Дэманы доктара Глінскага - Сяргей Егарэйчанка 15 стр.


Такім чынам, як я ўжо сказаў, на востраве Роса будзе размяшчацца каардынацыйны цэнтр арганізацыі. Зірніце на экран. Вось здымак выспы з космасу.

На маніторы зявіліся абрысы прадаўгаватай гарыстай выспы, пакрытай густой расліннасцю. Па краях была выразна бачная лінія пяшчаных пляжаў, а з паўночнага боку размяшчалася досыць вялікая бухта. На фотаздымку ледзь праглядаліся будынкі больш за тры дзясяткі домікаў, разглядзець якія больш падрабязна не ўяўлялася магчымым. З боку бухты да іх вяла тонкая рысачка дарогі таўшчынёй у волас. Дарожная сетка, раскіданая ў няправільным парадку, угадвалася па ўсёй выспе.

 І гэта ваш каардынацыйны цэнтр? Катэджны пасёлак?

Гор радасна зарагатаў.

 Гэта цудоўна, што вы так думаеце, Якуб. Значыць і астатнія купяцца. Так, гэта выглядае як катэджны пасёлак, закрыты курорт для вельмі багатых людзей. У гэтых доміках будуць пражываць людзі, якія стала знаходзяцца на востраве або наведваюць яго. Мы пабудуем яшчэ як мінімум сотню такіх. Аднак з паветра гэта будзе выглядаць менавіта так катэджы для адпачынку, інфраструктура для лянівай забавы, пясчаныя пляжы і іншае. Мы нават пабудуем там цэлы рэстаран. А вось тое, што не павінна быць заўважана староннім поглядам, мы надзейна схавалі.

 Дзе?

 У адзіным даступным нам месцы пад зямлёй. Востраў дастаткова высока падняты над узроўнем акіяна, і ў вулканічнай пародзе мы высеклі цэлы падземны горад. Такія будавалі і ў ЗША, і ў Савецкім саюзе на выпадак глабальнага канфлікту. Мы нават празвалі яго паміж сабой «бункерам суднага дня». Гэта сапраўдны прытулак, здольны вытрымаць ядзерны ўдар у два дзясяткі мегатон у радыусе пяці кіламетраў. Мы і будавалі яго для такіх мэт: свет нестабільны, і хто ведае, калі якому-небудзь вярхоўнаму псіхапату прыйдзе ў галаву націснуць чырвоную кнопку. Аднак калі мы ўбачылі ваш праект, то зразумелі, у чым сапраўднае прызначэнне гэтага комплекса. Там ёсць усё, што неабходна не толькі для працы, але і для выжывання людзей, машын, распрацовак. Вы азнаёміцеся з бункерам на месцы і, паверце, вы будзеце моцна ім уражаныя. Я шмат чаго бачыў у жыцці, але не перастаю здзіўляцца гэтай сапраўды мегаструктуры.

 Вы мяне заінтрыгавалі. Але мне цікава вось што: я не бачу на здымку пасадачнай паласы, а «Фалькон», наколькі я памятаю, пакуль не ўмее садзіцца на ваду. Дзе вы плануеце прызямляцца?

 Для гэтага нам і патрэбныя астатнія выспы архіпелага. Па зразумелых прычынах мы не можам трымаць усю інфраструктуру на востраве Роса: па-першае, ён вельмі малы для гэтага, а па-другое, так неабходна па меркаваннях бяспекі. Як бачыце, на здымку архіпелага, на поўнач ад галоўнай выспы размешчаны востраў, які называецца Кармэн, а на ўсход востраў Провідэнс. Калі мы павялічым фотаздымак выспы Кармэн, то вы разглядзіце на ім узлётна-пасадачную паласу, здольную прыняць самалёты тыпу «Фалькон», неабходную інжынерную сетку, склады і іншыя будынкі. Там жа размешчана гавань, якая выкарыстоўваецца для прыёму і дастаўкі людзей і матэрыялаў на востраў Роса.

Другі востраў Провідэнс прызначаны для пражывання там супрацоўнікаў, якія былі задзейнічаныя на ўзвядзенні збудаванняў на асноўнай базе, а таксама абслуговага персаналу. Калі мы працавалі над будаўніцтвам «бункера суднага дня», ніхто з рабочых не падазраваў, для чаго будуецца гэты комплекс. Нехта думаў, што гэта камандны пункт, хтосьці што гэта прытулак для сусветнай эліты. Па сутнасці, яны былі недалёкія ад ісціны: гэта сапраўды будзе камандны пункт, але не ракетных войск, а прагрэсу, і гэта сапраўды прытулак для эліты але не для палітыкаў, а для навукоўцаў, паколькі менавіта яны і ёсць эліта, без якой чалавецтва вырачана на знікненне. Дзеля справядлівасці трэба сказаць, што і мы не былі да канца ўпэўненыя, як будзем выкарыстоўваць бункер, як я ўжо казаў, яснасць зявілася толькі два месяцы таму.

Па вялікім рахунку, востраў Провідэнс гэта цэлы горад. Там пастаянна будзе пражываць у тры разы большая колькасць чалавек, чым на востраве Роса. Там ёсць жыллё для іх, крамы, кафэ, зоны адпачынку і іншае. Мы даём людзям, якія працуюць на архіпелагу, райскія ўмовы жыцця і больш чым салідны заробак у абмен на няведанне і немагчымасць часта бываць на Вялікай зямлі. Аднак ім гэта і не трэба, большасць з іх астраўляне па нараджэнні. Толькі невялікая частка насельнікаў выспы Провідэнс ведае пра існаванне бункера, але яны будуць маўчаць пад страхам страціць працу, пра якую можна толькі марыць.

