'Inmitte istud in alteram auriculam', dixit. 'Age!
'Donum, dixit Porcellus magna voce.
'Iterum ad me refert?
'Iterum.
'Ad natalem meum?
'Scilicet, Ior.
'Ad me natalem verum habentem?
'Ita est Ior et folliculum attuli.
'Folliculum? dixit Ior. 'Folliculum dixisti? Unam rerum coloratarum inflatarum? “Hilaritas, chorea, sumus hic sumus illic?’”
'Sane, sed vereor. . dolendum est Ior; sed currendo et apportando titubavi.
'Hercle, nollem accidisset hoc tibi! Censeo te nimium celeriter cucurrisse. Te laesisti, Porcelle parvule?
'Minime, sed ego. . ego. . Ior, folliculum rupi.
Longum silentium secutum est.
'Folliculum meum natalicium?
'Ita est, Ior, dixit Porcellus singultim. 'Ecce. . cum. . multis felicibus reditionibus diei. Et Iori, panniculum parvulum humidumque porrexit.
'Hoc est? dixit Ior aliquantulum obstupefactus.
Porcellus adnuit.
'Donum meum?
Porcellus iterum adnuit.
'Folliculus?
'Sane.
'Gratias tibi ago, o Porcelle, dixit Ior. 'Pace tua liceat rogavisse, subjunxit, 'qualis erat color huius folliculi cum. . dum folliculus erat?
'Ruber.
'Scire cupivi. . Ruber, secum murmuravit, . . color, quo ego maxime delector. . qualis erat magnitudo eius?
'Erat magnitudo mea.
'Scire cupivi. . Magnitudo Porcelli! secum tristis murmuravit, . . magnitudo qua ego maxime delector. Ita est, ita.
Porcellus quid dicere deberet incertus, non belle se habebat. Iam ore hiante aliquid dicere coepit, deinde decrevit, hoc potius non dicere, cum ab ulteriore ripa vocem clamantem audivit, et advenit Pu.
'Multas felices reditiones diei, clamavit Pu, oblitus hoc iam dixisse.
'Gratias tibi ago Pu, eas iam habeo, dixit iniquae mentis asellus.
'Mucus quoddam parvulum attuli, dixit Pu alacriter.
'Iam accepi, dixit Ior.
Pu tunc rivulum vado usque ad Iorem transierat et Porcellus, modico distans intervallo caput ungulis sublevans secum singultavit.
'Est vas utile, dixit Pu. 'En, accipe! Scriptum legimus: felicem natalem amanter ominatur Pu. Ecce tota inscriptio. Ad res intro collocandas potest accomodari. Tibi habe!
Ior vas adspiciens mirifice affectus est.
'Io! dixit, 'censeo folliculum meum vase aptissime convenire.
'Minime Ior mi, dixit Pu. 'Folliculi majores sunt, quam ut vasibus introeant. Quod agis cum folliculo est, folliculum tenere. .
'Minime meum, dixit Ior superbus. 'Adspice, o Porcelle! Et cum Porcellus tristis respexisset, Ior folliculum mordicus apprehendit et caute vase imposuit; extraxit et humi posuit; iterum sumpsit et caute reposuit.
'Ita est, dixit Pu. 'Intrat!
'Ita est, dixit Porcellus, 'exit!
'Nonne? dixit Ior. 'Intrat et exit ut nil supra!
'Laetor, dixit Pu feliciter, 'cogitavisse tibi vas utile ad res intro collocandas dare.
'Laetor, dixit Porcellus feliciter, 'cogitavisse tibi aliquid in vase utili collocandum dare.
Sed Ior non auscultabat. Quam felicissime folliculum extrahebat et reponebat. .
'Ego autem nihil ei dedi? rogavit tristis Christophorus Robinus.
'Scilicet dedisti, dixi. 'Dedisti. . non recordaris?. .
'Dedi ei thecam colorum ad res depingendas.
'Profecto!
'Cur non mane id ei dedi?
'Quia admodum sedule laboravisti, ut ei convivium parares. Habebat crustulum incrustatum, tres candelas, nomen eius saccharo roseo confectum atque. .
'At vero, reminiscor! dixit Christophorus Robinus.
VII
Quo in capite Canga et Ru ille parvulus in silvam veniunt et Porcellus balneo utitur
Nemo undenam orti essent scire videbatur, sed nunc in silva erant: Canga ac Ru ille parvulus. Quaerente Puo quomodo advenissent Christophorus Robinus: 'Ordinario modo, respondit, 'mi Pu, si tenes quod dicam, et Pu, nihil omnino intellegens, 'O, dixit, deinde bis capite nutavit et 'Ordinario modo. Sane, subjunxit. Deinde ad amicum suum Porcellum visitandum abьt, quid de his rebus cogitaret, scrutatum. Porcelli autem in domo Leporem invenit. Itaque terni confabulati sunt.
