Porcellus nihil timebat igitur viam capessiverunt. .
'Iam audio aliquid. . nonne audis? dixit Porcellus timidus, cum propinqui fuerunt.
'Audio
Erat Pu, caput adversae radici, quam invenerat, impingens.
'Ecce, dixit Porcellus, 'nonne,
Repente, Christophorus Robinus latissimum cachinnum extollit. et risit. . et risit. . et risit. Ed dum ridet — bumm — caput heffalumpi contra radicem arboris tundit. E vase effracto Pu iterum caput extraxit. .
Tunc demum Porcellus intellexit se porcellum stultulum fuisse et adeo eum pudebat stultitiae suae ut recta via domum curreret et ex capite laborans cubitum iret. Christophorus Robinus autem et Pu ad jentaculum sumendum domum ierunt.
'O urse, dixit Christophorus Robinus, 'quam ex animo te diligo!
'Egomet quoque te, dixit Pu.
VI
Quo in capite Ior Natalem agit Diem et duo dona accipit
I or, auritulus ille annosus et cinereus apud ripam rivuli stabat et sese in aqua intuebatur. 'Patheticum! dixit. 'Mehercle, ita est. Patheticum.
Se convertens lente viginti ulnas secundum flumen descendit, vado transiit, et in ulteriore ripa lente rediit. Deinde se iterum in aqua adspexit.
'Non secus ac fore suspicatus eram, dixit. 'Hoc latere ne minime quidem melius. Sed nemo curat. Nemini curae est. Patheticum, ita est.
Tum strepitus in filicibus post eum factus est et exiit Pu.
'Ominor tibi bonas horas matutinas, dixit Pu.
'Salve, Urse Pu, dixit maestus Ior. 'Si mane bonum est, dixit. 'Quod in dubium voco, dixit.
'Cur? Quid tibi accidit?
'Nihil, Pu urse, nihil. Non omnes possumus et nonnulli nostrum nequeunt. Res non aliter se habet.
'Quid nequeunt nonnulli? dixit nasum perfricans Pu.
'Hilaritas, chorea, carmina, circa morum saltamus!
'O, dixit Pu. Per multum tempus meditatus est deinde rogavit: 'Qualis morus est ea?
'Bonhommy, perrexit Ior maestus. 'Vox gallica, quae «bonhommy» significat. Nolo queri, sed ecce.
Pu magno quodam saxo consedit et conatus est, id responsum quo valeret, intellegere. Ei quasi aenigma apparebat et ipse nunquam aenigmator praeclarus fuerat, quia ursus pauxilli cerebri erat. Itaque loco solutionis 'crustulum cru' cantavit:
Crustulum, crustulum, crustulum cru
Cano aenigmata, canis ac tu?
Crustulum, crustulum, crustulum crum
Cerebrum meum est fatiga-tum.
Fuit prima stropha. Ea stropha confecta Ior non dixit eam non dilexisse, itaque Pu ei amabiliter secundam stropham cantavit:
Crustulum, crustulum, crustulum cru
Volitant aves, dic volitas tu?
Crustulum, crustulum, crustulum crum
Cerebrum meum est fatiga-tum.
Nec tunc quidem Ior aliquid dixit, itaque Pu tertiam stropham tranquille secum murmuravit:
Crustulum, crustulum, crustulum cru
Sibilo bene, dic sibilas tu?
Crustulum, crustulum, crustulum crum
Cerebrum meum est fatiga-tum.
'Optime, dixit Ior, 'Canta! Umti-tiddl, umty tu. Hic collegimus Nuces et Maium. Delectamini!
'Delector, dixit Pu.
'Nonnulli possunt, dixit Ior.
'Accidit aliquid?
'Aliquid accidit?
'Tristis appares, Ior.
'Tristis? Quid est cur sim tristis? Est dies meus natalis. Faustissimus anni dies.
'Dies tuus natalis? dixit Pu mirabundus.
'Videlicet est. Nonne vides? Ecce munera, quae accepi. Ungulam hinc et illinc agitavit. 'Vide libum natalicium! Candelas et saccharum roseum!
Pu primum ad dextram, deinde ad sinistram spectavit.
'Dona? dixit Pu. 'Libum natalicium? dixit Pu. 'Ubi?
'Ea videre nequis?
'Nequeo, dixit Pu.
'Etiam ego nequeo, dixit Ior. 'Jocus, explicavit. 'Ha — ha!
Pu omnibus his rebus commotus caput perfricuit.
'Reapse dies natalis tuus est? rogavit.
'Profecto.
'O — utinam dies iste saepe et laete revertatur, Ior!
'Tibi etiam reditus frequentes et felices ominor, Pu.
'Sed non est dies natalis meus.
'Minime. Meus est.
'Sed dixisti: reditus frequentes et felices. .
'Dixi: quidni? Non semper die natali miser esse debes.
'Teneo, dixit Pu.
'Satis superque malum est, dixit Ior paene collabens, 'ut egomet omnibus modis miser sim sine muneribus, sine crustulis et candelis, quia nemo respectum mei qui debetur habet, sed si etiam omnes ceten miseri. .
Hoc Pu ferre non potuit. 'Mane dum, dixit Iori se convertens et quam ocissime domum properavit. Conscius sibi erat, se misero Iori illico donum quodlibet ferre oportere, et de apto dono posterius cogitare posse.
Ante fores Porcellum invenit, qui ad pulsatorem manu prehendendum subsultabat.
'Salve Porcelle, dixit.
'Salve Pu, dixit Porcellus.
'Quid tibi mentis est?