Мы цалкам стварылі інфраструктуру Кармэн і Провідэнс, аднак мы будзем працягваць будаваць на востраве Роса. Зараз на архіпелагу жыве амаль тысяча чалавек, пяць тысяч размяшчаліся там падчас будаўніцтва бункера. Максімальна мы можам пасяліць там з найбольшым камфортам (за выключэннем выспы Роса) чатыры тысячы чалавек, і па меры развіцця вашага праекта мы будзем наймаць новых супрацоўнікаў.

 Што ўжо ёсць на асноўным востраве?

 Як я ўжо казаў, мы пабудавалі там мінімальную колькасць жылых дамоў, надзвычай камфортных для пражывання, у якіх ёсць усё, каб не думаць аб надзённых праблемах і засяродзіцца выключна на працы. Што тычыцца бункера, Гор уключыў слайд, які паказваў схему падземнага горада ў разрэзе, то ён умоўна падзелены на некалькі частак. Галоўная частка гэта, па сутнасці, і ёсць камандны цэнтр. Там размешчана маштабная зала для перамоў, па сваім інтэреры і структуры падобная да залы Генеральнай асамблеі ААН, толькі ў меншых маштабах і непараўнальна лепш абсталяваная з тэхнічнага пункту гледжання. Па перыметры яе атачаюць адміністрацыйныя памяшканні, кабінеты для працы, вузлы сувязі, якія дазваляюць усталяваць кантакт з любым удзельнікам праекта ў любой кропцы зямнога шара, пакоі адпачынку і многае іншае. Гэтая частка бункера займае самы высокі і прасторны ярус, усяго ж такіх ярусаў шэсць. Верхні гэта жылыя памяшканні, дзе можна размясціць каля ста чалавек у камфортных пакоях, значна меншых па памеры, чым катэджы на паверхні, але не горш абсталяваных.

Ярус пад адміністрацыйнай часткай гэта лабараторыі. У першую чаргу там будуць працаваць медыкі. Яны ж будуць абслугоўваць і супрацоўнікаў праекта. Для гэтага прызначана памяшканне шпіталя з усім неабходным абсталяваннем. Аднак большая частка памяшканняў, адведзеных для навуковых даследаванняў, зараз пустуе. Нам з вамі яшчэ трэба будзе вырашыць, якім спецыялістам аддаць іх і як абсталяваць.

Нарэшце, самы ніжні ярус гэта тэхнічныя памяшканні, прызначаныя для забеспячэння бункера энергіяй, вадой і іншымі неабходнымі рэсурсамі. Акрамя таго, мы стварылі там станцыю па шматразовай ачыстцы прэснай вады, інавацыйную па сваім характары. Без гэтай станцыі нам не выжыць: крыніцы пітной вады на востраве Роса вельмі бедныя. Далейшыя даследаванні на гэтай станцыі дазволяць нам давесці працэс да дасканаласці і выпрацаваць мадэль дзеянняў, якія дазволяць забяспечыць пітной вадой велізарную колькасць чалавек. Гэта ж было адным з прыярытэтных пунктаў для даследавання ў вашай праграме, правільна?

 Так Вельмі хутка прэсная вада стане значна больш каштоўным рэсурсам для чалавецтва, чым нафта.

 Да пытання пра нафту Вы ж хацелі адысці ад таго, што называеце «вуглевадароднай іголкай». Дык вось, мы стварылі ўнікальную сістэму электразабеспячэння нашага комплексу, якой няма нідзе ў свеце. Зараз яна праходзіць выпрабаванні і адносна хутка можа быць запушчана на поўную магутнасць. І тады, калі нашы разлікі верныя, мы будзем забяспечваць энергіяй адной невялікай электрастанцыі ўвесь архіпелаг, не выкарыстоўваючы пры гэтым ані грама выкапнёвых энерганосьбітаў.

 Як?

 Энергія будучыні, Якуб. Абсалютна бяспечная для навакольнага асяроддзя, практычна невычэрпная і непрыстойна танная. Мара «зялёных» і кашмар краін-экспарцёраў газу і нафты. Мінус гэтай энергіі толькі ў тым, што пакуль ніхто не навучыўся кантраляваць яе на сто адсоткаў. Мы навучыліся. Праз дзесяць гадоў свет будзе зусім іншы, і гэта стане магчымым дзякуючы нам. Я не буду раскрываць вам падрабязнасцей, Якуб, я хачу, каб вы ўбачылі ўсё самі на свае вочы. Гэта ж ваша мара, ці не так? Мара ваша і майго гаспадара, якая атрымала агранку з дапамогай вашага праекта, ўвасабляецца ў жыццё, і я ніколі не паверу, што вам гэта не падабаецца.

 Я не разумею, навошта вам патрэбны я. Вы пабудавалі ўсё гэта самі, і, нават запазычыўшы частку маіх ідэй, вы можаце адмовіцца ад мяне і ніколькі не прайграеце.

 Вы памыляецеся. Уся структура завершанай ідэі належыць вам, і без вас мы не зможам наладзіць арганізацыю працэсу, каб атрымаць ад яго максімальную аддачу. У нас былі асобныя ідэі, але калі няма выразнага бачання ўсёй карцінкі, немагчыма зрабіць штосьці па-сапраўднаму вялікае. У вас гэтае бачанне ёсць. Вы патрэбны нам. Вы прадумалі ўсё ад пачатку і да канца, і вам увасабляць гэта ў жыццё. Давайце выпем кавы ці чаго-небудзь яшчэ і працягнем нашу гутарку?

 Па праўдзе сказаць, я вельмі прагаладаўся. Ці знойдзецца ў вас што-небудзь перакусіць? Вы, наколькі я памятаю, таксама нічога не елі ўжо вельмі даўно.

Назад Дальше