'Quod his in rebus mihi parum placet, dixit Lepus, 'est hoc: hic sumus, tu Pu, tu o Porcelle, egomet. . ac repente. .
'Et Ior, dixit Pu.
'Et Ior — tunc repente. .
'Et Bubo, dixit Pu.
'Et Bubo — tunc repente. .
'Adde Iorem, dixit Pu. 'Eius fere oblitus eram.
'Hic nos omnes sumus, dixit Lepus lentissime et caute, 'nos omnes, deinde, repente mane quodam expergefacti quid reperimus? Animal alienigenum est nobiscum! Animal, de quo ne rumor quidem venerat! Animal, quod familiam suam semper marsupio secum portat! Putemus me familiam semper mecum portare, quun multis marsupiis mihi opus sit?
'Sedecim, dixit Porcellus.
'Septemdecim, nonne, dixit Lepus. 'Et uno pro muccinio — denique duodeviginti. Duodeviginti marsupia una veste! Tempus me deficit. Secundum haec longum et meditabundum fuit silentium. . deinde Pu, qui aliquamdiu graviter frontem corrugaverat, dixit: 'Censeo ea quindecim esse'
'Quae? dixit Lepus.
'Quindecim.
'Quindecim quae?
'Familiae tuae membra!
'Quid refert ad eos?
Pu rostrum perfricans dixit se Leporem de familia sua loqui cogitavisse.
'Locutus sum? dixit Lepus obiter.
'Sane, dixisti. .
'Sed hoc ne curaris mi Pu, dixit Porcellus impatienter. 'Quaeritur: quid nobis est propter Cangam ageadum?
'Teneo, dixit Pu.
'Optimus modus procedendi, dixit Lepus, 'est hic: optimus modus est Rum parvulum furto subducere et eum abscondere, et postea, cum Canga rogaverit: "Ubi est Ru ille parvulus?" dicemus: "Eheu!"
'Eheu, dixit Pu, se exercens. 'Eheu, eheu. . Scilicet, perrexit, 'possumus eheu dicere et Rum furto non subducentes.
'Pu, dixit Lepus cum bona gratia, 'nec quicquam habes cerebri.
'Fateor, dixit Pu remissus.
'Heu dicimus ad Cangam certiorem faciendam,
CONSILIUM RUI PARVULI CAPIENDI
1 Rerum notio generalis: Canga omnes nos velocitate praecurrit, etiam me.
2 Ulterioris rei notio generalis: Canga Rum parvulum nunquam e conspectu suo amittit, nisi in marsupio tute conditum.
3 Igitur: si Rum parvulum capere volumus, vehementer impetum sumere opus est, quia Canga. omnes nos velocitate praecurrit etiam me (vide 1).
4 Consilium: si Ru ex marsupio exsiliret, Porcellus autem introsiliret, Canga differentiam haud animadverteret, quia Porcellus animal pusillum est.
5 Sicut Ru.
6 Sed, ne Canga Porcellum introsilientem videat, antea alio debet vertere oculos.
7 Vide 2.
8 Aliud consilium: si Pu cum ea assidue confabularetur, forsitan paulisper oculos alio verteret.
9 Et ego cum Ruo aufugere potero.
10 Velociter.
11 Et Canga discrimen non, nisi sero, animadvertet.
Sane, Lepus haec superbe recitavit, nec quisquam, cum perorasset per punctum temporis locutus est. Deinde Porcellus, qui sine ullo murmure os vicissim aperuerat et clauserat, valuit rauce proferre:
'Et. . quid tum inde?
'Quid putas?
'Cum Canga vere discrimen animadvertet. .
'Tum nos omnes «eheu» dicimus.
'Nos tres?
'Nos.
'Heu!
'Quid hoc tibi vult, o Porcelle?
'Nihil, dixit Porcellus, 'tamdiu hoc nos tres dicimus. Tamdiu nos tres hoc dicimus, dixit Porcellus, 'incredibile est, quam ego ista non curem! dixit, 'sed nolo solus «eheu» dicere. Longe abest, ut adeo bene sonaret. Ceterum, dixit, 'pro certo habesne quod de mensibus hibemis dixisti?
'De mensibus hibernis?
'Ita est: quod non nisi hibernis mensibus feroces sunt.
'Sane, sane, verum est. Pu mi, intellegisne quid tibi faciendum sit?
'Minime, dixit Ursus Pu. 'Nondum, dixit. 'Quid faciam vis?
'Sane, cum Canga assidue colloqui debes, ne quid animadvertat.
'Quo de proposito?
'De quibuslibet propositis!
'Putas mihi fragmenta carminum recitanda esse aut aliquid?
