Ліфт гэты, не працуе! Ты чаму мне не сказаў пра яго? спытала мама, надаўшы незадаволены тон.
Працаваў жа прашаптаў Толя, не ведаючы, што і адказаць маме.
Пайшлі знаёміцца, вядзі мяне ўжо. дадала Таццяна Андрэеўна.
Яны ўвайшлі ў расчыненыя дзверы кватэры.
Толя падышоў да Каці.
Мам, знаёмся, гэта Каця! Каця, гэта мая матуля Таццяна Андрэеўна! паспяшаўся прадставіць іх адзін аднаму Толя.
Мама Толі ўбачыла перад сабой сына з цёмнавалосай, зялёнавокай дзяўчынай.
Я вельмі рада, што вы да нас завіталі ў госці. нечакана для сябе і Толі, смела сказала Каця.
Згодная! Даўно было пара нам пазнаёміцца. адказала ёй Таццяна Андрэеўна.
Так, давайце пройдзем, гарбаты пап'ем!? Не будзем тут стаяць. сказаў Толя.
Усе трое перайшлі на кухню. Толя з мамай селі за стол, Каця ўзяла чайнік з заваркай і наліла ўсім у кубкі, прысела да іх.
Надвор'е сёння цудоўнае! сказала Таццяна Андрэеўна.
Так, ёсць такое. няпэўненна сказала Каця.
Мг прамыкаў Толя. Сёння даволі цёпла.
Пасля шэрагу нязначных фразаў завязалася нарэшце знаёмства.
Першае ўражанне, Каця пакідала пра сябе добрае, Таццяне Андрэеўне дзяўчына здавалася даволі мілай і прыемнай. Але пасля таго, як мама Толі пачала задаваць пытанні што датычыцца яе працы і заробку, а таксама намякаючыя на «дзяльбу» сына, гармонія прыемнай сустрэчы стала павольна рассыпацца. Таццяна Андрэеўна не хацела адпускаць адзінага сына нейкай чужой для яе дзяўчыне, якая забрала ўсю ўвагу Толі. Маці стала раўнаваць, шукаць заганы ў дзяўчыне. Яна стала падазраваць Кацю ў тым, што гэта мілая дзяўчына сустракаецца з яе сынам з-за таго, што ў яго ёсць жыллё і грошы. Бо Каця пры гэтым, не мае нічога свайго. І так як Каця працавала на фабрыцы цацак і атрымлівала жабрацкую зарплату, па мерках Таццяны Андрэеўны, яна ўсё больш пераносіла ўсю сваю ўвагу да гэтай тэмы. Цені суму з'явіліся ў вачах Каці. Горш таго, што Каця пачала адчуваць сябе няправільна, не такога знаёмства яна чакала. Таццяна Андрэеўна працягвала казаць, параўноўваць сябе з ёй. У яе часы, калі яна сустрэла бацьку Толі. За плячыма Таццяны Андрэеўны ўжо было тады нямала таго, каб быць незалежнай. Яна не брала за ўвагу ўзрост Каці. Не выключэннем дрэннага стаўлення да Каці стала тое, што раней Таццяна Андрэеўна сватала свайго сына да дачкі сваёй сяброўкі. Дзеці жылі недалёка адзін ад аднаго, маму тады ўсё задавальняла, Толя б знаходзіўся непадалёк ад яе. Яны тады амаль зблізіліся, але Толя сустрэў Кацю і мамчыны планы паваліліся.
Было шмат сказана ў адрас Каці, яе настрой быў сапсаваны.
У момант іх размоў, Толя прымаў бок Каці і абараняў яе ад непрыемных пытанняў сваёй мамы. Ён быў здзіўлены паводзінамі мамы і не ўяўляў, што ўсё вось так можа скласціся.
