Żaby - Arystofanes 3 стр.

A jednak to błazeństwo i szelmowskie zdanie!

Lepiej znasz się na kuchni!

O mnie ani wzmianki.

Lecz słuchaj, po com ja tu zjawił się w tym stroju,
Udając się za ciebie60: proszę, wskaż mi swoich
Wszystkich znajomych z piekieł na wszelki wypadek,
Których poznałeś, gdyś tam szedł po Kerberosa61.
Tych mi wylicz i wskaż mi: przystanie, stragany,
Zamtuzy62 i schroniska, rozdroża i źródła,
Drogi, miasta, noclegi, karczmy, gdzie jest najmniej
Pluskiew

Lecz dotąd o mnie nie ma ani wzmianki.

Szaleńcze! Masz odwagę puszczać się w te strony?

Ech! Nie ruszaj odwagi, ale wskaż mi drogę,
Którędy jak najprędzej w głąb Hada zalecę;
Lecz niech skwarną nie będzie ani nazbyt mroźną.

Zgoda, wskażę ci z tychże pierwszą lepszą mam już.
Jedna wiedzie przez powróz i stołka oparcie
Tego, który się wiesza.

Przestań! Droga ciasna.

No, tedy jest gościniec walcowany, tarty,
Przez moździerz

Wałkiem utłuc szaleju63 w moździerzu?

Zgadłeś bratku!

Brrrr! Mroźny, trzęsący gościniec.
Natychmiast wszystkie gnaty lodem ci otęgną64.

Jeśli chcesz, wskażę drogę krótką, z pieca na łeb?

Wybornie! Już to piechur ze mnie nieszczególny.

Powlecz się na Keramik65!

I cóż dalej, bratku?

Wstąp na wysoką wieżę

Dobrze, ale potem?

Patrz, jak będą zaczynać gonitwy z pochodnią66,
A gdy tłum puszczaj krzyknie, i ty się puść naprzód.

Dokąd?

Na dół.

Mózgowe oba knedle rozbić?
Nie, tą drogą nie pójdę.

Więc jaką, do kata?!

Tą, którą ty już szedłeś.

O! To długa podróż.
Albowiem naprzód przyjdziesz nad sine jezioro67,
Olbrzymie, niezgłębione.

Lecz jak się przeprawić?

W tyciusiem czółeneczku wioślarz cię zgrzybiały68
Przewiezie, gdy zapłacisz dwa obole myta69.

Ho, ho! Patrz, ile znaczą wszędzie dwa obole.
Skąd one się tam wzięły?

Tezeusz70 je wprowadził.
Potem zobaczysz gadów i poczwar miriady71.

Tylko mnie nie strasz darmo, ani nie odrażaj72,
Bo i tak nic nie wskórasz.

Wnet ujrzysz kałużę
I przedwieczną gnojówkę: tam się wiją wszyscy,
Którzy kiedy skrzywdzili w sposób niecny gościa,
Którzy chłopca zażywszy, zapłaty nie dali,
Którzy matkę młócili lub ojca w łeb bili
I ci, co się parali fałszywą przysięgą

Przebóg! Wszak tam powinien być ten między nimi,
Kogo tanecznej pieśni Kinesjas73 nauczył,
Kto sobie wiersz przywłaszczył albo zwrot z Morsyma74.

Wnet cię potem zaleci miły podmuch fletów,
Zobaczysz jasne światła, jakbyś był na ziemi
I mirtowe gaiki, i święte orszaki
Tańczących mężów, kobiet; śpiew, klaskanie w dłonie

Ale cóż to za jedni?

To Wtajemniczeni.

A zatem ja gram osła, co służy w misteriach?
Miła zabawa, tylko dość tego dźwigania.

Oni ci wskażą wszystko, o co tylko spytasz,
Oni bowiem najlepiej owe drogi znają75,
Które wiodą w podwoje pałacu Plutona.
Teraz bywaj zdrów, bracie!

Żegnaj mi, na Zeusa!

Bierz manatki, a żywo!

Jeszczem ich nie puścił!
Gdzie, dokąd, po co, na co?

Na tamten świat, żwawo!

Daj mi pokój, zmiłuj się, najmij nieboszczyków,
Co ich do grobu niosą, może się kto trafi!

Jak się nie trafi pójdziesz?

Pójdę!

Śmiała sztuka!
Lecz oto właśnie niosą jakiegoś umrzyka.

Hej, słyszysz ty, truposzu, hej, do ciebie mówię!

Nie chciałbyś mi nieść, człeku, mej sakwy w podziemie?

Gdzież te sakwy? A ciężkie?

Zapłacisz dwie drachmy77.

Dwie! Za co?

Nie dasz tyle? Nieście mnie do grobu!

Stójże, stój już wariacie, może się zgodzimy.

Dajesz, nie dajesz? Dwie drachmy. Nie ma co i mówić.

Daję dziewięć obolów.

Wolę raczej ożyć!78

To święty potępieniec! Nie głupi ci stękać!
A więc idę.

Szlachetnyś, jak widzę, i słowny.

Teraz szukajmy czółna.

Hola! hop! Przybijaj!

Cóż tam znowu?

Jezioro.

Na Zeusa! To samo,
O którym Herakl mówił: widzę czółno nawet.

Na Posejdona! Wszakże tam sam Charon siedzi?

Charonie witaj, witaj, Charonie, Charonie!

Któż tam idzie ze świata na wieczny spoczynek,
Z padołu łez i cierpień? Czy na błonie Lety79?
Na ogrojec Oknusa80, do szczeniąt Kerbera,
Czy do biesów stolicy? Czy do skał Tartaru81?
Kto tam?

Ja.

Siadaj na czółn82!

Dokąd mnie powieziesz?
Czy w istocie do biesów?

A ty, gdzieżeś myślał?
Siadaj zaraz!

Hej pachoł! I ty siadaj tutaj!

Niewolnika nie wiozę, chyba że się w bitwie,
Tej na morzu, jak lew bił.

Nie mogłem, na Zeusa,
Bo mnie oko bolało!

Dyrdaj wkoło młaki83!

Ale gdzież się spotkamy?

Na skałce Suchciela,
Bo właśnie tam jest przystań.

Rozumiesz?

Wybornie!
Biada! Ki kaduk drogę dzisiaj mi przebieżał?

Siadaj do wiosła! Spieszcie, kto tam siadać pragnie!
Co ty robisz?!

Co robię? A cóż bym miał robić?
Siedzę sobie przy wiośle, jak sam przykazałeś.

Co?! Nie siędziesz84do wiosła, ty beko brzuchata!

Już siedzę.

No dalejże! Rękami się dzierżaj85!

Już dzierżę.

Głupstw nie robić, lecz zaprzeć się dobrze
I wiosłować co siły!

Jakże mam wiosłować
Nieuczony, niemorski, ja nie z Salaminy86,
Jakżeż ci to potrafię?

Bardzo łatwo, wierzaj!
Usłyszysz takt najmilszych pieśni uderz tylko!

A kto śpiewa?

Śpiewają żaby, jak łabędzie;
Cudownie, melodyjnie!

A więc komenderuj!

Hopa-hop! Hopa-hop!