'Tenes, dixit Lepus. 'Optime. Venite dum mecum!
Itaque omnes Cangam quaesitum abierunt. Canga et Ru tempus pomeridianum tranquille arenoso silvae in loco agebant. Ru ille parvulus se levibus saltibus exercebat arena, in cava murium cadebat et ex eis emergebat, Canga autem trepidans: 'praeterea unum saltum, carissime, postea nobis domum est eundum, dictitabat.
Eo in puncto temporis quis alius Puo collem ascendit….
'Salve, Canga.
'Salve, Pu.
'Vide me salientem, vagivit Ru, et in aliud cavum cecidit.
'Salve Ru, amicule!
'Domum ituri eramus, dixit Canga. 'Salve Pu, Porcelle salve!
Lepus et Porcellus a contraria parte collis propius accedentes 'Salve' et 'Ave Ru' dixerunt et Ru rogavit eos, ut eum salientem adspicerent, itaque constiterunt et eum contemplati sunt.
Canga etiam contemplabatur. .
'Canga mi, dixit Pu Lepori simul atque ille bis sibi oculo annuivit, 'nescio an tibi carmina magnae curae sint. .
'Vix, dixit Canga.
'O, dixit Pu.
'Ru carissime, semel nec amplius sali, deinde nobis domum est eundum.
Per punctum temporis silentium secutum est, dum Ru in aliam foveam cecidit.
'Age, susurravit Ixpus post ungulam magna voce.
'Quoniam carminum mentio facta est, dixit Pu, 'egomet rediens poema composui. Ita incipit. . et. . videamus. .
'Mirum, exclamavit Canga. 'Nunc, Ru carissime. .
'Carmen tibi pro certo placebit, dixit Lepus.
'Maximopere placebit, dixit Porcellus.
'Tibi attento animo audiendum est, dixit Lepus.
'Ne quid te fugiat, dixit Porcellus.
'Ita est, dixit Canga, etiam tunc Rum observans.
'Quomodo incipit? dixit Lepus; Pu aliquantulum tussiculans sic orsus est:
Dies ille, dies Lunae
Semper venit opportune
Rogo vos et quaero id:
Quid est quod et quod est quid?
Dies alter, dies Martis
Est laboris et est artis
Age Canga, dic si scis:
Quarum? Quorum? Quid est quis?
Sequitur Mercurii dies
Qualis somnus, qualis quies!
Audi Lepus! Quaeritur:
Quisnam? Unde? Quidni? Cur?
Dies quartus, dies Jovis
Heu, aenigmata dat nobis
Cogitabo forsitan:
Nonne? Necne? Utrum-an?
Dies Veneris. .
'Ita est, nonne? dixit Canga neque exspectavit, quid die Veneris fieret. 'Hunc unum saltum, Ru carissime, postea nobis profecto domum est eundum!
Lepus Puo nutu signum quasi exhortativum dedit.
'Cum ageretur de carminibus, dixit cito Pu, 'arborem illam unquam animadvertisti?
'Ubi? dixit Canga. 'Nunc Ru. .
'Sane, illic, dixit Pu, aliquid post tergum Cangae digito monstrans.
'Minime, dixit Canga. 'Introsili Ru, carissime, domum ibimus.
'Arborem illam spectare debeas, dixit Lepus. 'Nunc te in marsupio colloco Ru. Et Rum ungulis sublevavit.
'Hinc avem inter ramos prospicio, dixit Pu. 'Aut piscis est?
'Avem hinc dispicere debeas, dixit Lepus. 'Nisi piscis sit.
'Non est piscis, est avis, dixit Porcellus.
'Ita est, dixit Lepus.
'Est sturnus aut turdus? dixit Pu.
'Quaeritur, dixit Lepus. 'Est turdus aut sturnus?
Postremo tandem Canga cervices retorsit ut ipse videret. Canga respiciente Lepus magna voce 'introsili Ru, dixit, Porcellus in marsupium Cangae introsiluit, Lepus autem Rum inter ungulas tenens quam celerrime aufugit.
'Ubinam est Lepus? dixit Canga respiciens. 'Pulchre est tibi, Ru carissime?
Porcellus ex imo Cangae marsupio vagitum Ruosimilem emisit.
'Lepus abire debuit, dixit Pu. 'Censeo ei alicuius rei illico videndae in mentem venisse.
'Et Porcellus?
'Censeo Porcellum simul aliquid cogitavisse. Repente.
'Denique nobis domum est eundum, dixit Canga. 'Vale Pu. Et tribus cum magnis saltibus aufugit.
Pu eam recedentem oculis secutus est. 'Utinam ego tales saltus facere valeam, cogitavit. 'Sunt, qui possint, sunt qui nequeant. Sane res ita se habet.