Таццяна Андрэеўна не прымала Кацю сур'ёзна, ёй стала непрыемнай Каця і тое, як паводзіць сябе яе сын пры ёй. Напружанне і раздражненне расло, Таццяна Андрэеўна бачыла ў сваім сыне іншага чалавека і не магла зразумець, як гэта родны сын не на баку сваёй маці. Таццяна Андрэеўна паказала свой незадаволены выгляд і нейкую крыўду да сына. Яна ўстала з-за стала і пайшла ў бок уваходных дзвярэй кватэры. Толя накіраваўся за мамай.
Я сыходжу! сказала Таццяна Андрэеўна, звяртаючыся да сына. Убачымся пазнейя не магу тут знаходзіцца.
Добра. адазваўся Толя, рассеяна праводзячы маму.
Усе троя адчувалі смутак і негатыў ад гэтай сустрэчы, кожны задаваў самому сабе розныя пытанні ў галаве.
Каця засталася сядзець адна за сталом, яна абняла двума рукамі астыўшы кубак гарбаты і павольна зрабіла пару маленькіх глыткоў. Калі да яе вярнуўся Толя, Каця пакінула кубак і змрочна паглядзела на яго.
Яна ўстала з-за стала.
Я пасля ўсё прыбяру, са стала..! сказала Каця.
Яна пайшла з маркотным тварам у спальню. Толя моўчкі стаяў яшчэ хвіліну на адным месцы, глядзеў на стол. Яго думкі былі цалкам прысвечаны горшым зыходам сустрэчы, які ён нават раней не ўяўляў. Ён ледзь паківаў галавой і затым пайшоў да Каці.
Толя быў напалоханы паводзінамі мамы. Не гледзячы на ўсё гэта, ён спрабаваў знайсці якія-небудзь апраўданні ў яе паводзінах. Але было гэта для яго куды складаней, чым можна было ўявіць. Каця ляжала на ложку, адвярнулася ад Толі, павярнулася да яго спіной. Ён падышоў да яе павольна і прысеў побач. Толя пачаў супакойваць Кацю. Шукаў патрэбныя словы. Каця павярнулася да яго.
Я не хачу больш сустракацца з ёй! сказала яна. Цяпер я ведаю, што яна з сябе ўяўляе.
Я не хачу больш сустракацца з ёй! сказала яна. Цяпер я ведаю, што яна з сябе ўяўляе.
Каця з цяжкасцю стрымлівала слёзы.
Добра
Толя не знаходзіў больш слоў для размовы, ён проста маўчаў і глядзеў на заціснутае цела Каці. Ён спрабаваў падумаць пра нешта іншае, але думкі яго ператварыліся ў хаос. Толя адчуваў нейкую здраду, расчараванне ў сабе. Ён абняў Кацю адной рукой, прыціснуўся да яе.
Перад сном, Каця зноў адчула ўладу змрочных думак і прадчуванняў. Яна не змагла хутка заснуць.
ГлаваII
У адносінах Толі і Каці ўсё было добра, у апошні час вялікіх узрушэнняў і няшчасцяў не было.
У гэты вечар, паліваючы ў пакоі кветкі, Каця адчувала сябе занепакоена і фізічна стомленай. Яна пакінула палівачку каля кветкавага гаршка і прысела на невялікую сінію канапу. Каця ўздыхнула з палягчэннем. Часова яна забыла пра ўсе заняткі, лёгка і вольна адчувала сябе ля вакна, узіраючыся на нізкалятучыя воблакі ў святле захаду сонца.
Каця не чула, як у пакой увайшоў Толя.
Табе не самотна? спытаў ён.
Толя ўвесь палаў страсцю да Каці. Яна павярнулася ў яго бок, бачачы ў ім усе задаволеннасці іх сумеснага жыцця.
Без цябе мне заўсёды самотна. адказала Каця. Цяпер усё выдатна, ты тут!
Каця глядзела на яго з пяшчотай, паддаўшыся абдымкам, яна неадкладна вырашыла падзяліцца сваім становішчам.
Каханы?
Так!? ціха адказаў Толя, цалуючы Кацю ў шыю.
У нас будзе дзіця. Я цяжарная.