'Pulsatorem manu prehendere volebam, dixit Porcellus. 'Praeteribam. .
'Sine me id pro te facere, dixit Pu urbane. Itaque pulsatorem apprehendit et ostium pulsavit. 'Modo Iorem vili, coepit, 'et Ior ille acerbus in sorte iniqua est, quia ex hac luce ordinat annos neque quisquam hoc animadvertit et valde tristis est — probe nosti Iorem — illic stabat et. . quicumque hic habitat, quousque tardat ostium aperire! Et iterum pulsavit.
'Sed Pu, dixit Porcellus, 'haeccine domus tua esti'
'O, dixit Pu, 'sane, ita est, dixit, 'Age, eamus igitur intro! Introierunt. Pu nihil potius fecit, quam ut ad armarium iret ad se certiorem faciendum an vasculum mellis reliquum esset. Vasculum aderat, itaque prehendit.
'Hoc Iori dono, explicavit, 'ad natalicium diem colendum. Tu quid das?
'Nonne conjunctim id dare possumus? dixit Porcellus. 'Uterque nostrum?
'Minime, dixit Pu. 'Hoc non est bonum consilium.
'Esto, ei folliculum dabo. Mihi unus ex convivio superest. Abeo et statim afferam. Visne?
'Ecce, Porcelle, optimum quidem consilium. Id est quod ad Iorem laetificandum oportet. Folliculos habentes nunquam lugent.
Itaque Porcellus viam capessivit. In contrarium autem abiit Pu cum vase mellis.
Dies aestuosos erat iter autem longum, Nondum plus quam dimidium itineris confecerat, cum sensu mirabili affectus est. Sensus ab apice nasi ortus eum omnino pervasit et per plantas pedum exiit. Erat quasi si quis in sinu diceret: 'Age Pu, buccellae hora est!
'Eheu, eheu, dixit Pu, 'latuit me tam sero esse.
Consedit igitur et operculum vasculi mellis sublevavit.
'Oportunissime accidit quod hoc mecum tuli, cogitavit. 'Sunt ursi qui die calido sicut hodierno exeuntes nunquam cogitaverint aliquantulum alicuius rei secum portare. Et manducare coepit.
'Videamus igitur! cogitabat imis fundis vasculi lambitis. 'Quonam eram iturus? Lente exsurrexit.
Et tunc illico in mentem ei venit: 'Natalicium Ioris manducaverat!
'Malum! exclamavit Pu. 'Quid faciam?
'FLICM FELCM NTAALM TATALM NATATALM.
Pu mirabundus spectabat.
'Dico: felicem natalem, dixit Bubo obiter.
'Est natalis mehercle longus, dixit Pu; vehementer commotus.
'Revera, videlicet, quod dixi est: "felicem natalem ominatur Pu, summo cum amore." Sententiam tam longam scribere profecto multae graphidis est.
'Teneo, dixit Pu.
Dum haec omnia geruntur, Porcellus folliculum Ioris petitum domum suam reverterat. Folliculum toto pectore adstringens, ae vento abduceretur, quanta maxima celeritate potuit, ut ante Pum adveniret, currebat. Volebat enim primus donum fare veluti si ipse nullo sibi dicente, tamen de natalicio cogitavisset. Currens et Ioris gaudium mente fingens quonam iret non observabat. . repente autem pedem cuniculo leporis imposuit et procidit. .
Bang!!!???!!!
Porcellus humi procubuit, quid accidisset scire avens. Primum totum mundum diruptum fuisse censuit, deinde silvam dumtaxat, deinde nil nisi sese. Deinde censuit se in lunam abductum fuisse, aut alibi, et se Christophorum Robinum, Pum et Iorem postea visurum desperavit. Deinde autem cogitavit: 'Nec in luna quidem semper humi procumbentem permanere oportet, caute igitur exsurrexit et oculos circumtulit.
Etiam tunc in silva erat.
'Mirum dictu! cogitavit. 'Scire velim, quid strepitus fuerit! Cadendo talem fragorem edere nequivi. Et ubi est folliculus? Et quid iste parvus pannus humidus sibi vult?
Folliculus erat!
'Eheu, dixit Porcellus, 'o heu, eheu, eheu, o heu! Sed nunc sero est. Reverti non possum, alterum folliculum non habeo et fortasse Ior folliculos non diligit admodum.
Itaque, nunc tristior, perrexit et cum ad ripam, ubi Ior erat pervenisset, eum vocavit.
'Ominor tibi bonas horas matutinas, Ior, clamavit Porcellus.
'Ego vero tibi, Porcelle parvule, dixit Ior. 'Si mane bonum est, dixit. 'Quod dubito, dixit. 'Me modice tangit, dixit.
'Utinam dies iste saepe et feliciter revertatur, dixit Porcellus, appropinquans.
Ior desivit se in rivo intueri et ad Porcellum adspectandum revertit.
'Iteradum eadem ista mihi! dixit.
'Utinam. .
'Paulisper exspecta.
Sese tribus pedibus librans cautissime quartam ungulam ad auriculam admovere coepit. 'Heri hoc feci, explicabat tertio cadens. 'Facile factu est. Ita melius audio. . Ecce, factum est. Dic etiam clarius: quid dixisti? et auriculam ungula propulit.
'Utinam iste dies saepe et fauste, revertatur!
'Min' tu istud ais?
'Scilicet, Ior.
'Natalis meus?
'Scilicet.
'Ad me verum diem natalem habentem refert?
'Ita est, Ior, et donum tibi attuli.
Ior ungulam dextram ab auricula dextra sustulit et, conversus, ungulam sinistram ad auriculam sinistiam levavit.