Можна было выкурыць і пачак, аднак наўрад ці гэта дазволіла б расслабіцца. Каля перакрыжавання Сорак другой i Трыццаць трэцяй О'Хара параўняўся з патрульнай машынай. Паліцэйскія фліртавалі з дзяўчатамі, якім ледзь споўнілася па дванаццаць гадоў.
— Мілы, давай вып'ем віна! Самага лепшага, што ёсць у нас у склепе!
— Што за нагода?
— Кангрэсмены знізілі ўзрост сексуальнай згоды да адзінаццаці гадоў! Не трэба больш хаваць сваіх пачуццяў да асоб з храналагічным патэнцыялам! Гіп-гіп, ура!
— Можа, варта пачакаць, пакуль законапраект не падпіша прэзідэнт?
— Прэзідэнт — наш чалавек!.. Падумаць толькі — не сёння, дык заўтра мы зможам легальна мець уцеху ад вытанчаных пачуццёвых асалодаў!..
Прыўзняты настрой бацькі нумар два не выратаваў Дэніэла ад пакарання. Усё з-за таго, што ад падлетка «пахла жанчынай». А яны ж проста гулялі са Сьюзан, якая ніколі не карысталася касметыкай, па парку. Нават не трымаліся за рукі, хоць гэта вельмі падабалася Дэніэлу.
— Няўдзячны вырадак! Гэтак ты плаціш нам за тое, што мы кормім, апранаем цябе i даём табе прытулак!
— Што я такога зрабіў, містар Аддзінгтан?
— Ён яшчэ смее строіць з сябе нявіннасць! Які нахабнік! Хочаш выкінуць нас з Эндру на вуліцу, каб пасяліць у нашым доме нейкую сексуальна эксплуатаваную асобу?
— Яна не прастытутка! — не стрываў Дэніэл.
— Усе самкі — карыслівыя істоты!
— Вы не павінны так казаць, містар Адзінгтан!
— А то што будзе?
Дэніэл нічога не адказаў, але змерыў бацьку нумар два ненавісным позіркам.
— Мілы, сынок гэтай мне пагражае! Зараз жа прымі меры!
— Мне здаецца, ты згушчаеш фарбы, каханы.
— Не кажы глупства! Хіба ты не бачыў, як ён на мяне паглядзеў? Пракляты аматар вагін!
— Але...
— ЦІ я, ці ён!
Бацька быў занадта прывязаны да Пола Адзінгтана, каб пярэчыць яму. I гэтым разам усё скончылася перамогай бацькі нумар два.
— Патрымай гадзіну зэдліку выцягнутых руках і падумай аб сваіх паводзінах, шчанюк!
— Каханы, а можа, проста пасадзім яго ў камору?
— Заткніся, Эндру! Гэтым разам маленькае гадзяня зайшло занадта далёка! Мы не павінны спускаць яму гэта з рук!
Паліцэйскія нават не павярнулі галовы ў бок аўтамабіля О'Хары.
— Спадзяюся, начальства па заслугах ацэніць вашу цягу да маладой плоці!.. Сукі!
Праз паўгадзіны на гарызонце нарэшце паказаўся гатычны будынак каледжа.
О'Хара прыпаркаваўся на стаянцы і выдаткаваў тры хвіліны на тое, каб атрымаць асалоду ад апошняй «вольнай» цыгарэты. Насуперак асцярогам, рашучасці не зменшылася. Калі агонь ушчыльную падабраўся да пальцаў, О'Хара сунуў недакурак у перапоўненую попельніцу i вылез з машыны, адчуваючы, як здрадліва дрыжаць ногі.
Выдыхнуўшы, О'Хара ў думках далічыў да дваццаці, пасля чаго адкрыў багажнік i перш за ўсё разарваў кардонную скрынку, каб набіць кішэні кіцеля патронамі да стрэльбы. Разгрузной камізэлькі раздабыць не ўдалося, так што запасныя магазіны прыйшлося ссыпаць у процівагазавую сумку.
— Дэніэл, мне не падабаецца, што ты сустракаешся з дачкой гэтага фашыста ЛІ МакКалаха! Гэта можа дрэнна адбіцца на рэпутацыі нашай сям'і!
— Тата, i ты туды ж! Мала мне містара Адзінгтана!
— Бацька нумар адзін, Дэніэл!.. Лі МакКалах выступае за вяртанне старога свету на падставе таго, што не ўсё ў ім было дрэнным!
— Хіба ён не мае рацыю?
— Ты яшчэ занадта малы, каб меркаваць пра такія рэчы, Дэніэл!
— Мне ўжо шаснаццаць!
— Узрост тут зусім ні пры чым! Каб асудзіць рэтраградства, патрэбен асаблівы стан розуму!
— Ты хочаш сказаць — «прамыванне мазгоў»? Мне здаецца, вы выжываеце з розуму са сваёй паліткарэктнасцю! Гэта зусім ніякая не талерантнасць, а звычайныя абыякавасць і эгаізм!
Бацька кінуў спалоханы погляд на дзверы ў дзіцячы пакой.
— Не гавары так! Нам толькі праблем з законам не хапала!.. Карацей так — я табе забараняю сустракацца з ёй!
Начапіўшы імправізаваны падсумак, О'Хара закінуў за спіну стрэльбу і ўзяў у рукі самазарадную вінтоўку. Бацькі ён не паслухаўся і працягваў сустракацца са Сьюзан да самай яе смерці.
На стаянцы былі людзі, аднак яны знаходзіліся занадта далёка ад О'Хары, каб зразумець, чым ён займаецца.
— Ва Усходнім раёне знойдзена задушаная і згвалтаваная вагінальная асоба дзесяці гадоў. Па гарачых слядах паліцыя арыштавала пяцярых выхадцаў з краін трэцяга свету!
— Як яны смеюць вінаваціць беднякоў у тым, што яны сарваліся? — Пол Адзінгтан у гневе ўскочыў, ледзь не паваліўшы часопісны столік з кальянам. — Самка, напэўна, сама вінаватая!
— Не бяры гэта блізка да сэрца, каханы!