Праўда? весела сказаў Толя. Гэта цудоўна!
Ён ласкава пагладзіў яе па шчацэ і горача пацалаваў яе вусны. Адказваючы яму на пацалунак, Каця была цалкам шчаслівая. Твар Толі быў радасны і вясёлы ад навін.
Дня праз два, па меры таго, як жыло каханне, Толя зрабіў прапанову Каці выйсці за яго замуж. Неадкладна Каця прыняла гэтую прапанову. Вядома, цяжарнасць Каці з поўнай упэўненасцю падштурхнула яго на гэты рашучы крок.
Наступным новым днём, пасля працы, Толя не заязджаючы дадому, паехаў адразу да мамы і таты. Увесь гэты дзень надвор'е выдалася пахмурным і сырым. Зрэдку можна было ўбачыць бліскучы прамень сонца. Але ўсё гэта не магло паўплываць на пагаршэнне цудоўнага настрою хлопца. Ён мог патэлефанаваць бацькам яшчэ ўчора і паведаміць усе навіны, але вырашыў не спяшацца. Толя хацеў пагаварыць з імі асабіста, распавесці гісторыю свайго шчасця.
Бацькі жывуць у прыстойнай хаціне, маюць невялікі ўчастак зямлі. Па прыездзе, Толя рэдка заганяў машыну ў бацькоўскі двор. Яму прасцей было пакінуць яе каля хаты, на невялікай стаянцы, чым адкрываць і зачыняць браму.
Прыпаркаваўшы аўтамабіль, Толя пайшоў па тратуары, па шляху ён сустрэў незнаёмца, які бурчаў і праклінаў надвор'е. Здаецца, яму было залішне непрыемнае гэтае надвор'е або проста не выдаўся дзень. Сам жа Толя не згаджаўся з яго прамовамі. Ля самай дзверы, Толя перагнаў яго і павярнуў направа, зачыніў за сабой дзверы двара. Ён увайшоў у хату. Бацькі ўбачылі радасны твар сына. Маці кінулася да яго і абняла, бацька паціснуў руку.
Пасля таго, як яны разам сабраліся ў гасцінай, Толя пачаў апавяшчаць сваім бацькам пра сваё жыццё.
Толя быў з мамай заўсёды шчыры. І ў гэтую гадзіну ён гаварыў па нагодзе кахання і аб сумесных планах на жыццё з Кацяй, звяртаючыся больш да яе, чым да бацькі. Ён нібы выхваляўся перад імі, што неўзабаве стане мужам і бацькам. Ярка і выразна маляваў ім сваю будучыню з дзіцём.
Таццяна Андрэеўна сядзела моўчкі, папраўляла сваю кароткую стрыжку цёмных валасоў і іранічна глядзела на сына. Яна чула ў яго словах легкадумнасць, цярпліва назірала, з якой іскрай казаў Толя. Яна ўсміхалася, надаючы свайму твару схаванае расчараванне і незадаволенасць да таго, што адбываецца. Мама вельмі хацела спыніць усё гэта, жадала выказацца, перабіць прамову сына, але яна шкадавала сына і не дазваляла сабе ўмяшацца. А вось бацька Толі, Пётр Васільевіч, быў надзвычай добрым і вясёлым, ён падзяляў захопленую радасць сына. Пётр Васільевіч мяккі, слабахарактарны чалавек, які не меў цвёрдага словы ў сям'і. Ён зрэдку мог запярэчыць сваёй жонцы. Пётр Васільевіч прыхільнік спакою, ён пазбягаў любых узніклых сварак.
Як толькі сын выгаварыўся, Таццяна Андрэеўна ўзялася за яго.
Ах, Божа мой, што ж яна з табой зрабіла? нядобра ўсміхаючыся, калыхая галавою, пачала яна.
Толя змяніўся ў твары, паглядзеў на маму ў здзіўленні.
Ты пра што, мам? Я хутка ажанюся, мамуль! І ў мяне будзе сын ці дачка! захоплена казаў Толя.